Part 163

1.5K 159 1
                                    

Unicode

အခန်း (၁၆၃)
သခင်မလေးက နတ်သမီးတစ်ပါးပါပဲ

“အဲ့တာက တစ်ကိုယ်လုံးကို နွေးထွေး သွားစေတာလား”

နျဉ်ချီလွေ့ရဲ့ အာရုံစိုက်မှုက နည်းနည်းလေး လွဲနေသည်။ သူက ယန်ကျင်းယို့ကို လှောင်ပြုံးလေးဖြင့် တစ်ချက်ကြည့်ကာ စကားဆိုလိုက်သည်။

“ဒါဆို အဲ့တာက တကယ် မင်းကိုယ်တိုင်ပဲ။ မဟုတ်ရင်၊ မင်း ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဒီလောက် ရှင်းရှင်းလင်းလင်း သိနိုင်မှာလဲ”

ယန်ကျင်းယို့, “…”

သူတို့နှစ်ဦးသား စကားပြောနေစဉ်မှာပဲ နျဉ်ချီလွေ့၏ အေးဂျင့်ဟာ ရုတ်တရက် တံခါးဖွင့်ကာ အခန်းထဲသို့ ဝင်ရောက်လာပြီး သူ့လက်ထဲတွင် အလွန်လေးလံသော ထမင်းဗူး နှစ်ဗူးကို သယ်ဆောင်လာခဲ့သည်။

“ချီလွေ့၊ မင်းရဲ့ညစာ ရောက်လာပြီ”

“အချိန်က အရမ်း နောက်ကျနေပြီ၊ မင်း အခုထိ မစားရသေးဘူးလား”

ယန်ကျင်းယို့က မျက်မှောင်ကြုတ်ပြီး နျဉ်ချီလွေ့ အနားသို့ အေးဂျင့်က ပို့ပေးနိုင်ရန် အေးဂျင့်အတွက် လမ်းဖယ် ပေးလိုက်သည်။

နျဉ်ချီလွေ့၏ အေးဂျင့်သည် စားပွဲကို ကျွမ်းကျင်စွာဖြင့် ချလိုက်သည်။ သူက ထမင်းဗူးကိုဖွင့်ပြီး စွပ်ပြုတ်၊ ဆန်ပြုတ်နှင့် ငါးဟင်းလျာတို့ကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။

ထမင်းဗူးကို ဖွင့်လိုက်သည်နှင့် ထမင်းဗူးအတွင်းမှ အစားအစာတို့၏ မွှေးရနံ့ဟာ တစ်ခန်းလုံး ပျံ့နှံ့သွားခဲ့သည်။

နျဉ်ချီလွေ့သည် စိတ်မသက်မသာဖြင့် “အနံ့က အရသာရှိမယ့်ပုံပဲ” လို့ မပီမပြင် ရေရွတ်လိုက်သည်။

တစ်ဖက်တွင်မူ ယန်ကျင်းယို့က လုံးဝ ထိတ်လန့် သွားသည်။ သူက စားပွဲပေါ်ရှိ ဟင်းလျာသုံးမျိုးကို တစ်ချက် ကြည့်တာနဲ့ မှတ်မိခဲ့ပြီး အထူးသဖြင့် ငါးဟင်းလျာက သူ့အာရုံမှ စွဲမြဲနေခဲ့သည်။

သူက တိုက်ရိုက် ထုတ်လွှင့်မှုကို ကြည့်သောအခါတွင် အခြားကြည့်ရှုသူများ နည်းတူ ကွန်ပလိန်း တက်ခဲ့ပြီး ဒီငါးဟင်းလျာကို မည်သည့် ကံကောင်းသည့် လူနာက မြည်းစမ်းရမလဲ ဆိုတာကို မသိခဲ့ပေ။

ကျွန်မကို မြတ်နိုးစွဲလမ်းနေတဲ့ အမျိုးသားဇာတ်လိုက်ရဲ့ ဦးလေးTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon