Chapter (92)_ နောက်ဆုံးတော့ ငါ အသက် 16 နှစ်ပြည့်ပြီးခဲ့ပြီ....
ရှုချိန်သည်ဂျုံယာဂုနှင့်အရံဟင်းပွဲများနှင့်အတူ တတိယအထပ်သို့ တက်လာခဲ့သည်။ ဒီမတိုင်ခင်က ချင်ယွိကျိုးက ဆားရည်စိမ် အချဉ်တည်ထားတဲ့ ဟင်းသီးဟင်းရွက်တွေကို ဘယ်တော့မှမစားဘူး၊ အခုတော့ သူမအများကြီးပြောင်းလဲသွားပြီ၊ သူက အရင်ကတည် ပိုကျိုးနွံသိမ်မွေ့လာပြီး ပိုပြီးနားလည်မှုရှိလာခဲ့တယ်။
ရှုနင်က မတော်တဆ ရှုဟိန်ရဲ့ မွေးဖွားလာရတဲ့ဇစ်မြစ်ကို သိရှိခဲ့သည်။ သူတို့နှစ် ဦး နှင်းတောထဲမှာ အငြင်းပွားမှုဖြစ်ပွားခဲ့သည်။ ဒီအချက်ကြောင့် ရှုဟိန်က နင်နင်က သူ့ညီအရင်းမဟုတ်ပေမယ့် သူက အကိုတစ်ယောက်လိုပဲ အမြဲတမ် းတာဝန်ယူပြီး နင်နင်ကို စောင့်ရှောက်ပေးခဲ့သည်။ မဟုတ်ရင် ဖခင်သေဆုံးလို့ သောကရောက်နေတဲ့ ရှုချိန်တစ်ယောက် နင်နင်ကို ဂရုစိုက်အားမည် မဟုတ်ခဲ့ပေ။
တွေးတောဆင်ခြင်နေရင်းရှုချိန်က သူ့အဖေ ရှုကောင်းပြောခဲ့သည့် အရာများကိုရုတ်တရက်မှတ်မိခဲ့သည်။
အကယ်၍ ချင်ယွိကျိုးက ဒီအကြောင်းကို သိသွားခဲ့ရင်။ ဒုတိယအိမ်က ဒိအကြောင်းကို ရှာတွေ့သွားခဲ့ရင် ရှုဟိန်က ဒီရှုမိသားစုထဲတွင် ဘယ်လို ဆက်နေနိုင်တော့မလဲ။
ရှုနင်လည်း အေးဆေးငြိမ်သက်တဲ့ နေ့ရက်ကို ပိုင်ဆိုင်နိုင်ပါဦးမလား။ ရှုယောင်းက လောဘမကြီးတဲ့ ကလေးအဖြစ် ကြီးပြင်းလာနိုင်ပါ့မလား။ ပြီးတော့ အရာရာကို လွှမ်းမိုးချုပ်ကိုင်ချင်တဲ့ ချင်ယွိကျိုးကရော ဒီအရာကို သိရင် ရှုဟိန်ကို မတိုက်ခိုက်ပဲ နေမလား။ ဒီလိုစဉ်းစားရင်း သူ့အဖေ မဆုံးခင်က ပြောသွားခဲ့သည့် ချင်ယွိကျိုးနှင့် ကွာရှင်းကာ ၅ နှစ်တိတိနေရမယ့် အစီစဉ်ကို ပြန်စဉ်းစားလာခဲ့သည်။ မိသားစုတွင်းက အေးချမ်းတည်ငြိမ်မှုရှိစေဖို့ လောလောဆည် သူ အဲ့လိုလုပ်ထားရုံပဲပေါ့။ 5 နှစ်ကြာချိန်ထိ ချင်ယွိကျိုးက ရှုမိသားစုစီးပွားရေးတွေထဲမှာ ဝင်မနှောက်ယှက်ရင်၊ သူ့သားတွေကို လမ်းမှားမပို့ခဲ့ဘူးဆိုရင် ပြန်လက်ထပ်လို့ရနေတာပဲ။
ပြီးတော့ ဘိုးဘွားခန်းမထဲကို သားအကြီးဆုံးတစ်ယောက်ပဲ ဝင်လို့ရတဲ့စည်းကမ်းကို ပြန်လည်ချမှတ်ရမည်။ ဒါမှ ရှုယောင်းက အရွယ်မရောက်ခင် မိသားစုသစ်ပင်ကိုမမြင်ရသလို ရှုဟိန်အကြောင်းကိုလည်း မသိနိုင်တော့ပေ။
ဒါပေမယ့်နောက်ထပ်ခေါင်းကိုက်နေရတဲ့အချက်က ရှုဟိန်က မိသားစုစီးပွားရေးကို မလုပ်ချင်ခဲ့ဘူး။
ရှုဟိန်က ရှုနင် ကြီးပြင်းလာသောအခါ ဥက္ကဌရာထူးပေးပြီး သူက ဒုဥက္ကဌအဖြစ်က ကူညီပေးမယ်ဆိုရင် အတူတူပဲဖြစ်လိမ့်မယ်ဟုပြောကြား ခဲ့သည်။
"သူက လုပ်နိုင်လိမ့်မှာ မဟုတ်ဘူး။ "
"အဖေ၊ ကျွန်တော်က အဖေ့ရဲ့သားပါ။ အဖေ ကျွန်တော့်ကို ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ဆက်ဆံတယ် ဆိုတာ ကျွန်နေတာ် သိပါတယ်။ ဒါပေမယ့်မြို့တော်ဘက်မှာ အမွေခံမယ့် သား မရှိတော့ဘူး။ သူတို့က လုံးဝ လက်လျော့မှာ မဟုတ်တော့ဘူး။ ကျွန်တော်က နှစ်ဖက်လုံးရဲ့ စီးပွားရေးကို အုပ်ချုပ်ပေးနိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် နင်နင် ကတော့ ရှုမိသားစုရဲ့သွေးသားရင်းဖြစ်လို့ မိသားစုအမွေကို သူပဲ ဆက်ခံသင့်တယ် "
"...... "
သူတို့ရဲ့စကားပြောဆိုခဲ့တာကိုစဉ်းစားရင်း ရှုချိန် သက်ပြင်းရှိုက်လိုက်မိသည်။ ရှုဟိန် ပြောတာမှန်ပေမယ့် ရှုနင် ကတော့ အဲဒီလိုမဟုတ်ဘူး။ ကောင်းပြီ၊ သူ ဘာလုပ်နိုင်လဲ၊ အခြေအနေတွေ ဘယ်လိုလဲဆိုတာကိုမြင်ပြီးနောက်မှာ သူ့သားအလတ်လေးက ကြိုးစားလာနိုင်ပါတယ်။
ချင်ယွိကျိုးက အခန်းထဲမှာ စောင့်နေခဲ့သည်။ သူမ ယခင်ကနှင့်မတူဘဲ အနည်းငယ် ပို၍ သတိကြီးစွာထားလာပြီး ရှုချိန် ကိုချစ်ခင်စွာကြည့်လိုက်သည်။ ရှုချိန်က အခန်းထဲကိုဝင်လာပြီူ ဂျုံယာဂုကို ချထားသည်။
"ငါ မီးဖိုထဲမှာ ဟိန်ဟိန်နဲ့ တွေ့နေလို့..သူက နင်နင် ဗိုက်ဆာလို့ စားစရာလာယူပေးနေတာ "
"နင်နင် ...... "
စကားကို တစ်ဝက်ပဲပြောပြီး ချင်ယွိကျိုးက မျက်ရည်တွေ ကျလာခဲ့သည်။
"မငိုပါနဲ့..ရှုယောင်း ရှိနေတယ်လေ..."
ရှုယောင်း.... ဟုတ်တယ် ...ယောင်းယောင်း ...အမေ့သားလေး။
ချင်ယွိကျိုးက သူမရင်ခွင်ထဲမှာ နှစ်ခြိုက်စွာအိပ်မောကျနေသည့် သားငယ်လေးရဲ့ကျောပြင်ကို ညင်သာစွာ ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ ဒီသားလေးက သူမ ပြန်ရောက်လာကတည်းက အရမ်းကပ်နေပြိး လုံးဝ မျက်စိအောက်မှ အပျောက်မခံခဲ့ပေ။ နောက်ဆုံး ကုန်ကုန်ပြောရရင် သူမ အိမ်သာဝင်ရင်တောင် အမေပျောက်သွားမှာစိုးလို့ လိုက်ခဲ့သည်။ အခုလည်း သူတို့လင်မယားအိပ်ခန်းထဲမှာ တွယ်ကပ်ကာ အိပ်နေခဲ့သည်။
ယောင်းယောင်းလေး...အမေ့သားလေး..မင်းကို ဒီရှုမိသားစုရဲ့ အမွေတွေ ဆက်ခံလို့ရအောင် အမေ အစွမ်းကုန် ကြိုုးစားပေးမယ်....
ချင်ယွိကျိုးက တကွက်မှားပြီး ကျွန်းပေါ် အပို့ခံလိုက်ရကတည်းက ပိုပါးနပ်လာခဲ့သည်။ သူမက လေတိုက်ရာလမ်းကြောင်းကို ကြည့်ပြီး ရွက်ကိုလွှင့်တတ်နေပြီ။ အခု ရှုချိန်က သူမအပေါ် ခံစားချက် လေးနက်သောကြောင့် သူမကို ကျွန်းပေါ် ပြန်မလွှတ်တော့ဘူးဆိုတာ ရိပ်မိလိုက်သည်။
ဒါပေမယ့် သူမ သားကြီး ရှုနင်က သူမက ပြန်ရောက်လာကတည်း က သီးသန့်လာမတွေ့သေးသလို လူမြင်ကွင်းမှာ တွေ့ရင်လည်း မျက်လုံးချင်းပင် မဆုံခဲ့သေးပေ။
ဒီကျေးဇူးကန်းတဲ့ သားက ဘာဖြစ်နေတာလဲ..အမေ ပြန်လာလို့ ဝမ်းသာအားရ လာတွေ့မယ် မရှိဘူး....
ဒါပေမယ့် အရေးပါတဲ့အချိန်မှာ သူမက မနာခံတဲ့ သားအကြီးကို ခေါ်ပြီးသင်ခန်းစာ မပေးနိုင်သေးပေ။ သူမ ယောက်ျား ရှုချိန်က သူမကို အတိအလင်းမပြောသရွေ့ ဒီမှာ နေထိုင်နိုင်ဦးမှာပဲ။ နောက်ပိုင်း ဘယ်သူမှ သတိမထားမိချိန်မှာ ထိုသားကို သေချာသင်ပြပေးမည်ဟု စဉ်းစားထားသည်။
ချင်ယွိကျိုးက ရှုနင်ကို တွေးနေစဉ် ဒုတိယထပ်တွင် ရှုနင်က ရှုဟိန်ဝင်လာတော့ မသိသလိုဖြင့် တဖက်ကိုလှည့်သွားခဲ့သည်။ သူက အကိုကြီး အောက်ဆင်းသွားသည့် အချိန်လေးကိုပင် အရမ်းလွမ်းကာမျှော်နေမိတာကို အကိုကြီးကို ပေးမသိချင်ပေ။
ရှုဟိန်က သိပေမယ့် နင်နင်ကို မနောက်ရဲပေ။ နင်နင်က အခုမှ သူ့ကိုစိတ်ဆိုးပြေပြီး သူူ ယူပေးလာသည့် အစားစာကို စားမလို့လုပ်နေတာ မဟုတ်လား။ ရှုဟိန်က ခါတိုင်းလို နင်နင်ကို ခွံမကျွေးရဲလို့ စားပွဲပုလေးပေါ်တွင် လင်ဗန်းကို တင်ကာ အိပ်ယာပေါ် ယူလာပေးပြီး ဆိုဖာပေါ်တွင် ထိုင်ကာ မဂ္ဂဇင်းတစ်အုပ်ဖတ်ရင်း မသိမသာ စောင့်ကြည့်နေသည်။
သူ၏အစ်ကိုက အရင်က သူ့ကို အမြဲ ကိုယ်တိုင်ခွံ့ကျွေးမွေးခဲ့တာဖြစ်သည်။
ရှုနင်က စားပွဲပေါ်က အရသာရှိသော ဂျုံယာဂုကိုစိုက်ကြည့်နေပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းကိုမလှုပ်ရှားဘဲ နေခဲ့သည်။
သူရထိုက်တဲ့ အခွင့်ထူးက ရသင့်တာပဲမဟုတ်လား။ သူက ဘယ်လောက် ဒေါသထွက်နေလည်း အကိုကြီးက သူ့ကိုခွံကျွေးသင့်တာပေါ့...
မင်း ငါ့ကိုမကြိုက်ဘူးလား။ လာစမ်းပါ...ခါတိုင်းလို ခွံကျွေးဦးလေ
ရှုနင်က ဒီလိုတွေးပြိး မျက်ရည်တွေ ဝိုင်းလာပေမယ့် မျက်နှာပေါ်တွင် မာနကြီးသည့် အမူယာကို တပြားမှ မလျှော့ပေ။
ရှုနင်ရဲ့အကြည့်ကြောင့် ရှုဟိန်ရဲ့ အသည်းနှလုံးက ပေါက်ကွဲမလို ခုန်လာပြီး လက်ထဲက စာအုပ်ကို ချကာ အိပ်ယာဘေး မဝံ့မရဲသွားကာ ဆန်ပြုတ်ကို ခပ်ကာ မရဲတရဲခွံပေးလိုက်သည်။ နင်နင်ရဲ့ မျက်လုံးလေးတွေက သူူ့ကို ခိုးကြည့်နေတယ် မဟုတ်လား..။
နင်နင်က ပါးစပ်ဟပြီး သူခွံ့ကျွေးတာကို စားလိုက်တော့မှ ရှုဟိန် သက်ပြင်းချလိုက်မိသည်။ ရှုနင်က အကိုကြိးခွံကျွေးသည်ကို ကျေနပ်စွာစားရင်း နူတ်ခမ်းကို လျှာနှင့်ပင် သပ်လိုက်သေးသည်။
ရှုဟိန်က အလွန်ဝမ်းမြောက်သော်လည်း သူ့မျက်နှာထက်တွင် မဖော်ပြရဲခဲ့ပေ။ သူက ဂရုတစိုက်နဲ့နင်နင်ကို သေချာခွံ့ကျွေးရင်း ခါတိုင်းလို ပြန်လည်ရင်းနှီးလာအောင် ကြိုးစားနေသည်။ စားသောက်ပြီးတော့ ရှုနင်က ချက်ချင်း အိပ်ရန် တဖက်ကို လှည့်လိုက်သည်။
ရှုနင်က စားနေစဉ် အကိုကြီးကို ခိုးကြည့်လိုက်ပြီး အကိုကြီးရဲ့ ပါးပြင်ပေါ်က သူရိုက်ခဲ့သည့် ဒဏ်ရာတွေ ပျောက်သွားပြီဆိုတာကို သိလိုက်သည်။ သူက အကိုကြီးကို ရက်ရက်စက်စက် ရိုက်ခဲ့ပေမယ့် အကိုကြီး က သူ့ကို နည်းနည်းလေးမှ အပြစ်မတင်ခဲ့ဘူးပဲ။ တကယ်ဆိုရင် အခုဖြစ်သွားတဲ့ဖြစ်ရပ်က နှစ်ယောက်သား သီးသန့်စကားပြောပြီး ဖြေရှင်းလို့ရပါလျက်နဲ့ သူက စိတ်ကြီးပြီး အထင်မြင်လွဲသွားခဲ့တာပဲ...
အား..ငါ အကိုကြီးအပေါ်ကို အရမ်းဆိုးသွားမိပြီထင်တယ်..
ရှုနင်က ရှုဟိန်နေရာမှာဆိုရင် လုပ်ကိုင်ရတာ အရမ်းခက်ခဲမယ်ဆိုတာကို သိခဲ့တယ်။ အကိုကြီးက အရှက်ကြီးသူဖြစ်တယ်။ သူက လူအများကြီးကို ချစ်နိုင်ပါလျက်နဲ့ သူ့မွေးစားအဖေရဲ့သားကိုမှ ချစ်ခဲ့မိတယ်။ ပြီးတော့ ဒါက ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ကို ချစ်မိခဲ့တာဖြစ်လို့ အကိုကြီးက အချိန်အကြာကြီး လမ်းပျောက်နေခဲ့သလို ဖိအားတွေလည်း အများကြီးရှိခဲ့မှာပဲ....ဒါတောင် အကိုကြီးက သူ့ကို ဂရုစိုက်မပျက်ပဲ အမြဲ အရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့ လိုအပ်တာကို ဖြည့်ဆည်းပေးတယ်။ ငါ့ကို ရတနာလိုလည်း တန်ဖိုးထားခဲ့သေးတယ်။ ငါ့ကို ထိခိုက်နာကျင်စေတဲ့သူတိုင်းကိုလည်း ကလဲ့စားချေပေးခဲ့သေးတယ်။
ဒါပေမယ့် ငါက သူ့ကို နာကျင်အောင် ရိုက်နှက်ခဲ့တယ်။
သူက ငါ့ကို ဟာသနှောပြီး သူ့ရဲ့ဇနီးလေးလို့ပြောခဲ့တာက တကယ်ပဲ သူ့ရဲ့စိတ်နှလုံးထဲ ငါ့ကို ထည့်ထားပုံရတယ်။ ငါ့ကို ချစ်ကြိုက်တယ်လို့လည်း အမြဲတမ်းပြောခဲ့တယ်...အား... h _ (: ゝゝ∠) _
ရှုနင်က စောင်ကို ခေါင်းမြီးခြုံပြီးအတွေးတွေနဲ့တစ်ယောက်တည်း ကျေနပ်နေမိသည်။
ငါက အရမ်းမိုက်တာပဲ။ ငါ့ကို သူချစ်နေခဲ့တာကို ရိပ်မိနိုင်တဲ့ သဲလွန်စတွေ အများကြီးရှိပါလျက် ငါက တုံးအပြီး မသိခဲ့မိဘူး။ နေဦး..သူက ငါ အသက်ပြည့်အောင ်စောင့်နေတယ်လို့ ပြောခဲ့တယ်။ ငါ အသက်ပြည့်ရင်..ငါတို့ အတူတူ နေနိုင်တော့မလား... ဘုရားရေ...ငါ အကိုကြီးနဲ့လုပ်ချင်တယ်...
(အရပ်ကတို့ရေ...နင်နင်ကို ဆွဲကြပါဦး။ အခုမှ 16 နှစ်ပြည့်မယ့် ကလေးကို။ မနိုင်တော့ပါဘူး....)
ရှုဟိန်က နင်နင်ကို စိုးရိမ်တကြီးဖြင့်သူ့ကိုကြည့်နေပြီး နင်နင်ကို လက်လှမ်းကာ ဖက်ချင်ပေမယ့် မလုပ်ရဲပေ။ သူ အကျပ်ရိုက်နေစဉ် နင်နင်က ထထိုင်လိုက်ပြီး အကြည့်ချင်းဆုံ ခဲ့သည်။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ?"
"ဘာမှမဖြစ်ဘူး"
ပြီးတော့ သူကစောင်အောက်ကို ပြန်ဝင်သွားခဲ့သည်။
အံကြိတ်ခံပြင်းစွာဖြင့် သူ့ကို စိုက်ကြည့်ကာ ဘာမှမပြောခဲ့ပေမယ့် ရှုဟိန် မယုံပါ။ သူ့ညီလေးရဲ့ ဒေါသကို သိလို့သက်ပြင်းချလိုက်မိသည်။
ထို့နောက်သူသည်တယောကိုယူပြီး ဘေးမှာ ဆက်တီးပေးနေခဲ့သည်။ သူ လုပ်လိုက်တဲ့ လုပ်ရပ်က ညီလေးရဲ့ နှလုံးသားနာကျင်စေလိမ့်မည်။ ဟုတ်ပါတယ်၊ ရှုဟိန်သည် ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိဖြင့် နင်နင် သတိပြန်မရမချင်း မအိပ်ပဲ ဘေးကနေ တယောထိုးပေးနေခဲ့သည်။ ဒါမှ သူ့ညီလေးက စိတ်ပျော့ပြီး အရင်လို ရင်းနှီးသည့် ဆက်ဆံရေးကိုပြန်ရမည် ဖြစ်သည်။
ရှုနင်က သူတစ်ပါးကိုကြင်နာစွာဆက်ဆံတတ်ပြီး ခွင့်လွှတ်ပေးတတ်သူဖြစ်သည်။
(ဂျင်းမိသွားသော အကိုကြီး..)
နင်နင်က ရုတ်တရက်ထထိုင်ပြီးမေးခဲ့သည်။
"ကျွန်တော် အသက် ၁၆ နှစ်ပြည့်ရင် ကဒ်ရနိုင်မလား"
"...... " ဘာကဒ်လဲ။ ရှုဟိန်ရဲ့စိတ်ထဲတွင် အတွေးတွေ ရှုပ်ယှက်ခတ်သွားသည်။ → _ →
"ကျွန်တော့် ID ကဒ် "
ရှုဟိန်က ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။
"ဟုတ်တယ်၊ ငါ အသက် ၁၈ နှစ်ပြည့်တော့ မှတ်ပုံတင်ကဒ်ရပြီ။ ဒါပေမယ့် အခု ပေါ်လစီပြောင်းသွားလို့ အသက် 17 ဆိုရင် မှတ်ပုံတင်ကဒ်တော့ရမယ်။ ကားမောင်းလိုင်စင်ကတော့ မင်း ၁၈ နှစ်ပြည့်တဲ့အထိ စောင့်ရ ဦး မယ်"
ဒါကို ဘယ်သူက ဂရုစိုက်တာလဲ။ ဒီအရေးမပါတဲ့ ယာဉ်မောင်းလိုင်စင်ကို ရှုဟိန်ပဲ စဉ်းစားနေလိုက်.....။ ငါက ရှေ့နေက ရေလာမြောင်းပေးလုပ်နေတာတောင် ရှုဟိန် ငတုံးက ဘာမှ မသိဘူးလား။
ရှုနင်က တွေးရင်း မျက်နှာမဲမှောင်လာခဲ့သည်။
နတ်ဘုရားအကိုကြိးက စီးပွားရေးနဲ့ပတ်သတ်တာပဲ ဦးနှောက်ပြေးတာလား။ အခု သူ ဘာကို ဆိုလိုတာကို တကယ်မသိတာလား။
ရှုနင်ရဲ့မျက်နှာပေါ်က အလိုမကျရိပ်ကို တွေ့တော့ ရှုဟိန်ရဲ့ခေါင်းထဲ မေးခွန်းတွေပြည့်သွားသည်။ နင်နင်က ကားမောင်းချင်လို့လား။
ဒါပေမယ့် သူ့ညီလေးက သူ့ကို စကားပြောချင်သရွေ့ သူ့ညီလေး ဘာလုပ်ချင်ပါစေ သူက လိုက်လုပ်ပေးဖို့ အသင့်ပဲ...။
ရှုနင်ရဲ့ရင်ထဲမှာတော့ ခါးသီးနေသည်။
ငါက အရပ် 170 ၁၇၀ စင်တီမီတာရှည်လျားပြီး နောက် သုံးလကြာရင် ငါ့ မှတ်ပုံတင်ကို ရနိုင်တော့မှာဖြစ်တယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီခွေးသားကြီး ရှုဟိန်က လူကြီးလူကောင်းဆန်ချင်နေတယ်...
ဒါပေမယ့် အရင်ဘဝတုန်းက သူ့အသက် 16 နှစ်ပြည့်ပြီးချိန်မှာ သူက ဘယ်သူနဲ့မှ ခုလို မထိတွေ့ခဲ့ဖူးပေ။ အခုတော့ အကိုကြီးနဲ့ ရင်းနှီးစွာထိတွေ့နိုင်တော့မည်။
Bottom လေးတစ်ယောက်ရဲ့ ရင်ထဲက ဖြစ်နေတာကို ဘယ်သူမှ မသိနိုင်ပေ။ အရင်ဘဝတုန်းကတော့ အသက် 30 နီးမှ ယောကျာ်းတစ်ယောက်နဲ့လုပ်ခဲ့ဖူးတာလေ။ အခုတော့ 16 နှစ်ဆိုတာ အရွယ်ရောက်ပြီပဲ မဟုတ်လား။ သူ့အတွင်းစိတ်က လူကြီးတစ်ယောက်ပဲလေ....
နောက်ဆုံးတော့ 16 နှစ်ပြည့်ပြီးခဲ့ပြီကွ... ရှုဟိန်က ငါ့လူ။ ငါ့လက်ထဲကနေ ဘယ်သူမှ လုမယူသွားစေရဘူး...
ရှုနင်က ဒီလို တွေးလိုက်ပြီးအားမလို အားမရဖြင့် ရှုဟိန်ရဲ့လက်ကို အကြိမ်အတော်များများ ရိုက်လိုက်ကာ အိပ်ယာပေါ် လှဲချလိုက်သည်။ ရှုဟိန်က သူ့ညီလေး ဘာဖြစ်နေသည်ကို မသိသောကြောင့် ကြောင်နေပေမယ့် စောင်နဲ့ကိုယ်ပေါ်ကို လွှမ်းပေးပြီး ခါတိုင်းလို ကျောလေးကို ညင်သာစွာ ပုတ်ပေးနေခဲ့သည်။
သူက အကြာကြီးအိပ်ခဲ့ပြီးလို့ အခု ထပ်ပြီး မအိပ်ချင်တော့ဘူး။ ဒါကြောင့် ရှုနင်က သူ့ဖုန်းကို ယူခိုင်းပြီး ဂိမ်းဆော့နေလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ရှုဟိန်ကို သူ့အတွက် အသီးခွဲခိုင်းလိုက်သေးသည်။ အကိုကြီး ဓါးကိုင်ပုံက အရမ်းကြည့်လို့ကောင်းလှသောကြောင့် နင်နင်က တမင် သူ့ကို မျက်စိရှေ့မှာပဲ အသီးခွဲခိုင်းနေတာဖြစ်သည်။
အသီးစားပြီးတော့ ရှုနင်က ရေချိုးခန်းသုံးချင်လာ သည်။ သူ့ခြေထောက်များပျော့ပျောင်းနေလို့ အိပ်ယာပေါ်က ဆင်းလာတဲ့အချိန် ကိုယ်က ယိုင်သွားခဲ့သည်။
ရှုဟိန်က မြန်မြန်ပဲ လက်မောင်းကြားကနေ ရှုနင်ကို ထွေးပွေ့ပေးထားလိုက်ကာ ရေချိုးခန်းထဲကို သယ်လာပေးခဲ့သည်။
ရှုနင်ရေချိုးရန်အတွက် ရေပူရေအေး စပ်ပေးနေပြီး ရေအပူချိန်ကို စမ်းသပ်နေစဉ် သူတို့နှစ်ယောက်ကြားက လေထုအခြေနေက ထူးဆန်းနေသည်။ သူနှင့် နင်နင်က ဘေးချင်းယှဉ်လျက်ဖြစ်နေသည်။ ရှုနင်က ဘယ်လိုတုန့်ပြန်သည်ကို ရှုဟိန်က သိချင်နေခဲ့သည်။
ရှုနင်ကသူ့ခေါင်းကိုဘေးတိုက်လှည့်ကြည့် လိုက်ပြီးနောက် သူ၏အစ်ကိုလည်ပင်းတွင် သူ့လက်များကို ချိတ်ထားလိုက်သည်။
ရှုဟိန်သည်ကလေးကိုချက်ချင်းသယ်ဆောင်သွားပြီး ရေကန်ထဲဆီသို့ ဝင်ခဲ့သည်။ ကိုယ်ချစ်သည့်လူနှင့် အတူရှိနေပြီး ဒီလူကလည်း သူ့ရဲ့ သွေးရင်း အကိုမဟုတ်ဘူးဆိုတဲ့ ခံစားချက်က ရှုနင်ကို လေထဲ ဝဲပျံသွားစေခဲ့သည်။
ခါတိုင်းလို အကိုကြီးရဲ့အထိအတွေ့မှာသာယာတဲ့အချိန်၊ အကိုကြီးရဲ့အနမ်းမှာ ပျော်ဝင်ခဲ့မိသည့်အချိန်တွေမှာ ညီအစ်ကိုရင်းချင်း အဲ့လိုလုပ်နေသည့် ဆိုသည့် အပြစ်မကင်းသည့် ခံစားချက်လည်း မရှိတော့ပေ။
အခု အကိုကြီး သူ့ကို ပွတ်သပ်လိုက်သည့် အထိအတွေ့တိုင်းကို ခံစားပြီး ရင်ခုန်လို့ရနေပြီ။
ရေကန်ထဲမှာ ရင်ထိတ်သည်းဖိုခံစားချက်ကို 1 နာရီလောက် ခံစားပြီးနောက် ရှုဟိန်က ရှုနင်ကို အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ခေါ်လာခဲ့သည်။
ရှုနင်က ခါတိုင်းလို့ အကိုကြီး ကသူ့တကိုယ်လုံးကို စေ့စေ့စပ်စပ ်ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်မည်ကို မျှော်လင့်နေပေမယ့် ရှုဟိန်က သူ့ညီလေး အခုမှ စိတ်ဆိုးပြေကာစဖြစ်လို့ အတင့်မရဲပဲ ပုံမှန်ပဲ ရေချိုးပေးလိုက်သည်။
ပုံမှန်ရေချိုးကာ ပွတ်သပ်ပေးရုံနဲ့ပင် ကလေးလေးရဲ့ အသားကို ထိတွေ့မိစဉ် ရှုဟိန်၏တကိုယ်လုံး ကျေနပ်မှုတို့က ရင်ထဲကနေ လှိုက်တက်လာခဲ့သည်။ ရှုနင်သည်လည်း အကိုကြီး၏ သန်မာပြိးပူနွေးသည့် လက်ကြီးတွေက ညင်သာစွာ ဆပ်ပြာတိုက်ပေးတာ၊ ခေါင်းလျှော်ပေးတာကို ခံစားရင်း ဒါ ငါ့လူ ဆိုတဲ့ အသိဖြင့် ပျော်လို့နေသည်။
အိပ်ယာထက်ကိုရောက်တော့ ရှုနင်က ရှုဟိန်ကို ဒေါသမထွက်တော့ပေ။ အသက်ရှင်ရတဲ့ အချိန်လေးက တိုတောင်းလှပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကိုယ်ချစ်တဲ့သူကို ဘာကြောင့် စိတ်ဆင်းရဲအောင် နှိပ်စက်နေရဦးမှာလဲ...။ အထူးသဖြင့် ကိုယ် အသည်းနင့်အောင် ချစ်ရတဲ့သူကိုပေါ့...
ရှုနင်က သူ့နားက အိပ်ယာပေါ်ကို လက်နှင့်ပုတ်ပြ လိုက်တော့ ရှုဟိန်က အဝတ်မချွတ်ပဲ ဝင်လှဲအိပ်ကာ အရဲစွန့်ပြီး သူ့ကို အသာလေး ဖက်ထားလိုက်သည်။
ရှုနင်က မျှော်လင့်ချက်လေး ပြန်လည်ရှင်သန်လာခဲ့ ပေမယ့် ရှုဟိန်ကတော့ သူ့ကို ဖက်ထားရုံကလွဲပြီး ခါတိုင်းလို ပွတ်သပ်နမ်းရှိုက်ခြင်းမလုပ်သဖြင့် ရှုနင်က စိတ်ရှုပ်လာရသည်။
ဒါ တကယ်လား။ သူက ငါ့ကို ချစ်တယ်ဆိုတာ တကယ်ပဲလား...တကယ်လို့ ငါအိပ်မက်မက်နေတာဆိုရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။ ငါ နိုးလာတဲ့အချိန်ထိ အကိုကြီးက ငါ့နားမှာ ရှိနေဦးမှာလား...
နောက်တနေ့ ရှုနင်နိုးလာတဲ့အချိန်ထိ ရှုဟိန်က အိပ်ယာထဲမှာရှိနေခဲ့သည်။ ရှုနင်က မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်နှင့် အကိုကြီးရဲ့ မျက်နှာချောချောကို တွေ့လိုက်ရလို့ ပျော်သွားခဲ့သည်။
ရှုဟိန်က ရှုနင် နိုးလာတာကိုတွေ့တော့ အိပ်ယာက ထပြီး မျက်နှာသုတ်ပဝါကို ရေဆွတ်ကာ ယူလာပေးပြီး နင်နင်ကို မျက်နှာသုတ်ပေးရင်းမေးလိုက်သည်။
"မင်း ဗိုက်ဆာပြီလား"
"...... "
ရှုနင်က အကိုကြီး သူ့ကို စိုးရိမ်တကြီးနဲ့ အရိပ်တကြည့်ကြည့် လုပ်နေသည်ကို မြင်တော့ စိတ်မကောင်းဖြစ်မိပြီး ထထိုင်လိုက်ကာ ပြောလိုက်သည်။
"အကိုကြီး...ကျွန်တော် နေကောင်းပြီ"
"မင်းက အားနည်းနေသေးတယ်၊ ဒါကြောင့်နောက်နေ့တစ်ဝက်လောက် အိပ်သင့်တယ်၊ မင်းနဲ့ ငါနေပေးမယ်။"
အိုး ...... ဘယ်လောက်တောင် ယစ်မူးစရာကောင်း လိုက်သလဲ၊ သူ့အစ်ကိုက သူနဲ့အတူနေမယ်ဆိုတာကို ကြားတော့ သူဟာ အရိုးမဲ့သူလို ချက်ချင်း အိပ်ယာပေါ်ကို ပစ်လှဲချလိုက်တယ်။ ရှုဟိန်ရဲ့ပါးစပ်ထောင့်က ကော့ညွတ်စွာ ပြုံးလိုက်သည်။
ရှုနင်က အကိုကြီးရဲ့အပြုံးကို မြင်တော့ ရင်ခုန်လာမိသည်။
ရှုဟိန်ရဲ့ရင်ထဲတွင် နင်နင်က သူ့အပြုံးကို သဘောကျတယ်ဆိုရင် အမြဲတမ်းပြုံးထားလိုက်မည်ဟု တွေးနေသည်။ ထင်ထားသလိုပဲ နင်နင်က သူ့ကိုကြည့်ရင်း လိုက်ပြုံးလာခဲ့သည်။
သူတို့နှစ်ယောက် အတူတူ အိပ်ခန်းထဲမှာ မနက်စာစားခဲ့ကြသည်။ ရှုနင်က သည်သူ၏ဂျုံယာဂုကို စားစဉ် ရှုဟိန်က ထမင်းစားသည်။
သူတို့အစာစားပြီးသည့်နောက် ရှုဟိန်က ရှုချိန်၏ ဖုန်းခေါ်ဆိုမှုကို ရလိုက်သည်။ ချင်ယွိကျိုးက မနေ့ ညက အိပ်မက်မက်ရင်း ရှုနင်ရဲ့ နာမည်ကိုအော်ဟစ် နေခဲ့တယ်။ ရှုနင်လည်း သိပ်နေမကောင်းသေးလို့ ချင်ယွိကျိုးက တော်တော်လေး စိုးရိမ်ခဲ့ပြီး သူ့သားကို တွေ့ချင်နေတယ်။
ဒါပေမယ့် ရှုဟိန်က ချင်ယွိကျိုးလာတွေကမည်ကို လုံးလုံးလျားလျားငြင်းပယ်ခဲ့သည်။ နင်နင်က ပြန်လည်ကျန်းမာလာရန် အေးအေးဆေးဆေး နားဖို့ လိုအပ်သည်။ ထို့ကြောင့် ချင်ယွိကျိုးက စောင့်သင့်သည်။ ဘယ်လောက်ကြာကြာစောင့်ရမလဲ ဆိုတာကတော့ ရှုနင်ရဲ့ခံစားချက်ပေါ်မူတည်လိမ့်မယ်။
ရှုဟိန်က အရမ်းအေးစက်စွာဖြင့် သူ့အဖေရဲ့ တောင်းဆိုချက်ကို ချက်ချင်းငြင်းပယ်လိမ့်မယ်လို့ ရှုနင် မထင်ခဲ့မိဘူး။ ရှုနင်ရဲ့မျက်လုံးတွေက ကြယ်လေးတွေလို တောက်ပသွားခဲ့သည်။ ရှုနင်က ပါးစပ်ဟကာ ဆန်ပြုတ်ကို သောက်လိုက်တော့ ဇွန်းကို ကိုက်မိသွားခဲ့သည်။
ရှုဟိန်က ဒါကိုမြင်တော့ သူ့အဖေကို ချက်ချင်းပြောလိုက်သည်။
"အဖေ၊ ဒါ အဖေ့ရဲက အမှားပဲ။ နင်နင် အခု လျှာကိုက်မိသွားပြီ.... "
ရှုနင် - "...... "
ရှုချိန်: "...... "
ချင်ယွိကျိုးက ဖုန်းပြောနေသည့် ရှုချိန်၏ဘေးတွင် ရှိနေပြီး သူမအနည်းငယ် စိုးရိမ်ပူပန်ဟန်ဖြင့်ပြော ခဲ့သည်
" သွားဆရာဝန်ကိုခေါ်ပြီး ကြည့်ခိုင်းလိုက်ပါဦး!"
ရှုချိန်က သွားဆရာဝန်ကိုခေါ်မလားမေးပေမယ့် ရှုဟိန်က ထပ်ခါတလဲလဲငြင်းပယ်ခဲ့သည်။ သူ့ဖာသာ ညီလေးကို ကြည့်ပေးလိုက်မယ်လို့ပြောပြီး ရှုဟိန်ဘက်က ဖုန်းကိုချသွားခဲ့သည်။
ဖုန်းချသံကိုကြားလိုက်တော့ ရှုချိန်ရဲ့မျက်နှာက
(⊙ o ⊙) လိုဖြစ်သွားပြီး ချင်ယွီကျိုးရဲ့မျက်နှာက ￣へ￣ ပုံဖြစ်သွားခဲ့သည်။
ရိုင်းစိုင်းတဲ့ကလေးတွေ ..မင်းတို့မှတ်ထားလိုက်ကြ...
ရှုကောင်းက သေပြီ ။မင်း အခုကစပြီးရှေ့ဆက် မောက်မာရဲဦးမလားကြည့်ကြသေးတာပေါ့...
ချင်ယွိကျိုးက စိတ်ထဲကနေ ပြောဆိုနေစဉ် ရှုချိန်က ချင်ယွိကျိုး၏လက်ကိုဆုပ်ကိုင်ကာ ပြောခဲ့သည်။
"အဖေ မဆုံးခင်က ငါ့ကို စကားပြောခဲ့တယ်"
ရှင် ..ကျွန်မကို လာလိမ်မနေနဲ့..ရှုကောင်းက အိပ်ရင်းဆုံးသွားတာ။ မသေခင် ဘာမှာချိန် ရသွားမှာလဲ... သူ အသက်ရှင်စဉ် ကတည်းက အမွေအနှစ်အားလုံးကို ခွဲထားပြီးပြီ၊ အမွေအနှစ်လည်း မရှိတော့ဘူး။
ဒါပေမယ့် ချင်ယွိကျိုး ကထိုင်ပြီး ပြောလိုက်သည်။
" ပြောပါ..ကျွန်မ နားထောင်နေပါတယ်"
"အဖေက ကလေးတွေရဲ့အကျိုးကို ကာကွယ်ဖို့အတွက် ...... ကွာရှင်းပြတ်စဲဖို့ပြောခဲ့တယ်။"
"ဘာ?"
ချင်ယွိကျိုးက မိုးကြိုးပစ်ခံလိုက်ရသလို ဖြစ်သွား ပေမယ့် သူမရဲ့အမူယာက လုံးဝ မပြောင်းလဲပေ။ သူမက နှစ်ချီ အသေကောင်လို ကျွန်းပေါ်မှာ နေခဲ့ ပေမယ့် သူမအပေါ်ကို အဖိုးကြီးရဲ့သဘောထားက လုံးဝမ ပြောင်းခဲ့ဘူးပဲ...။
ချင်ယွိကျိုးရဲ့အကြည့်က အရမ်းကိုဝမ်းနည်းသွားပြီး မိနစ်အနည်းငယ်အကြာတွင် ဆို့နင့်စွာမေးခဲ့သည်။
"ဘာကြောင့်လဲ။ ကျွန်မကိုအကြောင်းရင်း ပြောပြလို့ရမလား"
"ငါတို့က ကွာရှင်းမှုကို လူသိရှင်ကြား ထုတ်ဖော် ပြောကြားမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါက အဖေလိုချင်တာပါပဲ။ မင်း လုပ်ခဲ့တာကို ငါ ပြန်မပြောချင်တော့ဘူး။ ဒါပေမယ့် ငါ မြင်ရသလောက်ဆိုရင် မင်းက အများကြီးပြောင်းလဲ လာခဲ့ပြီ။ငါတို့အဖေရဲ့ နောက်ဆုံး သဘောထားကို လေးစားရမယ်။ စိတ်မပူပါနဲ့...ငါ မင်းကို ဆိုးဆိုးဝါးဝါးဆက်ဆံမှာ မဟုတ်ဘူး"
ချင်ယွိကျိုးက အရမ်းကို စိတ်ပျက်သွားပေမယ့် သူမရဲ့မျက်လုံးထဲမှာ ရှုချိန်ကို ချစ်ခြင်းမေတ္တာ အပြည့်နှင့် စိုက်ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။
" ကောင်းပြီ၊ အဖေ့ နောက်ဆုံး ဆန္ဒကိုလေးစားတဲ့ အနေနဲ့ ကျွန်မ သဘောတူပါတယ်"
" ယွိကျိုး...မင်းကို...ငါ ချစ်တယ်"
" ကျွန်မလည်း ရှင့်ကို ချစ်ပါတယ် "
နောက် သုံးရက်အကြာမှာ ချင်ယွိကျိုးက သူမ စီစဉ်တဲ့အတိုင်း ရှုနင်ကို တွေ့ခွင့်ရလိုက်သည်။
**-**
Chapter (92)_ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ငါ အသက္ 16 ႏွစ္ျပည့္ၿပီးခဲ့ၿပီ....
ရႈခ်ိန္သည္ဂ်ဳံယာဂုႏွင့္အရံဟင္းပြဲမ်ားႏွင့္အတူ တတိယအထပ္သို႔ တက္လာခဲ့သည္။ ဒီမတိုင္ခင္က ခ်င္ယြိက်ိဳးက ဆားရည္စိမ္ အခ်ဥ္တည္ထားတဲ့ ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္ေတြကို ဘယ္ေတာ့မွမစားဘူး၊ အခုေတာ့ သူမအမ်ားႀကီးေျပာင္းလဲသြားၿပီ၊ သူက အရင္ကတည္ ပိုက်ိဳးႏြံသိမ္ေမြ႕လာၿပီး ပိုၿပီးနားလည္မႈရွိလာခဲ့တယ္။
ရႈနင္က မေတာ္တဆ ရႈဟိန္ရဲ႕ ေမြးဖြားလာရတဲ့ဇစ္ျမစ္ကို သိရွိခဲ့သည္။ သူတို႔ႏွစ္ ဦး ႏွင္းေတာထဲမွာ အျငင္းပြားမႈျဖစ္ပြားခဲ့သည္။ ဒီအခ်က္ေၾကာင့္ ရႈဟိန္က နင္နင္က သူ႔ညီအရင္းမဟုတ္ေပမယ့္ သူက အကိုတစ္ေယာက္လိုပဲ အၿမဲတမ္ းတာဝန္ယူၿပီး နင္နင္ကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့သည္။ မဟုတ္ရင္ ဖခင္ေသဆုံးလို႔ ေသာကေရာက္ေနတဲ့ ရႈခ်ိန္တစ္ေယာက္ နင္နင္ကို ဂ႐ုစိုက္အားမည္ မဟုတ္ခဲ့ေပ။
ေတြးေတာဆင္ျခင္ေနရင္းရႈခ်ိန္က သူ႔အေဖ ရႈေကာင္းေျပာခဲ့သည့္ အရာမ်ားကို႐ုတ္တရက္မွတ္မိခဲ့သည္။
အကယ္၍ ခ်င္ယြိက်ိဳးက ဒီအေၾကာင္းကို သိသြားခဲ့ရင္။ ဒုတိယအိမ္က ဒိအေၾကာင္းကို ရွာေတြ႕သြားခဲ့ရင္ ရႈဟိန္က ဒီရႈမိသားစုထဲတြင္ ဘယ္လို ဆက္ေနႏိုင္ေတာ့မလဲ။
ရႈနင္လည္း ေအးေဆးၿငိမ္သက္တဲ့ ေန႔ရက္ကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ပါဦးမလား။ ရႈေယာင္းက ေလာဘမႀကီးတဲ့ ကေလးအျဖစ္ ႀကီးျပင္းလာႏိုင္ပါ့မလား။ ၿပီးေတာ့ အရာရာကို လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ခ်င္တဲ့ ခ်င္ယြိက်ိဳးကေရာ ဒီအရာကို သိရင္ ရႈဟိန္ကို မတိုက္ခိုက္ပဲ ေနမလား။ ဒီလိုစဥ္းစားရင္း သူ႔အေဖ မဆုံးခင္က ေျပာသြားခဲ့သည့္ ခ်င္ယြိက်ိဳးႏွင့္ ကြာရွင္းကာ ၅ ႏွစ္တိတိေနရမယ့္ အစီစဥ္ကို ျပန္စဥ္းစားလာခဲ့သည္။ မိသားစုတြင္းက ေအးခ်မ္းတည္ၿငိမ္မႈရွိေစဖို႔ ေလာေလာဆည္ သူ အဲ့လိုလုပ္ထား႐ုံပဲေပါ့။ 5 ႏွစ္ၾကာခ်ိန္ထိ ခ်င္ယြိက်ိဳးက ရႈမိသားစုစီးပြားေရးေတြထဲမွာ ဝင္မေႏွာက္ယွက္ရင္၊ သူ႔သားေတြကို လမ္းမွားမပို႔ခဲ့ဘူးဆိုရင္ ျပန္လက္ထပ္လို႔ရေနတာပဲ။
ၿပီးေတာ့ ဘိုးဘြားခန္းမထဲကို သားအႀကီးဆုံးတစ္ေယာက္ပဲ ဝင္လို႔ရတဲ့စည္းကမ္းကို ျပန္လည္ခ်မွတ္ရမည္။ ဒါမွ ရႈေယာင္းက အ႐ြယ္မေရာက္ခင္ မိသားစုသစ္ပင္ကိုမျမင္ရသလို ရႈဟိန္အေၾကာင္းကိုလည္း မသိႏိုင္ေတာ့ေပ။
ဒါေပမယ့္ေနာက္ထပ္ေခါင္းကိုက္ေနရတဲ့အခ်က္က ရႈဟိန္က မိသားစုစီးပြားေရးကို မလုပ္ခ်င္ခဲ့ဘူး။
ရႈဟိန္က ရႈနင္ ႀကီးျပင္းလာေသာအခါ ဥကၠဌရာထူးေပးၿပီး သူက ဒုဥကၠဌအျဖစ္က ကူညီေပးမယ္ဆိုရင္ အတူတူပဲျဖစ္လိမ့္မယ္ဟုေျပာၾကား ခဲ့သည္။
"သူက လုပ္ႏိုင္လိမ့္မွာ မဟုတ္ဘူး။ "
"အေဖ၊ ကြၽန္ေတာ္က အေဖ့ရဲ႕သားပါ။ အေဖ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ဆက္ဆံတယ္ ဆိုတာ ကြၽန္ေနတာ္ သိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ၿမိဳ႕ေတာ္ဘက္မွာ အေမြခံမယ့္ သား မရွိေတာ့ဘူး။ သူတို႔က လုံးဝ လက္ေလ်ာ့မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္က ႏွစ္ဖက္လုံးရဲ႕ စီးပြားေရးကို အုပ္ခ်ဳပ္ေပးႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နင္နင္ ကေတာ့ ရႈမိသားစုရဲ႕ေသြးသားရင္းျဖစ္လို႔ မိသားစုအေမြကို သူပဲ ဆက္ခံသင့္တယ္ "
"...... "
သူတို႔ရဲ႕စကားေျပာဆိုခဲ့တာကိုစဥ္းစားရင္း ရႈခ်ိန္ သက္ျပင္းရႈိက္လိုက္မိသည္။ ရႈဟိန္ ေျပာတာမွန္ေပမယ့္ ရႈနင္ ကေတာ့ အဲဒီလိုမဟုတ္ဘူး။ ေကာင္းၿပီ၊ သူ ဘာလုပ္ႏိုင္လဲ၊ အေျခအေနေတြ ဘယ္လိုလဲဆိုတာကိုျမင္ၿပီးေနာက္မွာ သူ႔သားအလတ္ေလးက ႀကိဳးစားလာႏိုင္ပါတယ္။
ခ်င္ယြိက်ိဳးက အခန္းထဲမွာ ေစာင့္ေနခဲ့သည္။ သူမ ယခင္ကႏွင့္မတူဘဲ အနည္းငယ္ ပို၍ သတိႀကီးစြာထားလာၿပီး ရႈခ်ိန္ ကိုခ်စ္ခင္စြာၾကည့္လိုက္သည္။ ရႈခ်ိန္က အခန္းထဲကိုဝင္လာၿပီဴ ဂ်ဳံယာဂုကို ခ်ထားသည္။
"ငါ မီးဖိုထဲမွာ ဟိန္ဟိန္နဲ႔ ေတြ႕ေနလို႔..သူက နင္နင္ ဗိုက္ဆာလို႔ စားစရာလာယူေပးေနတာ "
"နင္နင္ ...... "
စကားကို တစ္ဝက္ပဲေျပာၿပီး ခ်င္ယြိက်ိဳးက မ်က္ရည္ေတြ က်လာခဲ့သည္။
"မငိုပါနဲ႔..ရႈေယာင္း ရွိေနတယ္ေလ..."
ရႈေယာင္း.... ဟုတ္တယ္ ...ေယာင္းေယာင္း ...အေမ့သားေလး။
ခ်င္ယြိက်ိဳးက သူမရင္ခြင္ထဲမွာ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာအိပ္ေမာက်ေနသည့္ သားငယ္ေလးရဲ႕ေက်ာျပင္ကို ညင္သာစြာ ပြတ္သပ္လိုက္သည္။ ဒီသားေလးက သူမ ျပန္ေရာက္လာကတည္းက အရမ္းကပ္ေနၿပိး လုံးဝ မ်က္စိေအာက္မွ အေပ်ာက္မခံခဲ့ေပ။ ေနာက္ဆုံး ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ သူမ အိမ္သာဝင္ရင္ေတာင္ အေမေပ်ာက္သြားမွာစိုးလို႔ လိုက္ခဲ့သည္။ အခုလည္း သူတို႔လင္မယားအိပ္ခန္းထဲမွာ တြယ္ကပ္ကာ အိပ္ေနခဲ့သည္။
ေယာင္းေယာင္းေလး...အေမ့သားေလး..မင္းကို ဒီရႈမိသားစုရဲ႕ အေမြေတြ ဆက္ခံလို႔ရေအာင္ အေမ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳုးစားေပးမယ္....
ခ်င္ယြိက်ိဳးက တကြက္မွားၿပီး ကြၽန္းေပၚ အပို႔ခံလိုက္ရကတည္းက ပိုပါးနပ္လာခဲ့သည္။ သူမက ေလတိုက္ရာလမ္းေၾကာင္းကို ၾကည့္ၿပီး ႐ြက္ကိုလႊင့္တတ္ေနၿပီ။ အခု ရႈခ်ိန္က သူမအေပၚ ခံစားခ်က္ ေလးနက္ေသာေၾကာင့္ သူမကို ကြၽန္းေပၚ ျပန္မလႊတ္ေတာ့ဘူးဆိုတာ ရိပ္မိလိုက္သည္။
ဒါေပမယ့္ သူမ သားႀကီး ရႈနင္က သူမက ျပန္ေရာက္လာကတည္း က သီးသန႔္လာမေတြ႕ေသးသလို လူျမင္ကြင္းမွာ ေတြ႕ရင္လည္း မ်က္လုံးခ်င္းပင္ မဆုံခဲ့ေသးေပ။
ဒီေက်းဇူးကန္းတဲ့ သားက ဘာျဖစ္ေနတာလဲ..အေမ ျပန္လာလို႔ ဝမ္းသာအားရ လာေတြ႕မယ္ မရွိဘူး....
ဒါေပမယ့္ အေရးပါတဲ့အခ်ိန္မွာ သူမက မနာခံတဲ့ သားအႀကီးကို ေခၚၿပီးသင္ခန္းစာ မေပးႏိုင္ေသးေပ။ သူမ ေယာက္်ား ရႈခ်ိန္က သူမကို အတိအလင္းမေျပာသေ႐ြ႕ ဒီမွာ ေနထိုင္ႏိုင္ဦးမွာပဲ။ ေနာက္ပိုင္း ဘယ္သူမွ သတိမထားမိခ်ိန္မွာ ထိုသားကို ေသခ်ာသင္ျပေပးမည္ဟု စဥ္းစားထားသည္။
ခ်င္ယြိက်ိဳးက ရႈနင္ကို ေတြးေနစဥ္ ဒုတိယထပ္တြင္ ရႈနင္က ရႈဟိန္ဝင္လာေတာ့ မသိသလိုျဖင့္ တဖက္ကိုလွည့္သြားခဲ့သည္။ သူက အကိုႀကီး ေအာက္ဆင္းသြားသည့္ အခ်ိန္ေလးကိုပင္ အရမ္းလြမ္းကာေမွ်ာ္ေနမိတာကို အကိုႀကီးကို ေပးမသိခ်င္ေပ။
ရႈဟိန္က သိေပမယ့္ နင္နင္ကို မေနာက္ရဲေပ။ နင္နင္က အခုမွ သူ႔ကိုစိတ္ဆိုးေျပၿပီး သူူ ယူေပးလာသည့္ အစားစာကို စားမလို႔လုပ္ေနတာ မဟုတ္လား။ ရႈဟိန္က ခါတိုင္းလို နင္နင္ကို ခြံမေကြၽးရဲလို႔ စားပြဲပုေလးေပၚတြင္ လင္ဗန္းကို တင္ကာ အိပ္ယာေပၚ ယူလာေပးၿပီး ဆိုဖာေပၚတြင္ ထိုင္ကာ မဂၢဇင္းတစ္အုပ္ဖတ္ရင္း မသိမသာ ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။
သူ၏အစ္ကိုက အရင္က သူ႔ကို အၿမဲ ကိုယ္တိုင္ခြံ႕ေကြၽးေမြးခဲ့တာျဖစ္သည္။
ရႈနင္က စားပြဲေပၚက အရသာရွိေသာ ဂ်ဳံယာဂုကိုစိုက္ၾကည့္ေနၿပီး သူ႔ႏႈတ္ခမ္းကိုမလႈပ္ရွားဘဲ ေနခဲ့သည္။
သူရထိုက္တဲ့ အခြင့္ထူးက ရသင့္တာပဲမဟုတ္လား။ သူက ဘယ္ေလာက္ ေဒါသထြက္ေနလည္း အကိုႀကီးက သူ႔ကိုခြံေကြၽးသင့္တာေပါ့...
မင္း ငါ့ကိုမႀကိဳက္ဘူးလား။ လာစမ္းပါ...ခါတိုင္းလို ခြံေကြၽးဦးေလ
ရႈနင္က ဒီလိုေတြးၿပိး မ်က္ရည္ေတြ ဝိုင္းလာေပမယ့္ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ မာနႀကီးသည့္ အမူယာကို တျပားမွ မေလွ်ာ့ေပ။
ရႈနင္ရဲ႕အၾကည့္ေၾကာင့္ ရႈဟိန္ရဲ႕ အသည္းႏွလုံးက ေပါက္ကြဲမလို ခုန္လာၿပီး လက္ထဲက စာအုပ္ကို ခ်ကာ အိပ္ယာေဘး မဝံ့မရဲသြားကာ ဆန္ျပဳတ္ကို ခပ္ကာ မရဲတရဲခြံေပးလိုက္သည္။ နင္နင္ရဲ႕ မ်က္လုံးေလးေတြက သူူ႔ကို ခိုးၾကည့္ေနတယ္ မဟုတ္လား..။
နင္နင္က ပါးစပ္ဟၿပီး သူခြံ႕ေကြၽးတာကို စားလိုက္ေတာ့မွ ရႈဟိန္ သက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္။ ရႈနင္က အကိုႀကိးခြံေကြၽးသည္ကို ေက်နပ္စြာစားရင္း ႏူတ္ခမ္းကို လွ်ာႏွင့္ပင္ သပ္လိုက္ေသးသည္။
ရႈဟိန္က အလြန္ဝမ္းေျမာက္ေသာ္လည္း သူ႔မ်က္ႏွာထက္တြင္ မေဖာ္ျပရဲခဲ့ေပ။ သူက ဂ႐ုတစိုက္နဲ႔နင္နင္ကို ေသခ်ာခြံ႕ေကြၽးရင္း ခါတိုင္းလို ျပန္လည္ရင္းႏွီးလာေအာင္ ႀကိဳးစားေနသည္။ စားေသာက္ၿပီးေတာ့ ရႈနင္က ခ်က္ခ်င္း အိပ္ရန္ တဖက္ကို လွည့္လိုက္သည္။
ရႈနင္က စားေနစဥ္ အကိုႀကီးကို ခိုးၾကည့္လိုက္ၿပီး အကိုႀကီးရဲ႕ ပါးျပင္ေပၚက သူ႐ိုက္ခဲ့သည့္ ဒဏ္ရာေတြ ေပ်ာက္သြားၿပီဆိုတာကို သိလိုက္သည္။ သူက အကိုႀကီးကို ရက္ရက္စက္စက္ ႐ိုက္ခဲ့ေပမယ့္ အကိုႀကီး က သူ႔ကို နည္းနည္းေလးမွ အျပစ္မတင္ခဲ့ဘူးပဲ။ တကယ္ဆိုရင္ အခုျဖစ္သြားတဲ့ျဖစ္ရပ္က ႏွစ္ေယာက္သား သီးသန႔္စကားေျပာၿပီး ေျဖရွင္းလို႔ရပါလ်က္နဲ႔ သူက စိတ္ႀကီးၿပီး အထင္ျမင္လြဲသြားခဲ့တာပဲ...
အား..ငါ အကိုႀကီးအေပၚကို အရမ္းဆိုးသြားမိၿပီထင္တယ္..
ရႈနင္က ရႈဟိန္ေနရာမွာဆိုရင္ လုပ္ကိုင္ရတာ အရမ္းခက္ခဲမယ္ဆိုတာကို သိခဲ့တယ္။ အကိုႀကီးက အရွက္ႀကီးသူျဖစ္တယ္။ သူက လူအမ်ားႀကီးကို ခ်စ္ႏိုင္ပါလ်က္နဲ႔ သူ႔ေမြးစားအေဖရဲ႕သားကိုမွ ခ်စ္ခဲ့မိတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒါက ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မိခဲ့တာျဖစ္လို႔ အကိုႀကီးက အခ်ိန္အၾကာႀကီး လမ္းေပ်ာက္ေနခဲ့သလို ဖိအားေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိခဲ့မွာပဲ....ဒါေတာင္ အကိုႀကီးက သူ႔ကို ဂ႐ုစိုက္မပ်က္ပဲ အၿမဲ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ လိုအပ္တာကို ျဖည့္ဆည္းေပးတယ္။ ငါ့ကို ရတနာလိုလည္း တန္ဖိုးထားခဲ့ေသးတယ္။ ငါ့ကို ထိခိုက္နာက်င္ေစတဲ့သူတိုင္းကိုလည္း ကလဲ့စားေခ်ေပးခဲ့ေသးတယ္။
ဒါေပမယ့္ ငါက သူ႔ကို နာက်င္ေအာင္ ႐ိုက္ႏွက္ခဲ့တယ္။
သူက ငါ့ကို ဟာသေႏွာၿပီး သူ႔ရဲ႕ဇနီးေလးလို႔ေျပာခဲ့တာက တကယ္ပဲ သူ႔ရဲ႕စိတ္ႏွလုံးထဲ ငါ့ကို ထည့္ထားပုံရတယ္။ ငါ့ကို ခ်စ္ႀကိဳက္တယ္လို႔လည္း အၿမဲတမ္းေျပာခဲ့တယ္...အား... h _ (: ゝゝ∠) _
ရႈနင္က ေစာင္ကို ေခါင္းၿမီးၿခဳံၿပီးအေတြးေတြနဲ႔တစ္ေယာက္တည္း ေက်နပ္ေနမိသည္။
ငါက အရမ္းမိုက္တာပဲ။ ငါ့ကို သူခ်စ္ေနခဲ့တာကို ရိပ္မိႏိုင္တဲ့ သဲလြန္စေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါလ်က္ ငါက တုံးအၿပီး မသိခဲ့မိဘူး။ ေနဦး..သူက ငါ အသက္ျပည့္ေအာင ္ေစာင့္ေနတယ္လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။ ငါ အသက္ျပည့္ရင္..ငါတို႔ အတူတူ ေနႏိုင္ေတာ့မလား... ဘုရားေရ...ငါ အကိုႀကီးနဲ႔လုပ္ခ်င္တယ္...
(အရပ္ကတို႔ေရ...နင္နင္ကို ဆြဲၾကပါဦး။ အခုမွ 16 ႏွစ္ျပည့္မယ့္ ကေလးကို။ မႏိုင္ေတာ့ပါဘူး....)
ရႈဟိန္က နင္နင္ကို စိုးရိမ္တႀကီးျဖင့္သူ႔ကိုၾကည့္ေနၿပီး နင္နင္ကို လက္လွမ္းကာ ဖက္ခ်င္ေပမယ့္ မလုပ္ရဲေပ။ သူ အက်ပ္႐ိုက္ေနစဥ္ နင္နင္က ထထိုင္လိုက္ၿပီး အၾကည့္ခ်င္းဆုံ ခဲ့သည္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ?"
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး"
ၿပီးေတာ့ သူကေစာင္ေအာက္ကို ျပန္ဝင္သြားခဲ့သည္။
အံႀကိတ္ခံျပင္းစြာျဖင့္ သူ႔ကို စိုက္ၾကည့္ကာ ဘာမွမေျပာခဲ့ေပမယ့္ ရႈဟိန္ မယုံပါ။ သူ႔ညီေလးရဲ႕ ေဒါသကို သိလို႔သက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္။
ထို႔ေနာက္သူသည္တေယာကိုယူၿပီး ေဘးမွာ ဆက္တီးေပးေနခဲ့သည္။ သူ လုပ္လိုက္တဲ့ လုပ္ရပ္က ညီေလးရဲ႕ ႏွလုံးသားနာက်င္ေစလိမ့္မည္။ ဟုတ္ပါတယ္၊ ရႈဟိန္သည္ ရည္႐ြယ္ခ်က္ရွိရွိျဖင့္ နင္နင္ သတိျပန္မရမခ်င္း မအိပ္ပဲ ေဘးကေန တေယာထိုးေပးေနခဲ့သည္။ ဒါမွ သူ႔ညီေလးက စိတ္ေပ်ာ့ၿပီး အရင္လို ရင္းႏွီးသည့္ ဆက္ဆံေရးကိုျပန္ရမည္ ျဖစ္သည္။
ရႈနင္က သူတစ္ပါးကိုၾကင္နာစြာဆက္ဆံတတ္ၿပီး ခြင့္လႊတ္ေပးတတ္သူျဖစ္သည္။
(ဂ်င္းမိသြားေသာ အကိုႀကီး..)
နင္နင္က ႐ုတ္တရက္ထထိုင္ၿပီးေမးခဲ့သည္။
"ကြၽန္ေတာ္ အသက္ ၁၆ ႏွစ္ျပည့္ရင္ ကဒ္ရႏိုင္မလား"
"...... " ဘာကဒ္လဲ။ ရႈဟိန္ရဲ႕စိတ္ထဲတြင္ အေတြးေတြ ရႈပ္ယွက္ခတ္သြားသည္။ → _ →
"ကြၽန္ေတာ့္ ID ကဒ္ "
ရႈဟိန္က ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္သည္။
"ဟုတ္တယ္၊ ငါ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္ေတာ့ မွတ္ပုံတင္ကဒ္ရၿပီ။ ဒါေပမယ့္ အခု ေပၚလစီေျပာင္းသြားလို႔ အသက္ 17 ဆိုရင္ မွတ္ပုံတင္ကဒ္ေတာ့ရမယ္။ ကားေမာင္းလိုင္စင္ကေတာ့ မင္း ၁၈ ႏွစ္ျပည့္တဲ့အထိ ေစာင့္ရ ဦး မယ္"
ဒါကို ဘယ္သူက ဂ႐ုစိုက္တာလဲ။ ဒီအေရးမပါတဲ့ ယာဥ္ေမာင္းလိုင္စင္ကို ရႈဟိန္ပဲ စဥ္းစားေနလိုက္.....။ ငါက ေရွ႕ေနက ေရလာေျမာင္းေပးလုပ္ေနတာေတာင္ ရႈဟိန္ ငတုံးက ဘာမွ မသိဘူးလား။
ရႈနင္က ေတြးရင္း မ်က္ႏွာမဲေမွာင္လာခဲ့သည္။
နတ္ဘုရားအကိုႀကိးက စီးပြားေရးနဲ႔ပတ္သတ္တာပဲ ဦးေႏွာက္ေျပးတာလား။ အခု သူ ဘာကို ဆိုလိုတာကို တကယ္မသိတာလား။
ရႈနင္ရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚက အလိုမက်ရိပ္ကို ေတြ႕ေတာ့ ရႈဟိန္ရဲ႕ေခါင္းထဲ ေမးခြန္းေတြျပည့္သြားသည္။ နင္နင္က ကားေမာင္းခ်င္လို႔လား။
ဒါေပမယ့္ သူ႔ညီေလးက သူ႔ကို စကားေျပာခ်င္သေ႐ြ႕ သူ႔ညီေလး ဘာလုပ္ခ်င္ပါေစ သူက လိုက္လုပ္ေပးဖို႔ အသင့္ပဲ...။
ရႈနင္ရဲ႕ရင္ထဲမွာေတာ့ ခါးသီးေနသည္။
ငါက အရပ္ 170 ၁၇၀ စင္တီမီတာရွည္လ်ားၿပီး ေနာက္ သုံးလၾကာရင္ ငါ့ မွတ္ပုံတင္ကို ရႏိုင္ေတာ့မွာျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေခြးသားႀကီး ရႈဟိန္က လူႀကီးလူေကာင္းဆန္ခ်င္ေနတယ္...
ဒါေပမယ့္ အရင္ဘဝတုန္းက သူ႔အသက္ 16 ႏွစ္ျပည့္ၿပီးခ်ိန္မွာ သူက ဘယ္သူနဲ႔မွ ခုလို မထိေတြ႕ခဲ့ဖူးေပ။ အခုေတာ့ အကိုႀကီးနဲ႔ ရင္းႏွီးစြာထိေတြ႕ႏိုင္ေတာ့မည္။
Bottom ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ထဲက ျဖစ္ေနတာကို ဘယ္သူမွ မသိႏိုင္ေပ။ အရင္ဘဝတုန္းကေတာ့ အသက္ 30 နီးမွ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္နဲ႔လုပ္ခဲ့ဖူးတာေလ။ အခုေတာ့ 16 ႏွစ္ဆိုတာ အ႐ြယ္ေရာက္ၿပီပဲ မဟုတ္လား။ သူ႔အတြင္းစိတ္က လူႀကီးတစ္ေယာက္ပဲေလ....
ေနာက္ဆုံးေတာ့ 16 ႏွစ္ျပည့္ၿပီးခဲ့ၿပီကြ... ရႈဟိန္က ငါ့လူ။ ငါ့လက္ထဲကေန ဘယ္သူမွ လုမယူသြားေစရဘူး...
ရႈနင္က ဒီလို ေတြးလိုက္ၿပီးအားမလို အားမရျဖင့္ ရႈဟိန္ရဲ႕လက္ကို အႀကိမ္အေတာ္မ်ားမ်ား ႐ိုက္လိုက္ကာ အိပ္ယာေပၚ လွဲခ်လိုက္သည္။ ရႈဟိန္က သူ႔ညီေလး ဘာျဖစ္ေနသည္ကို မသိေသာေၾကာင့္ ေၾကာင္ေနေပမယ့္ ေစာင္နဲ႔ကိုယ္ေပၚကို လႊမ္းေပးၿပီး ခါတိုင္းလို ေက်ာေလးကို ညင္သာစြာ ပုတ္ေပးေနခဲ့သည္။
သူက အႀကာႀကီးအိပ္ခဲ့ျပီးလို႕ အခု ထပ္ျပီး မအိပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒါေႀကာင့္ ရႈနင္က သူ႕ဖုန္းကို ယူခုိင္းျပီး ဂိ္မ္းေဆာ့ေနလိုက္သည္။ ျပီးေတာ့ ရႈဟိန္ကို သူ႕အတြက္ အသီးခြဲခိုင္းလိုက္ေသးသည္။ အကိုႀကီး ဓါးကိုင္ပံုက အရမ္းႀကည့္လို႕ေကာင္းလွေသာေႀကာင့္ နင္နင္က တမင္ သူ႕ကို မ်က္စိေရွ႕မွာပဲ အသီးခြဲခုိင္းေနတာျဖစ္သည္။
အသီးစားျပီးေတာ့ ရႈနင္က ေရခ်ိဳးခန္းသုံးခ်င္လာ သည္။ သူ႔ေျခေထာက္မ်ားေပ်ာ့ေပ်ာင္းေနလို႕ အိပ္ယာေပၚက ဆင္းလာတဲ့အခ်ိ္န္ ကိုယ္က ယိုင္သြားခဲ့သည္။
ရႈဟိန္က ျမန္ျမန္ပဲ လက္ေမာင္းႀကားကေန ရႈနင္ကို ေထြးေပြ႕ေပးထားလိုက္ကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို သယ္လာေပးခဲ့သည္။
ရႈနင္ေရခ်ိဳးရန္အတြက္ ေရပူေရေအး စပ္ေပးေနျပီး ေရအပူခ်ိန္ကို စမ္းသပ္ေနစဥ္ သူတုိ႕နွစ္ေယာက္ႀကားက ေလထုအေျခေနက ထူးဆန္းေနသည္။ သူႏွင့္ နင္နင္က ေဘးခ်င္းယွဥ္လ်က္ျဖစ္ေနသည္။ ရႈနင္က ဘယ္လိုတုန္႕ျပန္သည္ကို ရႈဟိန္က သိခ်င္ေနခဲ့သည္။
ရႈနင္ကသူ႔ေခါင္းကိုေဘးတိုက္လွည့္ၾကည့္ လိုက္ျပီးေနာက္ သူ၏အစ္ကိုလည္ပင္းတြင္ သူ႕လက္မ်ားကို ခ်ိတ္ထားလိုက္သည္။
ရႈဟိန္သည္ကေလးကိုခ်က္ခ်င္းသယ္ေဆာင္သြားၿပီး ေရကန္ထဲဆီသို႔ ဝင္ခဲ့သည္။ ကိုယ္ခ်စ္သည့္လူနွင့္ အတူရွိေနျပီး ဒီလူကလည္း သူ႕ရဲ႕ ေသြးရင္း အကိုမဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္က ရႈနင္ကို ေလထဲ ဝဲပ်ံသြားေစခဲ့သည္။
ခါတိုင္းလို အကိုႀကီးရဲ႕အထိအေတြ႕မွာသာယာတဲ့အခ်ိန္၊ အကိုႀကိီးရဲ႕အနမ္းမွာ ေပ်ာ္ဝင္ခဲ့မိသည့္အခ်ိန္ေတြမွာ ညီအစ္ကိုရင္းခ်င္း အဲ့လိုလုပ္ေနသည့္ ဆိုသည့္ အျပစ္မကင္းသည့္ ခံစားခ်က္လည္း မရွိေတာ့ေပ။
အခု အကိုႀကီး သူ႕ကို ပြတ္သပ္လိုက္သည့္ အထိအေတြ႕တုိင္းကို ခံစားျပီး ရင္ခုန္လို႕ရေနျပီ။
ေရကန္ထဲမွာ ရင္ထိတ္သည္းဖိုခံစားခ်က္ကို 1 နာရီေလာက္ ခံစားျပီးေနာက္ ရႈဟိန္က ရႈနင္ကို အိပ္ခန္းထဲ ျပန္ေခၚလာခဲ့သည္။
ရႈနင္က ခါတိုင္းလို႕ အကိုႀကိီး ကသူ႕တကိုယ္လံုးကို ေစ့ေစ့စပ္စပ ္ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္မည္ကို ေမွ်ာ္လင့္ေနေပမယ့္ ရႈဟိန္က သူ႕ညီေလး အခုမွ စိတ္ဆိုးေျပကာစျဖစ္လို႕ အတင့္မရဲပဲ ပံုမွန္ပဲ ေရခ်ိဳးေပးလိုက္သည္။
ပံုမွန္ေရခ်ိဳးကာ ပြတ္သပ္ေပးရံုနဲ႕ပင္ ကေလးေလးရဲ႕ အသားကို ထိေတြ႕မိစဥ္ ရႈဟိန္၏တကိုယ္လံုး ေက်နပ္မႈတို႕က ရင္ထဲကေန လိႈက္တက္လာခဲ့သည္။ ရႈနင္သည္လည္း အကိုႀကီး၏ သန္မာျပိးပူေနြးသည့္ လက္ႀကီးေတြက ညင္သာစြာ ဆပ္ျပာတိုက္ေပးတာ၊ ေခါင္းေလွ်ာ္ေပးတာကို ခံစားရင္း ဒါ ငါ့လူ ဆိုတဲ့ အသိျဖင့္ ေပ်ာ္လို႕ေနသည္။
အိပ္ယာထက္ကိုေရာက္ေတာ့ ရႈနင္က ရႈဟိန္ကို ေဒါသမထြက္ေတာ့ေပ။ အသက္ရွင္ရတဲ့ အခ်ိန္ေလးက တိုေတာင္းလွပါတယ္။ ဒါေႀကာင့္ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူကို ဘာေႀကာင့္ စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ နွိပ္စက္ေနရဦးမွာလဲ...။ အထူးသျဖင့္ ကိုယ္ အသည္းနင့္ေအာင္ ခ်စ္ရတဲ့သူကိုေပါ့...
ရႈနင္က သူ႕နားက အိပ္ယာေပၚကို လက္နွင့္ပုတ္ျပ လိုက္ေတာ့ ရႈဟိန္က အဝတ္မခြ်တ္ပဲ ဝင္လွဲအိပ္ကာ အရဲစြန္႕ျပီး သူ႕ကို အသာေလး ဖက္ထားလိုက္သည္။
ရႈနင္က ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလး ျပန္လည္ရွင္သန္လာခဲ့ ေပမယ့္ ရႈဟိန္ကေတာ့ သူ႕ကို ဖက္ထားရံုကလြဲျပီး ခါတိုင္းလို ပြတ္သပ္နမ္းရိႈက္ျခင္းမလုပ္သျဖင့္ ရႈနင္က စိတ္ရႈပ္လာရသည္။
ဒါ တကယ္လား။ သူက ငါ့ကို ခ်စ္တယ္ဆိုတာ တကယ္ပဲလား...တကယ္လို႕ ငါအိပ္မက္မက္ေနတာဆိုရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ငါ နိုးလာတဲ့အခ်ိန္ထိ အကိုႀကီးက ငါ့နားမွာ ရွိေနဦးမွာလား...
ေနာက္တေန႕ ရႈနင္နိုးလာတဲ့အခ်ိန္ထိ ရႈဟိန္က အိပ္ယာထဲမွာရွိေနခဲ့သည္။ ရႈနင္က မ်က္လံုး ဖြင့္ႀကည့္လိုက္သည္နွင့္ အကိုႀကီးရဲ႕ မ်က္နွာေခ်ာေခ်ာကို ေတြ႕လိုက္ရလို႕ ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။
ရႈဟိန္က ရႈနင္ နုိးလာတာကိုေတြ႕ေတာ့ အိပ္ယာက ထျပိီး မ်က္နွာသုတ္ပဝါကို ေရဆြတ္ကာ ယူလာေပးျပီး နင္နင္ကို မ်က္နွာသုတ္ေပးရင္းေမးလိုက္သည္။
"မင္း ဗိုက္ဆာျပီလား"
"...... "
ရႈနင္က အကိုႀကီး သူ႕ကို စိုးရိမ္တႀကီးနဲ႕ အရိပ္တႀကည့္ႀကည့္ လုပ္ေနသည္ကို ျမင္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိၿပီး ထထိုင္လိုက္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
"အကိုႀကိီး...ကြ်န္ေတာ္ ေနေကာင္းၿပီ"
"မင္းက အားနည္းေနေသးတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ေနာက္ေန႔တစ္ဝက္ေလာက္ အိပ္သင့္တယ္၊ မင္းနဲ႔ ငါေနေပးမယ္။"
အိုး ...... ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ယစ္မူးစရာေကာင္း လိုက္သလဲ၊ သူ႔အစ္ကိုက သူနဲ႔အတူေနမယ္ဆိုတာကို ၾကားေတာ့ သူဟာ အ႐ိုးမဲ့သူလို ခ်က္ခ်င္း အိပ္ယာေပၚကို ပစ္လွဲခ်လိုက္တယ္။ ရႈဟိန္ရဲ႕ပါးစပ္ေထာင့္က ေကာ့ညြတ္စြာ ျပံုးလိုက္သည္။
ရႈနင္က အကိုႀကီးရဲ႕အျပံုးကို ျမင္ေတာ့ ရင္ခုန္လာမိသည္။
ရႈဟိန္ရဲ႕ရင္ထဲတြင္ နင္နင္က သူ႕အျပံဳးကို သေဘာက်တယ္ဆိုရင္ အျမဲတမ္းျပံုးထားလိုက္မည္ဟု ေတြးေနသည္။ ထင္ထားသလိုပဲ နင္နင္က သူ႕ကိုႀကည့္ရင္း လိုက္ျပံုးလာခဲ့သည္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အတူတူ အိပ္ခန္းထဲမွာ မနက္စာစားခဲ့ၾကသည္။ ရႈနင္က သည္သူ၏ဂ်ဳံယာဂုကို စားစဥ္ ရႈဟိန္က ထမင္းစားသည္။
သူတို႔အစာစားၿပီးသည့္ေနာက္ ရႈဟိန္က ရႈခ်ိန္၏ ဖုန္းေခၚဆိုမႈကို ရလိုက္သည္။ ခ်င္ယြိက်ိဳးက မေန႔ ညက အိပ္မက္မက္ရင္း ရႈနင္ရဲ႕ နာမည္ကိုေအာ္ဟစ္ ေနခဲ့တယ္။ ရႈနင္လည္း သိပ္ေနမေကာင္းေသးလို႕ ခ်င္ယြိက်ိဳးက ေတာ္ေတာ္ေလး စိုးရိမ္ခဲ့ျပီး သူ႕သားကို ေတြ႕ခ်င္ေနတယ္။
ဒါေပမယ့္ ရႈဟိန္က ခ်င္ယြိက်ိုးလာေတြကမည္ကို လုံးလုံးလ်ားလ်ားျငင္းပယ္ခဲ့သည္။ နင္နင္က ျပန္လည္က်န္းမာလာရန္ ေအးေအးေဆးေဆး နားဖုိ႕ လိုအပ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ခ်င္ယြိက်ိဳးက ေစာင့္သင့္သည္။ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာေစာင့္ရမလဲ ဆိုတာကေတာ့ ရႈနင္ရဲ႕ခံစားခ်က္ေပၚမူတည္လိမ့္မယ္။
ရႈဟိန္က အရမ္းေအးစက္စြာျဖင့္ သူ႕အေဖရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို ခ်က္ခ်င္းျငင္းပယ္လိမ့္မယ္လို႔ ရႈနင္ မထင္ခဲ့မိဘူး။ ရႈနင္ရဲ႕မ်က္လံုးေတြက ၾကယ္ေလးေတြလို ေတာက္ပသြားခဲ့သည္။ ရႈနင္က ပါးစပ္ဟကာ ဆန္ျပဳတ္ကို ေသာက္လိုက္ေတာ့ ဇြန္းကို ကိုက္မိသြားခဲ့သည္။
ရႈဟိန္က ဒါကိုျမင္ေတာ့ သူ႕အေဖကို ခ်က္ခ်င္းေျပာလိုက္သည္။
"အေဖ၊ ဒါ အေဖ့ရဲက အမွားပဲ။ နင္နင္ အခု လွ်ာကိုက္မိသြားျပီ.... "
ရႈနင္ - "...... "
ရႈခ်ိ္န္: "...... "
ခ်င္ယြိက်ိဳးက ဖုန္းေျပာေနသည့္ ရႈခ်ိန္၏ေဘးတြင္ ရွိေနၿပီး သူမအနည္းငယ္ စိုးရိမ္ပူပန္ဟန္ျဖင့္ေျပာ ခဲ့သည္
" သြားဆရာဝန္ကိုေခၚျပီး ၾကည့္ခိုင္းလိုက္ပါဦး!"
ရႈခ်ိန္က သြားဆရာဝန္ကိုေခၚမလားေမးေပမယ့္ ရႈဟိန္က ထပ္ခါတလဲလဲျငင္းပယ္ခဲ့သည္။ သူ႕ဖာသာ ညီေလးကို ႀကည့္ေပးလုိက္မယ္လို႕ေျပာျပီး ရႈဟိန္ဘက္က ဖုန္းကိုခ်သြားခဲ့သည္။
ဖုန္းခ်သံကိုႀကားလိုက္ေတာ့ ရႈခ်ိန္ရဲ႕မ်က္နွာက
(⊙ o ⊙) လိုျဖစ္သြားျပီး ခ်င္ယြီက်ိဳးရဲ႕မ်က္နွာက ￣へ￣ ပုံျဖစ္သြားခဲ့သည္။
ရိုင္းစိုင္းတဲ့ကေလးေတြ ..မင္းတို႕မွတ္ထားလိုက္ႀက...
ရႈေကာင္းက ေသျပီ ။မင္း အခုကစျပီးေရွ႕ဆက္ ေမာက္မာရဲဦးမလားႀကည့္ႀကေသးတာေပါ့...
ခ်င္ယြိက်ိဳးက စိတ္ထဲကေန ေျပာဆိုေနစဥ္ ရႈခ်ိန္က ခ်င္ယြိက်ိဳး၏လက္ကိုဆုပ္ကိုင္ကာ ေျပာခဲ့သည္။
"အေဖ မဆံုးခင္က ငါ့ကို စကားေျပာခဲ့တယ္"
ရွင္ ..ကြ်န္မကို လာလိမ္မေနနဲ႕..ရႈေကာင္းက အိပ္ရင္းဆံုးသြားတာ။ မေသခင္ ဘာမွာခ်ိန္ ရသြားမွာလဲ... သူ အသက္ရွင္စဥ္ ကတည္းက အေမြအႏွစ္အားလုံးကို ခြဲထားၿပီးၿပီ၊ အေမြအႏွစ္လည္း မရွိေတာ့ဘူး။
ဒါေပမယ့္ ခ်င္ယြိက်ိဳး ကထိုင္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။
" ေျပာပါ..ကြ်န္မ နားေထာင္ေနပါတယ္"
"အေဖက ကေလးေတြရဲ႕အက်ိဳးကို ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ ...... ကြာရွင္းျပတ္စဲဖို႔ေျပာခဲ့တယ္။"
"ဘာ?"
ခ်င္ယြိက်ိဳးက မုိးႀကိဳးပစ္ခံလိုက္ရသလို ျဖစ္သြား ေပမယ့္ သူမရဲ႕အမူယာက လံုးဝ မေျပာင္းလဲေပ။ သူမက နွစ္ခ်ီ အေသေကာင္လို ကြ်န္းေပၚမွာ ေနခဲ့ ေပမယ့္ သူမအေပၚကို အဖိုးႀကီးရဲ႕သေဘာထားက လံုးဝမ ေျပာင္းခဲ့ဘူးပဲ...။
ခ်င္ယြိက်ိဳးရဲ႕အၾကည့္က အရမ္းကိုဝမ္းနည္းသြားၿပီး မိနစ္အနည္းငယ္အၾကာတြင္ ဆို႕နင့္စြာေမးခဲ့သည္။
"ဘာေၾကာင့္လဲ။ ကြ်န္မကိုအေၾကာင္းရင္း ေျပာျပလို႔ရမလား"
"ငါတို႕က ကြာရွင္းမႈကို လူသိရွင္ၾကား ထုတ္ေဖာ္ ေျပာၾကားမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါက အေဖလိုခ်င္တာပါပဲ။ မင္း လုပ္ခဲ့တာကို ငါ ျပန္မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ငါ ျမင္ရသေလာက္ဆိုရင္ မင္းက အမ်ားႀကီးေျပာင္းလဲ လာခဲ့ျပီ။ငါတို႕အေဖရဲ႕ ေနာက္ဆံုး သေဘာထားကို ေလးစားရမယ္။ စိတ္မပူပါနဲ႕...ငါ မင္းကို ဆုိးဆိုးဝါးဝါးဆက္ဆံမွာ မဟုတ္ဘူး"
ခ်င္ယြိက်ိဳးက အရမး္ကို စိတ္ပ်က္သြားေပမယ့္ သူမရဲ႕မ်က္လံုးထဲမွာ ရႈခ်ိန္ကို ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ အျပည့္နွင့္ စိုက္ႀကည့္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
" ေကာင္းၿပီ၊ အေဖ့ ေနာက္ဆံုး ဆႏၵကိုေလးစားတဲ့ အေနနဲ႕ ကြ်န္မ သေဘာတူပါတယ္"
" ယြိက်ိဳး...မင္းကို...ငါ ခ်စ္တယ္"
" ကြ်န္မလည္း ရွင့္ကို ခ်စ္ပါတယ္ "
ေနာက္ သုံးရက္အႀကာမွာ ခ်င္ယြိက်ိဳးက သူမ စီစဥ္တဲ့အတို္င္း ရႈနင္ကို ေတြ႕ခြင့္ရလိုက္သည္။
**-**
YOU ARE READING
ရေခဲတုံးအကိုကြီးကို ဆွဲဆောင်သော ဝံပုလွေညီငယ်လေး
RomanceMyanmar Translator _ May King Start date _ August 12, 2020 End date _ October 25, 2021 (completed)
