အရူးတစ်ယောက်နှင့် ချစ်ကျွမ်းဝင်ခြင်း [ဘာသာပြန်] {Complete}

Chapter - 21

{Zawgyi}

က်န္းေဆြ႕ယင္း ႐ိုက္ႏွက္ေနတုန္း လီယြိကို က်ိန္ဆဲေနတယ္။ ဒီကေလးက အေလးခ်ိန္ႀကီးစီးေနပါတယ္ဆိုမွ ေသာက္ရမ္းလည္းၾကမ္းတမ္းေသးတယ္။ သူ႔ရဲ႕ေျခေတြလက္ေတြကို နည္းနည္းေလးမွ အတိမ္းအေစာင္းမျဖစ္ေစရဘူး။ လီယြိကို နာေအာင္လုပ္မိမွာေတြဘာေတြ က်န္းေဆြ႕ယင္း ဂ႐ုစိုက္မေနေတာ့ဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီေကာင္ေတာင္ သူ႔ကိုမယဥ္ေက်းတာ သူလည္း အရွိန္တင္ၿပီး လီယြိကို ေကာင္းေကာင္းေလးေဆာ္ပေလာ္တီးေပးရမယ္။

ႏွစ္ေယာက္သား သိုးေမႊးေကာ္ေဇာအထူႀကီးေပၚမွာ လူးကာလွိမ့္ကာျဖစ္ေနၿပီး လီယြိက သူ႔ေပၚဖိထားလိုက္ ခနေနရင္ သူကျပန္ၿပီးတက္ခြလိုက္နဲ႔ျဖစ္ေနတယ္။

လီယြိ က်န္းေဆြ႕ယင္းဗိုက္ကို ကန္လိုက္ေတာ့ က်န္းေဆြ႕ယင္းလန္က်သြားၿပီး သစ္သားထိုင္ခုံနဲ႔ေဆာင့္မိသြားတယ္။ ဒီေလာက္ဆို သူ႔အတြက္က လုံေလာက္ၿပီ။ သူခဏေလာက္ကိုယ္ကို ေကြးၿပီးေနေနလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ခက္ခက္ခဲခဲျပန္ထၿပီးေနာက္ သူ႔ေခါင္းရဲ႕ လီယြိရဲ႕ရင္ေခါင္းကို တိုက္ခ်လိုက္ျပန္တယ္။

လီယြိ ဒူးက ကိုး႐ို႕ကားယားအေနအထားႀကီးနဲ႔ ေကြးက်သြားကာ သူ႔ရဲ႕ေပါင္ကိုသူျပန္ကိုင္ထားရတယ္။ ဒါေပမယ့္ အံကိုႀကိတ္ၿပီး ျပန္မတ္ကာ ေမာပန္းတႀကီး ေျမေပၚမွာဖ႐ိုဖရဲျဖစ္ေနတဲ့ က်န္းေဆြ႕ယင္းကိုၾကည့္လိုက္တယ္။

ႏွစ္ေယာက္သားလည္း တစ္ကိုယ္လုံးမွာ အထူးသျဖင့္ေတာ့ ေဘာင္းဘီေတြမွာ ဖိနပ္ရာေတြနဲ႔ ၾကည့္ရတာ ရယ္ခ်င္စရာႀကီးျဖစ္ေနတယ္။

လီယြိရဲ႕လက္သီးက ထိန္းရခက္လြန္းတာေၾကာင့္ က်န္းေဆြ႕ယင္း ဒီတစ္ေခါက္ အေတာ္ႀကီးအထိနာတယ္လို႔ေျပာရမယ္။ တစ္ကိုယ္လုံးနာက်င္ေနတာေၾကာင့္ လႈပ္ေတာင္မလႈပ္ရဲဘူး။ သူ႔ဘ၀မွာတိုက္ခိုက္လာခဲ့တဲ့တစ္ေလွ်ာက္လုံး ဘယ္တုန္းကမွ ဒီလိုမ်ိဳးအရွက္မကြဲခဲ့ဖူးဘူး။ ဒီတိုက္ပြဲမွာ သူရႈံးသြားသလို ခံစားရတယ္။ လီယြိကိုေတာင္ ရိသဲ့သဲ့စမလုပ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပဲ။

ေသာက္ရမ္း... ေသာက္ရမ္းရွက္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ က်န္းေဆြ႕ယင္း စိတ္မသက္မသာျဖစ္ကာ ဒီတိုင္းပဲအၾကာႀကီးလွဲေနၿပီး ျပန္မထခ်င္ေတာ့ဘူး။