Chapter (88)_ ရုပ်ရှင်တွင် ရင်းနှီးမြှုပ်နှံရန် ရည်ရွယ်ခြင်း
ဝမ်ချုံးက သူငယ်အိမ်ကို ကျဉ်းလိုက်သည်။ လူလတ်ပိုင်းလူကြီးက အရပ်မြင့်မြင့်နှင့် ကျန်းချီ၊ ထျန်းကျားဟွေ့တို့ကိုကျော်ပြီး ဘာကြောင့် ရှုနင်ကို တည့်တည့် စကားပြောလိုက်တာလဲ။ ကျန်းချီ၏မျက်နှာက အရှက်ကွဲသလိုခံစားရပြီး ဒေါသထွက်နေပေမယ့် ထျန်းကျားဟွေ့က တိတ်ဆိတ်စွာမတ်တပ်ရပ်နေသည်။ ရှုနင်တစ်ယောက်တည်း ထိုင်နေပုံက ရှုနင်က ဘော့စ်နှင့်တူနေသည်။ ရှုနင်က ထိုလူကြီးပြောလိုက်သံကိုကြားတော့ လက်ထဲက ခွက်ကို ချပြီး လှေပေါ်က ဆင်းဟန်ပြင်လိုက်သည်။ လှေသမားက ရှုနင်ဆင်းနိုင်အောင်ကူပေးလိုက်သည်။ ကျန်းချီက သူတို့ ဘယ်ရောက်လို့ ဘယ်ပေါက်နေမှန်းမသိလို့ မဆင်းချင်ပေမယ့်နောက်ဆုံး ရှုနင်နောက်က လိုက်သွားရတော့သည်။
ထျန်းကျားဟွေ့က လက်ယမ်းပြတော့ ကျန်တဲ့သခင်လေးအားလုံးလည်း နောက်က လိုက်လာကြသည်။ ဝမ်ချုံးက နောက်ဆုံးက ပါလာခဲ့သည်။
ရှန်းကျိုးက ပြောလိုက်သည်။
" ကျေးဇူးတင်ပါတယ်လူလေး"
"ဒါဟာအဆင်ပြေတယ်။ လူအသက်ကို ကယ်တင်ဖို့က အရေးကြီးတယ်"
ရှုနင်က ရက်ရက်ရောရောဖြင့် သူတို့လှေကို ပေးအပ်ခဲ့သည်။
"ကျွန်တော်တို့ အခု ဒီမှာပဲ ခဏနေရတော့မယ်။ ကျွန်တော်တို့ အနားယူနိုင်မယ့် နေရာကို ဦးလေး အကြံပြုပေးနိုင်မလား "
"သေချာတာပေါ့၊ ရှေ့နားမှာ ငါတို့ ရုပ်ရှင်ရိုက်နေတယ်။ ဒါကြောင့ ်မင်းစိတ်ဝင်စားမယ်ဆိုရင် လိုက်ကြည့်ပါလား "
"ဒါက အရမ်းကောင်းတယ်။ "
ရှန်းကျိုးက ရှုနင်နဲ့ မိတ်ဟောင်းဆွေဟောင်းလို စကားစမြည်ပြောက ရှေ့မှ ဦးဆောင်သွားခဲ့သည်။ ကျန်လူတွေက နောက်က လိုက်လာရတော့သည်။ ရှုနင်က သခင်လေးတစ်ယောက်ဖြစ်ပေမယ့် အရမ်း ပညာရှိပြီး လူကြီးနှင့် လိုက်လျောညီထွေစကားပြောနိုင်သည်။
ရှုနင်က ဘာရည်ရွယ်ချက်နဲ့ လုပ်သလဲဆိုပြီး ဝမ်ချုံးကတွေးနေသည်။ အခု သူတို့လှေပေါ်မှာ ဒဏ်ရာရထားတဲ့ သရုပ်ဆောင် ရှိနေပြီး အရေးပေါ်ကုသဖို့ မြို့ဘက်ကို ထွက်သွားလေပြီ။
လူ ၃၀ လောက်က စတူဒီယိုကိုပြန်သွားကြတယ်။ ထိုနေရာသည်အလွန်ရိုးရှင်းပြီး လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ပေါင်း ၂၀ လောက်က ခေတ်ကို ပြန်ရောက်သွားသလို ခံစားရအောင် ခေတ်နောက်ကျ ကျန်ရစ်ခဲ့သော နေရာလေးဖြစ်သည်။
ရှုနင်က ဦးဆောင်ပြီး ရိုက်ကွင်းမှာ ထိုင်ကြည့်နေသည်။ ဒါရိုက်တာက ဇာတ်လမ်းကို ကျန်သည့်လူများဖြင့် ဆက်ရိုက်ရန် အလုပ်များနေသည်။ ခေါင်းဆောင်မင်းသမီ၊ လက်ထောက်နှင့် အခြားသရုပ်ဆောင်များကို သီးခြား တစ်ကွက်ခြင်းစီ သီးသန့်ရိုက်ကူးခဲ့သည်။
ဝမ်ချုံးက ထောင့်နားမှာ ရပ်နေပြီး ဒေါသပြင်းစွာထွက်နေသည်။ သူတို့က ပျော်ပါးကစားဖို့လာခဲ့တာ. ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဒီရိုက်ကွင်း အစုတ်မှာ ရပ်ကြည့်နေရတာလဲ။
ရှုနင်က ဝမ်ချုံး ဘာလုပ်နေသည်ကို သတိမထားမိဘဲ လှည့်ပတ်သွားလာနေသော သူ၏အဖော်များကို ဂရုမစိုက်တော့ပဲ ရှန်းကျိုးအကြောင်းကို စဉ်းစားနေသည်။
မွန်းတည့်ချိန်၌သူတို့နေ့လည်စာစားရန်အစာစားချိန်ကျလာည်။ ချက်ချင်းပင်ငရုတ်သီးပွ၊ တိုဟူးခြောက်၊ အသားမပါသောခေါက်ဆွဲ၊ ဆားစိမ်သခွားသီးအချပ်အနည်းငယ်နှင့်အချို့သောကြက်သွန်ကြော်လို အစားစာကို တွေ့ရတော့ ငယ်ရွယ်သောသခင်လေး အားလုံးအံ့အားသင့်သွားကြသည်။ ကြက်သွန်နီအစိမ်းများကို အလွန်သေးငယ်သောအပိုင်းအစများ အဖြစ်ခွဲကာ စားဖို့ ပြင်ဆင်ထားသည်။
ကျန်းချီနဲ့ကျန်သူတွေက အစားကို ချေးများကြပေမယ့် ဝမ်ချုံးက စိတ်ထဲကနေ ကဲ့ရဲ့ပြီး ဟန်မပျက်စားလိုက်သည်။ ဒီအခက်ခဲလေးကိုတောင် မကျော်လွှားနိုင်ရင် ယောကျာ်းကောင်း ဘယ်ဖြစ်နိုင်မလဲဟု တွေးနေသည်။ ဝမ်ချုံးက သူ့ရှေ့မှာ ရှုနင်က ဒီအစားစာတွေကို အင်မတန် စားကောင်းသည့် အစားစာလို့ ခန့်ညားစွာ စားသောက်နေသည်ကိုမြင်တော့ သူ့မျက်လုံးသူ မယုံနိုင်အောင်ဖြစ်သွားသည်။ ရှုနင်လို အဆင့်တန်းမြင့်သည့် သခင်လေးက ဒါကို တကယ်စားနိုင်တာလား...
ရှန်းကျိုးက သူ့နေ့လည်စာဘူးလေးနှင့် ရောက်လာပြီး ရှုနင်ကို ပြောခဲ့သည်။
"ငါက မဖိတ်ဘဲ မင်းနဲ့အတူူတူလာစားရင် မင်းစိတ်ဆိုးမလား ?"
" တစ်ယောက်တည်းစားတာက အထီးကျန်ဆန်လွန်းတယ်၊ ဦလေးအတူတူလာစားတာကို ကြိုဆိုပါတယ်၊ ဦး လေး.... အလုပ်အကိုင်ပြောင်းဖို့စဉ်းစားဖူးလား"
ရှန်းကျိုး- "ငါက င့ါ အိပ်မက်ပဲ"
ရှုနင်က အာလူးကြော်ကိုယူကာ ထမင်းထဲ မြှုပ်ပြီး စားလိုက်သည်။ စားရတာ မဆိုးပေမယ့် အသားမပါလို့ ကျန်သခင်လေးတွေအတွက် အရမ်းခက်နေသည်။
"ဒါက မကောင်းလို့လား...မင်း စိတ်မရှိရင် ဦးလေးထဲက ငါးကို စားပါလား "
ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့သားတွေထက် ဒါရိုက်တာနဲ့ အဓိက သရုပ်ဆောင်တွေရဲ့ထမင်းဘူးထဲမှာ ငါးကြော်သေးသေးလေးတွေ ပါနေလို့ ပိုကောင်းတယ်ဆိုရမည်။
ရှုနင်က ယဉ်ကျေးမှုအရ မငြင်းပဲ ထည့်ပေးသည့် ငါးကြော်ကို ကိုက်ကာ စားရင်းမေးလိုက်သည်။
"ဦးလေး..ဒီထမင်းဘူးကို ကျွန်တော် စောဒက တက်တာ မဟုတ်ပေမယ့်..ဦးလေး ရိုက်ကူးရေးမှာ ပိုက်ဆံပြတ်နေသလားလို့ မေးပါရစေ "
ဒီကောင်လေးက တကယ့်ကို အမြင်စူးရှတာပဲ...
ရှန်းကျိုးက စိတ်ရှုပ်ထွေးစွာ လက်ကိုတင်းတင်းဆုပ်လိုက်ပေမယ့်နောက်ဆုံး အရေထူနေသူပီပီ အမှန်တိုင်းပြောလိုက်သည်။
-" ကောင်းပြီ၊ ငါ ဘာမှ ဖုံးလို့ မရဘူး၊ စာပေအနုပညာ ရသကို အခြေခံတဲ့ ဇာတ်ကားတွေက လူကြိုက်များတာမဟုတ်ဘူး၊ ဒါကြောင့်ရင်းနှီးမြှုပ်နှံသူတွေ စိတ်မ ၀ င်စားကြဘူး။ "
"ဦး လေးက ဒါရိုက်တာဖြစ်နေတာကြောင့ ်ပိုက်ဆံတွေက ဘယ်လို ဇာတ်ကားကနေ ဝင်လာနိုင်တယ်ဆိုတာ ပိုသိမှာပေါ့ "
"အင်း..လတ်တလောမှာ လူတွေက သရဲကားနဲ့ ခြောက်ခြားစရာဇာတ်လမ်းတွေကို ပိုကြိုက်ကြတယ်... "
ဒါရိုက်တာကြီးက ရှုနင်လို ကလေးတစ်ယောက်ကို သူ ကြုံတွေ့နေရသည့် အခက်ခဲကို မထင်မှတ်ပဲ ဖွင့်ပြောလိုက်မိသည်။ နေ့လည်စာ ထမင်းဘူးကို ကြည့်ပြီး သူ့ငွေကြေးအခြေနေကို တခါတည်း တန်းပြောနိုင်တဲ့ကလေးက ထူးခြားတာတော့ အမှန်ပဲ။ သူက အခက်ခဲကြားက တောင့်ခံပြီးရိုက်ကူးနေရသည်။ ဒီအခက်ခဲကို မြိုသိပ်မထားပဲ ကလေးတစ်ယောက်ကို ဖွင့်ပြောရင်း ရင်ထဲ သက်တောင့်သက်သာ ဖြစ်လာသည်။ ဒီကလေးက လှေပေါ်က ဆင်းပြီး သူ့ကို နူတ်ဆက်ကတည်းက သူက ခံစားချက်ကောင်းနေခဲ့တာဖြစ်သည်။
အခု သူ့အခြေနေက ဆက်လက်ရိုက်ကူးရတာ အရမ်းခက်ခဲနေသည်။ အဓိက မင်းသားက မြင်းပေါ်က ပြုတ်ကျပြီး ဒဏ်ရာရသလို ညပိုင်းက မိုးရွာလို့ သူတို့ စခန်းက မိုးရေယိုကာ အခက်တွေ့နေသည်။ အခြေနေက ဆက်လက်ရိုက်ကူးနိုင်ခြင်းရှိ၊ မရှိ မသိရှိရသလောက်ခက်ခဲနေသည်။
ရှုနင်ကမဂ္ဂဇင်း၌ ရှန်းကျိုး ၏အင်တာဗျူးကို ယခင်ကတွေ့ခဲ့ဖူးသည်။ သူသည် နွေဦးရာသီ ဆိုတဲ့ဇာတ်ကားကို ရိုက်ကူးခဲ့ပြီး ရုံတင်ချိန်မှာ သာမန်ပဲဖြစ်ပြီး ရုံတင်ဝင်ငွေက အရမ်းနည်းခဲ့သည်။ ဒီဇာတ်ကားကို ရှန်းကျိုးက သူ့အိမ်ကို ရောင်းပြီးရိုက်ကူးခဲ့ရတာ ဖြစ်သည်။ ပထမ သူ့မိန်းမက သူ့အနုပညာအရည်ချင်းကို ယုံကြည်ပြီး သူ့နောက်ကို လိုက်ခဲ့ပေမယ့် နောက်တော့ အကုန် ဆုံးရှုံးခဲ့ပြီးနောက် သူ့ကို ကွာရှင်းသွားခဲ့သည်။ သူတို့သားလေးက ထိုစဉ်က ကျောင်းတက်နေဆဲဖြစ်သည်။
နောက်ပိုင်းမှာ ရှန်းကျိုးက ရဲစုံထောက်ဇာတ်လမ်းကို စတိုင်ပြောင်းကာ ရိုက်ကူးခဲ့ပြီး လျှမ်းလျှမ်းတောက်အောင်မြင် လာမည်ဖြစ်သည်။ ရှန်းကျိုးက ဘဝမှာ ဘယ်လောက်ခက်ခဲပေမယ့် သူ့ယုံကြည်မှုကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ရဲရဲရင့်ရင့် ရပ်တည်ခဲ့လို့ နိုင်ငံတကာ အဆင့်ထိ ကျော်ကြားတဲ့ နာမည်ကြီးဒါရိုက်တာ ဖြစ်လာမည်ဖြစ်သည်။ နောက်ပိုင်း သူရိုက်တဲ့ ဇာတ်ကားတိုင်က ပေါက်ပြီးအ မြတ် အရမ်းရမည်ဖြစ်သည်။
ရှုနင်ကဖု န်းကိုထုတ်ပြီးကားမောင်းသူအား မေးလိုက်သည်။
"ဟေ့၊ ခင်ဗျား ဘယ်မှာလဲ"
"သခင်လေး ကျွန်တော်စတူဒီယိုအပြင်ဘက်မှာရှိတယ်"
"ကျွန်တော့် အစ်ကိုရဲ့ နာမည်ကဒ်တစ်ခု ယူလာပေးပါ"
ရှုနင်က သူ့ကိုယ်ပိုင်ငွေအားလုံးက ဆောက်လုပ်ရေးနှင့် အိမ်ခြံမြေထဲ ရင်းနှီးထားလိုက်လို့ ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားထဲ ထည့်ချင်ပေမယ့် မရှိတော့ပေ။ သူ့အကိုကြီးကို ဒီရုပ်ရှင်လုပ်ငန်းထဲ ရင်းနှီးခိုင်းဖို့ ရည်ရွယ်ထားသည်။
ကားမောင်းသူနှင့်သက်တော်စောင့်သည်အလျင်အမြန်ဝင်လာပြီး လူအများအပြားက သူတို့ကိုတွေ့မြင်ခဲ့သည်။
ကျန်းချီက ဒီလူတွေကိုတွေ့တော့ ရှုနင်က အပန်းဖြေခရီးထွက်လာစဉ် ဘာကြောင့် ကိုယ်ရံတော်နဲ့ ကားမောင်းသမားကို ခေါ်လာသလဲဆိုတာ နားမလည်တော့ပေ။ ကျန်းချီနဲ့ ထျန်းကျားဟွေ့တို့ တယောက်ကို တယောက်ကြည့်လိုက်ကြသည်။
"ဒါက သခင်လေးဟိန်ရဲ့ စီးပွားရေးကဒ်ပါ သခင်လေး "
သူက သူ့သခင်ငယ်ကို ကာကွယ်ဖို့အတွက်သူရောက်လာကတည်းက ဒရိုင်ဘာက ပေါ့ပေါ့ပါးပါးအဝတ်အစားတွေကို ဝတ်ဆင်ထားတယ်၊ သူမောင်းတဲ့ကားက အနက်ရောင် မော်ဒယ်နိမ့် ကားတစ်စီးပါ။ ဒါက သွားလာရလွယ်ကူပြီး လူတွေကို သတိမထားမိစေပေ။
ရှုနင်က အကိုကြိးရဲ့ အနက်ရောင်ပေါ် ရွှေရေးစာလုံးနဲ့ ခန့်ထည်သည့် အရည်သွေးကောင်းလှသည့် ကဒ်ကိုကြည့်ကာ ကဒ်က အကိုကြီးလို ခန့်ညားလှသည်ဟုတွေးကာ ထိုကဒ်ကို ရှန်းကျိုးဆီပေးလိုက်သည်။
"ဒါက ...... "
" ကျွန်တော့် နာမည်ကရှုနင်ပါ။ ဒါက ကျွန်တော့် အကိုရဲ့ကဒ်ပါ။ အကိုကြီးက ရုပ်ရှင်ကို သဘောကျပြီး သူနဲ့ ဦးလေးက ရင်းနှီးမြုပ်နှံမှုအကြောင်းပြောနိုင်တယ်။ ဦးလေးရဲ့ နောက်ရုပ်ရှင်အကြောင်း ကျွန်တော် သူ့ကိုပြောလိုက်ပါ့မယ် "
ဒါပေမယ့် ရှန်းကျိုး အခုရိုက်နေတဲ့ ဇာတ်ကားက ရှုံးမည်ကို သူသိနေသည်။
ရှန်းကျိုးက ကလေးလေးလို့ သူမြင်နေသည့် ချာတိတ်ဆီက ခုလို ပြောလာပြီး စီးပွားရေးကဒ်ပေးခံရမည်ဟု မထင်ခဲ့ပေ။ ဒီကလေးက ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားထဲရင်းနှီးမြှုပ်နှံတာ ပျော်စရာကောင်းမည်ဟု စိတ်ကူးယဉ်နေပုံရသည်။ ဒါပေမယ့် ဒီကဒ်ကို ကြည့်ရတာ အရမ်းကို အထက်တန်းကျပြီး ဒါက အရေးကြီးတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တစ် ဦး ဖြစ်နိုင်သည်။ ရွှေဖြင့်ပြုလုပ်ထားသောစာလုံးများဖြင့် ရှုဟိန် ဟု ရေးထားတာကို ရှန်းကျိုးတွေ့လိုက်ရသည်။
"ဒါက ကျွန်တော်ရိုက်ကူးခြင်းလုပ်ငန်းကို ပထမဆုံးအကြိမ်တွေ့ရတာပါ။ အရမ်း အံ့သြစရာကောင်းတယ်၊ တစ်ကမ္ဘာလုံးက လူတွေမြင်နိုင်ဖို့ ဦးလေးရဲ့စိတ်ကူးစိတ်သန်းကိုရိုက်ပြနိုင်တာ ဦးလေးက အရမ်းတော်တာပဲ "
ထိုကဲ့သို့သောစကားလုံးများကိုပြောဆိုသူများသည် များသောအားဖြင့်လူကြီးတွေဖြစ်ပေမယ့် အခု ချာတိတ်လေးတစ်ယောက်က တောက်ပစွာ ကြည့်ပြီး စိတ်အားထက်သန်စွာပြောနောကို ကြားရတော့ ရှန်းကျိုး စိတ်အားတက်ကြွလာသည်။
-" ကျေးဇူးတင်ပါတယ်၊ လာကြ၊ စားကြစို့၊ "
ရှန်းကျိုးက ကဒ်ကို သေချာသိမ်းထားသည်။ ငွေကြေးအရင်းနှီးတောင်းခံတာထက် အရေးကြီးသူတစ်ယောက်နဲ့ ကောင်းတဲ့ဆက်ဆံရေးကို ထိန်းသိမ်းထားတာကောင်းပါတယ်။
ကျန်းချီ၊ ထျန်းကျားဟွေ့တို့က ရိုက်ကွင်းက ကျွေးတဲ့ ထမင်းကို မစားခဲ့ပေ။ နေ့လည်ရိုက်ကူးရေးတွင် ရှုနင်က ဒါရိုက်တာနှင့် ခေါင်းချင်းဆိုင်ကာ ဆွေးနွေးနေပုံကိုကြည့်ပြီးသူတို့က ဘာကြောင့် ရှုနင်ကို မယှဉ်နိုင်အောင် အားနည်းရသလို ဆိုပြီးတွေးကာ မကျေမနပ်ဖြစ်နေကြသည်။ အခြားသခင်လေးတွေလည် းဒီလိုတွေးနေကြသည်။
စိတ်မပျော်ကြတဲ့ သခင်လေးတွေက ဝမ်ချုံးကို ခေါ်ပြီး ပြသနာရှာကြသည်။ သူတို့ထဲက တစ်ယောက်က ပဝါကို လိုချင်ပြီး တစ်ယောက်က ရေဘူးလိုချင်နေသည်။ ဒါတွေအားလုံးက လှေပေါ်မှာပါသွားပြီဖြစ်သည်။ အခု သူတို့က ဝမ်ချုံးကို အော်ခေါ်နေရလို့ စိတ်တိုကာ ပြောနေကြသည်။
"ငါတို့မင်းကို ဆက်သွယ်လို့ရအောင် ဘာကြောင့် ဖုန်းတစ်လုံး မဝယ်ထားရတာလဲ.. "
မင်းရူးနေလား.. ငါ ပိုက်ဆံရှိလို့ကတော့ ဝယ်ပြီးပြီပေါ့ဟု ဝမ်ချုံးက စိတ်ထဲကနေပဲ ပြန်ပြောနိုင်သည်။ လက်တွေ့တွင် သူက ထိုကောင်လေးတွေကို လက်သီးဖြင့် ထိုးချင်ပေမယ့်မလုပ်ရဲပေ။ ဒါပေမယ့် သူ့မျက်နှာပေါ်မှာ အမူယာတွေ ပေါ်နေလို့ ထိုကောင်လေးတွေက ရန်စလိုက်သည်။
"မင်းက ငါတို့ထက် အရပ်ရှည်ရုံနဲ့ ငါတို့ထက် သာတယ်လို့ မင်းထင်လား?"
"ဒီကောင် ဝမ်ချုံးက ငါတို့ကို ဘယ်လို သဘောထားနေတာလဲ?"
"မင်းက ငါတို့ သနားလို့ ခိုင်းဖို့ ခေါ်ခဲ့လို့သာ ဒီကို လာနိုင်တာ။ မဟုတ်ရင် မင်းက အမိုက်သာသာကောင်ပဲ။ "
"...... "
ငယ်ရွယ်သောသခင်လေးတွေက ဝမ်ချုံးကို ရန်စပြီး ပျော်စရာရှာနေကြသည်။ ကျန်းချီနဲ့ ထျန်းကျားဟွေ့က မြင်ပေမယ့် မတားကြပေ။ ဝမ်ချုံးက ဘာမှ ထူးထူးခြားခြား မလုပ်နိုင်ရင် သူတို့လည်း ဒီလိုဆက်ဆံမှာပဲလေ။
နှစ်နာရီကြာတော့လှေပြန်ရောက်လာတယ်။ ခေါ်ဆိုမှုကိုလက်ခံရရှိပြီးနောက် ကျန်းချီက အရမ်း စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် သူသည်အဖွဲ့လိုက်မက်ဆေ့ခ်ျတစ်ခုပို့ကာ အတူတူထွက်ခွာရန်အပြင်သို့ထွက်ခဲ့သည်။ ရှန်းကျိုးလည်း လိုက်ပါနူတ်ဆက်ပြီး ရှုနင်က လှေဖြင့် ထွက်လာခဲ့သည်။
နောက်လာမည့်ရုပ်ရှင်အတွက်ရင်းနှီးမြှုပ်နှံသူကို သူ သေချာရှာမည်ဟု စဉ်းစားထားသည်။ သူ့ကို စော်ကားမည့်လူကို ငွေရှင်အဖြစ် မလိုချင်ပေ။ လူတစ်ယောက်နာမည်ကြီးလာတဲ့အခါ လူများစွာရဲ့ချီးမွမ်းမှုကိုခံရလိမ့်မယ်။ ဒါပေမဲ့ သူတို့ကျောနောက်ကွယ်မှာ မနာလိုစိတ်နဲ့မထီမဲ့မြင်ပြုခြင်း ပြုတာကို ခံနေရတယ်။ မင်း မအောင်မြင်ရင်တော့ မင်းကို ဝိုင်းပြီး တဆုံးထိုးချလိမ့်မည်။
သူတို့ တည်းတဲ့အိမ်ကို ပြန်ရောက်တော့ ညပိုင် းရှုနင်က ခွေးဟောင်သံကို ကြားလိုက်ရသည်။ ကျန်းချီက ရိုးရိုးရေတွင်းထဲက ရေကို မသောက်နိုင်လို့ ဝမ်ချုံးကို ရေသန့်ဘူး သွားဝယ်ခိုင်းခဲ့သည်။ ညကြီးအပြင်ထွက်လို့ ခွေးတွေက ဝမ်ချုံးကို ဝိုင်းလိုက်လို့ ဝမ်ချုံးက သေပြေးရှင်ပြေး ပြေးခဲ့ရပြီ းဖိနပ်လည်းပြတ်ခဲ့ရသည်။ အိမ်သားတွေက ခွေးကိုထွက်မောင်းပေးလိုက်ရသည်။
သူ့ရဲ့ဝမ်းနည်းဖွယ်ကောင်းသောမြင်ကွင်းကိုကြည့်ပြီး ခြံဝင်း၌ထိုင်နေသော သခင်လေးများက ကျယ်လောင်စွာ ဟားတိုက်ရယ်နေကြသည်။
ထျန်းကျားဟွေ့က လှမ်းမေးလိုက်သည်။
'ရေဘယ်မှာလဲ' ဟုသူမေးသည်။ Wang Cong
ဝမ်ချုံးသည်ဘောင်းဘီထဲမှရေတစ်ပုလင်းကို ထုတ်ယူလိုက်သည့်အတွက်အလွန်အရှက်ရခဲ့သည်။
ကျန်းချီ သည်ထိုအရာကိုယူပြီးလျှင် ဖွင့်ပြီးသောက်လိုက်သည်။ ထို့နောက်သူ၏ပိုက်ဆံအိတ်မှ ယွမ်ငါးရာကိုထုတ်ပြီး ဝမ်ချုံးကို ပေးခဲ့သည်။
တကယ်တော့ ဝမ်ချုံးက ဒီပိုက်ဆံကို ဆွဲစုတ်ကာ ကျန်းချီရဲ့မျက်နှာကို ပေါက်လိုက်ကာ 'မင်းရူးနေတာလား။ မင်းကိုယ်မင်း အရမ်းချမ်းသာတယ်လို့မင်းထင်တယ်ထင်သလား။ ' လို့ အော်ပြောလိုက်ချင်ပေမယ့် သူ့မိသားစုကဆင်းရဲလွန်းတယ်၊ သူ့အမေကဆေးရုံတက်နေတုန်းမှာ ပိုက်ဆံလိုတယ်။
ဝမ်ချုံးက အထက်တန်းလွှာတွေ တက်တဲ့ ကျောင်းကို ဝင်ချင်လို့ သူ့မိသားစု၏ငွေအမြောက်အများကိုကုန်ဆုံးခဲ့သည်။
ဒါကြောင့် သူက ပေးတဲ့ပိုက်ဆံကို ယူပြီး လှည့်ထွက်ခဲ့သည်။
ရှုနင်က အိမ်အတွင်းကနေ ထိုမြင်ကွင်းတစ်ခုလုံးကိုမြင်တွေ့ခဲ့ရသည်။ သူ၏ပါးစပ်ထောင့်မှ အပြုံးတစ်ခုပေါ်လာပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို ချမ်းသာပါပြီဆိုတဲ့ လူတွေက အထက်စီးဆန်ပြီး တဖက်သူကို နိမ့်ချချင်ကြသည်။ သူတို့လည်း အမြင့်ကနေ ပြုတ်ကျချိန်မှာ ဒီထက်မက နိမ့်ချခံရမှာပဲလေ။ ဒီအချက်ကို အရင်ဘဝက ရှုနင်ကိုယ်တွေ့ကြုံခဲ့ရပြီးပြီ။ သူ့အမေရင်းက သူပိုင်ဆိုင်သမျှကို အပိုင်စီးပြီး လူသတ်သမားဌားပြီးသတ်ခိုင်းတာကို ခံခဲ့ရသည်။
ဒီဘဝမှာတော့ရှုနင်က သူ့ဘေးက အဆိပ်လို မိတ်ဆွေတုတွေကို နည်းနည်းမှ သည်းခံမည် မဟုတ်တော့ပေ။ အရင်ဘဝက သူ့ကိုလုပ်ထားသမျှ အားလုံး ပြန်ပေးဆပ်အောင်လုပ်ရမည်ဟု တွေးနေသည်။
သူတို့ 5 ရက်တာ ပျော်ပါးခဲ့ကြပြီး လေယာဉ်ပေါ်မှဆင်းလာကြပြီး C မြို့ကိုရောက်ချိန်မှာ ညမှောင်နေလေပြီ။ ရှုနင်က လင်ကွန်းကားဖြင့် အိမ်ကို မပြန်ပဲ ဟိုတယ်ကို ခေါ်ဆောင်လာခြင်းခံလိုက်ရသည်။
အကိုကြီးက ဘာစီစဉ်ထားတာပါလိမ့်ဟု တွေးကာ ရှုနင်က စိတ်လှုပ်ရှားစွာ လိုက်ပါလာခဲ့သည်။
*-*
Chapter (88)_ ႐ုပ္ရွင္တြင္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံရန္ ရည္႐ြယ္ျခင္း
ဝမ္ခ်ဳံးက သူငယ္အိမ္ကို က်ဥ္းလိုက္သည္။ လူလတ္ပိုင္းလူႀကီးက အရပ္ျမင့္ျမင့္ႏွင့္ က်န္းခ်ီ၊ ထ်န္းက်ားေဟြ႕တို႔ကိုေက်ာ္ၿပီး ဘာေၾကာင့္ ရႈနင္ကို တည့္တည့္ စကားေျပာလိုက္တာလဲ။ က်န္းခ်ီ၏မ်က္ႏွာက အရွက္ကြဲသလိုခံစားရၿပီး ေဒါသထြက္ေနေပမယ့္ ထ်န္းက်ားေဟြ႕က တိတ္ဆိတ္စြာမတ္တပ္ရပ္ေနသည္။ ရႈနင္တစ္ေယာက္တည္း ထိုင္ေနပုံက ရႈနင္က ေဘာ့စ္ႏွင့္တူေနသည္။ ရႈနင္က ထိုလူႀကီးေျပာလိုက္သံကိုၾကားေတာ့ လက္ထဲက ခြက္ကို ခ်ၿပီး ေလွေပၚက ဆင္းဟန္ျပင္လိုက္သည္။ ေလွသမားက ရႈနင္ဆင္းႏိုင္ေအာင္ကူေပးလိုက္သည္။ က်န္းခ်ီက သူတို႔ ဘယ္ေရာက္လို႔ ဘယ္ေပါက္ေနမွန္းမသိလို႔ မဆင္းခ်င္ေပမယ့္ေနာက္ဆုံး ရႈနင္ေနာက္က လိုက္သြားရေတာ့သည္။
ထ်န္းက်ားေဟြ႕က လက္ယမ္းျပေတာ့ က်န္တဲ့သခင္ေလးအားလုံးလည္း ေနာက္က လိုက္လာၾကသည္။ ဝမ္ခ်ဳံးက ေနာက္ဆုံးက ပါလာခဲ့သည္။
ရွန္းက်ိဳးက ေျပာလိုက္သည္။
" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လူေလး"
"ဒါဟာအဆင္ေျပတယ္။ လူအသက္ကို ကယ္တင္ဖို႔က အေရးႀကီးတယ္"
ရႈနင္က ရက္ရက္ေရာေရာျဖင့္ သူတို႔ေလွကို ေပးအပ္ခဲ့သည္။
"ကြၽန္ေတာ္တို႔ အခု ဒီမွာပဲ ခဏေနရေတာ့မယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အနားယူႏိုင္မယ့္ ေနရာကို ဦးေလး အႀကံျပဳေပးႏိုင္မလား "
"ေသခ်ာတာေပါ့၊ ေရွ႕နားမွာ ငါတို႔ ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့ ္မင္းစိတ္ဝင္စားမယ္ဆိုရင္ လိုက္ၾကည့္ပါလား "
"ဒါက အရမ္းေကာင္းတယ္။ "
ရွန္းက်ိဳးက ရႈနင္နဲ႔ မိတ္ေဟာင္းေဆြေဟာင္းလို စကားစျမည္ေျပာက ေရွ႕မွ ဦးေဆာင္သြားခဲ့သည္။ က်န္လူေတြက ေနာက္က လိုက္လာရေတာ့သည္။ ရႈနင္က သခင္ေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေပမယ့္ အရမ္း ပညာရွိၿပီး လူႀကီးႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြစကားေျပာႏိုင္သည္။
ရႈနင္က ဘာရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ လုပ္သလဲဆိုၿပီး ဝမ္ခ်ဳံးကေတြးေနသည္။ အခု သူတို႔ေလွေပၚမွာ ဒဏ္ရာရထားတဲ့ သ႐ုပ္ေဆာင္ ရွိေနၿပီး အေရးေပၚကုသဖို႔ ၿမိဳ႕ဘက္ကို ထြက္သြားေလၿပီ။
လူ ၃၀ ေလာက္က စတူဒီယိုကိုျပန္သြားၾကတယ္။ ထိုေနရာသည္အလြန္႐ိုးရွင္းၿပီး လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေလာက္က ေခတ္ကို ျပန္ေရာက္သြားသလို ခံစားရေအာင္ ေခတ္ေနာက္က် က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ ေနရာေလးျဖစ္သည္။
ရႈနင္က ဦးေဆာင္ၿပီး ႐ိုက္ကြင္းမွာ ထိုင္ၾကည့္ေနသည္။ ဒါ႐ိုက္တာက ဇာတ္လမ္းကို က်န္သည့္လူမ်ားျဖင့္ ဆက္႐ိုက္ရန္ အလုပ္မ်ားေနသည္။ ေခါင္းေဆာင္မင္းသမီ၊ လက္ေထာက္ႏွင့္ အျခားသ႐ုပ္ေဆာင္မ်ားကို သီးျခား တစ္ကြက္ျခင္းစီ သီးသန႔္႐ိုက္ကူးခဲ့သည္။
ဝမ္ခ်ဳံးက ေထာင့္နားမွာ ရပ္ေနၿပီး ေဒါသျပင္းစြာထြက္ေနသည္။ သူတို႔က ေပ်ာ္ပါးကစားဖို႔လာခဲ့တာ. ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဒီ႐ိုက္ကြင္း အစုတ္မွာ ရပ္ၾကည့္ေနရတာလဲ။
ရႈနင္က ဝမ္ခ်ဳံး ဘာလုပ္ေနသည္ကို သတိမထားမိဘဲ လွည့္ပတ္သြားလာေနေသာ သူ၏အေဖာ္မ်ားကို ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ပဲ ရွန္းက်ိဳးအေၾကာင္းကို စဥ္းစားေနသည္။
မြန္းတည့္ခ်ိန္၌သူတို႔ေန႔လည္စာစားရန္အစာစားခ်ိန္က်လာည္။ ခ်က္ခ်င္းပင္င႐ုတ္သီးပြ၊ တိုဟူးေျခာက္၊ အသားမပါေသာေခါက္ဆြဲ၊ ဆားစိမ္သခြားသီးအခ်ပ္အနည္းငယ္ႏွင့္အခ်ိဳ႕ေသာၾကက္သြန္ေၾကာ္လို အစားစာကို ေတြ႕ရေတာ့ ငယ္႐ြယ္ေသာသခင္ေလး အားလုံးအံ့အားသင့္သြားၾကသည္။ ၾကက္သြန္နီအစိမ္းမ်ားကို အလြန္ေသးငယ္ေသာအပိုင္းအစမ်ား အျဖစ္ခြဲကာ စားဖို႔ ျပင္ဆင္ထားသည္။
က်န္းခ်ီနဲ႔က်န္သူေတြက အစားကို ေခ်းမ်ားၾကေပမယ့္ ဝမ္ခ်ဳံးက စိတ္ထဲကေန ကဲ့ရဲ႕ၿပီး ဟန္မပ်က္စားလိုက္သည္။ ဒီအခက္ခဲေလးကိုေတာင္ မေက်ာ္လႊားႏိုင္ရင္ ေယာက်ာ္းေကာင္း ဘယ္ျဖစ္ႏိုင္မလဲဟု ေတြးေနသည္။ ဝမ္ခ်ဳံးက သူ႔ေရွ႕မွာ ရႈနင္က ဒီအစားစာေတြကို အင္မတန္ စားေကာင္းသည့္ အစားစာလို႔ ခန႔္ညားစြာ စားေသာက္ေနသည္ကိုျမင္ေတာ့ သူ႔မ်က္လုံးသူ မယုံႏိုင္ေအာင္ျဖစ္သြားသည္။ ရႈနင္လို အဆင့္တန္းျမင့္သည့္ သခင္ေလးက ဒါကို တကယ္စားႏိုင္တာလား...
ရွန္းက်ိဳးက သူ႔ေန႔လည္စာဘူးေလးႏွင့္ ေရာက္လာၿပီး ရႈနင္ကို ေျပာခဲ့သည္။
"ငါက မဖိတ္ဘဲ မင္းနဲ႔အတူူတူလာစားရင္ မင္းစိတ္ဆိုးမလား ?"
" တစ္ေယာက္တည္းစားတာက အထီးက်န္ဆန္လြန္းတယ္၊ ဦေလးအတူတူလာစားတာကို ႀကိဳဆိုပါတယ္၊ ဦး ေလး.... အလုပ္အကိုင္ေျပာင္းဖို႔စဥ္းစားဖူးလား"
ရွန္းက်ိဳး- "ငါက င့ါ အိပ္မက္ပဲ"
ရႈနင္က အာလူးေၾကာ္ကိုယူကာ ထမင္းထဲ ျမႇဳပ္ၿပီး စားလိုက္သည္။ စားရတာ မဆိုးေပမယ့္ အသားမပါလို႔ က်န္သခင္ေလးေတြအတြက္ အရမ္းခက္ေနသည္။
"ဒါက မေကာင္းလို႔လား...မင္း စိတ္မရွိရင္ ဦးေလးထဲက ငါးကို စားပါလား "
႐ိုက္ကူးေရးအဖြဲ႕သားေတြထက္ ဒါ႐ိုက္တာနဲ႔ အဓိက သ႐ုပ္ေဆာင္ေတြရဲ႕ထမင္းဘူးထဲမွာ ငါးေၾကာ္ေသးေသးေလးေတြ ပါေနလို႔ ပိုေကာင္းတယ္ဆိုရမည္။
ရႈနင္က ယဥ္ေက်းမႈအရ မျငင္းပဲ ထည့္ေပးသည့္ ငါးေၾကာ္ကို ကိုက္ကာ စားရင္းေမးလိုက္သည္။
"ဦးေလး..ဒီထမင္းဘူးကို ကြၽန္ေတာ္ ေစာဒက တက္တာ မဟုတ္ေပမယ့္..ဦးေလး ႐ိုက္ကူးေရးမွာ ပိုက္ဆံျပတ္ေနသလားလို႔ ေမးပါရေစ "
ဒီေကာင္ေလးက တကယ့္ကို အျမင္စူးရွတာပဲ...
ရွန္းက်ိဳးက စိတ္ရႈပ္ေထြးစြာ လက္ကိုတင္းတင္းဆုပ္လိုက္ေပမယ့္ေနာက္ဆုံး အေရထူေနသူပီပီ အမွန္တိုင္းေျပာလိုက္သည္။
-" ေကာင္းၿပီ၊ ငါ ဘာမွ ဖုံးလို႔ မရဘူး၊ စာေပအႏုပညာ ရသကို အေျခခံတဲ့ ဇာတ္ကားေတြက လူႀကိဳက္မ်ားတာမဟုတ္ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူေတြ စိတ္မ ၀ င္စားၾကဘူး။ "
"ဦး ေလးက ဒါ႐ိုက္တာျဖစ္ေနတာေၾကာင့ ္ပိုက္ဆံေတြက ဘယ္လို ဇာတ္ကားကေန ဝင္လာႏိုင္တယ္ဆိုတာ ပိုသိမွာေပါ့ "
"အင္း..လတ္တေလာမွာ လူေတြက သရဲကားနဲ႔ ေျခာက္ျခားစရာဇာတ္လမ္းေတြကို ပိုႀကိဳက္ၾကတယ္... "
ဒါ႐ိုက္တာႀကီးက ရႈနင္လို ကေလးတစ္ေယာက္ကို သူ ႀကဳံေတြ႕ေနရသည့္ အခက္ခဲကို မထင္မွတ္ပဲ ဖြင့္ေျပာလိုက္မိသည္။ ေန႔လည္စာ ထမင္းဘူးကို ၾကည့္ၿပီး သူ႔ေငြေၾကးအေျခေနကို တခါတည္း တန္းေျပာႏိုင္တဲ့ကေလးက ထူးျခားတာေတာ့ အမွန္ပဲ။ သူက အခက္ခဲၾကားက ေတာင့္ခံၿပီး႐ိုက္ကူးေနရသည္။ ဒီအခက္ခဲကို ၿမိဳသိပ္မထားပဲ ကေလးတစ္ေယာက္ကို ဖြင့္ေျပာရင္း ရင္ထဲ သက္ေတာင့္သက္သာ ျဖစ္လာသည္။ ဒီကေလးက ေလွေပၚက ဆင္းၿပီး သူ႔ကို ႏူတ္ဆက္ကတည္းက သူက ခံစားခ်က္ေကာင္းေနခဲ့တာျဖစ္သည္။
အခု သူ႔အေျခေနက ဆက္လက္႐ိုက္ကူးရတာ အရမ္းခက္ခဲေနသည္။ အဓိက မင္းသားက ျမင္းေပၚက ျပဳတ္က်ၿပီး ဒဏ္ရာရသလို ညပိုင္းက မိုး႐ြာလို႔ သူတို႔ စခန္းက မိုးေရယိုကာ အခက္ေတြ႕ေနသည္။ အေျခေနက ဆက္လက္႐ိုက္ကူးႏိုင္ျခင္းရွိ၊ မရွိ မသိရွိရသေလာက္ခက္ခဲေနသည္။
ရႈနင္ကမဂၢဇင္း၌ ရွန္းက်ိဳး ၏အင္တာဗ်ဴးကို ယခင္ကေတြ႕ခဲ့ဖူးသည္။ သူသည္ ေႏြဦးရာသီ ဆိုတဲ့ဇာတ္ကားကို ႐ိုက္ကူးခဲ့ၿပီး ႐ုံတင္ခ်ိန္မွာ သာမန္ပဲျဖစ္ၿပီး ႐ုံတင္ဝင္ေငြက အရမ္းနည္းခဲ့သည္။ ဒီဇာတ္ကားကို ရွန္းက်ိဳးက သူ႔အိမ္ကို ေရာင္းၿပီး႐ိုက္ကူးခဲ့ရတာ ျဖစ္သည္။ ပထမ သူ႔မိန္းမက သူ႔အႏုပညာအရည္ခ်င္းကို ယုံၾကည္ၿပီး သူ႔ေနာက္ကို လိုက္ခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ေတာ့ အကုန္ ဆုံးရႈံးခဲ့ၿပီးေနာက္ သူ႔ကို ကြာရွင္းသြားခဲ့သည္။ သူတို႔သားေလးက ထိုစဥ္က ေက်ာင္းတက္ေနဆဲျဖစ္သည္။
ေနာက္ပိုင္းမွာ ရွန္းက်ိဳးက ရဲစုံေထာက္ဇာတ္လမ္းကို စတိုင္ေျပာင္းကာ ႐ိုက္ကူးခဲ့ၿပီး လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ေအာင္ျမင္ လာမည္ျဖစ္သည္။ ရွန္းက်ိဳးက ဘဝမွာ ဘယ္ေလာက္ခက္ခဲေပမယ့္ သူ႔ယုံၾကည္မႈကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ရဲရဲရင့္ရင့္ ရပ္တည္ခဲ့လို႔ ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္ထိ ေက်ာ္ၾကားတဲ့ နာမည္ႀကီးဒါ႐ိုက္တာ ျဖစ္လာမည္ျဖစ္သည္။ ေနာက္ပိုင္း သူ႐ိုက္တဲ့ ဇာတ္ကားတိုင္က ေပါက္ၿပီးအ ျမတ္ အရမ္းရမည္ျဖစ္သည္။
ရႈနင္ကဖု န္းကိုထုတ္ၿပီးကားေမာင္းသူအား ေမးလိုက္သည္။
"ေဟ့၊ ခင္ဗ်ား ဘယ္မွာလဲ"
"သခင္ေလး ကြၽန္ေတာ္စတူဒီယိုအျပင္ဘက္မွာရွိတယ္"
"ကြၽန္ေတာ့္ အစ္ကိုရဲ႕ နာမည္ကဒ္တစ္ခု ယူလာေပးပါ"
ရႈနင္က သူ႔ကိုယ္ပိုင္ေငြအားလုံးက ေဆာက္လုပ္ေရးႏွင့္ အိမ္ၿခံေျမထဲ ရင္းႏွီးထားလိုက္လို႔ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားထဲ ထည့္ခ်င္ေပမယ့္ မရွိေတာ့ေပ။ သူ႔အကိုႀကီးကို ဒီ႐ုပ္ရွင္လုပ္ငန္းထဲ ရင္းႏွီးခိုင္းဖို႔ ရည္႐ြယ္ထားသည္။
ကားေမာင္းသူႏွင့္သက္ေတာ္ေစာင့္သည္အလ်င္အျမန္ဝင္လာၿပီး လူအမ်ားအျပားက သူတို႔ကိုေတြ႕ျမင္ခဲ့သည္။
က်န္းခ်ီက ဒီလူေတြကိုေတြ႕ေတာ့ ရႈနင္က အပန္းေျဖခရီးထြက္လာစဥ္ ဘာေၾကာင့္ ကိုယ္ရံေတာ္နဲ႔ ကားေမာင္းသမားကို ေခၚလာသလဲဆိုတာ နားမလည္ေတာ့ေပ။ က်န္းခ်ီနဲ႔ ထ်န္းက်ားေဟြ႕တို႔ တေယာက္ကို တေယာက္ၾကည့္လိုက္ၾကသည္။
"ဒါက သခင္ေလးဟိန္ရဲ႕ စီးပြားေရးကဒ္ပါ သခင္ေလး "
သူက သူ႔သခင္ငယ္ကို ကာကြယ္ဖို႔အတြက္သူေရာက္လာကတည္းက ဒ႐ိုင္ဘာက ေပါ့ေပါ့ပါးပါးအဝတ္အစားေတြကို ဝတ္ဆင္ထားတယ္၊ သူေမာင္းတဲ့ကားက အနက္ေရာင္ ေမာ္ဒယ္နိမ့္ ကားတစ္စီးပါ။ ဒါက သြားလာရလြယ္ကူၿပီး လူေတြကို သတိမထားမိေစေပ။
ရႈနင္က အကိုႀကိးရဲ႕ အနက္ေရာင္ေပၚ ေ႐ႊေရးစာလုံးနဲ႔ ခန႔္ထည္သည့္ အရည္ေသြးေကာင္းလွသည့္ ကဒ္ကိုၾကည့္ကာ ကဒ္က အကိုႀကီးလို ခန႔္ညားလွသည္ဟုေတြးကာ ထိုကဒ္ကို ရွန္းက်ိဳးဆီေပးလိုက္သည္။
"ဒါက ...... "
" ကြၽန္ေတာ့္ နာမည္ကရႈနင္ပါ။ ဒါက ကြၽန္ေတာ့္ အကိုရဲ႕ကဒ္ပါ။ အကိုႀကီးက ႐ုပ္ရွင္ကို သေဘာက်ၿပီး သူနဲ႔ ဦးေလးက ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈအေၾကာင္းေျပာႏိုင္တယ္။ ဦးေလးရဲ႕ ေနာက္႐ုပ္ရွင္အေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ကိုေျပာလိုက္ပါ့မယ္ "
ဒါေပမယ့္ ရွန္းက်ိဳး အခု႐ိုက္ေနတဲ့ ဇာတ္ကားက ရႈံးမည္ကို သူသိေနသည္။
ရွန္းက်ိဳးက ကေလးေလးလို႔ သူျမင္ေနသည့္ ခ်ာတိတ္ဆီက ခုလို ေျပာလာၿပီး စီးပြားေရးကဒ္ေပးခံရမည္ဟု မထင္ခဲ့ေပ။ ဒီကေလးက ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားထဲရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံတာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းမည္ဟု စိတ္ကူးယဥ္ေနပုံရသည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီကဒ္ကို ၾကည့္ရတာ အရမ္းကို အထက္တန္းက်ၿပီး ဒါက အေရးႀကီးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ ဦး ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ေ႐ႊျဖင့္ျပဳလုပ္ထားေသာစာလုံးမ်ားျဖင့္ ရႈဟိန္ ဟု ေရးထားတာကို ရွန္းက်ိဳးေတြ႕လိုက္ရသည္။
"ဒါက ကြၽန္ေတာ္႐ိုက္ကူးျခင္းလုပ္ငန္းကို ပထမဆုံးအႀကိမ္ေတြ႕ရတာပါ။ အရမ္း အံ့ၾသစရာေကာင္းတယ္၊ တစ္ကမာၻလုံးက လူေတြျမင္ႏိုင္ဖို႔ ဦးေလးရဲ႕စိတ္ကူးစိတ္သန္းကို႐ိုက္ျပႏိုင္တာ ဦးေလးက အရမ္းေတာ္တာပဲ "
ထိုကဲ့သို႔ေသာစကားလုံးမ်ားကိုေျပာဆိုသူမ်ားသည္ မ်ားေသာအားျဖင့္လူႀကီးေတြျဖစ္ေပမယ့္ အခု ခ်ာတိတ္ေလးတစ္ေယာက္က ေတာက္ပစြာ ၾကည့္ၿပီး စိတ္အားထက္သန္စြာေျပာေနာကို ၾကားရေတာ့ ရွန္းက်ိဳး စိတ္အားတက္ႂကြလာသည္။
-" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ လာၾက၊ စားၾကစို႔၊ "
ရွန္းက်ိဳးက ကဒ္ကို ေသခ်ာသိမ္းထားသည္။ ေငြေၾကးအရင္းႏွီးေတာင္းခံတာထက္ အေရးႀကီးသူတစ္ေယာက္နဲ႔ ေကာင္းတဲ့ဆက္ဆံေရးကို ထိန္းသိမ္းထားတာေကာင္းပါတယ္။
က်န္းခ်ီ၊ ထ်န္းက်ားေဟြ႕တို႔က ႐ိုက္ကြင္းက ေကြၽးတဲ့ ထမင္းကို မစားခဲ့ေပ။ ေန႔လည္႐ိုက္ကူးေရးတြင္ ရႈနင္က ဒါ႐ိုက္တာႏွင့္ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ကာ ေဆြးေႏြးေနပုံကိုၾကည့္ၿပီးသူတို႔က ဘာေၾကာင့္ ရႈနင္ကို မယွဥ္ႏိုင္ေအာင္ အားနည္းရသလို ဆိုၿပီးေတြးကာ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနၾကသည္။ အျခားသခင္ေလးေတြလည္ းဒီလိုေတြးေနၾကသည္။
စိတ္မေပ်ာ္ၾကတဲ့ သခင္ေလးေတြက ဝမ္ခ်ဳံးကို ေခၚၿပီး ျပသနာရွာၾကသည္။ သူတို႔ထဲက တစ္ေယာက္က ပဝါကို လိုခ်င္ၿပီး တစ္ေယာက္က ေရဘူးလိုခ်င္ေနသည္။ ဒါေတြအားလုံးက ေလွေပၚမွာပါသြားၿပီျဖစ္သည္။ အခု သူတို႔က ဝမ္ခ်ဳံးကို ေအာ္ေခၚေနရလို႔ စိတ္တိုကာ ေျပာေနၾကသည္။
"ငါတို႔မင္းကို ဆက္သြယ္လို႔ရေအာင္ ဘာေၾကာင့္ ဖုန္းတစ္လုံး မဝယ္ထားရတာလဲ.. "
မင္း႐ူးေနလား.. ငါ ပိုက္ဆံရွိလို႔ကေတာ့ ဝယ္ၿပီးၿပီေပါ့ဟု ဝမ္ခ်ဳံးက စိတ္ထဲကေနပဲ ျပန္ေျပာႏိုင္သည္။ လက္ေတြ႕တြင္ သူက ထိုေကာင္ေလးေတြကို လက္သီးျဖင့္ ထိုးခ်င္ေပမယ့္မလုပ္ရဲေပ။ ဒါေပမယ့္ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွာ အမူယာေတြ ေပၚေနလို႔ ထိုေကာင္ေလးေတြက ရန္စလိုက္သည္။
"မင္းက ငါတို႔ထက္ အရပ္ရွည္႐ုံနဲ႔ ငါတို႔ထက္ သာတယ္လို႔ မင္းထင္လား?"
"ဒီေကာင္ ဝမ္ခ်ဳံးက ငါတို႔ကို ဘယ္လို သေဘာထားေနတာလဲ?"
"မင္းက ငါတို႔ သနားလို႔ ခိုင္းဖို႔ ေခၚခဲ့လို႔သာ ဒီကို လာႏိုင္တာ။ မဟုတ္ရင္ မင္းက အမိုက္သာသာေကာင္ပဲ။ "
"...... "
ငယ္႐ြယ္ေသာသခင္ေလးေတြက ဝမ္ခ်ဳံးကို ရန္စၿပီး ေပ်ာ္စရာရွာေနၾကသည္။ က်န္းခ်ီနဲ႔ ထ်န္းက်ားေဟြ႕က ျမင္ေပမယ့္ မတားၾကေပ။ ဝမ္ခ်ဳံးက ဘာမွ ထူးထူးျခားျခား မလုပ္ႏိုင္ရင္ သူတို႔လည္း ဒီလိုဆက္ဆံမွာပဲေလ။
ႏွစ္နာရီၾကာေတာ့ေလွျပန္ေရာက္လာတယ္။ ေခၚဆိုမႈကိုလက္ခံရရွိၿပီးေနာက္ က်န္းခ်ီက အရမ္း စိတ္လႈပ္ရွားစြာျဖင့္ သူသည္အဖြဲ႕လိုက္မက္ေဆ့ခ္်တစ္ခုပို႔ကာ အတူတူထြက္ခြာရန္အျပင္သို႔ထြက္ခဲ့သည္။ ရွန္းက်ိဳးလည္း လိုက္ပါႏူတ္ဆက္ၿပီး ရႈနင္က ေလွျဖင့္ ထြက္လာခဲ့သည္။
ေနာက္လာမည့္႐ုပ္ရွင္အတြက္ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူကို သူ ေသခ်ာရွာမည္ဟု စဥ္းစားထားသည္။ သူ႔ကို ေစာ္ကားမည့္လူကို ေငြရွင္အျဖစ္ မလိုခ်င္ေပ။ လူတစ္ေယာက္နာမည္ႀကီးလာတဲ့အခါ လူမ်ားစြာရဲ႕ခ်ီးမြမ္းမႈကိုခံရလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ေက်ာေနာက္ကြယ္မွာ မနာလိုစိတ္နဲ႔မထီမဲ့ျမင္ျပဳျခင္း ျပဳတာကို ခံေနရတယ္။ မင္း မေအာင္ျမင္ရင္ေတာ့ မင္းကို ဝိုင္းၿပီး တဆုံးထိုးခ်လိမ့္မည္။
သူတို႔ တည္းတဲ့အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ ညပိုင္ းရႈနင္က ေခြးေဟာင္သံကို ၾကားလိုက္ရသည္။ က်န္းခ်ီက ႐ိုး႐ိုးေရတြင္းထဲက ေရကို မေသာက္ႏိုင္လို႔ ဝမ္ခ်ဳံးကို ေရသန႔္ဘူး သြားဝယ္ခိုင္းခဲ့သည္။ ညႀကီးအျပင္ထြက္လို႔ ေခြးေတြက ဝမ္ခ်ဳံးကို ဝိုင္းလိုက္လို႔ ဝမ္ခ်ဳံးက ေသေျပးရွင္ေျပး ေျပးခဲ့ရၿပီ းဖိနပ္လည္းျပတ္ခဲ့ရသည္။ အိမ္သားေတြက ေခြးကိုထြက္ေမာင္းေပးလိုက္ရသည္။
သူ႔ရဲ႕ဝမ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းေသာျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ၿပီး ၿခံဝင္း၌ထိုင္ေနေသာ သခင္ေလးမ်ားက က်ယ္ေလာင္စြာ ဟားတိုက္ရယ္ေနၾကသည္။
ထ်န္းက်ားေဟြ႕က လွမ္းေမးလိုက္သည္။
'ေရဘယ္မွာလဲ' ဟုသူေမးသည္။ Wang Cong
ဝမ္ခ်ဳံးသည္ေဘာင္းဘီထဲမွေရတစ္ပုလင္းကို ထုတ္ယူလိုက္သည့္အတြက္အလြန္အရွက္ရခဲ့သည္။
က်န္းခ်ီ သည္ထိုအရာကိုယူၿပီးလွ်င္ ဖြင့္ၿပီးေသာက္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္သူ၏ပိုက္ဆံအိတ္မွ ယြမ္ငါးရာကိုထုတ္ၿပီး ဝမ္ခ်ဳံးကို ေပးခဲ့သည္။
တကယ္ေတာ့ ဝမ္ခ်ဳံးက ဒီပိုက္ဆံကို ဆြဲစုတ္ကာ က်န္းခ်ီရဲ႕မ်က္ႏွာကို ေပါက္လိုက္ကာ 'မင္း႐ူးေနတာလား။ မင္းကိုယ္မင္း အရမ္းခ်မ္းသာတယ္လို႔မင္းထင္တယ္ထင္သလား။ ' လို႔ ေအာ္ေျပာလိုက္ခ်င္ေပမယ့္ သူ႔မိသားစုကဆင္းရဲလြန္းတယ္၊ သူ႔အေမကေဆး႐ုံတက္ေနတုန္းမွာ ပိုက္ဆံလိုတယ္။
ဝမ္ခ်ဳံးက အထက္တန္းလႊာေတြ တက္တဲ့ ေက်ာင္းကို ဝင္ခ်င္လို႔ သူ႔မိသားစု၏ေငြအေျမာက္အမ်ားကိုကုန္ဆုံးခဲ့သည္။
ဒါေၾကာင့္ သူက ေပးတဲ့ပိုက္ဆံကို ယူၿပီး လွည့္ထြက္ခဲ့သည္။
ရႈနင္က အိမ္အတြင္းကေန ထိုျမင္ကြင္းတစ္ခုလုံးကိုျမင္ေတြ႕ခဲ့ရသည္။ သူ၏ပါးစပ္ေထာင့္မွ အၿပဳံးတစ္ခုေပၚလာၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခ်မ္းသာပါၿပီဆိုတဲ့ လူေတြက အထက္စီးဆန္ၿပီး တဖက္သူကို နိမ့္ခ်ခ်င္ၾကသည္။ သူတို႔လည္း အျမင့္ကေန ျပဳတ္က်ခ်ိန္မွာ ဒီထက္မက နိမ့္ခ်ခံရမွာပဲေလ။ ဒီအခ်က္ကို အရင္ဘဝက ရႈနင္ကိုယ္ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရၿပီးၿပီ။ သူ႔အေမရင္းက သူပိုင္ဆိုင္သမွ်ကို အပိုင္စီးၿပီး လူသတ္သမားဌားၿပီးသတ္ခိုင္းတာကို ခံခဲ့ရသည္။
ဒီဘဝမွာေတာ့ရႈနင္က သူ႔ေဘးက အဆိပ္လို မိတ္ေဆြတုေတြကို နည္းနည္းမွ သည္းခံမည္ မဟုတ္ေတာ့ေပ။ အရင္ဘဝက သူ႔ကိုလုပ္ထားသမွ် အားလုံး ျပန္ေပးဆပ္ေအာင္လုပ္ရမည္ဟု ေတြးေနသည္။
သူတို႔ 5 ရက္တာ ေပ်ာ္ပါးခဲ့ၾကၿပီး ေလယာဥ္ေပၚမွဆင္းလာၾကၿပီး C ၿမိဳ႕ကိုေရာက္ခ်ိန္မွာ ညေမွာင္ေနေလၿပီ။ ရႈနင္က လင္ကြန္းကားျဖင့္ အိမ္ကို မျပန္ပဲ ဟိုတယ္ကို ေခၚေဆာင္လာျခင္းခံလိုက္ရသည္။
အကိုႀကီးက ဘာစီစဥ္ထားတာပါလိမ့္ဟု ေတြးကာ ရႈနင္က စိတ္လႈပ္ရွားစြာ လိုက္ပါလာခဲ့သည္။
*-*
YOU ARE READING
ရေခဲတုံးအကိုကြီးကို ဆွဲဆောင်သော ဝံပုလွေညီငယ်လေး
RomanceMyanmar Translator _ May King Start date _ August 12, 2020 End date _ October 25, 2021 (completed)
