[Book-1]novelထဲဝင်သွားပြီးနောက် အသဲခွဲသမားဖြစ်လာခဲ့သောသူမ

141[U&Z]

[Unicode]

ကျန်းရှန့်မေရဲ့ ပထမဆုံး တုံ့ပြန်မှုက ငြင်းဆိုမှု ဖြစ်သည်။ "ငါ မသွားဘူး"

နင်မုန့် ရှော့ရသွားတာကြောင့် သူမရဲ့ လှပတဲ့ မျက်ဝန်းတွေက တောက်ပပြီး စူးရှသွားကာ "ဘာလို့လဲ"

ကျန်းရှန့်မေကတော့ အဖြေကို ချက်ချင်းဆိုသလို မပေးနိုင်။

နင်မုန့်က ဆက်ပြောလိုက်သည်။ "အကယ်၍ နင်သာ တကယ်ကြီး အတိတ်ကို လက်လွှတ်ချလိုက်ပြီဆိုရင် အဲ့လူကို မျက်နှာချင်းဆိုင် နိုင်ရမယ်။ သူ မရှိဘဲ နင့်ဘဝကို ပိုကောင်းအောင် လုပ်နိုင်တယ်လို့ ပြောလိုက်စမ်းပါ။ ဒီလိုမျိုးရော လုပ်နိုင်ရဲ့လား"

ချော့ပြောတာထက် သူမကို တဖြည်းဖြည်း ဒေါသထွက်လာအောင် လုပ်ပေးတာက တကယ် အကျိုးသက်ရောက်လေ၏။ ကျန်းရှန့်မေက ခပ်မတ်မတ် ရပ်လိုက်သည်။ "ဘာကို ကြောက်နေ ရမှာလဲ? ငါ သွားမယ်!"

သူမ ဘာလုပ်နေလဲဆိုတာ ကျန်းရှန့်မေ သိတာမို့ မှန်ထဲတချက် ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် လှပပြီး မင်သက်စရာကောင်းတဲ့ မိတ်ကပ်ပြင်လိုက်သည်။

သူမက ချမ်းသာတဲ့မိသားစုက သူဌေးသမီးတစ်ယောက် ဖြစ်တာမို့ သူမရဲ့ အကြိုက်ကလည်း အထက်တန်းဆန်သည် သို့ပေမယ့်...

နင်မုန့် ဝတ်ထားတဲ့ ပန်းရောင် ကိုယ်လုံးပေါ် dressကို မြင်လိုက်ရတဲ့အခါ ကျန်းရှန့်မေ နှုတ်ခမ်းဆူမိသွားသည်။ ထိုဝတ်စုံက သူမထက်လှအောင် လုပ်ပေးလို့နေသည်လေ။ "ငါ သွားတိုက်ခိုက်မယ့်အချိန်မှာ နင်က ငါ့ထက်တော့ လျော့ပြီး လှနေပေးသင့်တာ မဟုတ်ဘူးလား"

နင်မုန့်ကတော့ သူမကိုကြည့်ရင်း မျက်လုံးသာ လှိမ့်မိသွားသည်။ "ငါပိုက်ဆံ ရနေသ၍ ဘာပြဿနာမှ မရှိဘူး"

ကျန်းရှန့်မေကတော့ ဆွံ့အလို့သာ သွားသည်။

သူမ ဘာလို့များ နားမလည်နိုင်ခဲ့ရတာ‌လဲ? ဒီမိန်းကလေးက ပိုက်ဆံအရမ်းကြိုက်တဲ့ လူဆိုတာကိုလေ!

***

သူတို့ ပွဲနေရာဆီရောက်တော့ ၆နာရီ စွန်းစွန်းသာ ရှိနေပြီ ဖြစ်သည်။ ပွဲက ၇နာရီမှ စမှာမို့ လင်းချင်ပေ့က အခန်းထဲ မိတ်ကပ်ပြင်နေတုန်း ဖြစ်လေ၏။