အရူးတစ်ယောက်နှင့် ချစ်ကျွမ်းဝင်ခြင်း [ဘာသာပြန်] {Complete}

Chapter - 10

{Zawgyi}

အိမ္ကိုျပန္တဲ့လမ္းမွာ သူ႔ေနရာကို သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ၿပီး ညေနစာျပင္ထားဖို႔ က်န္းေဆြ႕ယင္း တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို ဖုန္းေခၚလိုက္တယ္။ သူတို႔ေလးေယာက္အိမ္ထဲဝင္လိုက္တာနဲ႔ သူစိမ္းတစ္ေယာက္မွမရွိဘဲ ပူပူေႏြးေႏြးေမႊးႀကိဳင္ေနတဲ့ အစားအေသာက္အနံ႔ေတြသာ ေလနဲ႔အတူလြင့္ပ်ံလာတယ္။

က်န္းေဆြ႕ယင္း စိတ္ေကာင္းဝင္ေနခ်ိန္တိုင္း သူ႔အေဖနဲ႔တူတဲ့အရာတစ္ခုရွိတယ္။ သူကိုယ္တိုင္က ဝိုင္ခ်ိဳခ်ိဳေတြမႀကိဳက္တတ္ေပမယ့္ ဝိုင္ေကာင္းတစ္ပုလင္းေလာက္ ဖြင့္ရတာကို ႏွစ္သက္တယ္။ လီယြိနဲ႔ပထမဆုံးအႀကိမ္စေတြ႕တုန္းကလိုေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ေခါက္မွာ မေသာက္ႏိုင္တဲ့အငယ္ေလးႏွစ္ေယာက္အျပင္ အာဏာပိုင္ေလာက,က လီ႐ႊမ္းလည္း ပါလာတာေၾကာင့္ အနည္းဆုံးေတာ့ ေက်ာက္ကပ္အတြက္ေကာင္းတဲ့ ထိပ္တန္းဝိုင္တစ္ခုေတာ့လုပ္သင့္တယ္။

သူဝိုင္ကို ထုတ္လာခ်ိန္မွာ လီ႐ႊမ္းက ၿပဳံးျပၿပီး လက္ကိုထပ္ကာထပ္ကာ ရမ္းျပတာကို ေတြ႕ရလိမ့္မယ္လို႔ မထင္ထားခဲ့ဘူး။ သူ(လီ႐ႊမ္း)က သူ႔နာမည္ကိုေတာင္ ရင္းႏွီးကြၽမ္းဝင္သလို သုံးႏႈန္းၿပီးေခၚလိုက္ေသးတယ္ “ေဆြ႕ယင္း အဆင္ေျပပါတယ္ကြာ… ကိုယ္ ဒီေန႔ခင္းက်ရင္ ဘ႑ာေရးကိစၥကို ကိုင္စရာရွိေသးတယ္… အရမ္းအေရးႀကီးလို႔ ကိုယ္တကယ္ေသာက္လို႔မရဘူး”

က်န္းေဆြ႕ယင္း မသိမသာေလးစိတ္ပ်က္သြားတယ္ “တစ္ခြက္ေလာက္ပဲေလ… ေယာက်ာ္းေလး ေလးေယာက္တစ္ဝိုင္းတည္းထိုင္စားေနၿပီး မေသာက္ရဘူးဆိုေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္သင့္ေတာ္မွာလဲ? ေျပာပါဦး”

လီ႐ႊမ္းကလည္း ယဥ္ေက်းစြာျပတ္ျပတ္သားသားျငင္းတယ္ “ကိုယ္တို႔ေနာက္တစ္ေခါက္က်မွ အားရပါးရေသာက္ၾကတာေပါ့.. ဒီေန႔က တကယ္မရလို႔ပါ၊ ကိုယ္ဒီေန႔ခင္း အေရးႀကီးကိစၥလုပ္စရာရွိလို႔ပါ”

အဲ့လိုေျပာလာတာေၾကာင့္ က်န္းေဆြ႕ယင္းလည္း ေ႐ြးျခယ္စရာမရွိေတာ့ဘဲ ဝိုင္ပုလင္းကို အရက္စင္ေပၚျပန္တင္ၿပီး အတူထိုင္စားၾကဖို႔ ေျပာလိုက္တယ္။

ေကာလိပ္ဝင္ခြင့္စာေမးပြဲေျဖထားၾကတဲ့ ေက်ာင္သားႏွစ္ေယာက္က သူတို႔ဆရာေတြထပ္တလဲလဲသတိေပးခဲ့တဲ့ ‘စာေမးပြဲၿပီးတာနဲ႔ အေျဖကိုၾကည့္မေနနဲ႔ေတာ့’ဆိုတဲ့ စကားကို မွတ္မိတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း စကားနည္းနည္းေျပာၿပီးေနာက္ သူတို႔မေနႏိုင္ဘဲ အေပၚမွာရည္ၫႊန္းထားတဲ့အေၾကာင္းကိုသာ ပိုၿပီးေျပာမိေနၾကတယ္။