ကျွန်မကို မြတ်နိုးစွဲလမ်းနေတဲ့ အမျိုးသားဇာတ်လိုက်ရဲ့ ဦးလေး

part 80

Unicode

အခန်း (၈၀) - အရူးအနှမ်းမှ အမိုက်စားအဖြစ်သို့

စုယန်ယန်သည် ထောင့်စွန်းမှ ဦးထုပ်နှစ်လုံးကို အလွန် စိတ်ဝင်စားနေပုံ ရသည်။ သူမ ထိုဦးထုပ်ကို လှမ်းကိုင် လိုက်သည်နှင့် ယုကျစ်ယန်နဲ့ ကုရှောက်ယန်တို့၏ မျက်နှာများဟာ သိသိသာသာ ပျက်ယွင်းသွားကာ “အခုချက်ချင်း ရပ်လိုက်ပါ၊ သခင်မလေး” ဟု အော်ဟစ်လုနီးပါး ဖြစ်သွားခဲ့သည်။

စုယန်ယန်က ထိုနှစ်ယောက်ရဲ့ စိတ်နှလုံးထဲက ငိုကြွေးသံကို ကြားလိုက်ရသလိုပင် ထိုဦးထုပ်ကို မကိုင်ခင် သူမလက်တွေက ရပ်တန့်သွားပြီး ရုတ်တရက် လက်ပြန် ရုပ်လိုက်သည်။

သူမက ဟောက်ချန်ဟွမ်းကို ထိုဦးထုပ်အား ညွှန်ပြကာ ရယ်ရွှင်မြူးစွာ စနောက် ကျီစယ်ဟန်ဖြင့် မေးလိုက်သည်။

“ရှင် အဲ့တာကို ကြိုက်လား”

ဟောက်-စွပ်စွဲခံရသည်-အစိမ်းရောင်-ဦးထုပ်-ချစ်သူအဖြစ်-ချန်ဟွမ်း “...”

ဆိုင်အပြင်ဘက်မှ နှစ်ယောက်သည် ရူးသွပ်လုနီးပါး ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ ဘယ်အမျိုးသားကများ “ဦးထုပ်စိမ်း” ကို လိုချင်မှာလဲ။

စုယန်ယန်သည် ဟောက်ချန်ဟွမ်း၏ သနားစဖွယ် ကောင်းသော မျက်နှာကို ကြည့်ကာ ရယ်ကာမောကာ ရှင်းပြရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။

“ရှင် အဲ့တာကို တကယ်ကြိုက်တယ် ဆိုရင်တောင် ကျွန်မ ရှင့်အတွက် ဘယ်တော့မှ ဝယ်ပေးမှာ မဟုတ်ဘူး။ ရှင် အခု စိတ်လျှော့လို့ရပြီလား”

ဟောက်ချန်ဟွမ်း “...” ဟင့်အင်း၊ သူ အဲ့တာကို လုံးဝ မကြိုက်ဘူး၊ နည်းနည်းလေးတောင် မကြိုက်ဘူး။

စုယန်ယန်သည် ဟောက်ချန်ဟွမ်းအတွက် ဦးထုပ်များစွာ စမ်းကြည့်ပြီးနောက် မည်သည့် ဦးထုပ်ကို ဝယ်ရမှန်းမသိ ဖြစ်နေခဲ့သည်။

ထိုအခိုက်အတန့်တွင် မနီးမဝေးမှ အသံတစ်သံကို ကြားလိုက်ရသည်။

“ကျွန်မ အဲ့တာကို မလိုချင်ဘူး၊ အဲ့တာက အရမ်း စျေးကြီးလွန်းတယ်။ အဲ့တာက ကျွန်မရဲ့ ခြောက်လစာ နီးပါးလောက် တန်ကြေးရှိတယ်။ ကျွန်မကိုယ်တိုင် ချည်ထိုးဖို့ သိုးမွှေးချည်နဲ့ ရိုးရိုးချည် နည်းနည်းလောက် ဝယ်လိုက်မယ်”