ကျွန်မကို မြတ်နိုးစွဲလမ်းနေတဲ့ အမျိုးသားဇာတ်လိုက်ရဲ့ ဦးလေး

part 21

unicode

အခန်း(၂၁) - ကျွမ်းကျင်မှုများအကြောင်း ကြွားလုံးထုတ်မယ်

ကြည့်ရှုသူအများအပြား မရှိသေးသော်လည်း ဒါက ကောင်းသောအစပြုမှုတစ်ခုပင်ဖြစ်သည်။

လန်းဆန်းသွားသလို ခံစားလိုက်မိပြီး တိုက်ရိုက်ကြည့်ရှုသူများ၏ မေးခွန်းများကို စုယန်ယန်က စိတ်ရှည်လက်ရှည် ပြန်လည်ဖြေဆိုပေးခဲ့သည်။

“အခု ကျွန်မကိုင်ထားတဲ့ အနီရောင်အသီးကို ရှန်းကျားလို့ ခေါ်ပါတယ်။ ဒါက အသီးလို့ခေါ်ဆိုလို့ ရရုံသာမက ဆေးဖက်ဝင် အမျိုးအစားထဲမှာလည်း ပါဝင်ပါတယ်။ လတ်ဆတ်တဲ့ ရှန်းကျားကို ဒီအတိုင်းလည်း စားလို့ရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူတို့ကို နေရောင်အောက်မှာ အခြောက်ခံပြီးတဲ့ နောက်မှာတော့ သူတို့ကို ဆေးဝါးအဖြစ်လည်း အသုံးပြုနိုင်ပါတယ်။ သူက အစားစားချင်စိတ်ကို တိုးမြှင့်ပေးပြီး အစာချေဖျက်ရာတွင်လည်း အံ့ဖွယ်အကျိုးသက်ရောက်မှုရှိတယ်”

စုယန်ယန် ဤသို့ရှင်းပြပြီးသည်နှင့် ဖန်သားပြင်ပေါ်တွင် မေးခွန်းအချို့ ပေါ်လာခဲ့သည်။

[အဲ့တာက တကယ်လား။ သူက အသီးလို့ခေါ်လို့ ရတဲ့အပြင် ဆေးဖက်လည်း ဝင်တယ်လား။ တင်ဆက်သူရေ မင်း ငါတို့ကို လှည့်စားနေတာ မဟုတ်ဘူးလား။]

[မင်းပြောတာကို ဘယ်လိုမှ မယုံကြည်နိုင်ဘူး။ ယနေ့ခေတ် တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့် တင်ဆက်သူတွေက သူတို့ရဲ့ ကျွမ်းကျင်မှုတွေကို ဘယ်လို ကြွားဝါပြောဆိုရမလဲ ဆိုတာကိုပဲ သိကြတယ်။ လက်တစ်ဆုပ်စာလောက်ကပဲ တကယ့် ဗဟုသုတနဲ့ စွမ်းရည်ရှိတယ်။ ငါတော့ ထွက်ပြီ။]

ဟောက်ချန်ဟွမ်းသည် ဖန်သားပြင်ပေါ်မှ ပျံဝဲနေသော အချိန်နှင့်တစ်ပြေးညီ တင်ဆက်နေသော မှတ်ချက်များကို ဖတ်ရှုရင်း သူ့မျက်ဝန်းတွေက ကျဉ်းမြောင်းသွားသည်။ သူ့မျက်နှာအသွင်အပြင် မည်းမှောင်လွန်းသဖြင့် ယုကျစ်ယန်က သူ့ကို ကြည့်လိုက်ရုံဖြင့် ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားမိသည်။

“ဝက်မြေစာဥတွေက ရင်ဘတ်မဟုတ်ပါဘူး။ သူတို့က အခွံမာသီးတစ်မျိုးပါ။ ဒီပန်းကန်လုံးထဲမှာ ပြည့်နေတဲ့ အဖြူရောင် အသီးတွေက ဝက်မြေစာဥတွေပါပဲ။ ရှေးခေတ်ကမ္ဘာမြေကြီးရဲ့ ဒေသိယ ဘာသာစကားအရ သူတို့ကို ဝက်မြေစာဥတွေလို့ အမည်ပေးထားခြင်း ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီအသီးတွေက ချိုမြိန်ကြွပ်ဆတ်ပြီး အစာစားချင်စိတ်ကို နှိုးဆွပေးပြီး အစာချေဖျက်ရာတွင်လည်း အထောက်အကူပြုပါတယ်”