အရူးတစ်ယောက်နှင့် ချစ်ကျွမ်းဝင်ခြင်း [ဘာသာပြန်] {Complete}

Chapter - 119 🚑

[ Kay : အေပၚမွာ ကားေလးပါေတာ့ တျခားမေျပာေတာ့ပါဘူးေနာ္။ ဒီအပိုင္းက နည္းနည္းခက္ေနသလိုပဲ။ ၿပီးေတာ့ေလ အမဖတ္တုန္းကေတာ့ ႏွာေခါင္းေသြးေတာင္ လွ်ံေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္တိုင္ျပန္လည္းေရးေရာ ရီစရာေကာင္းေနသလိုလို။ သည္းခံၿပီးသာ ဖတ္ေတာ္မူၾကပါ ]

{Zawgyi}

•ျပန္ရခဲ့တာေတြအေပၚ ယုံၾကည္တယ္•

က်န္းေဆြ႕ယင္း ရက္ေတြကို ေရတြက္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ဟိုးအရင္တည္းက သူက သူ႔စ႐ိုက္ကို သူ႔ဖာသာပ်ိဳးေထာင္ထားတာျဖစ္တယ္။ သူက ရည္႐ြယ္ခ်က္ရွိရွိ ခ်ဳပ္တီးထားတာေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ လူတစ္ေယာက္က အဲ့တာကိုေတာင္ မေတြးႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အလုပ္မ်ားေနတယ္ဆိုရင္၊ သူက ဒီတိုင္း... သူ႔မွာ ေတြးဖို႔ အခ်ိန္တကယ္မရွိခဲ့တာ...

လီယြိ သူ႔ကိုဖိၿပီး တအားနမ္းလာခ်ိန္မွာ သူ႔ကိုတခ်ိန္လုံး အဆြႏိုင္ဆုံးက ဒီလူမွန္း က်န္းေဆြ႕ယင္း သတိျပဳမိလိုက္တယ္။

ခဏတာ လန႔္သြားအၿပီးမွာ က်န္းေဆြ႕ယင္း သူ႔လည္ပင္းကို ေျဖေလ်ာ့ၿပီး လီယြိရဲ႕စိုစိစိအနမ္းကို ေမြ႕ေလ်ာ္လိုက္ေတာ့တယ္။ လီယြိရဲ႕လက္ေခ်ာင္းေတြက ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ မညႇပ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ သူ႔ဆံပင္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေတြၾကား လိမ္ယွက္ေနၿပီး ရင္းႏွီးေနတဲ့အရသာေၾကာင့္ အႀကိဳက္ေတြ႕ေနတယ္။

သူတို႔ ေမာဟိုက္စြာ လူခ်င္းခြာလိုက္ၿပီး လီယြိက နက္ရႈိင္းတဲ့တမ္းတမႈေတြနဲ႔ က်န္းေဆြ႕ယင္းမ်က္လုံးေတြကို ေတာက္ပစြာ ၾကည့္ေနတယ္။

႐ုတ္တရက္ႀကီး က်န္းေဆြ႕ယင္း သူ႔အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္။ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ သူ႔ကို အရမ္းႀကီးသနားမေနဘူး "လီယြိ မင္း ငါနဲ႔ အိပ္လို႔ေတာ့ရတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ေခါက္ မင္းငါ့ကို လုပ္ဖို႔ မေမွ်ာ္လင့္ေနနဲ႔... မင္းအလုပ္ကို ခံမွာမဟုတ္ဘူး"

လီယြိ ခပ္အုပ္အုပ္အသံနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္ "ကြၽန္ေတာ္လုပ္မယ္ေလ မရဘူးလား? ေကာဘာပဲေျပာေျပာ ကြၽန္ေတာ္ လုပ္မယ္ေလ"

က်န္းေဆြ႕ယင္း ၿပဳံးၿပဳံးႀကီးလုပ္ကာ "မင္းကို လုပ္ခိုင္းမယ္ဆိုၿပီး မင္းငါ့ကို မေျပာခဲ့ဘူးလား? ဒီေန႔ ေလ့က်င့္ၾကည့္ရမလား?"