ရေခဲတုံးအကိုကြီးကို ဆွဲဆောင်သော ဝံပုလွေညီငယ်လေး

Chapter (100)_ တကိုယ်လုံး ချစ်ခြင်းရဲ့ သင်္ကေတတွေ ဖုံးလွှမ်းနေတဲ့ နင်နင်လေး

Chapter (100)_  တကိုယ်လုံး ချစ်ခြင်းရဲ့ သင်္ကေတတွေ ဖုံးလွှမ်းနေတဲ့ နင်နင်လေး




ကလေးကို လှည့်စားချင်တာလား....

ရှုနင်က  သူကကျယ်လောင်စွာရယ်လိုက်တယ်။ သူ ်အရက်မူးနေသော်လည်း အရူး မဟုတ်သေးပါ။  သူစိတ်အေးလက်အေးရှိနေခဲ့ပြီးချက်ချင်းပင် အကိုကြီး ပြောလိုက်တဲ့ ဖင်ထဲက သံကောင်ကို ဖမ်းပေးမယ်ဆိုတဲ့ စကားကို လှောင်ပြောင်လိုပေမယ့် တကယ်ပဲ သူ့ဖင်ထဲကို အကိုကြီးရဲ့ လက်ချောင်း ရှည်ရှည်တွေက  ကျူးကျော် ဝင်ရောက်ခဲ့သည်။

(⊙ o ⊙)

ရှုနင်၏စိတ်နှလုံးထဲတွင် ခံစားချက်အမျိုးမျိုးရှိ နေပြီး ပျော်သွားသည်ဟု ခံစားခဲ့ရသည်။ သူ့အစ်ကိုကြီး၏ IQ သည် အလွန်မြင့်မားပြီး စကားအနည်းငယ်ဖြင့် သူ ဘာကိုဆိုလိုတာကို နားလည်ခဲ့ပြီပဲ။


အခုတော့သူ့မျက်လုံးလေးကိုပိတ်ပြီး တစ်ယောက်ယောက်က သူ့ကို ချစ်ခင်မြတ်နိုးစွာ လုပ်ပေးတဲ့ ခံစားချက်ကို သေချာ အရသာခံပြီး ခံစားတာထက်ဘာမှ ပိုအရေးမကြီးတော့ဘူး။ သူ၏အတိတ်ဘဝတွင်မည်သူတစ် ဦး တစ်ယောက်မျှ သူ့ကို မလုပ်ခင် သေချာပြင်ဆင်ပေးတာမျိုး၊ ခုလို ကျဉ်းမြောင်းတဲ့ တွင်းလေးထဲကို လက်ချောင်းနှင့် တိုးဝင်ကာ ဖြေလျော့ပေးတာမျိုး မလုပ်ပေးခဲ့ဖူးပေ။  ထို့ကြောင့် အရင်ဘဝက ဝမ်ချုံးနဲ့ အတူနေတိုင်း သူကပဲ သူ့ဖာသာ သေချာပြင်ဆင်လုပ်ဆောင်ခဲ့ ရတာချည်းဖြစ်သည်။

 အရင်ဘဝက အခက်အခဲကို မမှတ်မိချင်တော့သဖြင့် ရှုနင်က သူ့အစ်ကိုကြီး၏ ဂရုတစိုက်လှုပ်ရှားပေးမှုကြောင့်  အလွန်ပျော်ရွှင်ခံစားခဲ့ရသည်။ အရက်ရှိန်က သူ့ခေါင်းထဲကို ဆောင့်တက်လာသဖြင့် မျက်ခွံတွေ လေးလာခဲ့သည်။ အခု ကောင်းလွန်းတဲ့အခြေနေ၊ အကိုကြီးက သေချာပြင်ဆင်ပေးပြီး အကိုကြီးရဲ့ ထူပြီးရှည်တဲ့အသားချောင်း တရွေ့ရွေ့ဝင်လာမယ့်အခြေနေကို ရှုနင် သေချာမှတ်သားထားချင်သည်။

  အိပ်ပျော်နေရင် အဲ့ဒီခံစားချက်ကို လွတ်သွားနိုင်သောကြောင့် သူ အိပ်မပျော်သွားချင်ပေ။ သူ့ရဲ့ပထမဆုံး အကြိမ်ကို နာကျင်ရရင်တောင် သူ သေချာမှတ်သားထားချင်သည်။ ဒါက သေချာပေါက် ချိုမြိန်တဲ့ နာကျင်မှုဖြစ်လိမ့်မည်။ ဒါကြောင့် အိပ်ပျော်ချင်စိတ်ကို တားဆီးဖို့ သူ စကားကို ပြောနေမိသည်။

"အစ်ကိုကြီး ~"

"ဟမ်?"

"ကျွန်တော် အကိုကြီးကိုအရမ်းကြိုက်တယ်။"

ရှုနင်ရဲ့စကားကြောင့် ရှုဟိန်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ရော၊ စိတ်နှလုံးကပါ တုန်လှုပ်သွားပြီး ရှုဟိန်လည်း သူ့ခံစားချက်ကို ထုတ်ဖော်ပြောလိုက်သည်။

  " မင်းကို ငါလည်း အရမ်းကြိုက်တယ်"  

အပြုံးတစ်ခုနှင့်အတူ ရှုနင်ရဲ့နူဖးကို ရှုဟိန်က နမ်းလိုက်သည်။ နောက်ဆုံးရှုနင်က ဘယ်လိုမှ တောင့်မခံနိုင်သည့်အတွက် အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။

   သူ၏ပထမ ဦး ဆုံးအကြိမ်ထိုနေရာ တည့်တည့်ကို တိုးဝင်လာသည့် ခံစားချက်က ပြည့်ကျပ်နေပြီး လက်ချောင်းတိုးဝင်လာစဉ် သူ့အတွင်းပိုင်းနံရံက  အလွန်ထူးဆန်းနေပြီး လက်ချောင်းကို အသွင်းအထုတ် လုပ်လိုက်စဉ် သူ့အတွင်းလမ်းကြောင်းက တုန်ယင်ကာ ညစ်ချင်သလို ဖြစ်လာသည်။ ဒီအချက်ကို ရှုနင်က သေချာမှတ်မိချင်နေပြီး အိပ်မပျော်အောင် တင်းထားပေမယ့် ဘယ်လိုမှ မရပဲ အိပ်သွားခဲ့မိသည်။

  အထူးသဖြင့်အရက်ထပ်ပေါင်းလိုက်ချိန်မှာ သူ တကယ် တောင့်မခံနိုင်တော့ပေ။ ရှုဟိန်က တမင်ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ ရှုနင်ကို ဝိုင်တိုက်ခဲ့တာဖြစ်သည်။ ဝိုင်ကြောင့် ရှုနင်ရဲ့စိတ်တွေက မူးယစ်ကာ ရှုပ်ထွေးနေလျှင် သူ့ကို ငြင်းဆန်ရုန်းကန်မည် မဟုတ်ပေ။ ရှုဟိန်က သူ နောင်အခါ ဝင်ရမည့် အပေါက်လေးကို ပျော့ပြောင်းလာအောင် ကျင့်ပေးရမည်ဖြစ်သည်။ သူက လက်ချောင်းတစ်ချောင်းနှင့် အသွင်းအထုတ်ကို စိတ်ရှည်စွာလုပ်ပေးနေသည်။ လက်ချောင်းတစ်ချောင်း၏ လှုပ်ရှားမှုကို သူ့ညီလေးရဲ့အပေါက်လေးက သက်တောင့်သက်သာ လက်ခံလာနိုင်အောင် ကြွက်သားလေးတွေ ပျော့ပြောင်းလာပြီးချိန်မှာ သူက ဂရုတစိုက်နှင့် ဒုတိယ လက်ချောင်းကို ထည့်လိုက်သည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်း ညီလေးရဲ့တွင်းကို ချဲ့ပေးရမည်။ မဟုတ်ရင် သူ့စံချိန်လွန် လက်သုံးလုံးကျော်လောက် အထူရှိသည့် အသားချောင်းကို ညီလေး ဘယ်လိုမှ လက်ခံနိုင်မည် မဟုတ်ပေ။

 ရှုနင်က နှစ်နာရီခန့်သာအိပ်ခဲ့သည်။ သူ နိုးလာတော့ ည ရှစ်နာရီသာရှိသေးသည်။ သူသည် မျက်လုံးကို ပွတ်သပ်လိုက်ပြီး ထထိုင်လိုက်စဉ် သူ့ အနောက်ဘက် အပေါက်လေးက တင်းကာ ထုံနေသည့် ခံစားမှုကို ရလိုက်ပြီး ကျ်သည့် နာကျင်မှုကို မခံစားရသဖြင့် ရှုနင်က မျက်လုံးကို ပွတ်လိုက်မိစဉ် ရှုဟိန်က သူ့ မေးစေ့ကိုကိုက်လိုက်သည်။

"အစ်ကိုကြီး~ကျွန်တော့်ကို ခဏလေး နားခွင့်ပြုပါဦး"

သူ ဘာကြောင့်အမြဲတမ်း ဒီလိုစိတ်ရှိတိုင်း လုပ်နေရတာလဲ။ အရမ်းစိတ်ရှုပ်ဖို့ကောင်းတာပဲ... (အကိုကြီးရဲ့ အချစ်ကြောင့် ချိုမြိန်နေသော အတွေးလေးများ )  

"မင်း ဗိုက်ဆာနေလောက်ပြီ၊ ဘာစားချင်သေးလဲ"

ငါ မင်းကိုစားလို့ရမလား။
ရှုနင်က သူ့ခါးနောက်ပိုင်းနှင့် အပေါက်လေးက တင်းနေလို့ လက်နှင့် မသိမသာပွတ်လိုက်မိသည်။ ဒါက မသက်မသာဖြစ်နေပေမယ့် မခံနိုင်လောက်အောင် မဟုတ်ဘူး။

အကိုကြီးက လက်ချောင်းနဲ့ပဲ လုပ်ခဲ့တာလား။ ဘာကြောင့် ဝက်အူချောင်းတုတ်တုတ်ကြီးနဲ့ မလုပ်ခဲ့တာလဲ။
အကိုကြီးရဲ့ဝက်အူချောင်းတုတ်တုတ်ကို မစားရသဖြင့် မကျေနပ်နေသော နင်နင်က တွေးလိုက်သည်။  အရင်ကတော့ သူက မဆွပေးရင် အကိုကြီးက သူ့ကို ဘာမှ လုပ်မှာမဟုတ်ဘူးလို့ ထင်ခဲ့ပေမယ့် အခုကြည့်ရတာ အကိုကြီးက နုံအပုံပေါ်တယ်။ သူ အရွယ်မရောက်မချင်း သူ့ကို လုံးဝ စားမယ့်ပုံမပေါ်ဘူး။
(Rourke ကလေးလေးကို အသက် 16 နှစ်နဲ့စားလိုက်တဲ့ တဏှာရူး အကြံသမား ေမော်ဒယ်ကောင် zilv gudel နဲ့ ဟိန်ဟိန်တို့က ကွာပါ့....)

အား...._ (: зゝ∠) _ ငါ အရမ်း အရမ်းကို အစားခံချင်နေပြီ..........

ကလေးငယ်လေးက မပျော်သည့်ပုံပေါ်နေသာဖြင့် ရှုဟိန်က သူ့ကို ဖက်ထားကာ ခေါင်းငုံ့ပြီး နမ်းရင်းမေးလိုက်သည်။

 -" မင်း ဒါကိုမကြိုက်ဘူးလား။ ဒါဆို နောက်တစ်ခေါက် ငါ မလုပ်တော့ဘူး"

"...... "
ရှုနင်က နူတ်ခမ်းဆူကာ အကိုကြီးကို ပြင်းပြင်းထန်ထန်စိုက်ကြည့်ရင်း ကျွန်တော့်ကို လုပ်ပါတော့လို့  ကျွန်နေတာ့် ပါးစပ်ကနေ အရင်ဖွင့်ပြောရမှာလား.... →_→ခင်ဗျားကြီး စကားမပြောခင် အရင်စဉ်းစားပါဦးလား။

 တစ်နှစ် နှစ်နှစ်စောင့်ရရင် ထားလိုက်ပါတော့..သူ သည်းခံနို်င်သေးတယ်။ တကယ်လို့ နောက် လေးနှစ်အထိ အကိုကြီးက သူ့အပေါ် ခုန်အုပ်မလာရင် သူ တကယ်ကို ရူးသွားနိုင်သည်။ ဒါဆိုရင် သူ အကိုကြီးကို အတင်းတွန်းအားပေးပြီး သူ့ကို လုပ်အောင် ပြောမိရင် လွန်မည် မထင်ပေ။

 သူ့ညီလေးက နတ်ဆိုးလေးပုံစံပေါက်နေလို့ ရှုဟိန်က  ဖုန်းဆက်ရန် ဖုန်းကို ကောက်ကိုင်လိုက်စဉ် အားကုန်လို့ ဖုန်းမျက်နှာပြင် မည်းနေတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ ဒါကြောင့် ဟိုတယ်ခန်းထဲက ဖုန်းနဲ့ပဲ စားစရာလာပို့ရန် ပြောလိုက်တော့ အသင့်ပြင်ဆင်ထားသော အစားအသောက်လှည့်ကို သက်တော်စောင့်များက တွန်းကာ အခန်းထဲ ဝင်လာပို့ပေးခဲ့သည်။ ရှုနင်က ထိုသက်တော်စောင့်တွေ ပြန်ထွက်သွားမှ စောင်အောက်ကနေ ပုန်းနေရာကနေ ထွက်လာခဲ့သည်။

ညစာစားကြစဉ် ရှုဟိန်က ရှုနင်ကို သူ့ပေါင်ပေါ်မှာ ထိုင်စေပြီး တူတစ်ချောင်းတည်းနှင့် နှစ်ယောက် အတူစားကြသည်။ ရှုဟိန်က နင်နင်ကို ခွံ့ကျွေးရင်း စားနေသည်။ ဒီအနေထားက ထူးဆန်းလို့ရှုနင်က အောက်မှာ ဆင်းထိုင်ချင်ပေမယ့် ရှုဟိန်က နင်နင်ရဲ့ခါးနဲ့ဖင် ထိုင်ရတာ အဆင်မပြေမှာစိုးလို့ ပွေ့မြဲပွေ့ထားသည်။

နင်နင်ရဲ့မျက်နှာပေါ်တွင် အနက်ရောင်မည်းတွေ ပေါ်လာပေမယ့် အကိုကြီးက ဘာမှ မပြောလို့ သူ့စိတ်ကြိုက်လုပ်ခိုင်းထားလိုက်တော့သည်။
သူ တကယ်စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်နေခဲ့တယ်။ တကယ် အနောက်ပေါက်လေးထဲ သူ့ဟာနဲ့မထည့်ပဲ ဘာကြောင့် ဒီလောက် ကဲနေရတာလဲ...

ရှုနင်ရဲ့ အစာအိမ်သည်မကြီးလွန်းသဖြင့် နည်းနည်းစားရုံနှင့် ဗိုက်ပြည့်သွားလေပြီ။

"အကိုကြီး..ကျွန်တော်တို့ အိမ်ပြန်မသွားဘူးလား"

"မင်း အိမ်ပြန်ချင်လား?"

"ကျွန်တော်တို့ ပြန်လို့ မရသေးဘူး"

ရှုနင် ရဲ့မျက်နှာကနီလာတယ်။ သူတို့ အခုလိုတွေ လုပ်ထားပြီး သူတို့အဖေမြင်သွားရင်  ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။

"မင်း ဘာကိုကြောက်နေတာလဲ"

အကိုကြီးကတော့ မကြောက်ဘူးပေါ့။ အကိုကြီး ဘာလုပ်ခဲ့ လုပ်ခဲ့ အဖေက အကိုကြီးကို ရိုက်မှာ မဟုတ်ဘူး။ အကိုကြီးကို အဖေနဲ့အမြဲတမ်း လုပ်ငန်းအကြောင်း၊ ဝန်ထမ်းအကြောင်း ဆွေးနွေးနေပြီး ဘယ်သူ့ကို ရာထူးတိုးပေးသင့်တယ်၊ ဘယ်သူ့ကို အလုပ်ထုတ်သင့်တယ် တိုင်ပင်နေတာ အမြဲတွေ့ရတာပဲလေ။ ဒီလို ချစ်ကြည်ရင်းနှီးတဲ့အခိုက်တန့်လေးကို သူ ဘယ်လိုမှ မရနိုင်ခဲ့ပေ။

တစ်ခါတစ်ရံတွင် အဖေက သူနဲ့အကိုကြီးတို့ ပတ်သတ်မှုကို သိသွားရင် သူ့ကို ဘာလုပ်မလဲလို့ တွေးနေမိသည်။အဖေက သူ့ကို ရိုက်မလား။ ငါ့ကို အိမ်က မောင်းထုတ်မလား။ ငြင်းပယ်လိုက်မလား။ ဘာဖြစ်ဖြစ် အကိုကြီးရှုဟိန်ကိုတော့ အဖေက နစ်နာစေမှာမဟုတ်ဘူး။ ရှုနင်က အကိုကြီးနဲ့ အဖေ့ကြားက ဆက်ဆံရေးကို ယုံကြည်ပေမယ့် သူနဲ့အဖေ့ကြားက ဆက်ဆံရေးကို မယုံကြည်ရဲပေ။

ရှုချိန်က သူ့ကို ချစ်ခြင်းမေတ္တာကိုပေးခဲ့ပြီး အလွန်နှစ်သက်သော်လည်း ရှုဟိန်ကို ချစ်သည့် အချစ်နှင့် မယှဉ်နိုင်ပေ။

"မင်း ဘာတွေစဉ်းစားနေတာလဲ"

ရှုဟိန်က အတွေးပွားနေသည့် နင်နင်ကို ကြည့်ကာ မေးလိုက်သည်။ လာမယ့် အနာဂါတ်ကို တွေးပြီး နင်နင် တစ်ယောက်တည်း ကြောက်နေစရာမလိုပေ။ သူတို့ အတူတူရင်ဆိုင်မည်ဖြစ်သည်။ဒါကို အခုကတည်းက စပြီး အကျင့်လုပ်သင့်ပြီ။

 "ကျွန်တော် စဉ်းစားကြည့်ရုံပါ။အဖေက ကျွန်တော်တို့ အစောပိုင်းက လုပ်ခဲ့တာကို မြင်ရင် ဘာတွေဖြစ်ကုန်မလဲလို့... "

"ဒါ ဘယ်နည်းနဲ့မှ မဖြစ်နိုင်ဘူး။ "

"ကျွန်တော် ဥပမာပေးတာပါ။ "
ရှုနင်က ဂရုတစိုက်ပြောလိုက်သည်။ ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ် အကိုကြီးက နောက်ဆုတ်သွားမှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သူ သတိနေသည်။
 

ရှုဟိန် ကတော့လုံးဝကိုနောက်ပြန်လှည့်ဖို့မရည်ရွယ်ခဲ့ပါဘူး။
"အဖေက ငါတို့ကို ဒီလိုမျိုးဖမ်းမိဖို့ ငါကလွဲရင် ဘယ်သူမှ မလုပ်နို်င်ဘူး။ ငါ မမြင်စေချင်ရင် အဖေ ဘယ်တော့မှ မမြင်စေရဘူး   "

"...... "

" နင်နင်..အကိုကြီးကို  မင်း ယုံကြည်ဖို့လိုတယ် ဟုတ်ပြီလား"

"အိုကေ ~" (⊙ o ⊙)

"မင်း အိမ်ပြန်ချင်သေးလား?"
ရှုဟိန်က ရှုနင်ရဲ့ပါးပြင်ကို အသာလေး ဖျစ်ညစ်ကာ မေးလိုက်သည်။ ပါးပြင်လေးက နူးညံ့ပျော့ပြောင်းကာ ထိမိသည်နှင့် လွှတ်ချင်စိတ်မရှိတော့ပေ။
"မင်းက အရမ်းချစ်ဖို့ ကောင်းတယ်။ အိမ် မပြန်ပဲနေရအောင်နော်..ဟုတ်ပြီလား"

အဲ့ဒါ ငါ ချစ်စရာကောင်းတာနဲ့ ဘာမှမဆိုင်ပါဘူးနော်၊ မင်းက အစွမ်းထက်တော့ အဖေကို မကြောက်ပေမယ့် ငါက ကြောက်တယ်ကွ...

  "ဟုတ်တယ်၊ ကျွန်တော့်ကိုယ်ပေါ်မှာ စတော်ဘယ်ရီလို အနီမှတ်တွေ ဖုံးလွှမ်းနေတာ အိမ်ကို ဘယ်လို ပြန်နိုင်တော့မှာလဲ..."

"နောက်ဆို မြင်သာတဲ့နေရာတွေကို အနီမှတ်ပေါ်အောင် ကိုယ်မနမ်းတော့ဘူး ဟုတ်ပြီလား"

ရှုဟိန်က နင်နင်ရဲ့ကိုယ်ပေါ်က သူ ချန်ထားခဲ့သည့် အချစ်အမှတ်သားများကို လက်ဖျားလေးနှင့် အသာထိကာ ပြုံးပြီးပြောလိုက်သည်။ ထိုနေရာကို ရှုဟိန်ရဲ့လက်နှင့် ထိလိုက်စဉ် ရှုနင်၏ကိုယ်လေးက ကြက်သီးမွှေးညှင်းများ ထလာတော့ ရှုဟိန်က နင်နင် ချမ်းနေသည်ဟုထင်ကာ စောင်ဖြင့် ဖုံးပေးပြီး  ထမင်းကိုပဲ အာရုံစိုက် စားလိုက်သည်။

Shu Ning - "......" ကျွန်တော့်အစ်ကိုကြီးက အရှက်မရှိလွန်းလို့ ဘာလုပ်ရမလဲ။ တစ်ယောက်ယောက် အကူညီပေးကြပါဦး... အရေးပေါ်ဖြစ်နေလို့ပါ...  → _ →

အခြားတစ်ဖက်ရှိ ဘိုးဘွားပိုင်အိမ်ကြီးတွင် ရှုချိန်က ဖုန်းချသွားသည့် သားကြီးကြောင့် ထူးဆန်းနေသည်။ သူ့သားရဲ့ဖုန်းကို ဖုန်းဝင်သွားပေမယ့် မကြာခင် ဖုန်းက လုံးဝ ပိတ်ကျသွားခဲ့သည်။ သူ့သားက ဖုန်းမကိုင်နိုင်လောက်အောင် ဘာများဖြစ်နေတာလဲ။ သူ့မျက်နှာထားက မပြောင်းလဲပေမယ့် သူ့နှလုံးသားလေးက အံ့အားသင့်လွန်းလို့     (°△° |||) ︴ဖြစ်သွားခဲ့သည်။

သူတို့ကလေးတွေကအရွယ်ရောက်နေပြီ၊ အခု အရွယ်ရောက်လာကြပြီပဲ။

ရှုချိန်က ရှုဟိန်ကို နိုင်ငံခြားကို လွှတ်ကာ စာသင်ခိုင်းစဉ်မှာပင် အခုလို မခံစားရပေ။ အခု သူ့သားကြီးက သူ့ဖုန်းကို မကိုင်ပဲ ဖုန်းပိတ်ပစ်လိုက်သည်။ ဒါ တခုခုဖြစ်ရမယ်လို့ တွေးလိုက်ပေမယ့် သူက ပညာရှိသူဖြစ်လို့ သူ့သားတွေရဲ့ကိုယ်ရံတော်တွေဆီကို ဖုန်းခေါ်လိုက်သည်။  ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် သူတို့က သားကြီးဘေးမှာ သေချာပေါက် ရှိရမည်။

သူတို့ဆီ ဖုန်းဝင်သွားပေမယ့် သူတို့လည်း ဖုန်းမကိုင်ပေ။ ဒါပေမယ့် အခြေနေ အားလုံး ကောင်းပါသည် ဆိုသည့် စာတော့ ပြန်ပို့ခဲ့သည်။
ရှုချိန်က ထိုစာရမှ စိတ်သက်သာရာရသွားခဲ့သည်။ သူ့သားကြီးက အရေးတကြီး အစည်းဝေးတစ်ခု တက်နေရလို့ ဖုန်းပိတ်ထားတာ ဖြစ်ရမည်။
(Yes.... ပါးပါး ရှုချိန် တွေးတာ မှန်ပါတယ်။ သားအကြီးက သားအငယ်လေးနဲ့ အရေးတကြီး လုပ်စရာရှိနေပါတယ်....သနားစရာ ဒယ်ဒီကြီး..သားနှစ်ယောက်ကို ယုံနေရှာတယ်...ဒယ်ဒီအတွက် မျက်ရည် တစ်စက်)


ချင်ယွိကျိုးက ပြုံးကာ နူးညံ့စွာမေးလိုက်သည်။
" ကလေးတွေက အိမ်ကို  ပြန်မလာကြဘူးလား"

"အမ်း "

"သူတို့နှစ်ယောက်ဟာ သူတို့ကိုယ်ကိုစောင့်ကြည့်နေတဲ့ ကိုယ်ရံတော်တွေနဲ့အတူတူရှိနေတာပဲ။ သူတို့ပျော် ဖာသာ ပျော်ပါစေ။ ရှင်က အအေးမိတာကနေ သက်သာကာစပဲရှိသေးတယ်။ စောစော နားတော့လေ"

ရှုချိန် နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ အခုမှ ည 9 နာရီရှိသေးသည်။ အရင်ကဆို သူက အမြဲ 11၊ 12 နာရီအထိ အလုပ်လုပ်ပြီးမှ အိပ်ခဲ့သည်။ အခု သူ ကျန်းမာရေးမကောင်းလို့ ရှုဟိန်က သူ့ကိုယ်စား ကုမ္ပဏီကိုနေ့စဉ် မနက်ပိုင်းက ထွက်သွားပြီး ညနေ 5 နာရီခန့်ထိ လုပ်ပေးခဲ့သည်။ ပြီးတော့ သူ့ကိုယ်ပိုင် လုပ်ငန်းကိုလည်း စီမံခန့်ခွဲသေးသည်။ ရှုဟိန်က အရမ်းအလုပ်များပေမယ့် နင်နင်နဲ့ ဆက်ဆံရေးကောင်းလည်း ရှိသည်။ အဖေဖြစ်သည့် သူပင် သူ့သားအလတ်လေးအပေါ် ရှုဟိန်လောက် မလုပ်ပေးခဲ့ဖူးပေ။


 ဒါကို တွေးမိပြီး ရှုချိန် ၏အသံမှာနက်ရှိုင်းစွာဖြင့် ပြောခဲ့သည်။

"ရှုဟိန်က  နောက်လာမည့်တနင်္လာနေ့ အမေရိကားကို ပြန်ရတော့မယ်။ နင်နင်လည်း နောက် တရက်၊နှစ်ရက်ဆိုရင် မြို့တော်ကို ပြန်သွားတော့မယ်"

"အင်း...ဟိန်ဟိန်ထွက်သွားရင် နင်နင်တော့ အထီးကျန်နေတော့မှာပဲ။ ရှင်က သားလေးကို ပိုပြီး အဖော်ပြုပေးလိုက်ပါလား ယောကျာ်း။ ကျွန်မက ဇာတိမြို့ကို ပြန်ပြီး အမေ့အုတ်ဂူကို လှည့်ကျင်းသုတ်သင်ပေးလိုက်ဦးမယ်  "

ထိုအကြောင်းကို ပြောတော့ ရှုချိန်၏ နှလုံးသားလေးက အပြစ်မကင်းသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ ချင်ယွိကျိုးကို 2 နှစ်နှစ်ကျော် ကိုယ်ပိုင်ကျွန်းလေးမှာ ထိန်းသိမ်းထားစဉ် သူမရဲ့ မိဘအုတ်ဂူကို သန့်ရှင်းပေးဖို့ သူ မေ့နေခဲ့သည်။ အပြစ်မကင်းစိတ်ဖြင့် ရှုချိန်က ချင်ယွိကျိုးကို သွားခွင့်ပေးကာ သူမရဲ့ကားသော့နှင့် ဘဏ်ကဒ်ကို ပြန်ပေးလိုက်သည်။


ရှုချိန်က ချင်ယွိကျိုးကိုသဘောကျသည်။  ချစ်ခြင်းမေတ္တာကြောင့ ်သူက ချင်ယွိကျိုးကို အကြိမ်ကြိမ်ခွင့်လွှတ်ပေး ခဲ့ရင် ချင်ယွိကျိုးလည်း လူကောင်းအဖြစ် ပြောင်းလဲလာနိုင်ကြောင့် ရှုဟိန်ကိုပင် သူ ပြောခဲ့သေးသည်။

 လူသားတွေဟာရှုပ်ထွေးပြီး သူတို့ချစ်သူက အမှား တခါ၊ နှစ်ခါလောက်လုပ်ခဲ့ရုံနဲ့  သေဒဏ်ပေးမှာမဟုတ်ဘူး၊ အမှားကို ဖုံးအုပ်ပေးကြပြီးနောက်မှ ပြန်ပေးဆပ်ခို်င်းလိမ့်မယ်။

ချင်ယွိကျိုးရဲ့အကြံ မအောင်မြင်နိုင်သည့်တစ်ခုတည်းသောအကြောင်းရင်းမှာသူမက ရှုနင်ကို အရမ်း ယုံကြည်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ရှုနင်က သူမကို ရောင်းမစားခဲ့ရင် အခုဆိုရင် သူမက သူတို့မြို့မှာ နာမည်ကြီး အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ဖြစ်နေဦးမှာပင်။

 ချင်ယွိကျိုးသည် အိပ်ယာထဲတွင် အများကြီးကြိုးစားပြီးနောက် ရှုချိန်၏ ယုံကြည်မှုကို ပြန်လည်ရရှိအောင် လုပ်နိုင်ခဲ့သည်။

ဟိုတယ်၌ ရှုဟိန်နှင့် ရှုနင်တို့အကြားအခြေအနေသည်လည်း ပို၍ ပင်ကောင်းမွန်ပြီး အစားအစာများကို နူတ်ခမ်းချင်းနှင့် ခွံ့ကျွေးသည့် အဆင့်ကို ရောက်နေကြသည်။

သူတို့၏နံနက်စာသည်အလွန်ချိုမြိန်နေပြီး နူတ်ခမ်းချင်း ထိတွေ့မိရာကနေ အချစ်မီးတောက်တွေက လျင်မြန်စွာ အရှိန်ရလာခဲ့သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်က မနက်စာ စားကြပြီး စောင်ကြီးအောက်မှာ ကိုယ်လုံးတီးနှင့် ဖက်တွယ်နေကြပြီး စကားတွေပြောနေကြသလို ခဏခဏလည်း အနမ်းဖလှယ်နေကြသည်။

ပြီးတော့ ရှုဟိန်က နင်နင်ရဲ့ပေါင်ကြားကို ကြည့်လိုက်တော့ ညက ပွတ်တိုက်ကြောင့် ဖြစ်နေသည့် အရေပြားမှ အနီရောင်က ပြန်လည်ပျောက်သွားပြီး ပကတိ အဖြူရောင်ဖြစ်နေတာကိုတွေ့တော့ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ နင်နင်ကို သူ့အောက်မှာ ဖိကာ ပေါင်ကြားနှစ်ဖက်ထဲ သူ့အသားချောင်းကြီးနှင့် ထပ်မံထိုးသွင်းကာ   pa pa pa pa pa လုပ်ခဲ့ပြန်သည်။

 သူတို့ရဲ့ပြင်းပြတဲ့ လုပ်ရပ်အပြီးမှာ ရှုနင်က ရှုဟိန်ရဲ့ရင်ဘတ်ပေါ်လှဲကာ အမောဖြေနေပြီး သူ့လက်ချောင်းလေးတွေက အကိုကြီးရဲ့ ရင်ဘတ်ပေါ် စက်ဝိုင်းပုံလေး ရေးဆွဲနေမိသည်။ ပြင်းထန်တဲ့ လေ့ကျင့်ခန်းကြောင့် ရှုနင်ရဲ့ရင်ဘတ်လေးက နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်ဖြစ်ကာ အမောဖြေနေသည်။


"အကိုကြီး..အကိုကြီး ရုံးကို သွားဖို့ မလိုဘူးလား ၊ "

သူ့ညီလေး၏အသံက အစောပိုင်းက အော်ညည်းသံတွေကြောင့် နည်းနည်းလေး အက်ရှနေသည်ကို ကြားရတော့ရှုဟိန် ပြုံးလိုက်မိပြီး ညီလေးကို ပွေ့ကာ နူးညံ့ပြီး စိုစွတ် ပြင်းပြသည့် အနမ်းကို ပေးလိုက်သည်။ ဒီအနမ်းက ချစ်ခြင်းတို့ဖြင့် လွှမ်းခြုံထားပြီး ရင်ခုန်စရာကောင်းလှသဖြင့် ရှုနင်က မသိစိတ်ဖြင့် ညည်းသံလေး ထွက်လာမိသည်။
ဒီညည်းသံလေးကြောင့် ရှုဟိန်က နင်နင်ကို နောက်ထပ်တခါ ချစ်ချင်စိတ်ပေးလာမိသည်။ သူက နှစ်ရှည်လများ နိုင်ငံခြားမှာ ကျောင်းတက်နေရပြီး အသားငတ်နေရသူဖြစ်လို့ အခု ထပ်စားချင်စိတ်ပဲ ပေါ်နေတော့သည်။ နင်နင်ရဲ့ပေါင်ကြားထဲ ထိုးသွင်းကာ လုပ်တယ်ဆိုပေမယ့် သူချစ်တဲ့ ညီလေးရဲ့ပေါင်တွင်းသားလေးကို သူ့အသားချောင်းက ပွတ်တိုက်နေတာဖြစ်လို့ အရမ်းကို နှစ်သိမ့်မှုကို ခံစားနေရသည်။

ဖြစ်နိုင်မယ်ဆိုရင် သူက နင်နင်ဘေးမှာပဲ အမြဲ ကပ်နေချင်သည်။

ရှုနင်က  အသက်ရှူရန်အခွင့်အရေးရရှိခဲ့ပြီးနောက် သူချက်ချင်းပင်သူ့အစ်ကို၏ရင်ဘတ်လေးတွင် မျက်နှာဝှက်ကာ နည်းနည်းလေးပင် အကိုကြီးရဲ့အကြည့်ကို ရင်မဆိုင်ရဲအောင် ဖြစ်နေမိသည်။

 "အကိုကြီး... အလုပ်သွားမယ် မဟုတ်လား "

"ငါသွားပါ့မယ်... မင်းလည်း လိုက်ခဲ့လေ..."
 
"မဟုတ်ဘူး၊ မဟုတ်ဘူး ။ အကိုကြီးက အလုပ်ကို သွားပါ။ ကျွန်တော်က အိမ်ပြန်ရမယ်လေ !"

"အမှတ်အသားတွေကို အဖေ မြင်သွားမှ မင်း မကြောက်ဘူးလား ....နင်နင်... အစောပိုင်းတုန်းက အကိုကြီး မင်းရဲ့လည်ပင်းကို အနီမှတ်ထင်အောင် မတော်တဆ ကိုက်လိုက်မိတယ်....  "

ဒါဆို ဒါက အကိုကြီးရဲ့အမှားက ဘယ်လိုဖြစ်လာနိုင်တာလဲ.. မနေ့ညက   ဘယ်သူက ယုံကြည်မှုအပြည့်နဲ့ပြောခဲ့တာလဲ... တကယ်လို့ အဖေ တွေ့သွားတယ်ဆိုရင် အဲ့ဒါ ငါစီစဉ်ထားလို့ပဲ...လို့ ...အင်း..ကြည့်ရတာ...အကိုကြီးက ဒါကို တမင်သက်သက်လုပ်နေတယ်လို့ ငါ ဘာကြောင့် ခံစားနေရတာလဲ... ~~ (╯﹏╰)

  သူ့အစ်ကိုကြီး၏အစီအစဉ်များထဲသို့ ရှုနင်ကျဆင်းသွားရပြန်သည်။

ဘာပဲပြောပြော အကိုကြီးနဲ့ အတူတူရှိရတာကို သူ အရမ်းကြိုက်သည်။ ဒါပေမယ့် အလုပ်ထဲမှာ သူတို့နှစ်ယောက်ကြားက ခံစားချက်ကို ဖွင့်ပြမရတာ ဆိုးတာပဲ...

အကိုကြီးရဲ့ တက်ကြွပြီးတောက်ပတဲ့မျက်ဝန်းအကြည့်အောက်မှာ နင်နင်က အိမ်ပြန်မယ်လို့ ပြောမယ့် စကားလုံးတွေကို မြိုချလိုက်ရတော့သည်။


မွန်းလွဲပိုင်းထိ အကိုကြီးရဲ့ရုံးခန်းထဲ ငါ လိုက်နားပြီး အိပ်နေမယ်။ နေ့လည်ခင်းရောက်ရင် ငါ အိမ်ပြန်တာကို အကိုကြီး မတားလောက်တော့ဘူး....လို့ ရှုနင်က ယုံကြည်နေသည်။

သူ၏အတွေးအခေါ်များမှာကောင်းမွန်သော်လည်း လက်တွေ့တွင်ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်လှသည်။ ရှုဟိန်က ရှုနင် ကို အလုပ်သို့ခေါ်ဆောင်လာပြီး သီးသန့်ဓာတ်လှေကားဖြင့် အပေါ်ဆုံး အထက်ထပ်သို့စီးသွားခဲ့သည်။ သူ၏အတွင်းရေးမှူးများနှင့်အထူးလက်ထောက်များကသူ့ကို ရိုသေစွာ ခေါင်းညိတ်နူတ်ဆက်သလို ..ရှုနင်ကိုလည်း ဒုတိယသခင်လေး အဖြစ်ကြိုဆိုခံခဲ့ရသည်။

ဥက္ကဌ၏စားပွဲဘေးတွင် အဖြူရောင် ဆိုဖာကြီးတစ်လုံးချထားသည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာ ရှုနင် ထိုင်ရန်ထိုင်ခုံ သေးသေး တစ်ခုရှိသည်ကို မြင်တော့ သူ အရမ်းအံ့သြသွားတယ်၊ ဒီလို အမြန်နှုန်းနဲ့ကြိုတင်စီစဉ်ထားတာ သူ့အကိုကြီး လက်ချက် ဖြစ်ရမယ်။ အရေးမကြီးပါဘူး၊ စစ်မှန်တဲ့ဥက္ကဌက ဒီနေရာမှာ မရှိဘူး။ ရှုနင်သည် ဆိုဖာတွင် ငြိမ်ငြိမ်သက်သက်ထိုင်ကာ သူ့အကိုကြီး လေးနက်စွာ အလုပ်လုပ်ပုံကို   ကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက်သူ၏ဖုန်းဖြင့်လျှို့ဝှက်စွာဓာတ်ပုံရိုက်ထားလိုက်သည်။ ဒါမှ အကိုကြီး နိုင်ငံခြားကို ကျောင်းတက်ဖို့ ပြန်သွားတဲ့အခါ သူ အလွမ်းပြေကြည့်နိုင်မည် ဖြစ်သည်။

ရှုနင် ထိုင်လိုက်ချိန် ရှုဟိန်သည်စားပွဲလေးကို ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ချိန်ညှိပေးကာ သူ၏လက်ပ်တော့ပ်ကို တင်ပေးကာ ပြောခဲ့သည်။

"ဒီမှာ သတင်းအချက်အလက်တွေနဲ့ အစီရင်ခံစာတွေရှိတယ်။ မင်းလိုချင်တာကို ကြည့်နိုင်ပါတယ်။ ဂိမ်းတွေလည် းရှိတယ်။ ရေငတ်ရင် ဒါမှမဟုတ် မင်း ပျင်းရင် အကိုကြီးကို ပြောပါ... "

"အင်း..." ရှုနင် သည်နာခံမှုရှိသူဖြစ်သည်။ သူသည်ကုမ္ပဏီ၏စီးပွားရေးကို မထိပေ။ သို့သော် သူသည်ဂိမ်းများကိုအလွန်စိတ် ၀ င်စားသည်။

"အစ်ကိုကြီး အင်တာနက်က  ပိုပိုတိုးတက်လာပြီ။ ပြီးတော့ အခု    အွန်လိုင်းဂိမ်းအကြီးကြီးတွေ လုပ်နေတယ်လို ကျွန်တော် ကြားတယ်။ နိုင်ငံခြားတိုင်းပြည်တော်တော်များများက ငါတို့တိုင်းပြည်မှာ အဲ့ဒီ ဂိမ်း လူကြိုက်များလာနိုင်တယ်လို့ယူဆတယ်။အကိုကြီး အဲ့ဒီ အကျိုးမြတ်ရမယ့် စီးပွားရေးကို စိတ်မဝင်စားဘူးလား  "

ရှုနင် သည်သူ၏အတိတ်ဘဝအတွေ့အကြုံများမှတဆင့် မကြာခင် အွန်လိုင်းဂိမ်းက အရမ်းကို ပေါက်မြောက် အောင်မြင်ပြီး ထိုအွန်လိုင်းဂိမ်းလုပ်ငန်းမှ ရရှိမည့်အမြတ်ငွေများကို သိနေသည်။

  သူ၏ ဦး နှောက်ဆဲလ်များက ထိုသို့ အခွင့်လမ်းကို အမိအရလိုချင်လို့ တောက်ပနေသည်။ သူသည် ရှုဟိန်ကို ဒီထက် အောင်မြင်ပြီး အဆင့်တန်း မြင့်မားစေလိုသည်။ နတ်ဘုရားကို တောင်ပံများတပ်ပေးကာ ကောင်းကင်မှာ လွှမ်းမိုးနေစေချင်သည်။ အကိုကြီးက သူ့ဘဝရဲ့အလင်းရောင်ဖြစ်လို့ အကိုကြီး ပိုပို အောင်မြင်တာကို ရှုနင် မြင်ချင်သည်။

 တကယ်လို့ အကိုကြီးရဲ့ ခြေထောက်မှာ မြွေတွေ တွယ်တက်နေသလို အခက်ခဲကြုံလာရင် သူလည်း ကူညီဖြေရှင်းပေးနိုင်ပါတယ်။ သူ့အကူညီကို အကိုကြီး လိုအပ်နိုင်မလား...?

ရှုဟိန်က နင်နင်ရဲ့စကားကြောင့် မျက်ခုံးပင့်လိုက်မိသည်။ သူ့ညီလေးက အရမ်းထက်မြက်ကာ မကြာခင် အောင်မြင်လာမည့်ဈေးကွက်အလားလာကို ကြိုတင်မြင်နိုင်စွမ်းရှိသည်။ သူ့ညီလေးက ဘယ်လောက် ထက်မြက်လိုက်သလဲ။ ဒါပေမယ့် နိမ့်နိမ့်ချချနေချင်တဲ့စိတ်ကလေးပဲ မကောင်းတာပဲ..


ရှုဟိန်က အလုပ်ကို ရပ်ကာ နင်နင်ဘေးကို ရုတ်တရက်ရောက်ရှိလာပြီး နင်နင်ပေါ်ကို ခုန်အုပ်လိုက်သည်။
(Office sex မြင်ချင်လား စာဖတ်သူတို့....ဟဲဟဲ...ဘာသာပြန်သူလည်း မြင်ချင်နေပါတယ်...

*********-********












Chapter (100)_  တကိုယ္လံုး ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ သေကၤတေတြ ဖံုးလႊမ္းေနတဲ့ နင္နင္ေလး




ကေလးကို လွည့္စားခ်င္တာလား....

ရႈနင္က  သူကက်ယ္ေလာင္စြာရယ္လိုက္တယ္။ သူ ္အရက္မူးေနေသာ္လည္း အ႐ူး မဟုတ္ေသးပါ။  သူစိတ္ေအးလက္ေအးရွိေနခဲ့ၿပီးခ်က္ခ်င္းပင္ အကိုႀကီး ေျပာလုိက္တဲ့ ဖင္ထဲက သံေကာင္ကို ဖမး္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ စကားကို ေလွာင္ေျပာင္လိုေပမယ့္ တကယ္ပဲ သူ႕ဖင္ထဲကို အကိုႀကီးရဲ႕ လက္ေခ်ာင္း ရွည္ရွည္ေတြက  က်ဴးေက်ာ္ ဝင္ေရာက္ခဲ့သည္။

(⊙ o ⊙)

ရႈနင္၏စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ ခံစားခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိ ေနျပီး ေပ်ာ္သြားသည္ဟု ခံစားခဲ့ရသည္။ သူ႔အစ္ကိုႀကီး၏ IQ သည္ အလြန္ျမင့္မားၿပီး စကားအနည္းငယ္ျဖင့္ သူ ဘာကိုဆုိလိုတာကို နားလည္ခဲ့ျပီပဲ။


အခုေတာ့သူ႔မ်က္လံုးေလးကိုပိတ္ၿပီး တစ္ေယာက္ေယာက္က သူ႕ကို ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးစြာ လုပ္ေပးတဲ့ ခံစားခ်က္ကို ေသခ်ာ အရသာခံျပီး ခံစားတာထက္ဘာမွ ပိုအေရးမႀကီးေတာ့ဘူး။ သူ၏အတိတ္ဘဝတြင္မည္သူတစ္ ဦး တစ္ေယာက္မွ် သူ႕ကုိ မလုပ္ခင္ ေသခ်ာျပင္ဆင္ေပးတာမ်ိဳး၊ ခုလို က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ တြင္းေလးထဲကို လက္ေခ်ာင္းနွင့္ တိုးဝင္ကာ ေျဖေလ်ာ့ေပးတာမ်ိဳး မလုပ္ေပးခဲ့ဖူးေပ။  ထို႔ေၾကာင့္ အရင္ဘဝက ဝမ္ခ်ံဳးနဲ႕ အတူေနတုိင္း သူကပဲ သူ႕ဖာသာ ေသခ်ာျပင္ဆင္လုပ္ေဆာင္ခဲ့ ရတာခ်ည္းျဖစ္သည္။

 အရင္ဘဝက အခက္အခဲကို မမွတ္မိခ်င္ေတာ့သျဖင့္ ရႈနင္က သူ႕အစ္ကိုႀကီး၏ ဂ႐ုတစိုက္လႈပ္ရွားေပးမႈေၾကာင့္  အလြန္ေပ်ာ္႐ႊင္ခံစားခဲ့ရသည္။ အရက္ရွိန္က သူ႔ေခါင္းထဲကို ေဆာင့္တက္လာသျဖင့္ မ်က္ခြံေတြ ေလးလာခဲ့သည္။ အခု ေကာင္းလြန္းတဲ့အေျခေန၊ အကိုႀကီးက ေသခ်ာျပင္ဆင္ေပးျပီး အကုိႀကီးရဲ႕ ထူျပီးရွည္တဲ့အသားေခ်ာင္း တေရြ႕ေရြ႕ဝင္လာမယ့္အေျခေနကို ရႈနင္ ေသခ်ာမွတ္သားထားခ်င္သည္။

  အိပ္ေပ်ာ္ေနရင္ အဲ့ဒီခံစားခ်က္ကို လြတ္သြားနိုင္ေသာေၾကာင့္ သူ အိပ္မေပ်ာ္သြားခ်င္ေပ။ သူ႕ရဲ႕ပထမဆံုး အႀကိမ္ကို နာက်င္ရရင္ေတာင္ သူ ေသခ်ာမွတ္သားထားခ်င္သည္။ ဒါက ေသခ်ာေပါက္ ခ်ိဳျမိန္တဲ့ နာက်င္မႈျဖစ္လိမ့္မည္။ ဒါေႀကာင့္ အိပ္ေပ်ာ္ခ်င္စိတ္ကို တားဆီးဖို႕ သူ စကားကို ေျပာေနမိသည္။

"အစ္ကိုၿကီး ~"

"ဟမ္?"

"ကြ်န္ေတာ္ အကိုႀကီးကိုအရမ္းႀကိဳက္တယ္။"

ရႈနင္ရဲ႕စကားေႀကာင့္ ရႈဟိန္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ေရာ၊ စိတ္ႏွလုံးကပါ တုန္လႈပ္သြားၿပီး ရႈဟိ္န္လည္း သူ႕ခံစားခ်က္ကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာလိုက္သည္။

  " မင္းကို ငါလည္း အရမ္းႀကိဳက္တယ္"  

အၿပဳံးတစ္ခုႏွင့္အတူ ရႈနင္ရဲ႕နူဖးကို ရႈဟိန္က နမ္းလိုက္သည္။ ေနာက္ဆံုးရႈနင္က ဘယ္လုိမွ ေတာင့္မခံနိုင္သည့္အတြက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။

   သူ၏ပထမ ဦး ဆုံးအႀကိမ္ထိုေနရာ တည့္တည့္ကို တိုးဝင္လာသည့္ ခံစားခ်က္က ျပည့္က်ပ္ေနျပီး လက္ေခ်ာင္းတိုးဝင္လာစဥ္ သူ႕အတြင္းပိုင္းနံရံက  အလြန္ထူးဆန္းေနၿပီး လက္ေခ်ာင္းကို အသြင္းအထုတ္ လုပ္လိုက္စဥ္ သူ႕အတြင္းလမ္းေႀကာင္းက တုန္ယင္ကာ ညစ္ခ်င္သလို ျဖစ္လာသည္။ ဒီအခ်က္ကို ရႈနင္က ေသခ်ာမွတ္မိခ်င္ေနျပီး အိပ္မေပ်ာ္ေအာင္ တင္းထားေပမယ့္ ဘယ္လိုမွ မရပဲ အိပ္သြားခဲ့မိသည္။

  အထူးသျဖင့္အရက္ထပ္ေပါင္းလိုက္ခိ်န္မွာ သူ တကယ္ ေတာင့္မခံနိုင္ေတာ့ေပ။ ရႈဟိန္က တမင္ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရိွ ရႈနင္ကို ဝိုင္တိုက္ခဲ့တာျဖစ္သည္။ ဝိုင္ေႀကာင့္ ရႈနင္ရဲ႕စိတ္ေတြက မူးယစ္ကာ ရႈပ္ေထြးေနလွ်င္ သူ႕ကို ျငင္းဆန္ရုန္းကန္မည္ မဟုတ္ေပ။ ရႈဟိန္က သူ ေနာင္အခါ ဝင္ရမည့္ အေပါက္ေလးကို ေပ်ာ့ေျပာင္းလာေအာင္ က်င့္ေပးရမည္ျဖစ္သည္။ သူက လက္ေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းနွင့္ အသြင္းအထုတ္ကို စိတ္ရွည္စြာလုပ္ေပးေနသည္။ လက္ေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္း၏ လႈပ္ရွားမႈကို သူ႕ညီေလးရဲ႕အေပါက္ေလးက သက္ေတာင့္သက္သာ လက္ခံလာနုိင္ေအာင္ ႀကြက္သားေလးေတြ ေပ်ာ့ေျပာင္းလာျပီးခ်ိန္မွာ သူက ဂရုတစိုက္နွင့္ ဒုတိယ လက္ေခ်ာင္းကို ထည့္လိုက္သည္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ညီေလးရဲ႕တြင္းကို ခ်ဲ႕ေပးရမည္။ မဟုတ္ရင္ သူ႕စံခ်ိန္လြန္ လက္သံုးလံုးေက်ာ္ေလာက္ အထူရွိသည့္ အသားေခ်ာင္းကို ညီေလး ဘယ္လိုမွ လက္ခံနုိင္မည္ မဟုတ္ေပ။

 ရႈနင္က ႏွစ္နာရီခန႔္သာအိပ္ခဲ့သည္။ သူ နုိးလာေတာ့ ည ရွစ္နာရီသာရွိေသးသည္။ သူသည္ မ်က္လုံးကို ပြတ္သပ္လိုက္ၿပီး ထထိုင္လုိက္စဥ္ သူ႕ အေနာက္ဘက္ အေပါက္ေလးက တင္းကာ ထံုေနသည့္ ခံစားမႈကုိ ရလိုက္ျပီး က်္သည့္ နာက်င္မႈကို မခံစားရသျဖင့္ ရႈနင္က မ်က္လံုးကို ပြတ္လိုက္မိစဥ္ ရႈဟိန္က သူ႕ ေမးေစ့ကိုကိုက္လိုက္သည္။

"အစ္ကိုႀကီး~ကြ်န္ေတာ့္ကို ခဏေလး နားခြင့္ျပဳပါဦး"

သူ ဘာေၾကာင့္အၿမဲတမ္း ဒီလိုစိတ္ရွိတုိင္း လုပ္ေနရတာလဲ။ အရမ္းစိတ္ရႈပ္ဖို႕ေကာင္းတာပဲ... (အကုိႀကီးရဲ႕ အခ်စ္ေႀကာင့္ ခ်ိဳျမိန္ေနေသာ အေတြးေလးမ်ား )  

"မင္း ဗိုက္ဆာေနေလာက္ျပီ၊ ဘာစားခ်င္ေသးလဲ"

ငါ မင္းကိုစားလို႔ရမလား။
ရႈနင္က သူ႕ခါးေနာက္ပိုင္းနွင့္ အေပါက္ေလးက တင္းေနလို႕ လက္နွင့္ မသိမသာပြတ္လိုက္မိသည္။ ဒါက မသက္မသာျဖစ္ေနေပမယ့္ မခံနုိင္ေလာက္ေအာင္ မဟုတ္ဘူး။

အကိုႀကီးက လက္ေခ်ာင္းနဲ႕ပဲ လုပ္ခဲ့တာလား။ ဘာေႀကာင့္ ဝက္အူေခ်ာင္းတုတ္တုတ္ႀကီးနဲ႕ မလုပ္ခဲ့တာလဲ။
အကိုႀကီးရဲ႕ဝက္အူေခ်ာင္းတုတ္တုတ္ကို မစားရသျဖင့္ မေက်နပ္ေနေသာ နင္နင္က ေတြးလိုက္သည္။  အရင္ကေတာ့ သူက မဆြေပးရင္ အကိုႀကီးက သူ႕ကို ဘာမွ လုပ္မွာမဟုတ္ဘူးလို႕ ထင္ခဲ့ေပမယ့္ အခုႀကည့္ရတာ အကိုႀကီးက နံုအပံုေပၚတယ္။ သူ အရြယ္မေရာက္မခ်င္း သူ႕ကို လံုးဝ စားမယ့္ပံုမေပၚဘူး။
(Rourke ကေလးေလးကို အသက္ 16 နွစ္နဲ႕စားလိုက္တဲ့ တဏွာရူး အႀကံသမား ေေမာ္ဒယ္ေကာင္ zilv gudel နဲ႕ ဟိန္ဟိန္တုိ႕က ကြာပါ့....)

အား...._ (: зゝ∠) _ ငါ အရမ္း အရမ္းကို အစားခံခ်င္ေနျပီ..........

ကေလးငယ္ေလးက မေပ်ာ္သည့္ပံုေပၚေနသာျဖင့္ ရႈဟိန္က သူ႕ကို ဖက္ထားကာ ေခါင္းငံု႕ျပီး နမ္းရင္းေမးလိုက္သည္။

 -" မင္း ဒါကိုမႀကိဳက္ဘူးလား။ ဒါဆုိ ေနာက္တစ္ေခါက္ ငါ မလုပ္ေတာ့ဘူး"

"...... "
ရႈနင္က နူတ္ခမ္းဆူကာ အကိုႀကီးကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္စိုက္ႀကည့္ရင္း ကြ်န္ေတာ့္ကို လုပ္ပါေတာ့လို႕  ကြ်န္ေနတာ့္ ပါးစပ္ကေန အရင္ဖြင့္ေျပာရမွာလား.... →_→ခင္ဗ်ားႀကီး စကားမေျပာခင္ အရင္စဥ္းစားပါဦးလား။

 တစ္နွစ္ နွစ္နွစ္ေစာင့္ရရင္ ထားလိုက္ပါေတာ့..သူ သည္းခံနုိ္္င္ေသးတယ္။ တကယ္လုိ႕ ေနာက္ ေလးနွစ္အထိ အကိုႀကီးက သူ႕အေပၚ ခုန္အုပ္မလာရင္ သူ တကယ္ကို ရူးသြားနုိင္သည္။ ဒါဆုိရင္ သူ အကိုႀကီးကို အတင္းတြန္းအားေပးျပီး သူ႕ကို လုပ္ေအာင္ ေျပာမိရင္ လြန္မည္ မထင္ေပ။

 သူ႔ညီေလးက နတ္ဆုိးေလးပံုစံေပါက္ေနလို႕ ရႈဟိန္က  ဖုန္းဆက္ရန္ ဖုန္းကို ေကာက္ကိုင္လိုက္စဥ္ အားကုန္လို႕ ဖုန္းမ်က္နွာျပင္ မည္းေနတာ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဒါေႀကာင့္ ဟိုတယ္ခန္းထဲက ဖုန္းနဲ႕ပဲ စားစရာလာပို႕ရန္ ေျပာလိုက္ေတာ့ အသင့္ျပင္ဆင္ထားေသာ အစားအေသာက္လွည့္ကို သက္ေတာ္ေစာင့္မ်ားက တြန္းကာ အခန္းထဲ ဝင္လာပို႕ေပးခဲ့သည္။ ရႈနင္က ထိုသက္ေတာ္ေစာင့္ေတြ ျပန္ထြက္သြားမွ ေစာင္ေအာက္ကေန ပုန္းေနရာကေန ထြက္လာခဲ့သည္။

ညစာစားႀကစဥ္ ရႈဟိန္က ရႈနင္ကို သူ႕ေပါင္ေပၚမွာ ထို္င္ေစျပီး တူတစ္ေခ်ာင္းတည္းနွင့္ နွစ္ေယာက္ အတူစားႀကသည္။ ရႈဟိန္က နင္နင္ကို ခြံ႕ေကြ်းရင္း စားေနသည္။ ဒီအေနထားက ထူးဆန္းလို႕ရႈနင္က ေအာက္မွာ ဆင္းထိုင္ခ်င္ေပမယ့္ ရႈဟိန္က နင္နင္ရဲ႕ခါးနဲ႕ဖင္ ထိုင္ရတာ အဆင္မေျပမွာစိုးလို႕ ေပြ႕ျမဲေပြ႕ထားသည္။

နင္နင္ရဲ႕မ်က္နွာေပၚတြင္ အနက္ေရာင္မည္းေတြ ေပၚလာေပမယ့္ အကုိႀကီးက ဘာမွ မေျပာလို႕ သူ႕စိတ္ႀကိဳက္လုပ္ခိုင္းထားလိုက္ေတာ့သည္။
သူ တကယ္စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ တကယ္ အေနာက္ေပါက္ေလးထဲ သူ႕ဟာနဲ႕မထည့္ပဲ ဘာေႀကာင့္ ဒီေလာက္ ကဲေနရတာလဲ...

ရႈနင္ရဲ႕ အစာအိမ္သည္မႀကီးလြန္းသျဖင့္ နည္းနည္းစားရံုနွင့္ ဗိုက္ျပည့္သြားေလျပီ။

"အကိုႀကီး..ကြ်န္ေတာ္တို႔ အိမ္ျပန္မသြားဘူးလား"

"မင္း အိမ္ျပန္ခ်င္လား?"

"ကြ်န္ေတာ္တို႕ ျပန္လို႕ မရေသးဘူး"

ရႈနင္ ရဲ႕မ်က္ႏွာကနီလာတယ္။ သူတို႔ အခုလိုေတြ လုပ္ထားျပီး သူတုိ႕အေဖျမင္သြားရင္  ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။

"မင္း ဘာကိုေၾကာက္ေနတာလဲ"

အကိုႀကီးကေတာ့ မေႀကာက္ဘူးေပါ့။ အကိုႀကီး ဘာလုပ္ခဲ့ လုပ္ခဲ့ အေဖက အကိုႀကီးကို ရိုက္မွာ မဟုတ္ဘူး။ အကိုႀကီးကို အေဖနဲ႕အျမဲတမ္း လုပ္ငန္းအေႀကာင္း၊ ဝန္ထမ္းအေႀကာင္း ေဆြးေႏြးေနျပီး ဘယ္သူ႕ကို ရာထူးတိုးေပးသင့္တယ္၊ ဘယ္သူ႕ကို အလုပ္ထုတ္သင့္တယ္ တိုင္ပင္ေနတာ အျမဲေတြ႕ရတာပဲေလ။ ဒီလို ခ်စ္ႀကည္ရင္းနွီးတဲ့အခိုက္တန္႕ေလးကို သူ ဘယ္လိုမွ မရနိုင္ခဲ့ေပ။

တစ္ခါတစ္ရံတြင္ အေဖက သူနဲ႕အကိုႀကီးတို႕ ပတ္သတ္မႈကို သိသြားရင္ သူ႕ကို ဘာလုပ္မလဲလို႕ ေတြးေနမိသည္။အေဖက သူ႕ကို ရိုက္မလား။ ငါ့ကို အိမ္က ေမာင္းထုတ္မလား။ ျငင္းပယ္လိုက္မလား။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ အကိုႀကီးရႈဟိန္ကိုေတာ့ အေဖက နစ္နာေစမွာမဟုတ္ဘူး။ ရႈနင္က အကိုႀကီးနဲ႕ အေဖ့ႀကားက ဆက္ဆံေရးကို ယံုႀကည္ေပမယ့္ သူနဲ႕အေဖ့ႀကားက ဆက္ဆံေရးကို မယံုႀကည္ရဲေပ။

ရႈခ်ိန္က သူ႕ကို ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကိုေပးခဲ့ျပီး အလြန္ႏွစ္သက္ေသာ္လည္း ရႈဟိန္ကို ခ်စ္သည့္ အခ်စ္နွင့္ မယွဥ္နုိ္င္ေပ။

"မင္း ဘာေတြစဥ္းစားေနတာလဲ"

ရႈဟိန္က အေတြးပြားေနသည့္ နင္နင္ကို ႀကည့္ကာ ေမးလိုက္သည္။ လာမယ့္ အနာဂါတ္ကို ေတြးျပီး နင္နင္ တစ္ေယာက္တည္း ေႀကာက္ေနစရာမလိုေပ။ သူတို႕ အတူတူရင္ဆိုင္မည္ျဖစ္သည္။ဒါကို အခုကတည္းက စျပီး အက်င့္လုပ္သင့္ျပီ။

 "ကြ်န္ေတာ္ စဥ္းစားႀကည့္႐ုံပါ။အေဖက ကြ်န္ေတာ္တို႕ အေစာပိုင္းက လုပ္ခဲ့တာကို ျမင္ရင္ ဘာေတြျဖစ္ကုန္မလဲလို႕... "

"ဒါ ဘယ္နည္းနဲ႕မွ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ "

"ကြ်န္ေတာ္ ဥပမာေပးတာပါ။ "
ရႈနင္က ဂရုတစိုက္ေျပာလိုက္သည္။ ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ အကိုႀကီးက ေနာက္ဆုတ္သြားမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုိတာ သူ သတိေနသည္။
 

ရႈဟိန္ ကေတာ့လုံးဝကိုေနာက္ျပန္လွည့္ဖို႔မရည္႐ြယ္ခဲ့ပါဘူး။
"အေဖက ငါတို႔ကို ဒီလိုမ်ိဳးဖမ္းမိဖို႕ ငါကလြဲရင္ ဘယ္သူမွ မလုပ္နုိ္္င္ဘူး။ ငါ မျမင္ေစခ်င္ရင္ အေဖ ဘယ္ေတာ့မွ မျမင္ေစရဘူး   "

"...... "

" နင္နင္..အကိုႀကီးကို  မင္း ယုံႀကည္ဖို႔လိုတယ္ ဟုတ္ၿပီလား"

"အိုေက ~" (⊙ o ⊙)

"မင္း အိမ္ျပန္ခ်င္ေသးလား?"
ရႈဟိန္က ရႈနင္ရဲ႕ပါးျပင္ကို အသာေလး ဖ်စ္ညစ္ကာ ေမးလိုက္သည္။ ပါးျပင္ေလးက နူးညံ့ေပ်ာ့ေျပာင္းကာ ထိမိသည္နွင့္ လႊတ္ခ်င္စိတ္မရွိေတာ့ေပ။
"မင္းက အရမ္းခ်စ္ဖို႕ ေကာင္းတယ္။ အိမ္ မျပန္ပဲေနရေအာင္ေနာ္..ဟုတ္ျပီလား"

အဲ့ဒါ ငါ ခ်စ္စရာေကာင္းတာနဲ႔ ဘာမွမဆိုင္ပါဘူးေနာ္၊ မင္းက အစြမ္းထက္ေတာ့ အေဖကို မေႀကာက္ေပမယ့္ ငါက ေႀကာက္တယ္ကြ...

  "ဟုတ္တယ္၊ ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္ေပၚမွာ စေတာ္ဘယ္ရီလို အနီမွတ္ေတြ ဖံုးလႊမ္းေနတာ အိမ္ကို ဘယ္လို ျပန္နုိ္င္ေတာ့မွာလဲ..."

"ေနာက္ဆို ျမင္သာတဲ့ေနရာေတြကို အနီမွတ္ေပၚေအာင္ ကိုယ္မနမ္းေတာ့ဘူး ဟုတ္ျပီလား"

ရႈဟိန္က နင္နင္ရဲ႕ကို္ယ္ေပၚက သူ ခ်န္ထားခဲ့သည့္ အခ်စ္အမွတ္သားမ်ားကို လက္ဖ်ားေလးနွင့္ အသာထိကာ ျပံုးျပီးေျပာလိုက္သည္။ ထိုေနရာကို ရႈဟိန္ရဲ႕လက္နွင့္ ထိလိုက္စဥ္ ရႈနင္၏ကိုယ္ေလးက ႀကက္သီးေမႊးညွင္းမ်ား ထလာေတာ့ ရႈဟိန္က နင္နင္ ခ်မ္းေနသည္ဟုထင္ကာ ေစာင္ျဖင့္ ဖုံုးေပးျပီး  ထမင္းကိုပဲ အာရံုစိုက္ စားလိုက္သည္။

Shu Ning - "......" ကြၽန္ေတာ့္အစ္ကိုႀကီးက အရွက္မရွိလြန္းလို႔ ဘာလုပ္ရမလဲ။ တစ္ေယာက္ေယာက္ အကူညီေပးႀကပါဦး... အေရးေပၚျဖစ္ေနလို႕ပါ...  → _ →

အျခားတစ္ဖက္ရွိ ဘိုးဘြားပိုင္အိမ္ႀကီးတြင္ ရႈခ်ိန္က ဖုန္းခ်သြားသည့္ သားႀကီးေႀကာင့္ ထူးဆန္းေနသည္။ သူ႕သားရဲ႕ဖုန္းကို ဖုန္းဝင္သြားေပမယ့္ မႀကာခင္ ဖုန္းက လံုးဝ ပိတ္က်သြားခဲ့သည္။ သူ႕သားက ဖုန္းမကိုင္နို္င္ေလာက္ေအာင္ ဘာမ်ားျဖစ္ေနတာလဲ။ သူ႕မ်က္နွာထားက မေျပာင္းလဲေပမယ့္ သူ႕နွလံုးသားေလးက အံ့အားသင့္လြန္းလို႕     (°△° |||) ︴ျဖစ္သြားခဲ့သည္။

သူတို ႔ကေလးေတြကအ႐ြယ္ေရာက္ေနၿပီ၊ အခု အ႐ြယ္ေရာက္လာၾကၿပီပဲ။

ရႈခ်ိန္က ရႈဟိန္ကို နုိင္ငံျခားကို လႊတ္ကာ စာသင္ခုိင္းစဥ္မွာပင္ အခုလို မခံစားရေပ။ အခု သူ႕သားႀကီးက သူ႕ဖုန္းကို မကိုုင္ပဲ ဖုန္းပိတ္ပစ္လိုက္သည္။ ဒါ တခုခုျဖစ္ရမယ္လုိ႕ ေတြးလိုက္ေပမယ့္ သူက ပညာရွိသူျဖစ္လို႕ သူ႕သားေတြရဲ႕ကိုယ္ရံေတာ္ေတြဆိီကို ဖုန္းေခၚလိုက္သည္။  ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတုိ႕က သားႀကီးေဘးမွာ ေသခ်ာေပါက္ ရွိရမည္။

သူတို႕ဆီ ဖုန္းဝင္သြားေပမယ့္ သူတုိ႕လည္း ဖုန္းမကိုင္ေပ။ ဒါေပမယ့္ အေျခေန အားလံုး ေကာငး္ပါသည္ ဆိုသည့္ စာေတာ့ ျပန္ပို႕ခဲ့သည္။
ရႈခ်ိန္က ထိုစာရမွ စိတ္သက္သာရာရသြားခဲ့သည္။ သူ႕သားႀကီးက အေရးတႀကီး အစည္းေဝးတစ္ခု တက္ေနရလို႕ ဖုန္းပိတ္ထားတာ ျဖစ္ရမည္။
(Yes.... ပါးပါး ရႈခ်ိန္ ေတြးတာ မွန္ပါတယ္။ သားအႀကီးက သားအငယ္ေလးနဲ႕ အေရးတႀကီး လုပ္စရာရွိေနပါတယ္....သနားစရာ ဒယ္ဒီႀကီး..သားနွစ္ေယာက္ကို ယံုေနရွာတယ္...ဒယ္ဒီအတြက္ မ်က္ရည္ တစ္စက္)


ခ်င္ယြိက်ိဳးက ျပံုးကာ နူးညံ့စြာေမးလိုက္သည္။
" ကေလးေတြက အိမ္ကို  ျပန္မလာၾကဘူးလား"

"အမ္း "

"သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ သူတို႔ကိုယ္ကိုေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ ကိုယ္ရံေတာ္ေတြနဲ႔အတူတူရွိေနတာပဲ။ သူတို႔ေပ်ာ္ ဖာသာ ေပ်ာ္ပါေစ။ ရွင္က အေအးမိတာကေန သက္သာကာစပဲရွိေသးတယ္။ ေစာေစာ နားေတာ့ေလ"

ရႈခ်ိန္ နာရီကို ႀကည့္လိုက္ေတာ့ အခုမွ ည 9 နာရီရွိေသးသည္။ အရင္ကဆို သူက အျမဲ 11၊ 12 နာရီအထိ အလုပ္လုပ္ျပီးမွ အိပ္ခဲ့သည္။ အခု သူ က်န္းမာေရးမေကာင္းလို႕ ရႈဟိန္က သူ႕ကိုယ္စား ကုမၸဏီကိုေန႔စဥ္ မနက္ပိုင္းက ထြက္သြားျပီး ညေန 5 နာရီခန႔္ထိ လုပ္ေပးခဲ့သည္။ ျပီးေတာ့ သူ႕ကိုယ္ပိုင္ လုပ္ငန္းကိုလည္း စီမံခန္႕ခြဲေသးသည္။ ရႈဟိန္က အရမ္းအလုပ္မ်ားေပမယ့္ နင္နင္နဲ႕ ဆက္ဆံေရးေကာင္းလည္း ရွိသည္။ အေဖျဖစ္သည့္ သူပင္ သူ႕သားအလတ္ေလးအေပၚ ရႈဟိန္ေလာက္ မလုပ္ေပးခဲ့ဖူးေပ။


 ဒါကို ေတြးမိျပီး ရႈခ်ိန္ ၏အသံမွာနက္ရႈိင္းစြာျဖင့္ ေျပာခဲ့သည္။

"ရႈဟိန္က  ေနာက္လာမည့္တနလၤာေန႔ အေမရိကားကို ျပန္ရေတာ့မယ္။ နင္နင္လည္း ေနာက္ တရက္၊နွစ္ရက္ဆိုရင္ ျမိဳ႕ေတာ္ကို ျပန္သြားေတာ့မယ္"

"အင္း...ဟိန္ဟိန္ထြက္သြားရင္ နင္နင္ေတာ့ အထီးက်န္ေနေတာ့မွာပဲ။ ရွင္က သားေလးကို ပိုျပီး အေဖာ္ျပဳေပးလိုက္ပါလား ေယာက်ား္။ ကြ်န္မက ဇာတိျမိဳ႕ကို ျပန္ျပီး အေမ့အုတ္ဂူကို လွည့္က်င္းသုတ္သင္ေပးလိုက္ဦးမယ္  "

ထိုအေႀကာင္းကို ေျပာေတာ့ ရႈခ်ိန္၏ နွလံုးသားေလးက အျပစ္မကင္းသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ ခ်င္ယြိက်ိဳးကို 2 နွစ္နွစ္ေက်ာ္ ကိုယ္ပိုင္က်ြန္းေလးမွာ ထိန္းသိမ္းထားစဥ္ သူမရဲ႕ မိဘအုတ္ဂူကို သန္႕ရွင္းေပးဖို႕ သူ ေမ့ေနခဲ့သည္။ အျပစ္မကင္းစိတ္ျဖင့္ ရႈခ်ိန္က ခ်င္ယြိက်ိဳးကို သြားခြင့္ေပးကာ သူမရဲ႕ကားေသာ့နွင့္ ဘဏ္ကဒ္ကို ျပန္ေပးလိုက္သည္။


ရႈခ်ိန္က ခ်င္ယြိက်ိဳးကိုသေဘာက်သည္။  ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေၾကာင့ ္သူက ခ်င္ယြိက်ိဳးကို အႀကိမ္ႀကိမ္ခြင့္လႊတ္ေပး ခဲ့ရင္ ခ်င္ယြိက်ိဳးလညး္ လူေကာင္းအျဖစ္ ေျပာင္းလဲလာနုိ္င္ေႀကာင့္ ရႈဟိန္ကိုပင္ သူ ေျပာခဲ့ေသးသည္။

 လူသားေတြဟာရႈပ္ေထြးၿပီး သူတို႔ခ်စ္သူက အမွား တခါ၊ နွစ္ခါေလာက္လုပ္ခဲ့ရံုနဲ႕  ေသဒဏ္ေပးမွာမဟုတ္ဘူး၊ အမွားကို ဖံုးအုပ္ေပးႀကျပီးေနာက္မွ ျပန္ေပးဆပ္ခို္္င္းလိမ့္မယ္။

ခ်င္ယြိက်ိဳးရဲ႕အႀကံ မေအာင္ျမင္ႏိုင္သည့္တစ္ခုတည္းေသာအေၾကာင္းရင္းမွာသူမက ရႈနင္ကို အရမ္း ယံုႀကည္ေသာေႀကာင့္ ျဖစ္သည္။ ရႈနင္က သူမကို ေရာင္းမစားခဲ့ရင္ အခုဆိုရင္ သူမက သူတို႕ျမိဳ႕မွာ နာမည္ႀကီး အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနဦးမွာပင္။

 ခ်င္ယြိက်ိဳးသည္ အိပ္ယာထဲတြင္ အမ်ားႀကီးႀကိုးစားျပီးေနာက္ ရႈခ်ိန္၏ ယံုႀကည္မႈကို ျပန္လည္ရရွိေအာင္ လုပ္နုိင္ခဲ့သည္။

ဟိုတယ္၌ ရႈဟိ္န္နွင့္ ရႈနင္တို႔အၾကားအေျခအေနသည္လည္း ပို၍ ပင္ေကာင္းမြန္ၿပီး အစားအစာမ်ားကို နူတ္ခမ္းခ်င္းနွင့္ ခြံ႕ေကြ်းသည့္ အဆင့္ကို ေရာက္ေနႀကသည္။

သူတို႔၏နံနက္စာသည္အလြန္ခ်ိဳၿမိန္ေနၿပီး နူတ္ခမ္းခ်င္း ထိေတြ႕မိရာကေန အခ်စ္မီးေတာက္ေတြက လ်င္ျမန္စြာ အရွိန္ရလာခဲ့သည္။ သူတို႕နွစ္ေယာက္က မနက္စာ စားႀကျပီး ေစာင္ႀကီးေအာက္မွာ ကိုယ္လံုးတီးနွင့္ ဖက္တြယ္ေနႀကျပီး စကားေတြေျပာေနႀကသလို ခဏခဏလည္း အနမ္းဖလွယ္ေနႀကသည္။

ျပီးေတာ့ ရႈဟိန္က နင္နင္ရဲ႕ေပါင္ႀကားကို ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ညက ပြတ္တိုက္ေႀကာင့္ ျဖစ္ေနသည့္ အေရျပားမွ အနီေရာင္က ျပန္လည္ေပ်ာက္သြားျပီး ပကတိ အျဖဴေရာင္ျဖစ္ေနတာကိုေတြ႕ေတာ့ စိတ္မထိန္းနုိင္ေတာ့ပဲ နင္နင္ကို သူ႕ေအာက္မွာ ဖိကာ ေပါင္ႀကားနွစ္ဖက္ထဲ သူ႕အသားေခ်ာင္းႀကီးနွင့္ ထပ္မံထိုးသြင္းကာ   pa pa pa pa pa လုပ္ခဲ့ျပန္သည္။

 သူတုိ႕ရဲ႕ျပင္းျပတဲ့ လုပ္ရပ္အျပီးမွာ ရႈနင္က ရႈဟိန္ရဲ႕ရင္ဘတ္ေပၚလွဲကာ အေမာေျဖေနျပီး သူ႕လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက အကိုႀကီးရဲ႕ ရင္ဘတ္ေပၚ စက္ဝိုင္းပံုေလး ေရးဆြဲေနမိသည္။ ျပင္းထန္တဲ့ ေလ့က်င့္ခန္းေႀကာင့္ ရႈနင္ရဲ႕ရင္ဘတ္ေလးက နိမ့္လိုက္ ျမင့္လိုက္ျဖစ္ကာ အေမာေျဖေနသည္။


"အကိုႀကီး..အကိုႀကီး ရံုးကို သြားဖုိ႕ မလုိဘူးလား ၊ "

သူ႔ညီေလး၏အသံက အေစာပိုင္းက ေအာ္ညည္းသံေတြေႀကာင့္ နည္းနည္းေလး အက္ရွေနသည္ကို ႀကားရေတာ ့ရႈဟိန္ ျပံဳးလိုက္မိျပီး ညီေလးကို ေပြ႕ကာ နူးညံ့ျပီး စိုစြတ္ ျပင္းျပသည့္ အနမ္းကို ေပးလိုက္သည္။ ဒီအနမ္းက ခ်စ္ျခင္းတုိ႕ျဖင့္ လႊမ္းျခံဳထားျပီး ရင္ခုန္စရာေကာင္းလွသျဖင့္ ရႈနင္က မသိစိတ္ျဖင့္ ညည္းသံေလး ထြက္လာမိသည္။
ဒီညည္းသံေလးေႀကာင့္ ရႈဟိန္က နင္နင္ကို ေနာက္ထပ္တခါ ခ်စ္ခ်င္စိ္တ္ေပးလာမိသည္။ သူက နွစ္ရွည္လမ်ား နုိင္ငံျခားမွာ ေက်ာင္းတက္ေနရျပီး အသားငတ္ေနရသူျဖစ္လို႕ အခု ထပ္စားခ်င္စိ္တ္ပဲ ေပၚေနေတာ့သည္။ နင္နင္ရဲ႕ေပါင္ႀကားထဲ ထိုးသြင္းကာ လုပ္တယ္ဆုိေပမယ့္ သူခ်စ္တဲ့ ညီေလးရဲ႕ေပါင္တြင္းသားေလးကို သူ႕အသားေခ်ာင္းက ပြတ္တိုက္ေနတာျဖစ္လို႕ အရမ္းကို နွစ္သိမ့္မႈကို ခံစားေနရသည္။

ျဖစ္နုိင္မယ္ဆုိရင္ သူက နင္နင္ေဘးမွာပဲ အျမဲ ကပ္ေနခ်င္သည္။

ရႈနင္က  အသက္ရႉရန္အခြင့္အေရးရရွိခဲ့ၿပီးေနာက္ သူခ်က္ခ်င္းပင္သူ႔အစ္ကို၏ရင္ဘတ္ေလးတြင္ မ်က္နွာဝွက္ကာ နည္းနည္းေလးပင္ အကိုႀကီးရဲ႕အႀကည့္ကို ရင္မဆုိင္ရဲေအာင္ ျဖစ္ေနမိသည္။

 "အကိုႀကီး... အလုပ္သြားမယ္ မဟုတ္လား "

"ငါသြားပါ့မယ္... မင္းလည္း လိုက္ခဲ့ေလ..."
 
"မဟုတ္ဘူး၊ မဟုတ္ဘူး ။ အကိုႀကီးက အလုပ္ကို သြားပါ။ ကြ်န္ေတာ္က အိမ္ျပန္ရမယ္ေလ !"

"အမွတ္အသားေတြကို အေဖ ျမင္သြားမွ မင္း မေႀကာက္ဘူးလား ....နင္နင္... အေစာပိုင္းတုန္းက အကိုႀကီး မငး္ရဲ႕လည္ပင္းကို အနီမွတ္ထင္ေအာင္ မေတာ္တဆ ကိုက္လိုက္မိတယ္....  "

ဒါဆို ဒါက အကိုႀကီးရဲ႕အမွားက ဘယ္လိုုျဖစ္လာနုိင္တာလဲ.. မေန႕ညက   ဘယ္သူက ယုံၾကည္မႈအျပည့္နဲ႔ေျပာခဲ့တာလဲ... တကယ္လို႕ အေဖ ေတြ႕သြားတယ္ဆုိရင္ အဲ့ဒါ ငါစီစဥ္ထားလို႕ပဲ...လို႕ ...အင္း..ႀကည့္ရတာ...အကိုႀကီးက ဒါကို တမင္သက္သက္လုပ္ေနတယ္လို႕ ငါ ဘာေႀကာင့္ ခံစားေနရတာလဲ... ~~ (╯﹏╰)

  သူ႕အစ္ကိုႀကီး၏အစီအစဥ္မ်ားထဲသို႕ ရႈနင္က်ဆင္းသြားရျပန္သည္။

ဘာပဲေျပာေျပာ အကိုႀကီးနဲ႕ အတူတူရွိရတာကို သူ အရမ္းႀကိဳက္သည္။ ဒါေပမယ့္ အလုပ္ထဲမွာ သူတုိ႕နွစ္ေယာက္ႀကားက ခံစားခ်က္ကို ဖြင့္ျပမရတာ ဆိုးတာပဲ...

အကိုႀကီးရဲ႕ တက္ႀကြျပီးေတာက္ပတဲ့မ်က္ဝန္းအႀကည့္ေအာက္မွာ နင္နင္က အိမ္ျပန္မယ္လို႕ ေျပာမယ့္ စကားလံုးေတြကို ျမိုခ်လိုက္ရေတာ့သည္။


မြန္းလြဲပိုင္းထိ အကိုႀကီးရဲ႕ရံုးခန္းထဲ ငါ လိုက္နားျပီး အိပ္ေနမယ္။ ေန႕လည္ခင္းေရာက္ရင္ ငါ အိမ္ျပန္တာကို အကိုႀကီး မတားေလာက္ေတာ့ဘူး....လို႕ ရႈနင္က ယံုႀကည္ေနသည္။

သူ၏အေတြးအေခၚမ်ားမွာေကာင္းမြန္ေသာ္လည္း လက္ေတြ႕တြင္ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္လွသည္။ ရႈဟိန္က ရႈနင္ ကို အလုပ္သို႔ေခၚေဆာင္လာၿပီး သီးသန္႕ဓာတ္ေလွကားျဖင့္ အေပၚဆံုး အထက္ထပ္သို႔စီးသြားခဲ့သည္။ သူ၏အတြင္းေရးမႉးမ်ားႏွင့္အထူးလက္ေထာက္မ်ားကသူ႔ကို ရုိေသစြာ ေခါင္းညိတ္နူတ္ဆက္သလို ..ရႈနင္ကိုလည္း ဒုတိယသခင္ေလး အျဖစ္ႀကိဳဆိုခံခဲ့ရသည္။

ဥကၠဌ၏စားပြဲေဘးတြင္ အျဖဴေရာင္ ဆိုဖာႀကီးတစ္လုံးခ်ထားသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ရႈနင္ ထိုင္ရန္ထိုင္ခုံ ေသးေသး တစ္ခုရွိသည္ကို ျမင္ေတာ့ သူ အရမ္းအံ့ၾသသြားတယ္၊ ဒီလို အျမန္ႏႈန္းနဲ႔ႀကိဳတင္စီစဥ္ထားတာ သူ႕အကိုႀကီး လက္ခ်က္ ျဖစ္ရမယ္။ အေရးမႀကီးပါဘူး၊ စစ္မွန္တဲ့ဥကၠဌက ဒီေနရာမွာ မရွိဘူး။ ရႈနင္သည္ ဆိုဖာတြင္ ျငိမ္ျငိမ္သက္သက္ထုိင္ကာ သူ႕အကိုႀကီး ေလးနက္စြာ အလုပ္လုပ္ပံုကို   ၾကည့္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္သူ၏ဖုန္းျဖင့္လွ်ိဳ႕ဝွက္စြာဓာတ္ပုံ႐ိုက္ထားလိုက္သည္။ ဒါမွ အကိုႀကီး နုိင္ငံျခားကို ေက်ာင္းတက္ဖုိ႕ ျပန္သြားတဲ့အခါ သူ အလြမ္းေျပႀကည့္နုိ္င္မည္ ျဖစ္သည္။

ရႈနင္ ထို္င္လိုက္ခ်ိန္ ရႈဟိန္သည္စားပြဲေလးကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ခ်ိန္ညႇိေပးကာ သူ၏လက္ပ္ေတာ့ပ္ကို တင္ေပးကာ ေျပာခဲ့သည္။

"ဒီမွာ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ အစီရင္ခံစာေတြရွိတယ္။ မင္းလိုခ်င္တာကို ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ ဂိမ္းေတြလည္ းရွိတယ္။ ေရငတ္ရင္ ဒါမွမဟုတ္ မင္း ပ်င္းရင္ အကိုႀကီးကို ေျပာပါ... "

"အင္း..." ရႈနင္ သည္နာခံမႈရွိသူျဖစ္သည္။ သူသည္ကုမၸဏီ၏စီးပြားေရးကို မထိေပ။ သို႔ေသာ္ သူသည္ဂိမ္းမ်ားကိုအလြန္စိတ္ ၀ င္စားသည္။

"အစ္ကိုႀကီး အင္တာနက္က  ပိုပိုတုိးတက္လာျပီ။ ျပီးေတာ့ အခု    အြန္လိုင္းဂိမ္းအႀကီးႀကီးေတြ လုပ္ေနတယ္လို ကြ်န္ေတာ္ ႀကားတယ္။ ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ငါတို႔တိုင္းျပည္မွာ အဲ့ဒီ ဂိမ္း လူႀကိဳက္မ်ားလာနိုင္တယ္လို႕ယူဆတယ္။အကိုႀကီး အဲ့ဒီ အက်ဳိးျမတ္ရမယ့္ စီးပြားေရးကို စိတ္မဝင္စားဘူးလား  "

ရႈနင္ သည္သူ၏အတိတ္ဘဝအေတြ႕အႀကဳံမ်ားမွတဆင့္ မႀကာခင္ အြန္လုိင္းဂိမ္းက အရမ္းကို ေပါက္ေျမာက္ ေအာင္ျမင္ျပီး ထိုအြန္လိုင္းဂိမ္းလုပ္ငန္းမွ ရရွိမည့္အျမတ္ေငြမ်ားကို သိေနသည္။

  သူ၏ ဦး ေႏွာက္ဆဲလ္မ်ားက ထိုသို႕ အခြင့္လမ္းကို အမိအရလိုခ်င္လို႕ ေတာက္ပေနသည္။ သူသည္ ရႈဟိိန္ကို ဒီထက္ ေအာင္ျမင္ျပီး အဆင့္တန္း ျမင့္မားေစလိုသည္။ နတ္ဘုရားကို ေတာင္ပံမ်ားတပ္ေပးကာ ေကာင္းကင္မွာ လႊမ္းမိုးေနေစခ်င္သည္။ အကိုႀကီးက သူ႕ဘဝရဲ႕အလင္းေရာင္ျဖစ္လို႕ အကိုႀကီး ပိုပို ေအာင္ျမင္တာကို ရႈနင္ ျမင္ခ်င္သည္။

 တကယ္လုိ႕ အကိုႀကီးရဲ႕ ေျခေထာက္မွာ ေျမြေတြ တြယ္တက္ေနသလို အခက္ခဲႀကံဳလာရင္ သူလည္း ကူညီေျဖရွင္းေပးနုိ္င္ပါတယ္။ သူ႕အကူညီကို အကိုႀကီး လိုအပ္နို္င္မလား...?

ရႈဟိန္က နင္နင္ရဲ႕စကားေႀကာင့္ မ်က္ခံုးပင့္လိုက္မိသည္။ သူ႕ညီေလးက အရမ္းထက္ျမက္ကာ မႀကာခင္ ေအာင္ျမင္လာမည့္ေစ်းကြက္အလားလာကို ႀကိဳတင္ျမင္နုိင္စြမ္းရွိသည္။ သူ႕ညီေလးက ဘယ္ေလာက္ ထက္ျမက္လုိက္သလဲ။ ဒါေပမယ့္ နိမ့္နိမ့္ခ်ခ်ေနခ်င္တဲ့စိတ္ကေလးပဲ မေကာင္းတာပဲ..


ရႈဟိန္က အလုပ္ကို ရပ္ကာ နင္နင္ေဘးကို ႐ုတ္တရက္ေရာက္ရွိလာၿပီး နင္နင္ေပၚကို ခုန္အုပ္လိုက္သည္။
(Office sex ျမင္ခ်င္လား စာဖတ္သူတုိ႕....ဟဲဟဲ...ဘာသာျပန္သူလည္း ျမင္ခ်င္ေနပါတယ္...

*********-********