အရူးတစ်ယောက်နှင့် ချစ်ကျွမ်းဝင်ခြင်း [ဘာသာပြန်] {Complete}

Chapter - 111

{Zawgyi}

•ၿခိမ္းေျခာက္မႈမ်ား ၂•

အတြင္းေရးမႈးလ်န္းရဲ႕ လုပ္ႏိုင္စြမ္းက အံ့ဩစရာေကာင္းလွတယ္။ ႏွစ္ပတ္ေလာက္အတြင္းမွာ ဝယ္သူကို ဆက္သြယ္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး က်န္းေဆြ႕ယင္းရဲ႕ စုေဆာင္းမႈေတြထဲက ကားေလးစီးကို ေရာင္းထုတ္ႏိုင္ခဲ့တာေၾကာင့္ ေငြသား ဆယ္သန္းေက်ာ္ေလာက္ ျပန္ရလာၿပီး စီမံကိန္းထဲကို လႊဲလိုက္တဲ့အခါ တစ္ျပားမွ မက်န္ေတာ့ဘူး။

ဒါက ပိုက္ဆံကို မ်က္ေတာင္တစ္ခ်က္မခတ္ဘဲ ျဖဳန္းေနက် က်န္းေဆြ႕ယင္းျဖစ္ၿပီး ဒီကာလအတြင္းမွာေတာ့ လက္တုန္တုန္နဲ႔ပဲ ေငြကို သုံးေနရတယ္။ ေငြမဝင္တာေၾကာင့္ ေနမထိထိုင္မသာျဖစ္ေနတာမ်ိဳး မရွိတာကေတာ့ ထူးဆန္းတယ္။

အံကိုႀကိတ္ကာ ဟန္ကိုယ့္ထားမွသာ ေန႔တိုင္းေကာင္းေကာင္းေနႏိုင္မွာျဖစ္တယ္။

တစ္ေန႔ လီယြိေက်ာင္းေရွ႕က ကားျဖတ္ေမာင္းလာမိတယ္။

ထိုေန႔က အေတာ္ေလးပူတယ္။ ၃၆.၇ဒီဂရီေလာက္ ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ က်န္းေဆြ႕ယင္းက သူ႔ကားရဲ႕ေလေအးေပးစက္ကို ၂၃ဒီဂရီေလာက္ထိ ညႇိထားလိုက္တယ္။ ေက်ာင္းနားက ျဖတ္သြားခ်ိန္မွာ သူကားရပ္ၿပီး ေက်ာင္းဂိတ္အေဟာင္းေဘးက ဆိုင္ေလးမွာ ေသာက္စရာတစ္ဘူး ဆင္းဝယ္တယ္။

သူဒီေနရာနဲ႔ အေတာ္ေလးရင္းႏွီးမႈရွိတယ္။ ဒီဆိုင္ကေနပဲ ေရဘူး၊ စီးကရက္နဲ႔ ကြန္ဒုံးေတြ ဝယ္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ဒီေနရာမွာ လီယြိကိုေစာင့္တယ္၊ ေက်ာင္းဆင္းရင္ ေလွ်ာက္သြားဖို႔ ေစာင့္တယ္ ၿပီးေတာ့ ဒီေနရာမွာပဲ ႏႈတ္ဆက္တယ္။ သူတို႔ ကားထဲမွာေနၾကၿပီး တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မခြဲႏိုင္ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။

အခုေတာ့ လီယြိလည္း မရွိတာေၾကာင့္ သူဒီကိုလာစရာ အေၾကာင္းမရွိေတာ့ဘူး

လူေတြ ကြဲကြာကုန္ၿပီး ပ်င္းစရာအခ်ိန္ေတြျဖစ္လာကာ ခံစားခ်က္ေတြ ကုန္လြန္သြားရေအာင္ အခ်ိန္ကဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ျမန္ရတာလဲ? အမွတ္တရေတြမ်ားစြာရွိေနတဲ့ ေက်ာင္းေပါက္၀မွာ က်န္းေဆြ႕ယင္းရပ္ေနရင္း ႏွလုံးသားက နာက်င္လာရတယ္။

လူငယ္ေလးေတြ အဝင္အထြက္လုပ္ေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းေပါက္၀ဆီ က်န္းေဆြ႕ယင္း အခ်ိန္နည္းနည္းၾကာေအာင္ ထပ္ၾကည့္ေနမိတယ္။ ထို႔ေနာက္ သူ႔ရဲ႕ေရကို အလုတ္အနည္းငယ္ေသာက္ၿပီးတာနဲ႔ ကားထဲဝင္ကာ ထြက္ခဲ့လိုက္တယ္။