Chapter (63)– အခုဘဝမွာ နတ္ဘုရား အကိုႀကီး ရွိေနျပီ (Z+U)
ဒါက ရွက္စရာေကာင္းလိုက္တာ..
႐ႈနင္က ဒီအေျခအေနကို တကယ္ပဲ ေနာက္ဆုတ္ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့သည္။ Gay တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သူ႔အနမ္းဦးကို ခင္ပြန္းေလာင္းအတြက္ ခ်န္ထားေပးခ်င္တာကို ဒီအေျဖာင့္ေကာင္အစ္ကိုႀကီးက သေဘာေပါက္မည္မဟုတ္ေပ။ ဒါေၾကာင့္ ႐ႈနင္က စကားေျပာခ်င္စိတ္မရွိေတာ့ဘဲ အေနာက္ကို ေျခလွမ္းအေတာ္မ်ားမ်ား ေနာက္ဆုတ္လိုက္သည္။
႐ႈဟိန္က ႐ႈနင္နားကို တိုးကပ္လိုက္ေပမယ့္ အရမ္းနီးကပ္ေအာင္ တိုးမသြားေပ။ ႐ႈနင္က အစ္ကိုႀကီး သူ႔ေနာက္ကိုလိုက္လာတာၾကည့္ၿပီး မ်က္ႏွာမည္းေမွာင္လာသည္။ အစ္ကိုႀကီးက ကစားတဲ့ေနရာမွာ နည္းနည္း အေလးအနက္ႀကီးထားေနသလိုပဲ။ သူ႔ေနာက္ကို အစ္ကိုႀကီး ကပ္ပါလာသည့္ေျခသံကို ၾကားရၿပီး စိတ္မသက္မသာျဖစ္ေနစဥ္ ေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အစ္ကိုႀကီး၏ နီေနေသာပါးျပင္တစ္ဖက္ကိုၾကည့္ကာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားသည္။
သူ႔မ်က္ႏွာမ်ား နာသြားေသးလား..
ရုတ္တရက္ ႐ႈနင္က စိတ္မေကာင္းသလို ခံစားလိုက္ရၿပီး အစ္ကိုႀကီးကို ပုခံုးပုတ္ကာ ႏွစ္သိမ့္ေပးခ်င္စိတ္ ေပၚလာေသာေၾကာင့္ ေရွ႕ကိုတိုးကာ လက္လွမ္းလိုက္ေပမယ့္ အစ္ကိုႀကီးက ကိုယ္ကိုကိုင္းညြတ္မေပးဘဲ ဒီအတိုင္းရပ္ေနသည္။ ဒီအရူးက ဘာလုပ္ေနတာလဲ..။ သူႏွစ္သိမ့္ေပးခ်င္တာကို နားမလည္ဘူးလား..။
႐ႈဟိန္က မလႈပ္ဘဲ ႐ႈနင္လုပ္တာကို စူးစိုက္ၾကည့္ေနေသာေၾကာင့္ ႐ႈနင္ ရင္ခုန္သြားသည္။ အစ္ကိုႀကီးက သူ႔ကို စိတ္ပ်က္သြားၿပီလား..။ ငါက ပံုမွန္ေပါက္ကြဲလိုက္တာဆိုေပမယ့္ ႐ႈဟိန္က ဘယ္သူလဲ..။ နတ္ဘုရားေတြျမတ္ႏိုးရတဲ့ ကေလးမဟုတ္ဘူးလား..။ သူက ဘယ္သူ႔ကိုမွ သနားဂရုဏာျပစရာ မလိုတဲ့လူသားပဲေလ။
ဒါေၾကာင့္ သူ႔ကိုဆက္ဆံတာက အထူးအခြင့္အေရးေပးတာပဲဆိုတာကို စဥ္းစားမိၿပီး ႐ႈနင္၏ေခါင္းထဲ ဝင္းလက္ေတာက္ပသြားကာ သူ႔ဘက္ကပဲစတင္ၿပီး အစ္ကိုႀကီးႏွင့္ ျပန္တည့္ဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္သည္။ အေစာပိုင္းက သူပဲ အသည္းအသန္ထြက္ေျပးဖို႔ လုပ္ေနတာမဟုတ္သလိုပင္။ သူက ႐ႈဟိန္၏လက္ကိုဆြဲကာ ေရခ်ိဳးဖို႔လုပ္လိုက္သည္။
ေရခ်ိဳးကန္ထဲက ေရေႏြးက အဆင္သင့္လုပ္ထားၿပီး သန္႔ရွင္းေရးအန္တီက ထြက္သြားၿပီးေလၿပီ။
"အစ္ကိုႀကီး.. ပါးက နာေသးလား.."
မနာေပမယ့္ ႐ႈဟိန္က ပါးျပင္ကိုအသာကိုင္ကာ အသံတိတ္ေနလိုက္သည္။
သူတကယ္ႀကီး စိတ္ေကာက္ေနတာလား..
ေကာင္းၿပီေလ.. ႐ႈဟိန္က ခုမွ 18 ႏွစ္ပဲရွိေသးတယ္။ သူလည္း စိတ္ေကာက္ႏိုင္ပါတယ္ေလ..
႐ႈနင္က အဝတ္ကိုခၽြတ္ကာ ေရခ်ိဳးကန္ထဲဆင္းလိုက္ၿပီး အက်င့္ပါစြာ ေရေႏြးေႏြးေလးကို လက္ႏွင့္ပုတ္ေဆာ့ကာ မ်က္ႏွာေလးပဲေဖာ္ရံု ေရထဲႏွစ္လိုက္သည္။ ဒီပံုေလးက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္ဆိုတာ သူ႔ဘာသာမသိေပ။ ႐ႈဟိန္က ေရခ်ိဳးကန္အျပင္မွာ ရပ္ေနၿပီး ခဏေနေတာ့ ေရခ်ိဳးကန္ထဲဝင္လိုက္သည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က စကားမေျပာဘဲ စိုက္ၾကည့္ေနၿပီးမွ ႐ႈနင္က စၿပီးေျပာလိုက္သည္။
"အစ္ကိုႀကီး.. ကၽြန္ေတာ္ ပင္ပန္းေနၿပီ.. အိပ္ခ်င္တယ္.."
႐ႈဟိန္၏မ်က္ဝန္းေတြက မီးရွဴးပန္းလိုေတာက္ပသြားၿပီး ေက်ာက္စိမ္းလို ေခ်ာေမြ႕ေသာ ႐ႈနင္၏ကိုယ္ေလးကို သူ႔လက္ေမာင္းၾကားထဲ ဆြဲသြင္းလိုက္သည္။
႐ႈဟိန္၏ႏွလံုးသားေလးထဲ သက္ျပင္းတစ္ခုကို တိတ္တခိုးခ်ကာ သူ႔ညီေလးကို ပြတ္သပ္ေဆးေၾကာျခင္း မျပဳလုပ္ေသးဘဲ ေပြ႕ဖက္ကာ ေႏြးေအာင္လုပ္ေပးလိုက္သည္။ ႐ႈနင္၏ႏႈတ္ခမ္းက အေပၚကိုေကာ့ညြတ္သြားတာကို ႐ႈဟိန္မျမင္လိုက္ေပ။
႐ႈနင္က ႐ႈဟိန္ကို အရိုးမပါသလိုမွီထားၿပီး သူ႔အစ္ကိုရင္ခြင္ထဲ ခိုဝင္ေနသည္။
သူ႔အစ္ကိုႀကီးက ေနာက္ပိုင္း သူ႔ႏႈတ္ခမ္းကို ထပ္မနမ္းေလာက္ေတာ့ဘူးမဟုတ္လား။
ေရခ်ိဳးေနတုန္း ႐ႈနင္က သူ႔အစ္ကိုႀကီးက သူ႔ကိုလုပ္ေပးသလို အစ္ကိုႀကီးရဲ့ေနာက္ေက်ာကို လက္သည္းေလးနဲ႔ ဖြဖြကုတ္ေပးလိုက္သည္။
႐ႈဟိန္ရဲ့မ်က္ဝန္းေတြ ေမွးစင္းသြားၿပီး သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွာ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္မႈတို႔ ေပၚလြင္လာသည္။ ဒီကုတ္ျခစ္တာက လံုးဝမနာသည့္အျပင္ သူ႔ရင္ကို ကလိကလိျဖစ္လာေစသည္။
သူတုိ႔ေရခ်ိဳးၿပီးေနာက္ ႐ႈဟိန္က ႐ႈနင္ကုိ တဘက္ႏွင့္ေထြးေပြ႕ကာ အေပၚထပ္အိပ္ခန္းေပၚ တက္လာၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား အတူဖက္ကာ အဝတ္ဗလာႏွင့္ အိပ္လိုက္ၾကသည္။ ကိုယ္ရံေတာ္မ်ားက အိမ္မီးေလာင္ေနတာမ်ိဳး အေရးတႀကီးအေျခအေနမဟုတ္ရင္ ဘယ္သူမွ ႐ႈဟိန္အိပ္တာကို လာမေႏွာင့္ယွက္ဝံ့ၾကေပ။ (╮(╯▽╰)╭)
ညေနစာစားၿပီးေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာစဥ္ သူ႔သားကို ပုခံုးေပၚတင္ကာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာေဆာ့ကစားေနေသာ သားအဖကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီး ႐ႈနင္က သူ႔အစ္ကိုႀကီး၏ေက်ာျပင္ေပၚ တြယ္တက္လိုက္သည္။ ႐ႈဟိန္က အလိုလိုက္စြာ ႐ႈနင္ကို ေက်ာပိုးေပးထားၿပီး ႐ႈနင္က သူ႔ကို ေကာက္ညွင္းေစးလံုးေလးလို တြယ္ကပ္ေနသည္ကို သေဘာက်လို႔ေနသည္။
ညအိပ္ခ်ိန္ ႐ႈနင္အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့မွ ႐ႈဟိန္က ညအိပ္ဝတ္စံုအသစ္ကိုယူကာ ႐ႈနင္ကုိ လဲေပးလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူခ်စ္တဲ့ခ်ာတိတ္ေလးကို ဖက္ၿပီး ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ စိတ္ခ်မ္းေျမ့စြာ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။
သူက ႐ႈနင္ကို မခြဲခ်င္ေပမယ့္ လုပ္စရာရွိေသာေၾကာင့္ ဒီကေလးကို ထားရစ္ခဲ့ရဦးမည္ျဖစ္သည္။
မနက္ ႐ႈနင္ႏိုးလာေတာ့ ေဘးကအိပ္ယာက ေအးစက္လို႔ေနၿပီး မေန႔ညက အစ္ကိုႀကီးက သူ႔ေဘးမွာအိပ္သြားတာက အိပ္မက္လိုထင္ရသည္။ သူက ခ်က္ခ်င္း အစ္ကိုႀကီးကို ဖုန္းေခၚလိုက္သည္။ ညအိပ္ဝတ္စံုက ဘာမွျပႆနာမရွိဘဲ ခ်စ္စရာေကာင္းေနလို႔ ဘာမွျပႆနာမရွာလိုက္ေတာ့ဘူး။
"Hello.."
တဖက္ကအစ္ကိုႀကီး၏ ထူးသံကိုၾကားရေတာ့ ႐ႈနင္၏ရင္ထဲ စိတ္မေကာင္းစိတ္တို႔ျဖစ္လာသည္။ သူက သက္ျပင္းကို တိတ္တိတ္ေလးခ်ကာ ဘာမွမျဖစ္သလို ေမးလိုက္သည္။
"အစ္ကိုႀကီး မနက္စာ စားသြားရဲ့လား.."
တကယ္လို႔ မနက္စာစားသြားရင္ မနက္ေစာေစာထြက္သြားတာျဖစ္ၿပီး မစားသြားရင္ ညသန္းေခါင္ထကာ ထြက္သြားတာကို သိႏိုင္သည္။
"ငါ ကားေပၚမွာစားလိုက္တယ္.."
"အစ္ကိုႀကီး ေက်ာင္းကိုျပန္တာမဟုတ္ဘူး.."
"စစ္တပ္ေလ့က်င့္ေရးကို သြားေနတာ.."
ဝိုး.. သူ႔အစ္ကိုႀကီး စစ္ေရးေလ့က်င့္ေရးစခန္းမွာ ေနေလာင္ၿပီး အသားအေရက ေၾကးနီေရာင္ေတာက္လာႏိုင္သည္။ ေတာင့္တင္းေသာကိုယ္လံုးႏွင့္ ေၾကးနီေရာင္အသားအေရပိုင္ရွင္ ႐ႈဟိန္ကို စဥ္းစားလိုက္ရံုႏွင့္ ႐ႈနင္ရင္ထဲ တုန္ယင္လာသည္။
"ကၽြန္ေတာ္ လာလည္လို႔ရလား.."
"မရဘူး.."
"အစ္ကိုႀကီး ထြက္လာလို႔ရလား.."
သူ႔အစ္ကိုႀကီးက တကယ့္ကို ပါရမီရွိတဲ့သူပဲ..။ ႐ႈနင္က ေတြးရင္း မ်က္ဝန္းေတြေတာက္လာသည္။
"မရဘူး.."
"........."
ငါထင္သလို သူက ေနရာတိုင္း မစြမ္းဘူးလား.. (_(:зゝ∠)_)
"အစ္ကိုႀကီး မင္းကို မၾကာမၾကာ ဖုန္းဆက္မယ္ေလ.. လိမ္လိမ္မာမာေန.."
"အြန္း.."
႐ႈနင္က အိပ္ယာထက္မွာ ေဘာလံုးေလးလို ေပ်ာ္ရႊင္စြာေကြးေနစဥ္ တံခါးေခါက္သံၾကားလိုက္ရသည္။
"ဒုတိယသခင္ေလး.. မနက္စာ ဆင္းၿပီးစားလို႔ရပါၿပီ.. မဟုတ္ရင္ ေက်ာင္းေနာက္က်ပါလိမ့္မယ္.."
"အိုး.. ေကာင္းၿပီ.."
ေသစမ္း..
႐ႈနင္က မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးေတာ့ မွန္ေရွ႕မွာရပ္ၾကည့္လိုက္စဥ္ ညအိပ္ဝတ္စံုကို ေသခ်ာေတြ႕လိုက္ရသည္။ ရင္ဘတ္ေနရာမွာ မ်က္ႏွာေဖာင္းေဖာင္းႏွင့္ ေၾကာင္ပံုရွိေနၿပီး နားရြက္တစ္စံုႏွင့္ ႏႈတ္သီးေလးက ေရွ႕ကိုေဖာင္းထြက္ေနသည္။ အိပ္ေနခ်ိန္ ဒီဟာေတြက ခုလုခုလုမျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား..။
အစ္ကုိႀကီးက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဒီလိုညအိပ္ဝတ္စံုေတြကို ရလာတာလဲ..။ ဘယ္အခ်ိန္က သြားဝယ္လိုက္တာပါလိမ့္..
ေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထင္တဲ့အတိုင္း ေၾကာင္ၿမီးတုတ္တုတ္က သူ႔ဝတ္စံုေနာက္မွာပါတဲ့အျပင္ ေျခလက္ေတြမွာလည္း ေၾကာင္လက္သည္းပံုေလးေတြက ပါေနေသးသည္။ ဘယ္သူကမ်ား ဒီဟာကို ဒီဇိုင္းဆြဲထားတာပါလိမ့္။ ႐ႈနင္၏ပါးစပ္က တြန္႔သြားခဲ့သည္။ အၿမီးက အဝါနဲ႔အနက္ၾကားျဖစ္ၿပီး ႐ႈနင္ မသိမသာ ေခါင္းယမ္းလိုက္မိသည္။ ႐ႈဟိန္က ေသခ်ာေပါက္ ဒီအၿမီးေတြကို ပြတ္သပ္ေနမွာျဖစ္သည္။ သူက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဒီလိုဟာကို ဒီေလာက္ႀကိဳက္ရသလဲဆိုတာ နားမလည္ေတာ့ေပမယ့္ ဝတ္ရတာ သက္ေတာင့္သက္သာလည္းရွိေတာ့ ဘာမွမေက်မနပ္ မေျပာခ်င္ေတာ့ေပ။
မနက္စာက ထမင္းနဲ႔ဟင္းျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသြားတက္ရင္ ဆာေနမွာစိုးေသာေၾကာင့္ အေတြ႕အႀကံဳရွိတဲ့အန္တီက ထမင္းစီစဥ္ေပးဖို႔ေျပာေတာ့ ႐ႈဟိန္က သေဘာတူခဲ့သည္။ မနက္စာစားၿပီး ႐ႈနင္က ကိုယ္ရံေတာ္မ်ားၿခံရံကာ ေက်ာင္းကို ကားျဖင့္ထြက္လာခဲ့သည္။
ေက်ာင္းက အိမ္နဲ႔အေတာ္ေလးနီးၿပီး ေက်ာင္းေရွ႕မွာ နာမည္ႀကီးကားေပါင္းစံုရွိၿပီး မိဘေတြက သားသမီးေတြကို လိုက္ပို႔ေနၾကသည္။ ႐ႈနင္က ကြယ္ဝွက္ထားတာမဟုတ္ေပမယ့္ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ၿပီးသားျဖစ္ေအာင္ ေက်ာင္းကို စက္ဘီးနင္းၿပီး လာခ်င္မိသည္။ ဒါမွ အစ္ကိုႀကီးရဲ့ က်န္းမာႀကံ့ခိုင္မႈကို မွီလာမွာျဖစ္သည္။ အခုဆိုရင္ အစ္ကိုႀကီးက 185 cm ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။
ေက်ာင္းေရွ႕တြင္ အကန္႔အသတ္ႏွင့္ထုတ္ေသာ အနက္ေရာင္ ဇိမ္ခံ Roll-Royce ကားက ကိုယ္ရံေတာ္မ်ားႏွင့္ ဆိုက္ေရာက္လာေတာ့ ဘယ္သူ႔ကေလးလဲဆိုၿပီး အားလံုးက ဝိုင္းၾကည့္ေနၾကသည္။
သူတို႔မရႏိုင္သည့္အရာမ်ားကို ကိုယ့္သားသမီးဆီေပးအပ္ခ်င္သည့္ မိဘမ်ားက ကေလးေက်ာင္းလာပို႔ရင္း ဘယ္မိသားစုကခ်မ္းသာသည္၊ ဆင္းရဲသည္ကို ေသခ်ာေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည္။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔သားသမီး ဘဝတက္လမ္းအတြက္ အေထာက္အကူျဖစ္ေစမည့္ လူခ်မ္းသာ၊ အာဏာရွိသူ၏ သားသမီးမ်ားႏွင့္ မိတ္ေဆြဖြဲ႕ရန္ သူတုိ႔သားသမီးကို ခိုင္းေစၾကသည္။
ကားထဲကမထြက္ခင္ ႐ႈနင္က ခ်င္ယြိက်ိဳးဆီက ဖုန္းလက္ခံရရွိၿပီး ေဟာ္ရန္လိုမ်ိဳး အထက္တန္းလႊာကကေလးေတြနဲ႔ ေရြးေပါင္းဖို႔ မွာၾကားေနသည္။
အခုေတာ့ ေဟာ္ရန္ႏွင့္ ႐ႈက်ီေဟြ႕၏ဆက္ဆံေရးက အခ်စ္၊ အမုန္းေရာျပြန္းကာ စိတ္လႈပ္ရွားစရာေကာင္းလာမွာ ေသခ်ာသည္။
ကိုယ္ရံေတာ္ေတြက ကားတံခါးဖြင့္ေပးေတာ့ ႐ႈနင္က လြယ္အိတ္လြယ္ကာ ဆင္းလာသည္။ ေစာင့္ၾကည့္ေနေသာေက်ာင္းသားမိဘမ်ားက လူႀကီးမပါဘဲ နာမည္ႀကီးတံဆိပ္မ်ား ဝတ္ဆင္ထားၿပီး ရည္မြန္ေက်ာ့ရွင္းေသာ ခ်ာတိတ္ေလးတစ္ဦးတည္း ဆင္းလာသျဖင့္ စိတ္႐ႈပ္ေထြးသြားၾကသည္။ သူတို႔က ဟိုဟိုသည္သည္ၾကည့္ေနခိုက္ ႐ႈနင္က ေက်ာင္းဝင္းထဲကို ဝင္ခဲ့သည္။
သူက ေက်ာင္းသားသစ္လား.. ဒီလိုနာမည္ႀကီးတဲ့ ေက်ာင္းဝင္ခြင့္ကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး အတန္းေက်ာ္တက္ႏိုင္ဆိုတာ တကယ္မျဖစ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ခက္ခဲလွသည္။ သူက ပါရမီရွင္ေက်ာင္းသားပဲ ျဖစ္ရမည္။
ဒီေကာင္ေလးမဆိုးဘူး.. သူတို႔သားေတြကို ဒီေကာင္ေလးကိုေစာင့္ၾကည့္ခိုင္းၿပီး ဆက္ဆံေရးေကာင္း တည္ေဆာက္ရန္ ႀကိတ္ကာမွာေနၾကသည္။ ဒါမွ ေနာင္မွာ ဒီေကာင္ေလးကိုဖက္တြယ္ၿပီး ဘဝတိုးတက္ဖို႔ အခြင့္အေရးေကာင္းကို ဆုပ္ကိုင္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။
ဒီလိုအထက္တန္းက်တဲ့ေက်ာင္းမွာ တက္ႏိုင္သည့္ ဘယ္ေက်ာင္းသားမွ ဆင္းရဲမေနၾကေပမယ့္ ဒီထက္ပိုတုိးတက္ဖို႔ အဆက္အသြယ္က ဘယ္ေလာက္အေရးႀကီးသည္ကို ပိုၿပီးသေဘာေပါက္ထားၾကသည္။ ဘယ္သူက သူတုိ႔ကို အက်ိဳးျပဳႏိုင္မလဲဆုိတာ ေစာင့္ၾကည့္အကဲခတ္ရာမွာ ထူးခၽြန္ၾကသူမ်ားခ်ည္းျဖစ္သည္။
႐ႈနင္က အထက္တန္းပထမႏွစ္ စာသင္ခန္းထဲကို ဝင္လိုက္သည္။ ဒီေက်ာင္းမွာ အတန္းေက်ာ္တက္သူ မရွိသေလာက္ပင္ ရွားပါးလွသည္။ ေငြေပးၿပီး ဒီအတန္းကိုဝင္ႏိုင္သူရွိေပမယ့္ ထိပ္ဆံုးအတန္းကိုဝင္ႏိုင္သူ မရွိၾကေပ။ ႐ႈနင္ စာသင္ခန္းထဲဝင္လိုက္စဥ္ ဆူညံေနေသာအတန္းက တိတ္က်သြားၿပီး အပ္က်သံပင္ၾကားရသည္အထိ တိတ္ဆိတ္သြားသည္။
ဘာျဖစ္သြားတာလဲ.. (╮(╯▽╰)╭)
ကေလးေလးတစ္ေယာက္ အထက္တန္းပထမႏွစ္အတန္းထဲ ဝင္လာသျဖင့္ အားလံုး အံ့အားသင့္ေနၾကသည္။ အားလံုးက မ်က္လံုးၿဖဲကာ ၾကည့္ေနၾကေပမယ့္ ျဖဴေဖြးေသာအသားအေရ၊ ႏူးညံ့ကာ နာခံတတ္ပံုရေသာ ပံုစံေလးက အလယ္တန္းေက်ာင္းသားအရြယ္ေလးမွန္း သိသာေနသည္။ ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္က မေအာင့္ႏိုင္ဘဲ ခ်ိဳသာစြာေမးလိုက္သည္။
"ေကာင္ေလး.. မင္းက မင္းအစ္ကိုနဲ႔ ေက်ာင္းကို အေဖာ္လိုက္လာတာလား.."
"........."
႐ႈနင္က ေက်ာင္းလြယ္အိတ္ကိုလြယ္ထားလ်က္ မ်က္ရည္မက်ဘဲ ငိုေၾကြးေနမိေလၿပီ။
"ဟယ္လို အစ္မႀကီး.. ကၽြန္ေတာ္က ဒီအတန္းက ေက်ာင္းသား ႐ႈနင္ပါ.. ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္ခင္ဗ်ာ.. ေရွ႕ေလွ်ာက္ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေပးဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္.."
အိုး.. shit.. What the hell?
အံ့ၾသစရာ မေကာင္းဘူးလား..
အေခ်ာအလွေက်ာင္းသားမ်ားကို လိုက္ငမ္းေနၾကေသာ ေက်ာင္းသူတစ္စုက ဘယ္လိုမွ ၿခိမ္းေျခာက္ပံုမေပၚေသာ ခ်ာတိတ္ေလးကို အံ့ၾသစပ္စုစြာ ဝိုင္းအံုလာၾကသည္။
Shit.. ဒီေန႔ေတာ့ ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ ျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ပါ့မလား..
ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းသားေတြက ေကာင္မေလးေတြဝန္းရံခံလိုက္ရသည့္ ႐ႈနင္ကို မုန္းတီးျခင္းမရွိၾကေပ။ ႐ႈနင္၏မ်က္ႏွာထက္တြင္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာအၿပံဳးေလး ခ်ိတ္ဆြဲထားၿပီး သူ႔ကို လူေကာင္းေလးဟု ခံစားရေစေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ဒီလိုေကာင္ေလးကို ဘာေၾကာင့္ သူတို႔ညီအျဖစ္ မပိုင္ဆုိင္ရတာလဲ..။ သူတို႔ညီေလးေတြက ငရဲမင္းေလးေတြလို ဆိုးသြမ္းလြန္းလွသည္။
အတန္းပိုင္ဆရာေရာက္လာေတာ့ ႐ႈနင္ကိုေသခ်ာဂ႐ုစိုက္ကာ အတန္းရဲ့ေရွ႕ဆံုးမွာ စားပြဲခံုစီစဥ္ေပးလိုက္သျဖင့္ ႐ႈနင္ စိတ္ညစ္သြားသည္။
••••••••••••••••••
အစ္ကိုႀကီးက စစ္သင္တန္းသြားတာ ဘယ္ေတာ့မွျပန္လာမလဲ မသိေသးေပ။ ၿပီးေတာ့ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ့ ထိပ္သီး A တကၠသိုလ္ရဲ့ ေက်ာင္းသားအေနနဲ႔ အစ္ကိုႀကီးတက္ရမယ့္အတန္းေတြက မနည္းေလာက္ေပ။ သူ႔အစ္ကိုႀကီးနဲ႔ ေန႔တုိင္းဖုန္းမေျပာရတာ အေတာ္ပ်င္းစရာေကာင္းေပမယ့္ ကံေကာင္းၿပီး အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘဝက စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းေနသည္။
အခ်ိန္ႏွစ္ပတ္က မ်က္စိတမွိတ္အတြင္း ကုန္ဆံုးသြားသည္။ ႐ႈနင္က ေက်ာင္းမွာ အေပါင္းအသင္းရေနၿပီး ရွယ္ယာအေရာင္းဝယ္မွ ယြမ္ 10 သန္းျမတ္စြန္းေသာေၾကာင့္ ေပ်ာ္ေနမိသည္။ ႐ႈနင္တို႔အုပ္စု၏ ေခါင္းေဆာင္က အတန္းေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူ စူးလန္႔ဆိုသူျဖစ္ၿပီး သူက အရပ္ 180cm ရွိသည့္ ႐ုပ္ေခ်ာေခ်ာ၊ အရပ္ျမင့္ျမင့္ 15 ႏွစ္အရြယ္ သူေဌးသားေလးတစ္ဦးျဖစ္သည္။ ပထမဆံုးေက်ာင္းတက္သည့္ေန႔တြင္ ေက်ာင္းသားအားလံုးကို ဖိတ္ၾကားကာ ေကၽြးေမြးေပမယ့္ ႐ႈနင္က မသြားသျဖင့္ သူက မေက်နပ္ေပ။ အျခားေက်ာင္းသားမ်ားကို ႐ႈနင္၏မိဘမ်ားက စိတ္ပူလို႔မလႊတ္တာျဖစ္ႏိုင္သည္ဆိုၿပီး ရယ္ေသြးသြမ္းကာေျပာလိုက္သျဖင့္ အားလံုးက ဝိုင္းရယ္ေနၾကသည္။
စူးလန္႔က ဒီလိုအေသးအဖြဲကိစၥေလးကို စိတ္ထဲထားတတ္တာဆိုေတာ့ သိပ္မမိုက္ဘူးဟုေတြးကာ ႐ႈနင္ ေခါင္းသာယမ္းလိုက္မိသည္။
စူးလန္႔လိုက္ေကၽြးသည့္ စားေသာက္ဆိုင္က အႏုပညာလက္ရာပစၥည္းမ်ားျဖင့္ တန္ဆာဆင္ထားသည့္ ေၾကးႀကီးေသာဆိုင္ျဖစ္ၿပီး လူတိုင္း ဟိတ္ဟန္ထုတ္ကာ သြားလာၾကသည့္ေနရာမ်ိဳးျဖစ္သည္။ မိန္းကေလးမ်ားက အတိုအျပတ္မ်ားဝတ္ကာ အၿပိဳင္အဆိုင္ေဖာ္ေနၾကသည္။ ဒီလိုေနရာမ်ိဳးကို ႐ႈနင္ စိတ္မဝင္စားသျဖင့္ မသြားခဲ့တာျဖစ္သည္။ စူးလန္႔က ႐ႈနင္၏စားပြဲတြင္ ဝင္ထိုင္ရင္း ေျပာလိုက္သည္။
"ဥာဏ္ႀကီးရွင္ေလး.. မင္း စာခ်ည္းပဲလုပ္ေနရတာ မၿငီးေငြ႕ဘူးလား.. ငါ မင္းေလာက္စာမလုပ္တာေတာင္ မင္းထက္ အဆင့္ေကာင္းေနၿပီးသားပဲ.."
"အံ့ၾသစရာေကာင္းတာေပါ့.."
"........."
စူးလန္႔ ဒီေသာက္ကေလးကို ပိတ္႐ိုက္ခ်င္စိတ္ေပၚလာသည္။ ဒီခ်ာတိတ္ကို ေက်ာင္းမွန္းကန္မွန္းသိေအာင္ေတာ့ လုပ္ရဦးမည္။
"ဒီည တစ္တန္းလံုး အျပင္သြားဖို႔လုပ္ထားတယ္.. မင္း ဒီတစ္ခါမလိုက္ရင္ ငါတို႔အတန္းသားအျဖစ္ မင္းကို အသိအမွတ္မျပဳေတာ့ဘူး.."
ေက်ာင္းသားတခ်ိဳ႕က ဒီလိုၿခိမ္းေျခာက္မႈကို သေဘာမက်ျဖစ္ကာ မိန္းကေလးတခ်ိဳ႕က ထရပ္ကာ ႐ႈနင္ကုိ ကာကြယ္ေပးဖို႔လုပ္ေပမယ့္ ႐ႈနင္က အလြယ္တကူပဲ လက္ခံလိုက္သည္။
ေကာင္းၿပီေလ.. ဘယ္သူစိတ္ပ်က္ရမလဲဆိုတာ ၾကည့္ရေသးတာေပါ့..
ေက်ာင္းတက္ၿပီးေနာက္ရက္ေတြကစၿပီး ႐ႈနင္က အၿမဲ စက္ဘီးႏွင့္သာ ေက်ာင္းလာေပမယ့္ ကိုယ္ရံေတာ္ေတြက ကားျဖင့္ ေနာက္က တေကာက္ေကာက္လိုက္ပါေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ၾကသည္။
ထိုေန႔ည ႐ႈနင္က Crane Club ကိုလာခဲ့ေတာ့ အတြင္းပိုင္းကဝန္ထမ္းေတြက ခ်ိဳသာယဥ္ေက်းစြာျဖင့္ ဝန္ေဆာင္မႈေပးေနၾကသည္။ စူးလန္႔က ေစ်းႀကီးေသာဟင္းလ်ာမ်ား မွာၾကားၿပီး သူခ်မ္းသာသည္ကို ဟိတ္ဟန္ထုတ္ေနသည္။ ၾကည့္ရတာ ဒီကလပ္ကို လာေနက်ျဖစ္ပံုရသည္။ ေယာက္်ားေလးဝိုင္းေတြမွာ ဘီယာႏွင့္ဝိုင္ျဖဴ၊ မိန္းကေလးဝိုင္းေတြမွာ ဝိုင္နီမ်ား ခ်ေပးထားသည္။ ေက်ာင္းအလွေလးေတြကလည္း ဟိုသည္ သြားလာကာ ေပ်ာ္ေနၾကသည္။
႐ႈနင္က တခ်ိဳ႕ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ တိတ္တဆိတ္ထိုင္ကာ ပါးႏွစ္ဖက္ နားရြက္တက္ခ်ိတ္မတတ္ ၿပံဳးၿဖဲေနေသာစူးလန္႔ကို ၾကည့္ေနသည္။
႐ႈနင္က သူ႔ေသာက္စရာကို အသာစုပ္ေသာက္ရင္း ေဘးကအလွေလးေတြကိုၾကည့္ေနရင္း သာယာေနသည္။
စူးလန္႔က ထရပ္ကာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားအားလံုးကို ေသာက္ဖို႔တိုက္တြန္းရင္း အခန္းေထာင့္မွာထိုင္ေနေသာ ႐ႈနင္ဘက္ကို တမင္သက္သက္ၾကည့္လိုက္သည္။
"ကဲ လာ.. ေသာက္ရေအာင္.."
သူက ႐ႈနင္မေသာက္ရင္ တမင္လွမ္းေျပာကာ အရွက္ခြဲဖို႔လုပ္ထားေပမယ့္ ႐ႈနင္က တကယ္ႀကီးခြက္ေျမႇာက္လိုက္တာေတြ႕လို႔ အံ့အားသင့္သြားသည္။
အိုး.. shit.. မင္းက ငါ့ကို တမင္လုပ္ေနတာလား..
စူးလန္႔က ႏႈတ္ခမ္းတြန္႔သြားခဲ့သည္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုျဖစ္ႏိုင္မွာလဲ..။ သူက ႐ႈနင္ကို႐ိုက္ခ်ဖို႔ ဆက္တိုက္ႀကိဳးစားေပမယ့္ ႐ႈနင္ကို မ႐ိုက္ခ်ႏိုင္ေသးသျဖင့္ မေက်နပ္စိတ္က ႀကီးထြားလာသည္။
႐ႈနင္က ပုခံုးတြန္႔လိုက္မိသည္။ သူ႔ေဘးက ေကာင္မေလးက တကယ္ေကာင္းသည္။ သူက စူးလန္႔မွာထားသည့္ ယြမ္ 300 တန္ဝိုင္ျဖဴကို သြန္ကာ ေရသန္႔ျဖင့္ တိတ္တဆိတ္လွယ္ထည့္ေပးထားေသာေၾကာင့္ ႐ႈနင္က စူးလန္႔ခြက္ေျမႇာက္တိုင္း ဆက္တိုက္ ခြက္ေျမႇာက္ကာ ေသာက္ျပႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။ သူ႔ေဘးကေကာင္မေလးေတြက ဒါကိုသိေပမယ့္ ဝိုင္းၿပီး လွ်ိဳ႕ဝွက္ထားေပးၾကသည္။ ႐ႈနင္က မိန္းကေလးေတြအတြက္ မွာထားေသာ ဝိုင္နီကိုေသာက္ခ်င္ေပမယ့္ သူမတို႔က ငယ္ရြယ္ေသာ႐ႈနင္ကို လံုးဝေပးမေသာက္ၾကေပ။
ေနာက္ဆံုး အရွိန္တက္ေနေသာေက်ာင္းသားမ်ား ဂိမ္းကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာကစားၿပီး ည 12 နာရီမွာ အသီးသီးအိမ္ကိုျပန္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုေက်ာင္းသားေတြထဲမွာ အရက္မေသာက္ထားသူႏွစ္ဦးက အိမ္ကိုလွမ္းေခၚလိုက္ၿပီး ေက်ာင္းသူေတြကိုေတာ့ မိဘေတြက လာႀကိဳသြားၾကသည္။ ေသာက္ထားေသာေက်ာင္းသားမ်ားက Taxi ျဖင့္သာ ျပန္ၾကသည္။
မူးေနေသာစူးလန္႔ကို ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က ခါးကေနဖက္ကာ တြဲထားေပးရၿပီး အျပင္ဘက္မွာ သူတို႔ကိုႀကိဳရန္ မာစီဒီးကားအျဖဴက ေရာက္ေနသည္။ ေက်ာင္းသားေတြက စူးလန္႔ကို တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ဝိုင္းခ်ီးက်ဴးေနသျဖင့္ စူးလန္႔က ဘယ္သူမွ သူ႔ေလာက္ဂုဏ္မရွိဟု ထင္ကာ ေမာ္ၾကြားလ်က္ရွိသည္။
ထိုစဥ္ ႐ႈနင္ကိုလာႀကိဳသည့္ အနက္ေရာင္ Rolls-Royce ကားဆိုက္လာၿပီး ကိုယ္ရံေတာ္မ်ားဆင္းလာကာ ကားတံခါးဖြင့္ၿပီး ႐ႈနင္ကိုႀကိဳလိုက္သည္။
"သခင္ေလး ေသာက္လာတာလား.."
"ကၽြန္ေတာ္ အဆင္ေျပပါတယ္.."
"အန္တီရႊီက သခင္ေလးအတြက္ အမူးေျပစြပ္ျပဳတ္ ျပဳတ္ေပးထားပါတယ္.."
႐ႈနင္က ကားထဲဝင္ၿပီး အတန္းေဖာ္မ်ားကိုလက္ျပကာ ကားထြက္လာခဲ့သည္။ အကန္႔အသတ္ႏွင့္ထုတ္ထားေသာ ဇိမ္ခံကားနက္ႀကီးထြက္သြားေတာ့ စူးလန္႔က အမူးေျပသြားခဲ့သည္။
ကားေပၚမွာ ႐ႈနင္ အိပ္ေပ်ာ္လာခဲ့သည္။ အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ တစ္ေယာက္ေယာက္က သူ႔ကိုေပြ႕ခ်ီလာေတာ့ တစ္ခုခုမွားေနသည္ဟု ခံစားလိုက္ရသည္။ ဒါ အစ္ကိုႀကီးရဲ့ အထိအေတြ႕မဟုတ္ဘူးပဲ..။
႐ႈနင္က အမူးေျပစြပ္ျပဳတ္ကိုေသာက္ၿပီး အိပ္ယာထက္မွာ ေျခပစ္လက္ပစ္လဲက်သြားေတာ့ အန္တီရႊီက ပုဝါအစိုျဖင့္ ႐ႈနင္၏ေျခလက္မ်ားကို သုတ္သင္သန္႔ရွင္းေပးေနစဥ္ ႐ႈဟိန္ေရာက္လာခဲ့သည္။
သူက လက္ခါျပေတာ့ အကုန္ အခန္းထဲကထြက္သြားခဲ့သည္။ ႐ႈဟိန္က ေရခ်ိဳးကန္ကိုေရစပ္ကာ ႐ႈနင္၏အဝတ္ေတြကို ခၽြတ္လိုက္သည္။ ႐ႈဟိန္က ႐ႈနင္ကို ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ ေရခ်ိဳးေပးကာ အိပ္ယာထက္ျပန္ေခၚလာသည္အထိ ႐ႈနင္က ဝက္ေသတစ္ေကာင္လို အိပ္ေမာက်ေနခဲ့သည္။
"မင္းကို ငါ ဘာေျပာခဲ့လဲ မင္း သတိရေသးရဲ့လား.."
"မင္း ေမ့သြားၿပီလား.."
"ဘာျဖစ္ျဖစ္ ငါသတိရေနရင္ အဆင္ေျပပါတယ္.."
သူက ဒီေကာင္ေလးကိုလြမ္းလြန္းလို႔ စစ္သင္တန္းကၿပီးၿပီးခ်င္း ျပန္ေျပးလာခဲ့တာျဖစ္သည္။ သူ A တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့ အေတာ္ဆံုးေက်ာင္းသားတခ်ိဳ႕ကို ေရြးခ်ယ္ေခၚသြားၿပီး စစ္သင္တန္းတက္ခိုင္းတာႏွင့္ ႀကံဳရသည္။ သူ႔အေဖရင္းက သူၿမိဳ႕ေတာ္ကိုေရာက္လာၿပီဆိုေတာ့ ေတြ႕ရဖို႔ မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့လို႔ ဒီလိုစီစဥ္လိုက္တာျဖစ္သည္။ သူ 18 ႏွစ္ျပည့္ၿပီးရင္ သူ႔ဖေအရင္းႏွင့္ ေတြ႕ခြင့္ေပးမည္ဟု ႐ႈခ်ိန္က ကတိေပးခဲ့သည္ကို ႐ႈဟိန္ သိထားၿပီးျဖစ္သည္။
႐ႈဟိန္သည္ ခ်ာတိတ္ေလး၏ကိုယ္ကို လြမ္းဆြတ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ ရင္ခြင္ထဲကိုေပြ႕ဖက္ကာ နမ္းလိုက္သည္။ ႐ႈနင္၏အသက္႐ွဴသံကို ၾကားေနရေပမယ့္ သူ႔မွာ စိတ္မေအးႏိုင္ေသးေပ။ သူေပြ႕ဖက္ထားေပမယ့္ ဘယ္လိုမွ မေက်နပ္ႏိုင္သျဖင့္ တင္းထားေသာစိတ္ကို ေလွ်ာ့ခ်လိုက္သည္။
ငါ လက္ေလွ်ာ့လိုက္ၿပီ.. အတင္း မထိန္းခ်ဳပ္ထားေတာ့ဘူး..။
႐ႈဟိန္၏မ်က္လံုးမ်ားက နက္ေမွာင္လာၿပီး ႐ႈနင္၏ ပန္းေရာင္ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြေပၚကို ဖိအပ္ကာ နမ္း႐ိႈက္လိုက္သည္။ ဂ်ယ္လီေလးလို ႏူးညံ့ေသာႏႈတ္ခမ္းေလးက အရသာရွိလြန္းလွသျဖင့္ မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာၾကား လွ်ာျဖင့္ထိုးခြဲကာ ႐ႈနင္၏အာခံတြင္းထဲ တိုးဝင္ကာ ေစ့စပ္စြာ ေလ့လာစူးစမ္းၿပီး စုပ္ယူလိုက္သည္။
အိပ္ေမာက်ေနေသာမင္းသားေလးက တုံ႔ျပန္မနမ္းေပမယ့္ ႐ႈဟိန္၏အာေခါင္ေတြ ေျခာက္ေသြ႕လာၿပီး ပိုပိုလိုခ်င္လာသည္။ ႐ႈဟိန္က ႐ႈနင္၏လွ်ာကို ရစ္ပတ္စုပ္ယူကာ မြတ္သိပ္ျပင္းျပစြာနမ္းၿပီး အရက္ေသာက္လာလို႔ အျပစ္ေပးေနေတာ့သည္။
ၾကာျမင့္ေသာအနမ္းအၿပီးမွာ ႐ႈဟိန္က ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းခြာလိုက္ေတာ့ ေငြမွ်င္ေရာင္အတန္းေလးက ႐ႈနင္၏ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္မွ စီးက်သြာသျဖင့္ ႐ႈဟိန္က လွ်ာႏွင့္လ်က္လိုက္သည္။
သူက အနမ္းႏွင့္မေက်နပ္ဘဲ ဒီထက္ပိုေဝးေဝးသြားခ်င္ေနသည္။ ႐ူး႐ူးမိုက္မိုက္ႏွင့္ စိတ္ကိုလႊတ္ကာ အရာအားလံုးေမ့သြားသည္အထိ ဒီကေလးကို သိမ္းပိုက္ကာ သူ႔တစ္ေယာက္တည္းအပိုင္ျဖစ္ေၾကာင္း တံဆိပ္ခတ္ထားခ်င္သည္။ ဒါေပမယ့္ သူ လုပ္လို႔မရေသးေပ။
"ငါ မင္းႀကီးလာတဲ့အထိ ေစာင့္မယ္.. မင္းႀကီးလာရင္ မင္းကို ငါ စားမယ္.."
နင္နင္က ခုထိမဖြံ႕ၿဖိဳးေသးေပ။ ခုခ်ိန္ ခ်စ္တင္းေႏွာလိုက္ရင္ ၿပဲကြဲကာ သူ႔လက္နက္ႀကီးကို နင္နင္ ဘယ္လိုမွ လက္ခံႏိုင္စြမ္းရွိမည္မဟုတ္ေပ။
ဒါေပမယ့္ ႐ႈဟိန္၏ေအာက္ပိုင္းက တင္းမာကာ ထၾကြေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင္း တျခားအရာကို အစားထိုးသံုးကာ ေျဖေလွ်ာ့မွျဖစ္ေတာ့မည္။
႐ႈဟိန္က နင္နင္၏လက္ေလးကိုယူကာ သူ႔သံမဏိေခ်ာင္းေပၚတင္ကာ ဖြဖြဆုပ္ကိုင္ေစၿပီး အထက္ေအာက္လႈပ္ရွားေစလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ နင္နင္၏ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ညင္သာႏူးညံ့စြာနမ္း႐ိႈက္ရင္း ခ်စ္စိတ္ျပင္းျပသည့္ တစ္ညတာကို ကုန္ဆံုးခဲ့သည္။ နမ္းေနရင္း ကေလးေလးက ပထမဆံုး သူ႔လွ်ာကို တံု႔ျပန္လာခဲ့သည္။
••••••••••••••••••••
ေနာက္တစ္ေန႔ႏိုးလာေတာ့ ႐ႈနင္က သူႏွင့္ရင္းႏွီးေနေသာ အထိအေတြ႕ကို ခံစားလိုက္မိသည္။ ဒါက အစ္ကိုႀကီးရဲ့အနံ႔ပဲ..
သူက ေခါင္းေလးမကာ အစ္ကိုႀကီး၏ရင္ဘတ္မွာ တိုးကပ္ကာ ခါးကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဖက္လိုက္သည္။ အစ္ကိုႀကီးရဲ့ႏွလံုးခုန္သံကို နားေထာင္ရတာ ေငြႏွင့္ဝယ္ယူလို႔မရသည့္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေလးပဲျဖစ္သည္။ ႐ႈနင္ အျပည့္အဝ စိတ္ေက်နပ္သြားခဲ့သည္။
႐ႈဟိန္လည္း ခ်ာတိတ္ေလးရဲ့အျပဳအမူေၾကာင့္ ပီတိျဖစ္ကာ ႐ႈနင္၏မ်က္ႏွာႏုႏုေလးကို ဖြဖြပြတ္ကာ နားရြက္ေလးေတြကို မထိတထိကိုင္ကာ ကစားေနသည္။
မင္း ငါ့ကိုနမ္းခ်င္တာလား.. လုပ္.. နမ္းမွာျဖင့္ နမ္းေလ ဟု ႐ႈနင္က ေတြးေနသည္။
႐ႈဟိန္က ႐ႈနင္၏နဖူးေလးကို နမ္းလိုက္ေတာ့ ႐ႈနင္ရဲ့စိတ္ထဲမွာ တစ္ခုခုဆံုး႐ံႈးသြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။
သူက အစ္ကိုႀကီးရဲ့ဗိုက္က ၾကြက္သား ၈ ခုကို အသာပြတ္သပ္ကစားေနသည္။ သူက သေဘာက်ကာ ႐ႈနင္၏တင္ပါးေလးကို ျပန္လည္ဖ်စ္ညစ္လိုက္သည္။
"အစ္ကိုႀကီး ဘာလုပ္တာလဲ.."
႐ႈနင္က မ်က္လံုးဖြင့္ကာ ေမးလိုက္သည္။
"........."
႐ႈဟိန္ ဘာမွမေျဖရေသးခင္ ႐ႈနင္က ႐ႈဟိန္၏ရင္ဘတ္မွာ မ်က္ႏွာအပ္ကာ အိပ္လိုက္ျပန္သည္။
"ဗိုက္ဆာၿပီလား.. တစ္ခုခု သြားယူေပးမယ္.."
"ကၽြန္ေတာ္ မထခ်င္ေသးဘူး.. အစ္ကိုႀကီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ခြံ႕ေကၽြး.."
"ေကာင္းၿပီ.."
ႏွစ္ေယာက္သား စားၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ေက်ာင္းသြားရေတာ့မည္။ ႐ႈနင္က ဒါကိုေတြးၿပီး မ်က္ႏွာမွာမေကာင္းေတာ့ ေခါင္းကိုက္ေနတယ္ထင္ၿပီး ႐ႈဟိန္က နားထင္ကို ဖြဖြပြတ္ေပးကာ ေျပာလိုက္သည္။
"ေခါင္းကိုက္လို႔လား.. ေနာက္ဆို မင္းကို ေသာက္ခြင့္မျပဳေတာ့ဘူး.."
"အိုေက.."
႐ႈနင္က ပထမေမးခြန္းကိုပဲ ေျဖလိုက္တာျဖစ္သည္။ သူအရြယ္ေရာက္ရင္ေတာ့ အစ္ကိုႀကီး သူေသာက္တာကို တားလို႔မရေတာ့ဘူးမလား..။
အရင္ဘဝတုန္းက ႐ႈနင္က ဒီလိုမ်ိဳး တစ္ခါမွမေနခဲ့ဖူးေပ။ အခုမွ လူခ်မ္းသာကေလးေတြရဲ့ဘဝကို သူ အျပည့္အဝ ရရွိခဲ့တာျဖစ္သည္။ အရင္ဘဝကေတာ့ ခ်င္ယြိက်ိဳးျဖစ္ေစခ်င္သလို တည္ၾကည္ေသာလူငယ္သခင္ေလးလိုပဲ ေနခဲ့ရသည္။ ခုဘဝေတာ့ နတ္ဘုရားႀကီးရဲ့မ်က္ႏွာသာေပးမႈကို ရထားၿပီဆိုေတာ့ သူ တည္ၾကည္႐ိုးသားၿပီး လိမ္မာေသာသားေလးလို မေနခ်င္ေတာ့ေပ။ သာမန္လူေတြလို လြတ္လပ္စြာေတြးကာ လြတ္လပ္စြာပဲ ေနေတာ့မည္။
အရင္ဘဝကေတာ့ သူ႔ခ်စ္သူေရွ႕မွာပဲ သူ႔ရဲ့စိတ္ခံစားခ်က္ကို ဖြင့္ျပခဲ့ဖူးသည္။ ယခုဘဝမွာေတာ့ နတ္ဘုရားႀကီး ရွိေနေလၿပီ။
أنت تقرأ
ရေခဲတုံးအကိုကြီးကို ဆွဲဆောင်သော ဝံပုလွေညီငယ်လေး
العاطفيةMyanmar Translator _ May King Start date _ August 12, 2020 End date _ October 25, 2021 (completed)
