အရူးတစ်ယောက်နှင့် ချစ်ကျွမ်းဝင်ခြင်း [ဘာသာပြန်] {Complete}

Chapter - 7

{Zawgyi}

က်န္းေဆြ႕ယင္းလည္း ေျခက်င္းဝတ္လည္သြားတယ္ဆိုေတာ့ အလုပ္လည္းမသြားခ်င္ေတာ့ဘဲ အိမ္မွာပဲႏွစ္ရက္လုံးနားေနလိုက္တယ္။

ေကာလိပ္ဝင္စာေမးပြဲမေျဖခင္ရက္မွာ ဆိုဖာေပၚေခြေခါက္ၿပီး႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ေနရင္း က်န္းေဆြ႕လင္ဆီက ဖုန္းဝင္လာတယ္။

က်န္းေဆြ႕ယင္း ဖုန္းအဝင္ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး ေျဖခ်င္စိတ္မရွိတာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းအသံပိတ္ခ်လိုက္တယ္။

ဒါေပမယ့္ က်န္းေဆြ႕လင္က လုံးဝလက္မေလ်ာ့ဘဲ သူ႔ကိုဆက္တိုက္ေခၚေနေတာ့တယ္။

အဲ့တာနဲ႔ စိတ္ရႈပ္လာၿပီး က်န္းေဆြ႕ယင္းဖုန္းကိုင္ကာ ပ်င္းရိပ်င္းတြဲေျဖလိုက္တယ္ "ဘာလဲကြာ?"

"ေကာ ေျခေထာက္ထိသြားတယ္ဆို လီယွိ‌ေပြာတယ္"

"အမ္း အဆစ္လြဲသြားတာ"

"အစ္ကို... အခုနည္းနည္းသက္သာသြားၿပီလား? စားေရာ စားၿပီးသြားၿပီလား ဟမ္?"

"ေသေလာက္တဲ့ထိေတာ့ ဆာမေနဘူး"

"အစ္ကို႔ကို ျပဳစုေပးမယ့္သူေရာရွိလား?"

"ေျခေထာက္အဆစ္ေလးပဲလြဲသြားတာ ငါ့ကိုယ္တစ္ပိုင္းေသသြားတာမဟုတ္ဘူး၊ ဘယ္သူမွေစာင့္ေရွာက္ေပးစရာမလိုဘူး" ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းထဲက အပိုင္းတခ်ိဳ႕လြတ္သြားတာေၾကာင့္ စိတ္မရွည္ျဖစ္လာၿပီး က်န္းေဆြ႕ယင္းခပ္တင္းတင္းေျပာလိုက္တယ္ "ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္"

"ဒါေပမယ့္ ေကာ!"

"ဘာလဲ?"

"အခုေရာ ေဆးထည့္ၿပီးသြားၿပီလား? ႏွိပ္ေရာ ႏွိပ္ေပးရဲ႕လား? ေကာင္းေကာင္းမလုပ္ဘူးဆိုရင္ ေပ်ာက္ဖို႔အနည္းဆုံးႏွစ္ပတ္ေလာက္ၾကာသြားႏိုင္တယ္ေနာ္"

"ဘယ္လိုေတာင္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ေတြ... ရက္နည္းနည္းေလာက္ေနရင္ေကာင္းသြားလိမ့္မယ္"

"ကြၽန္ေတာ္ အစ္ကို႔အတြက္ေဆးေလးယူလာေပးမယ္ဆိုရင္ေရာ? ကြၽန္ေတာ္တို႔ဘတ္စကတ္ေဘာအသင္းမွာ အၿမဲတမ္းဒဏ္ရာရေနက်လူရွိတယ္၊ အဲ့ေတာ့ ဘယ္လိုကုေပးရမလဲ ကြၽန္ေတာ္သိတယ္"