အရူးတစ်ယောက်နှင့် ချစ်ကျွမ်းဝင်ခြင်း [ဘာသာပြန်] {Complete}

Chapter - 127 [ Special Chapter ]

{Zawgyi}

•အသက္ကို ကယ္တင္ႏိုင္ဖို႔ ဖင္ကို ေရာင္းခ်ျခင္း... No sireee!•

ရထားေပၚက ဆင္းၿပီးေနာက္ ရွစ္နာရီၾကာ ကားထပ္စီးလိုက္ရၿပီးေနာက္ သားသတ္႐ုံထဲပို႔လိုက္တဲ့ အသတ္ခံရေတာ့မယ့္ တိရစာၦန္တစ္ေကာင္လို ပိုင္ရွင္းယြီ ခံစားလိုက္ရတယ္။

စခန္းကို ငွက္ေတာင္ ဥ,မဥ၊ ေခြးေတာင္ ခ်ီးမပါဘဲ ဖုန္းလိုင္းေတာင္ မရွိတဲ့ေနရာမွာ တည္ေဆာက္ထားတာျဖစ္တယ္။ အေနာက္ဘက္မွာ ေျပာင္ရွင္းေနတဲ့ ေတာင္တန္းေတြ၊ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာေတာ့ သဲထူတဲ့ေျမျပင္၊ ခ်ိစ္ပုံစံမ်ိဳး တိမ္လိုက္နက္လိုက္ ခ်ိဳင့္ခြက္ေတြအျပည့္နဲ႔ ေလွ်ာက္လမ္း၊ ပိုင္ရွင္းယြီရဲ႕ ေျခေထာက္ေတြေရာ အစာအိမ္ပါ ကတုန္ကယင္ျဖစ္လာကာ ဒီလိုျမင္ကြင္းမ်ိဳးျမင္ၿပီး ငိုေတာင္ မငိုႏိုင္ေတာ့ဘူး။

နည္းျပဆရာက ရွည္လ်ားလွတဲ့ခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္ သူေျပာခ်င္တာေတြကို အေစာႀကီးတည္းက ေျပာျပၿပီးၿပီျဖစ္တယ္။ ဒီစစ္သားသစ္ေလးေတြ ပင္ပန္းေနၾကၿပီဆိုတာျမင္ေတာ့ အိပ္ေဆာင္ေတြ ခြဲေပးကာ သူတို႔ကို အနားယူခိုင္းလိုက္တယ္။

အခုခ်ိန္မွာ ပိုင္ရွင္းယြီ သမ္းေဝေနရေပမယ့္ အခုသူ႔မွာ ပိုအေရးႀကီးတာတစ္ခုရွိတယ္၊ ဒါက ယြီဖုန္းခ်န္ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔လူကို ရွာရမွာပဲျဖစ္တယ္။ သူ႔အစ္ကိုဝမ္းကြဲက သူ႔ကို မီးတြင္းထဲ တာဝန္ေက်ပြန္စြာနဲ႔ ပစ္ခ်လိုက္တယ္ဆိုေပမယ့္ စစ္တပ္ထဲမွာရွိတဲ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္းရဲ႕တူကို ပိုင္ရွင္းယြီကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးခိုင္းရန္အတြက္ သြားရွာဖို႔ကိုေတာ့ မေမ့ခဲ့ဘူး။ ေျပာတာေတာ့ အဲ့ေကာင္ေလးကလည္း စစ္သားသစ္ပဲဆိုေပမယ့္ သူက ကေလးဘ၀တည္းက ပိုၿပီးသည္းခံႏိုင္စြမ္းရွိတယ္တဲ့။ ကေလးတုန္းတည္းက တပ္ထဲကလူအမ်ားစုရွိၾကသလို ေသာက္ေရးမပါတဲ့ 'ေခါင္းေဆာင္တတ္မႈ'ဆိုတာမ်ိဳးရွိတာေၾကာင့္ သူ႔မိသားစုက သူနဲ႔ပက္သက္ရင္ အေတာ္ေလးယုံၾကည္ခ်က္ရွိေနၾကတာလည္းျဖစ္တယ္။ ဘယ္လို စိတ္ေနစိတ္ထားပဲျဖစ္ေနပါေစ သူ ႐ုပ္ရွင္ေတြၾကည့္ဖူးတယ္၊ ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲကလို စစ္သားသစ္ေလးေတြကို အႏိုင္က်င့္ရတာ သေဘာက်တဲ့ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းေတြရွိေနရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ အားႀကီးတဲ့ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံကို ရွာထားတာက စိတ္အခ်ရဆုံးနည္းလမ္းတစ္ခုပဲ။ သူ အႏိုင္က်င့္မခံရသေ႐ြ႕ ေက်နပ္တယ္။