ရေခဲတုံးအကိုကြီးကို ဆွဲဆောင်သော ဝံပုလွေညီငယ်လေး

ရှုဟိန် - 2

ရှုဟိန် - 2

တစ်ညမှာ စာဖတ်ခန်းထဲ  အလုပ်နဲ့ပတ်သတ်တဲ့ ပြသနာပေါ်လို့ ဖုန်းနဲ့ ဖြေရှင်းနေတုန်း ရှုနင်က တံခါးကို ဖွင့်ပြီး ဝင်မလို့လုပ်ခဲ့တယ်။ ငါ့ စိတ်တွေက တဖက်က ပြသနာပေါ် အရမ်းအာရုံရောက်နေတဲ့အချိန် လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ငါ့ မျက်လုံးတွေက အေးစက်မာကျောနေတယ် ထင်ပါရဲ့... ရှုနင်ရဲ့မျက်နှာက ချက်ချင်းဖြူယော်ပြီး အလန့်တကြား စာဖတ်ခန်းတံခါးကို ပိတ်ပြီး ထွက်ပြေးသွားခဲ့တယ်။

အဲ့ဒီည သူက ငါ့ အိပ်ခန်းထဲကို မလာခဲ့ဘူး။ ပထမ ငါ ဘာလုပ်ရမလဲ မသိပေမယ့် အရမ်းလန့်သွားတဲ့ ကလေးကို စိတ်ပူလို့ငါ  ပထမထပ်က သူ့အိပ်ခန်းလေးဆီကို ဆင်းလာခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့အခန်းတံခါးကို သော့ခတ်ထားလို့ ငါ မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်မိတယ်။

သူ ဘာကို ကြောက်သွားခဲ့တာလဲ...

ငါ အိမ်တော်ထိန်းဆီကနေ သူ့အခန်းသော့ကို ယူပြီး ဖွင့်ဝင်ခဲ့တော့ အိပ်ယာထက်မှာ စောင်ခေါင်းမြီးခြုံပြီး အိပ်ပျော်နေတဲ့ ကလေးလေးကို သနားစဖွယ်တွေ့လိုက်ရတယ်။ သူ့ပုံစံလေးကို ကြည့်ပြီး ငါ့ရင်ထဲက သနားကြင်နာမှုတွေက အတားဆီးမရှိ ထွက်ပေါ်လာခဲ့တယ်။ ငါ ခဏ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး ငါ့ အိပ်ခန်းကို ပြန်မသွားခဲ့တော့ပဲ ကလေးလေးရဲ့ အိပ်ယာပေါ်တက်ပြီး နှစ်ယောက်သားပေါ် စောင်ခြုံလိုက်ပြီး ကလေးလေးကို ထွေးပွေ့ပြီး အိပ်လိုက်တယ်။

မနက်မိုးလင်းလာတော့ ဒီကောင်လေးရဲ့ မျက်နှာက ငါ့ကို မြင်လိုက်ရချိန်မှာ အံ့သြတကြီးဖြစ်သွားတာကို တွေ့လိုက်ရတော့ ငါ ပြုံးချင်ချင်ဖြစ်သွားတယ်။ သူ့ကို ဆေးကြောဖို့ပြောလိုက်ပြီး ငါ အခန်းပြင်ကို အမြန်ထွက်လာခဲ့တယ်။

ငါ ဘယ်လိုဖြစ်သွားခဲ့တာလဲ။ ငါ့ အိပ်ယာမဟုတ်တဲ့ နေရာမှာ ငါ ပထမဆုံး နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်သွားခဲ့တာပဲ။ ဒီကလေးလေးက ငါ့စိတ်ကို ငြိမ်းချမ်းစေတာလား....

အဲ့ဒီနေ့ ကျောင်းဆင်းချိန်ကို ငါ သူ့ဆီသွားတော့ သူတို့ကျောင်းက နေ့လည်ကတည်းက စာမေးပွဲပြီးလို့ ဆင်းသွားပြီတဲ့။ ဒီကောင်လေး အိမ်ကိုလည်း မရောက်ပဲ ဘယ်ကို ထွက်သွားတာလဲ...

ငါ စိတ်ပူပြီး သူ့ဆီကို ဖုန်းဆက်လိုက်တော့ တဖက်က ပြန်ထူးတဲ့ အသံတိုးတိုးလေးကိုကြားလိုက်ရတော့ ငါ စိတ်ပူပြီး လေသံမာမာနဲ့သူ့ကိုမေးလိုက်မိတယ်။

ဒါပေမယ့် သူက အမှန်တိုင်းဖြေခဲ့တယ်။ အခြားမြို့မှာရှိတဲ့ သူ့ဦးလေးဆီကိုရောက်နေတာတဲ့။ ပြီးတော့ ပိုကျေနပ်စရာကောင်းတာက ကလေးလေးက ငါ့ကို ချက်ချင်းတောင်းပန်ခဲ့တယ်။ နောက်ပိုင်း ငါ့ကို မပြောပဲ ခုလို ထွက်မသွားတော့ပါဘူးဆိုတဲ့ ကတိကိုရလိုက်တော့ ငါ့ ဒေါသတွေ အကုန်ပျောက်သွားခဲ့တယ်။

ကားဒရိုင်ဗာကို သူ့ဆီလွှတ်ပြီး ငါကြိုခိုင်းလိုက်တယ်။ သူ ပြန်မရောက်မချင်း ငါ စိတ်မချနိုင်ဖြစ်ပြီး ခြံထဲ ထွက်စောင့်နေမိတယ်။ အိမ်က ကားဆိုက်လာပြီး ကားထဲကနေ ကလေးလေး ထွက်လာတာကို မြင်ရမှာ ငါ့ရင်ထဲက အပူတွေ လျော့သွားသလို ထင်ရတယ်။

ကလေးလေးက မထင်မှတ်ပဲ ငါ့ကို ပြေးဖက်ခဲ့တော့ ငါ့ကိုယ်က တောင့်ခနဲဖြစ်သွားခဲ့တယ်။ ငါ့ကို ဘယ်ကလေးမှ ခုလိုလက်ပွန်းတသီး မနေဖူးပေမယ့် ဒီကလေး ငါ့ကို ခုလို နီးနီးကပ်ကပ်နေတာကို ငါ သဘောကျတယ်။ အဖိုးလည်း ငါတို့ နှစ်ယောက် ရင်းနှီးတာကို မြင်တော့ အရမ်းကျေနပ်သွားပုံရတယ်။

အိမ်ကိုရောက်တာ မကြာသေးပေမယ့် နင်နင် ဆိုတဲ့ ဒီကလေးလေးက အိမ်က အဖေနဲ့ င့ါရဲ့ သဘောကျမှုကိုသာမက အဖိုးရဲ့ သဘောကျမှုကိုပါ ရအောင်ယူနိုင်ခဲ့တယ်။ ဒီကလေးရဲ့ ပင်ကိုယ်စိတ်ထားလေးက ချစ်စရာကောင်းတော့ ဘယ်သူမဆို သူ့ကိုချစ်မိမှာပဲလေ...
 
ရှုနင်ကို လက်တွဲပြီး ငါ အထဲကိုဝင်လာချိန် သူ့ကိုယ်က အသားလေးက အေးစက်နေတယ်။ သူ့ကို နေ့တိုင်း နွားနို့တိုက်ပေမယ့် အရမ်းကို ပိန်ပါးသေးကွေးနေတုန်းပဲ။ သူက ရာသီဥတုဒဏ်ကို ဘယ်ခံနိုင်မလဲ။ ငါ သူ့ကို သေချာဂရုတစိုက် ကျွေးမွေးမှဖြစ်တော့မယ်။

ဒါပေမယ့် အိမ်ထဲကိုဝင်လာတော့ ဧည့်ခန်းထဲက သူ့အမေကို မြင်တော့ သူက ငါ့လက်ကို လွှတ်ချပြီးမသိသလို နေလိုက်တယ်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတာကို ငါ သိပေမယ့် ငါ့လက်ကို လွှတ်လိုက်လို့ ငါ စိတ်ထဲ သိပ်မကောင်းဘူး။

ငါတို့ရဲ့ပထမဆုံးလက်တွဲတာလေးက ချင်ယွိကျိုး ကြောင့် ကြာကြာမတွဲလိုက်ရဘူး။

ဒီည ပါတီပွဲမှာ ငါက ရှုမိသားစု ပရောဂျက်ကို အပြောင်းအလဲ အလဲအထပ်လုပ်ဖို့ ဧည့်သည်ကြားမှာ စကားပြောဆိုနေရင်း လှေကားကနေ ဆင်းလာတဲ့ ကောင်လေးကို ဖြတ်ခနဲမြင်လိုက်ရပြီး ငါ သူ့နားကို သွားချင်ပေမယ့် သွားခွင့်မရလိုက်ဘူး။ ချင်ယွိကျိုးကလည်း ရှုမိသားစု ပရောဂျက်ကို တာဝန်ယူချင်နေပေမယ့် ငါ့ အမေဘက်က အမျိုးတွေဆီက သိလိုက်ရတဲ့ သတင်းကြောင့် အဖေက ငါ့ကိုပဲ ဒီပရောဂျက် အလဲအထပ်ကို တာဝန်ယူလုပ်ခိုင်းခဲ့တယ်။

ငါ အောင်မြင်အောင် လုပ်နိုင်ခဲ့ပြီး နောက်ဆုံး အိပ်ချိန်ရောက်မှ ငါ့ အိပ်ယာထဲမှာ အသင့်ရောက်လာတဲ့ ကောင်လေးကြောင့် အမောတွေပြေသွားခဲ့ရတယ်။ သူဝတ်ထားတာ ဒီနေ့ အရမ်းကြည့်ကောင်းလို့ ငါ သူ့ကို ချီးကျူးလိုက်တော့ သူက ကျေနပ်သွားပြီး မျက်လုံးလေးတွေက ကွေးညွတ်သွားခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီည သူက ငါ့ကို အိပ်ယာဝင် အနမ်းမပေးပဲ အိပ်သွားခဲ့လို့ ငါ့မှာ ဟာတာတာနဲ့ ကျန်ရစ်ခဲ့တယ်။

ကောင်လေး..မင်းက ဘာကြောင့် ငါ့ကို အချိန်တိုအတွင်း ငါ့စိတ်ကို ဖမ်းစားနိုင်ရတာလဲ....

ရှုနင်ရဲ့ မွေးနေ့မှာ အဖေကိုယ်တိုင် သူ့အတွက် ဖုတ်ပေးတဲ့ ကိတ်မုန့်ကို သူက ငါ့ကို ကျွေးခဲ့တယ်။ ငါ... သူကိုယ်တိုင်ခွံ့ ကျွေးတဲ့ ကိတ်မုန့်ကို စားလိုက်ရတဲ့အချိန် ရင်ထဲ အရမ်းကိုပျော်သွားခဲ့ပေမယ့် ငါ့ ပါးစပ်က ထွက်မိသွားတဲ့ စကားလုံးတွေက "ဆီများတယ်.." ဆိုတဲ့စကားပဲ...

ငါ.. ကလေးလေးကို ပြောချင်တာ အရမ်းများပေမယ့် ငါ ဘာပြောရမှန်းမသိဖြစ်နေတယ်။ ငါ ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ။ ဘယ်အရာကိုမှ မတုန်လှုပ်ပဲ ဖြေရှင်းလာနိုင်တဲ့ ငါက 13 နှစ်က ကလေးလေးတစ်ယောက်ကြောင့် တည်ငြိမ်မှုတွေ ပျောက်နေတာ မယုံနိုင်စရာပဲ....

ငါ စာဖတ်ခန်းထဲမှာ မတ်တပ်ရပ်ရင်း စာအုပ်တစ်အုပ်ကို ကိုင်နေတုန်းမှာ ဒီကလေးက အခန်းထဲ ဝင်လာပြီး ငါ့ရင်ခွင်ထဲကို ခုန်ဝင်ခဲ့တယ်။ သူ ပြုတ်ကျသွားမှာစိုးလို့ ငါ စာအုပ်ကို လွှတ်ချပြီး သူ့ကို ဆီးဖက်ထားလိုက်တယ်။ ငါ့ကိုယ်ကို တင်းတင်းဖက်ထားတဲ့ လက်လေးတွေကြောင့် ငါ့စိတ်တွေ ရှုပ်သလိုဖြစ်သွားပေမယ့် သူ့လက်လေးတွေက ခွာသွားချိန်မှာ ငါ့ရင်ထဲ လစ်ဟာသွားပြန်တယ်။

ကလေးလေးက သူ့ကျောင်းက ရတဲ့ အဆင့်ကို ဂုဏ်ယူပြီးလာပြောပြခဲ့တာလေ။ သူလေး ထွက်သွားတော့ ငါ ငေးမောပြီး ကျန်ရစ်ခဲ့တယ်။ ငါ့ ခံစားချက်ကို ငါ ပြန်ဆန်းစစ်ဖို့ လိုနေပြီ။ ငါ သက်ပြင်းရှိုက်ပြီး အကြည့်လွဲလိုက်ချိန်မှာ ငါ့ စာဖတ်ခန်းထဲက အနက်ရောင် ဆိုဖာကို အကြည့်ရောက်သွားတယ်။ ဒီဆိုဖာက မာလွန်းတယ်။ ကလေးလေး အိပ်ရင် ကျောတွေနာကုန်မလား။ ဒီဆိုဖာကို နူးညံ့တဲ့ဟာနဲ့ပြောင်းပစ်ရမယ်။ ပြီးရင် သူ ဖက်အိပ်ဖို့ လှပတဲ့ ဖက်လုံးလေးတွေကို ထားပေးရမယ်။

ဒီကလေးက အသက် 13 နှစ်ပေမယ့် ပိန်ပါးသေးကွေးလွန်းလို့ ငါ နောက်ဆုံး အဟာရပညာရှင်တွေ ဖော်စပ်ထားုတဲ့ ဆေးတိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ဒီကလေး ငါ့ စာဖတ်ခန်းထဲ လာစောင့်ပြီး အသီးစားချိန်ရောက်တော့ သူ့ကို ဆေးခါးကြီးကို ငါကိုယ်တိုင် တိုက်လိုက်တယ်။ ဆေးက ခါးလွန်းလို့ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့သွားချိန် ငါ အသီးပန်းကန်ထဲက စပျစ်သီးကို ယူပြီး သူ့ပါးစပ်နားကို ခွံပေးလိုက်မိတယ်။

သူက အလျင်စလိုနှင့် ပါးစပ်ဟပြီး စပျစ်သီးကို စားလိုက်ချိန် သူ့လျှာလေးက ငါ့ လက်ညှိုးကို အမှတ်တမဲံ့ ထိမိသွားခဲ့တယ်။ ငါ့ တကိုယ်လုံး တောင့်ခဲသွားသလို ခံစားလိုက်ရပေမယ့် ဒီကလေးလေးက ဘာကိုမှ သတိထားမိပုံမပေါ်ဘူး။

သူက ငါ လဲလိုက်တဲ့ ဆိုဖာအသစ်ကို မြင်သွားပြီး သဘောကျသွားခဲ့တယ်။ ငါ့ကို ကျေးဇူးတင်စကားဆိုရင်း ငါ့ခါးကို သူ့လက်လေးနဲ့တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ပွေ့ဖက်လိုက်ချိန် ငါ့ရင်တွေ ဆောင့်ခုန်သွားခဲ့တယ်။ သူက ငါနဲ့ အတူ ဆိုဖာပေါ် ထိုင်ပြီး အသီးစားဖို့ ပြောတော့ ငါ မငြင်းနိုင်ခဲ့ဘူး။

အသီးစားပြီးတော့ ငါက ဆိုဖာပေါ်မှာ စာဖတ်ရင်း သူက စောင့်ရင်း အိပ်ပျော်သွားခဲ့တယ်။ သူ အိပ်သွားတော့ ငါက ကိုယ်ရံတော်ကို လက်ဟန်နဲ့ခေါ်ပြီး အဲလ်ကွန်းကို အအေးလျှော့ခိုင်းလိုက်တယ်။ ငါ စာဖတ်နေရင်း ဒီကလေးလေးရဲ့ ခြေသလုံးလေးတွေကို လက်တဖက်နဲ့ အသာယာပွတ်ပေးနေမိတယ်။ ဒီလိုမျိုး ကြောင်လေးလို ချာတိတ်လေး အနားမှာ ရှိတာလည်း မဆိုးဘူးလို့ ပြောရမယ်....

ငါ စာဖတ်ပြီးတော့ သူ့ကိုပွေ့ပြီး အတူအိပ်ခဲ့တယ်။ အိပ်ယာပေါ်တင်လိုက်တာနဲ့ သူက ငါ့ရင်ခွင်ထဲကို တိုးဝင်လာခဲ့တယ်။ သူ့မျက်နှာလေးက ငါ့လည်ပင်းနားကို လာထိကပ်ပြီးအသက်ရှုသံနွေးနွေးက ငါ့ ကို လာရိုက်ခတ်နေလို့ ငါ့ကိုယ်က အပူရှိန်မြှင့်တက်လာခဲ့တယ်။

အသက် 18 နှစ်ရှိပြီဖြစ်လို့ ငါ့သူငယ်ချင်းအားလုံးက လိင်သဘာဝကို လက်တွေ့စမ်းပြီးနေကြပြီ။ ငါက မစမ်းဖူးသေးပေမယ့် ဘာကြောင့် ဒီအသေးလေးကြောင့် ငါ့ကိုယ်က နိုးကြားလာရတာလဲ...မနက်နိုးလာချိန် ဒီကလေး မထခင် ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး တင်းမာနေတဲ့ ငါ့ကောင်ကို ငါ အကြာကြီးဖြေလျှော့လိုက်ရတယ်။

ငါ... ကောင်မလေး ရှာချိန်ရောက်ပြီထင်တယ်....

ဒါကြောင့် ကျောင်းမှာ ငါ့ကို တားပြီး ရည်းစားစာပေးတဲ့ ယန်ဝေဝေဆိုတဲ့ ကောင်မလေးကို ဘာမှ မစဉ်းစားပဲ ငါပြောလိုက်မိတယ်။
"စာမေးပွဲကြီးမတိုင်ခင် ငါတို့ ကြိုးစားကြည့်ကြတာပေါ့.."

ကောင်မလေးပေးလိုက်တဲ့ ပန်းရောင် ရည်းစားစာကို ငါ အိမ်ကိုယူလာခဲ့ပြီး စားပွဲပေါ် တမင်တင်ထားလိုက်တယ်။ ငါ့ညီလေးက ထင်ထားသလိုပဲ အဲ့ဒီရည်းစားစာကို ဖတ်ကြည့်ပြီးတော့ မျက်နှာမကောင်းပဲ အခန်းထဲက ချက်ချင်း ပြန်ထွက်သွားတယ်လို့ ငါ့ကို ကိုယ်ရံတော်တွေက သတင်းလာပို့ခဲ့တယ်။

ဒီကောင်လေး စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားတာလား။ အဲ့ဒီစာထဲမှာ မကောင်းတဲ့အရာပါနေလို့လား... သူ ဘာကြောင့် စိတ်မချမ်းမသာဖြစ်သွားရတာလဲ....

ငါ အဲ့စာကို သေချာဖတ်ကြည့်ပေမယ့် ငါ့ကို ဘယ်လောက်ကြိုက်ကြောင်းပဲ ပြောထားတာကလွဲရင် ဘာမှ ထူးထူးခြားခြားမပါဘူး။ ဒီစာရွက်က ရတဲ့ရေမွှေးနံ့က ငါ့ညီရဲ့ကိုယ်သင်းနံ့လောက် စွဲမက်ဖို့မကောင်းလှဘူး။

င့ါညီလေးကို စိတ်မချမ်းမသာဖြစ်စေတဲ့ စာကို ငါလည်း အရေးမစိုက်ဘူးဆိုတာ သူ သိစေဖို့ တမင်သက်သက် ဒီစာကို ချေမွပြီး ငါ အခန်းထဲက အမှိုက်ခြင်းထဲ ပစ်ထည့်ထားလိုက်တယ်။ အဲ့ဒီကောင်လေး စိတ်ပြေပါစေတော့....

ဒါပေမယ့် သူက ငါ့ အခန်းထဲကို တော်တော်နဲ့မလာလို့ ငါ မနေနိုင်တော့ဘူး။ သူ့အိပ်ခန်းထဲကို ငါ ဝင်သွားတော့ လက်တဖက်က ပုဇွန်ကြော်တွေစားရင်း စာလုပ်နေတဲ့ ကောင်လေးကို ငါ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ဒီကောင်လေးကို မြင်လိုက်ရမှ ရှုပ်ထွေးနေတဲ့ င့ါရင်တွေက ငြိမ်သက်သွားခဲ့တယ်။ သူက ငါ သူ့ဆီကို လိုက်လာလို့ အံ့သြပြီးပျော်သွားတဲ့ပုံလေးကို မြင်တော့ ငါ့စိတ်ထဲကနေ ကြည်နူးသွားမိတယ်။

ဒီကောင်လေး ငါ့ကို စိတ်မဆိုးတော့ဘူး...

သူနဲ့ငါ ဟိုဟိုသည်သည် စကားတွေ ခဏပြောပြီးမှ ငါ့စာဖတ်ခန်းကို ပြန်လာခဲ့တယ်။  

နောက်တနေ့ မနက်ပိုင်း ငါ လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ပြီး ပြန်လာတဲ့အချိန် လှေကား အတက်လမ်းတဝက်မှာ အပေါ်ထပ်က ဆင်းလာတဲ့ နင်နင်နဲ့ သူ့အမေကို ငါ ဆုံခဲ့တယ်။ နင်နင်က ငါ့ကို ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်လေး ပြုံးပြခဲ့တယ်။ အဲ့ဒီအချိန် နင်နင်နောက်က ကပ်လျက်ပါလာတဲ့ သူ့အမေက ငါ့ကို အသံကျယ်ကျယ်နဲ့လှမ်းအော်ပြီး ငါ မထင်ထားတာကို လုပ်လိုက်တယ်။ အဲ့ဒါကတော့ သူ့သားရဲ့ပုခုံးကို သူက ကိုင်ပြီး တွန်းချလိုက်တာပဲ...

"ရှုဟိန်.. မင်းဘာလုပ်တာလဲ.."

ဒါပေမယ့် ရှုနင်က သတိရှိနေလို့ သူက ယိုင်သွားတာနဲ့ လှေကားလက်ရမ်းကို လှမ်းဖက်ပြီး ဘေးကို လှဲချလိုက်ပြီး ငါ့ကို အလန့်တကြားလေး အားကိုးတကြီးခေါ်လိုက်တယ်။
 "အစ်ကိုကြီး.."

ချင်ယွိကျိုးဆိုတဲ့ မိန်းမလား... သူ့ဖာသာ အရှိန်လွန်ပြီး လှေကားပေါ်ကနေ ပြုတ်ကျလာခဲ့တယ်။ ငါက ညစ်ပတ်တဲ့ အရာကို ထိဖို့ရွံလို့ သူမနဲ့ မထိမိစေဖို့ ဘေးကို ကပ်ရှောင်ပေးလိုက်တယ်။ သူမ လှေကားအောက်ကို ပြုတ်ကျသွားတာကို ငါ စိတ်မဝင်စားဘူး။ ငါ့ စိတ်အာရုံတစ်ခုလုံးကို ထိတ်လန့်သွားတဲ့ နင်နင်ကပဲ လွှမ်းမိုးသွားခဲ့တယ်။ လက်ရန်းလေးကို ဖက်တွယ်ရင်း အားကိုးတကြီးခေါ်နေတဲ့ ကလေးလေးနားကို ငါ အမြန်ကပ်သွားပြီး ဆေးရုံသွားဖို့ပြောပေမယ့် သူလေးက ခါးခါးသီးသီးငြင်းပြီး တီးတိုးပြောခဲ့တယ်။

"ကျွန်တော် တင်ပါးနည်းနည်း နာသွားရုံလေးပါ.."

ဒီစကားကြောင့် ငါ ကောင်လေးကို မင်းသမီးလေးလို ပွေ့ချီပြီး အပေါ်ထပ်အိပ်ခန်းကို ခြေလှမ်းကျဲကြီးနဲ့ တက်လာခဲ့တယ်။ အောက်ထပ်မှာ အဖိုး၊အဖေနဲ့ အိမ်ဖော်တစ်စုက လှေကားပေါ်က ပြုတ်ကျတဲ့ မကောင်းတဲ့ မိန်းမဘေးမှာ ဝန်းရံပြီး ဆေးရုံပို့ဖို့ လုပ်နေသံကို ကြားပေမယ့် ငါ လျစ်လျူရှုလိုက်တယ်။ သူ ပြုတ်မကျခင် အော်လိုက်တဲ့ အသံက ငါ့ကို တမင်သက်သက် စွပ်စွဲချင်လို့ ဆိုပေမယ့် ဒီတစ်ခါ သူမက သူ့လည်ပင်း သူ ကြိုးကွင်းစွပ်လိုက်မိတာကို သူ့ဖာသာ မသိသေးဘူး။

နင်နင်ကို နွားနို့ထဲ အဆိပ်ခတ်လိုက်ကတည်းက ငါ သူမကို နောက်ထပ်ကြံစည်ခွင့်မပေးနိုင်တော့ဘူး။ ငါ တအိမ်လုံးကို လျှို့ဝှက် CCTV ကင်မရာတွေ တပ်ထားတာကို ဘယ်သူမှ မသိဘူး။ ဒါကို ငါ့လူယုံ အိမ်တော်ထိန်းပဲသိတယ်။ ဒီမှတ်တမ်းကို အဖိုးကို ပြလိုက်ရင် ဘာဆက်လုပ်ရမယ်ဆိုတာ အဖိုးသိလိမ့်မယ်။ ဒါကြောင့် ဒီမိန်းမက အဖေ့ကို ဘာပြောပြော ငါ စိတ်မဝင်စားဘူး။
အခု ငါစိတ်ပူနေတဲ့ အဓိက အကြောင်းရင်းက နင်နင်ရဲ့တင်ပါးနာသွားတာကို ဆေးလိမ်းပေးဖို့ပဲ...

တင်ပါးဖြူဖြူလေးကို ဆေးလိမ်းပေးရဖို့က တကယ်မလွယ်ဘူး။ ကလေးလေးက ရှက်နေတယ်။ ဒါပေမယ့် ငါ မျက်နှာတင်းလိုက်တော့ နာနာခံခံနဲ့ပဲ တင်ပါးကို ဆေးလိမ်းတာခံတော့တယ်။ အဲ့ဒီနေ့ ငါ သူ့ကို ကျောင်းတရက် ခွင့်တိုင်ပြီး အိမ်မှာပဲ နားခိုင်းလိုက်တယ်။

အဖိုးကို CCTV မှတ်တမ်းပြပြီးနောက် အဖိုးက နင်နင်ကို ငါ့လက်ထဲလွှဲအပ်ပြီး ပြုစုပျိုးထောင်ခွင့်ပေးလိုက်တော့တယ်။ ယုတ်မာတဲ့ မိန်းမနားမှာ သူ့မြေးကို မကြီးပြင်းစေချင်တော့ဘူး။ ဒါက ငါ ဖြစ်ချင်တာနဲ့ လုံးဝကွက်တိပဲ။ ဒီလိုဖြစ်စေချင်လို့ ဒီမိန်းမ ယုတ်မာတာကို အမိဖမ်းဖို့ ငါ ကြိုတင် စီစဉ်ထားတာ ဖြစ်တယ်။

အဖေက သူ့မိန်းမ ဗိုက်ထဲက ကလေးဘာမှမဖြစ်တဲ့အပြင် ယောကျာ်းလေးဆိုတာ သိလိုက်ရလို့ အရမ်းကို ပျော်နေလေရဲ့။ အဖေက သူ့မိန်းမ ဘယ်လိုပဲပြောပြော ငါ့ကို လုံးဝ သံသယမဝင်အောင် ချစ်ခင်ယုံကြည်ပေးတာကို ကျေးဇူးတင်ရတယ်။ အဖေက ငါ့အပေါ်ကို တကယ်ကောင်းတယ်။ ဒါကြောင့် အဖေ့ သားဖြစ်တဲ့ နင်နင်အပေါ်ကို ငါ အများကြီးကောင်းပေးရမယ်...

ငါ ပိုပျော်သွားစေတဲ့အချက်က နင်နင်က ငါ့ကို အကြွင်းမဲ့ယုံကြည်တာကိုပဲ။ သူက အရမ်းထက်မြက်တယ်။ သူ အရင်က အစာအဆိပ်သင့်တာက သူ့အမေ လက်ချက်ဆိုတာကို သိတယ်။ သူ ငါ့ကို ဒီအကြောင်းပြောပြခဲ့ချိန်မှာ အမေရင်းက သူ့ကို နွားနို့ထဲ အဆိပ်ခတ်ခဲ့တာကို သိရတဲ့ ခံစားချက်က နာကျင်မှာကို ငါ နားလည်တယ်။ ငါ သူ့အတွက် စိတ်မကောင်းဖြစ်လွန်းလို့ ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဖက်ထားပြီး ရင်ထဲကနေ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

နောင်မှာ ဒီကလေးလေးကို ချင်ယွိကျိုး လက်ဖျားနဲ့တောင် မထိစေရဘူး.... ငါ ဒီကလေးကို ကာကွယ်ပေးသွားမယ်....

ဒီကလေးအပေါ် ငါ့ရဲ့တွယ်တာစိတ်၊ ကာကွယ်ပေးချင်တဲ့စိတ်က ပိုပိုတိုးလာခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ ဒီကလေးကို အချိန်တိုင်း ဖက်ထားချင်တယ်။ ထိတွေ့ချင်နေတယ်။ ငါ သူ့ကို အမြဲ ကြည့်နေချင်တယ်။ မဖြစ်တော့ဘူး။ ငါ့ စိတ်က ညီလေးကို ချစ်တဲ့ အကိုကြီးဆိုတဲ့ အဆင့်ကို ကျော်နေပြီ.... ငါ သူ့ကိုမြင်တိုင်း ရင်တွေ ခုန်ခုန်လာတယ်။ ဒါကြောင့် ငါ့စိတ်ကို သေချာဆန်းစစ်ရမယ်။ ဒါက အချစ်လား။ သံယောဇဉ်လားဆိုတာ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းသိဖို့လိုတယ်။

ကျောင်းဆင်းတော့ ငါ့ကို ရည်းစားစာပေးတဲ့ ကောင်မလေးက ထပ်လာတွေ့ပြီး လမ်းအတူလျှောက်ဖို့ပြောတော့ ငါလည်း အတည်ပြုချင်တာရှိလို့ လက်ခံလိုက်တယ်။ ငါတို့ လူရှင်းတဲ့ ကျောင်းဆောင်တွေဘက် လမ်းလျှောက်ရင်း သူမက ငါ့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။

ငါ့ရင်ထဲမှာ မနှစ်မြို့တဲ့ စိတ်ဝင်လာပြီး သူမလက်ကို ချက်ချင်း ဖြူတ်လို့ ငါ လှည့်ထွက်လာမိတယ်။ သေချာသွားပြီ။ ငါ ရှုနင်ကို သဘောကျတယ်။ အဲ့ကလေးရဲ့လက်ကိုပဲ ငါ တွဲထားချင်တယ်။ သူ့လက်ကလွဲရင် ဘယ်မိန်းကလေးလက်ကိုမှ ငါ မထိချင်ဘူး။ ဒီကောင်လေးကိုပဲ ငါ လိုချင်တယ်... ဒီကောင်လေး နေရာမှာ ဘယ်သူ့ကိုမှ အစားမထိုးနိုင်ဘူး။

ငါ တနေ့တခြား အထိမခံနိုင်ဖြစ်လာခဲ့တယ်။ ငါ့ရှေ့မှာ ညီလေးက နွားနို့သောက်ပြီး နူတ်ခမ်းကို လျှာနဲ့သပ်လိုက်တဲ့ မြင်ကွင်းက ဘာကြောင့် ငါ့အောက်ပိုင်းကို ချက်ချင်း မာလာစေတာလဲ.... ငါ ရေချိုးခန်းထဲ သွားပြီးရေအေးနဲ့ လောင်းချိုးလိုက်၇တယ်...ငါတော့ ခက်ပြီ။ အခုမှ အသက် 14 နှစ်ပဲ ရှိတဲ့ကလေးအပေါ်ကို ငါ ဘာကြောင့် ဒီလောက် စိတ်လှုပ်ရှားနေရတာလဲ...

ရှုနင်ဆိုတဲ့ ကလေးကြောင့် ငါ့ကို ထပ်ပြီး လာဖွင့်ပြောတဲ့ ကျောင်း အလှနတ်ဘုရားမလေးကို ငါ ငြင်းဆန်လိုက်တယ်။ ငါ့ အနာဂါတ်ချစ်သူလေးက အဲ့ဒီကောင်လေးကလွဲပြီး ဘယ်သူမှ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူးဆိုတာ ငါ့ ဖာသာ သေချာနေပြီ။

လောလောဆယ် ချင်ယွိကျိုးက နင်နင်ကို ဦးဆောင်ပြီး မြေကွက်တွေ ဝယ်ခိုင်းနေတာကို ငါ သိရတော့ ဘဝင်မကျဖြစ်နေမိတယ်။ မြေခွေးမလို ကောက်ကျစ်တဲ့ မိန်းမက ကိုယ့်သားအရင်းကိုတောင် ချနင်းရဲတာ.. ငါ သူ့ကို လုံးဝ မယုံဘူး။ ဖြစ်နိုင်ရင် နင်နင်ကို ဒီမိန်းမဆီက ဘာ အထောက်ပံ့မှ အယူစေချင်သလို သူတို့နှစ်ယောက် နီးနီးကပ်ကပ် တွေ့လို့မရအောင် ငါ စည်းတားထားလိုက်ချင်တယ်။ အမေစိတ် မရှိတဲ့ မိန်းမက နင်နင်ကို ၂ ခါတောင် လုပ်ကြံရဲသေးတာပဲ။ နောက်ထပ် မလုပ်ဘူးဆိုတာ မရှိနိုင်ဘူး။ ငါက နင်နင်ကို သတိပေးပေမယ့် သူ့အမေကိုယ်တိုင်ပြောလာတော့ သူ မငြင်းရဲဘူးလို့ ငါ့ကိုပြောခဲ့တယ်။ သနားစရာကောင်းလိုက်တဲ့ ကလေးလေး....

ငါ အင်အားကြီးလာအောင် လုပ်ရမယ်။ ဒါမှ ငါ့အတောင်အောက်မှာ နင်နင်ကို လုံခြုံအောင် ဝှက်ထားလို့ရမယ်...

ဒီလိုနဲ့ ငါ့ရဲ့ တက္ကသိုလ်ဝင်စာမေးပွဲ ဖြေဆိုပြီးသွားခဲ့ပြီ။ နင်နင်လည်း သူ့အမေရဲ့ခိုင်းစေချက်နဲ့ ရွာမြေတွေ လိုက်ဝယ်နေရတာ ပင်ပန်းနေပြီ။ ဒါ့အပြင် ချင်ယွိကျိုးက နင်နင်ကို ခြံထဲခေါ်ပြီး ဘာတွေ လှည့်ဖျားနေလဲ မသိဘူး။ အိမ်အပေါ်ထပ်ကနေ ငါ ဒီမြင်ကွင်းကို ကြည့်ပြီး ကလေးလေးအတွက် စိုးရိမ်နေမိတယ်။

သူ အပေါ်ကို တက်လာတော့ ရေအရင်သွားချိုးပြီး ဆံပင်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းသုတ်ရင်း ထွက်လာတယ်။ ငါက သူ့ကို စိုက်ကြည့်ပြီး သဘတ်ကို ယူပြီး သူ့ခေါင်းကို မသုတ်ပဲ မနေနိုင်တော့ဘူး။ နူးညံ့တဲ့ ဆံပင်လေးတွေကို ငါ ညင်ညင်သာသာသုတ်ပေးနေရင်း အင်္ကျ ီကော်လံအောက်ကနေ သူ့ရင်ဘတ်က ပဲစေ့နီနီလေးကို ငါ ထပ်တွေ့လိုက်ရပြန်တယ်။ ဒီတစ်ခါ ပဲစေ့လေးက ပန်းရောင်မဟုတ်တော့ပဲ အနီရောင်လေးပြောင်းလာခဲ့ပြီ။

ကျောက်စိမ်းလို အနာအဆာကင်းတဲ့ ဖြူဖွေးတဲ့အသားအရေထက်က နီရဲတဲ့ပဲစေ့လေးက ငါ့ရင်ကို တုန်ယင်သွားစေပြီး ကိုယ်ထဲက သားရဲကောင်ကြီးက ဆာလောင်စွာ နိုးထလာခဲ့တယ်။

ငါ ... ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ... ဒီကလေးကို ငါ သဘောကျနေမိပြီ။
အထက်တန်းစာမေးပွဲပြီးတော့ ကျောင်းက နူတ်ဆက်ညစာစားပွဲလုပ်ပေးခဲ့တယ်။ ငါ အဲ့ပွဲမှာ နည်းနည်းသောက်ခဲ့မိတယ်။ ပြီးတော့ စာဖတ်ခန်းထဲက ဆိုဖာပေါ်မှာ မူးမူးနဲ့လှဲရင်း ငါ့ရင်ထဲ မသိမသာ နေရာယူခဲ့တဲ့ ကလေးအကြောင်းကို တွေးနေမိတယ်။ အဲ့ဒီအချိန် စာဖတ်ခန်းတံခါးလေးက ဖြည်းဖြည်းလေး ပွင့်လာပြီး ငါ့ ကောင်လေး ဝင်လာတယ်။
သူက ငါ မူးလာတာ သိလို့ အသံတုန်တုန်လေးနဲ့ မေးခဲ့တယ်။
" အစ်ကိုကြီးလား..ဘယ်.. ဘယ်လိုနေသေးလဲ..အမူးပြေစွပ်ပြုတ် သောက်မလားဟင်.."

"မူးရင် အတင်းအောင့်မထားပါနဲ့.."
ကလေးလေးက အရမ်းကြင်နာတတ်တာပဲ။ ငါ့ကို စိတ်ပူပြီး နဖူးကို လက်ဝါးလေးနှင့် အသာထိပြီး စမ်းကြည့်နေသေးတယ်။

ငါ့အနားလည်း ရောက်ရော ငါ သူ့ကို ရင်ခွင်ထဲကို သိမ်းဖက်လိုက်မိတယ်။ အား..ကိုယ်လေးက မွေးပြီး နူးညံ့နေတာပဲ။ မူးနေတဲ့ ငါ့စိတ်တွေက ခါတိုင်းလို အတင်းထိန်းချုပ်ထားတာ မရှိတော့ပဲ နည်းနည်းလွတ်နေတယ်ဆိုတာ ငါ သိတယ်။
"အစ်ကိုကြီး.. ကျွန်တော်ပါ.. ရှုနင်ပါ.. လွှတ်ပါဦး.."

"မင်းဆိုတာ ငါသိတယ်.. မင်းတစ်ယောက်ပဲ ငါ့စာဖတ်ခန်းထဲ ဝင်ခွင့်ရှိတာလေ.."
"အစ်ကိုကြီး.."

"ငါက ထိရုံတင်လေးပါ.."
ငါ့ စိတ်ထဲက စကားတွေ လွတ်ထွက်ကုန်သလို ငါ လုပ်ချင်တာကို မူးမူးနဲ့ လုပ်လိုက်တယ်။ ငါ တကယ်ပဲ ကလေးလေးရဲ့ မျက်နှာပေါ်က အစိတ်ပိုင်းတွေကို တခုချင်း လိုက်ထိကြည့်လိုက်တယ်။ အရမ်းလှတယ်။ အရမ်းချစ်စရာကောင်းတယ်။

ငါ့လက်တွေက နင်နင်ရဲ့ လည်ပင်းသားလေးကို အသာထိရင်း ကိုယ်ထဲက သားရဲကောင်ကြီးက ဆာလောင်လို့ ဟိန်းဟောက်လာသလိုပဲ။ ငါ မထိန်းနိုင်တော့ပဲ သူ့ခါးလေးကို လက်တဖက်နဲ့တင်းတင်းဖက်ပြီး ရင်ချင်းအပ်လိုက်သလို ငါ့ လက်တဖက်က ဖြူဖွေးတဲ့ လည်ပင်းသားလေးကို ပွတ်သပ်နေတာ မရပ်နိုင်တော့ဘူး။ ငါ နမ်းချင်တယ်။ ငါ ကိုက်ချင်တယ်။ ငါပိုင်တဲ့ ကလေးဆိုတာ အမှတ်သားလုပ်ထား ချင်တယ်...
သူက စိုးရိမ်တကြီးနဲ့ အိမ်တော်ထိန်းကို ခေါ်မယ်လို့ပြောချိန် ငါက သူ့ကို ပွေ့ချီလိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ တစ်ခါတည်း ခေါ်လာတော့တယ်။ ငါ့ အောက်ပိုင်းတွေ  ပူနေပြီ။ ငါ့ တကိုယ်လုံးလည်း ပူနေပြီ။ ငါ ရေချိုးချင်တယ်။ ကလေးလေးနဲ့ အတူ ရေချိုးချင်တယ်...

ကလေးလေးက ပထမ လန့်ပြီးငြင်းပေမယ့် ငါ တကယ် မူးနေတာမြင်တော့ နာနာခံခံလေးနဲ့ပဲ ရေချိုးကန်ကို ရေပူရေအေးနဲ့ စပ်ပေးနေတယ်။ သူ လုပ်သမျှကို အိမ်သာကြွေကမုတ်ပေါ် ထိုင်ပြီး ကြည့်နေရင်း ငါ တံတွေးမြိုချလိုက်မိတယ်။ ဒါကို သူ မြင်ပြီး ငါဗိုက်ဆာနေသလားလို့ မေးခဲ့တယ်။

ပါတီပွဲမှာ စားသောက်လာလို့ ဗိုက်လုံးဝမဆာပေမယ့် ငါ့ အာက်ပိုင်း ညီငယ်လေးကတော့ တကယ်ကိုဆာနေသည်။ ဆာတာမှ တော့်တော့်ကို ဆိုးဆိုးဝါးဝါးဆာလောင်ကာ ငါ့ ဘဝမှာ ဒီလို တစ်ခါမှ မတောင့်တဖူးပေ။

ငါ သူ့ကို ဖက်ထားချင်တယ်..

ငါ သူ့ကို ထိထားချင်တယ်..

ငါ.. သူ့ကို.. စားချင်......
ငါ ဒီစကားကို ရင်ထဲကပဲ ပြောလိုက်မိတယ်။ အချိန်မရောက်သေးဘူး။ ဒါကို ပြောလည်း ကလေးလေးက ဘာမှ သိဦးမှာ မဟုတ်သေးဘူး။ ငါ စားချင်တဲ့ အသီးလေးက ခုမှ အကင်းလေးရှိသေးတယ်။ ငါ စိတ်ရှည်လက်ရှည် စောင့်ရဦးမယ်..ဟူး...
အဲ့ဒီနောက်က ကလေးလေးက ငါ့ကို အဝတ်ချွတ်ပေးပြီး ရေချိုးပေးတာက အရမ်း စိတ်လှုပ်ရှားဖို့ကောင်းတယ်။ ကလေးလေးရဲ့ လက်အထိတွေ့လေးတွေကို ခံယူရင်း ငါ အိပ်မက်မက်နေသလားလို့ ထင်လာရတယ်။ ငါ့ကို ခေါင်းလျှော်ပေးရင်း ပျော်ရွှင်စွာ ဆော့နေတဲ့ ကလေးလေးကို ကြည့်ပြီး ငါ အရမ်းအူယားလာတယ်။ ငါ သူ့လည်ပင်းသားကို ကိုက်လိုက်တယ်... အဲ့ဒီနောက် ငါ သူ့ကိုယ်ကို ကိုက်တာ မရပ်နိုင်တော့ဘူး။
နောက် သူက ငါ့ကို အရမ်းကြိုးစားပြီး ရေပြီးအောင် ချိုးပေးခဲ့တယ်။ ငါ့ကို တွဲပြီး အိပ်ခန်းထဲကို ခေါ်လာပြီး ငါ့ စိုနေတဲ့အတွင်းခံကိုလည်း ကလေးလေး ကိုယ်တိုင်လဲပေးခဲ့တယ်။ မကြည့်ရဲလို့ မျက်နှာလွဲထားတဲ့ပုံက ဘယ်လောက်တောင်ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်လဲ။

နောက်တော့ သူ့အဝတ်တွေပါ စိုသွားလို့ သူ့ကို ငါ အဝတ်တွေဝတ်ပြီး အိပ်လိုက်ဖို့ပဲ ပြောလိုက်တယ်။ သူက ငါ့ ညဝတ်အင်္ကျ ီကိုဝတ်ပြီး အတွင်းခံတစ်ထည်ကောက်စွပ်လိုက်တယ်။ ငါ့ဘက်ကို ကျောခိုင်းပြီး အတွင်းခံကုန်းဝတ်နေတဲ့အချိန် ဖြူဖွေးတဲ့ တောင်ပူစာလေး နှစ်လုံးက ငါ့ရင်ထဲက မီးတောက်ကို ထပ်လောင်လာစေတယ်။
ဒီကလေးကို ရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီး ငါ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်သွားခဲ့တယ်။ မနက်နိုးလာတော့ ငါ့ရင်ခွင်ထဲက ကောင်လေးကို ကြည့်ပြီး ဘယ်လောက်တောင် ကြည်နူးတယ်ထင်လဲ။ ဒီကလေးကို ငါ့ဘေးမှာ တစ်သက်လုံး ထားလိုက်ဖို့ ငါ သေချာဆုံးဖြတ်ပြီးသွားပြီ။ သူက ငါပိုင်တဲ့ ကလေးပဲဖြစ်ရမယ်...

ဟော်မိသားစုရဲ့ ကော့တေးပါတီပွဲကို ငါ တက်ခဲ့တယ်။ ငါ့ ဘေးကလူတွေကို ဟန်မပျက်စကားပြောနေရင်း ငါ့မျက်လုံးတွေက ငါ့ကလေးလေးကိုပဲ တိတ်တဆိတ်ကြည့်နေမိတယ်။ သူ့အမေကြောင့် သူလည်း စိတ်ညစ်နေပုံရတယ်။ ခဏနေတော့ သူက ဗိုက်နာလို့ဆိုပြီး ဝရန်တာ လူရှင်းတဲ့ဘက်ကို ထွက်သွားခဲ့လို့ ငါ နောက်က လိုက်လာခဲ့တယ်။ သူက သူ့အမေကို အကြောင်းပြချက်ပေးဖို့ လစ်ထွက်လာတာလို့ပြောတော့ ငါ့ သဘောကျပြီး ပြုံးမိတယ်။ ငါ ကလေးလေရဲ့အနောက်ကနေ အသာလေး သိုင်းဖက်ရင်း အေးချမ်းတဲ့ ညအလှကို ရှုစားနေခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် နာရီဝက်ကြာတော့ ငါ့ အဖေက စာပို့ပြီး ပြန်ဖို့ခေါ်နေပြီ။ ငါတို့ အတူလက်တွဲပြီး ခန်းမထဲကို ဝင်လာပေမယ့် အဝင်ဝမှာ နင်နင်က ငါ့လက်ကို ဖြုတ်ချလိုက်တယ်။ ငါ့ရင်ထဲ ဟာ ခနဲ ခံစားလိုက်ရတယ်။

ဘယ်တော့မှ ငါ့ကလေးလေးလက်ကို မလွှတ်တမ်း ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ အချိန်ရောက်မှာပါလိမ့်....

အိမ်ကိုရောက်တော့ ငါ အဖိုးကို တက်ပြီး စကားပြောနေချိန် ကလေးလေးက စာဖတ်ခန်းထဲမှာ ငါ့ကိုစောင့်ရင်း အိပ်ပျော်သွားခဲ့ပြီ။ ငါ ဒီကလေးကို ပွေ့ပြီး အိပ်ယာထဲ သယ်လာပေးခဲ့တယ်။ ငါ့ရင်ခွင်ထဲက ဒီကလေးကို စေ့စေ့ကြည့်ရင်း ငါ့ ချစ်စိတ်တွေ တိုးလာခဲ့တယ်။ အဖေ့ရဲ့ နောက်ကလေး ရှုယောင်း မွေးလာရင်လည်း ငါ့နင်နင်နေရာမှာ အစားထိုးနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သေချာတယ်။

ဒီကောင်လေးအပေါ် ငါ့ ပိုင်စိုးလိုစိတ်က တနေ့ထက် တနေ့ ပိုကြီးလာတယ်ဆိုတာ ငါ့ဖာသာ သတိထားမိလာတယ်။ သူစိမ်းတွေနဲ့မပြောနဲ့..နင်နင်ကို ငယ်ကတည်းက စောင့်ရှောက်ခဲ့တဲ့ သူ့ဦးလေးကို အရမ်းချစ်ပြီး တရင်းတနှီးရှိတာကို မြင်ရတော့ ငါ့ စိတ်ထဲမှာ မပျော်မရွှင်ဖြစ်လာမိတဲ့အထိပဲ... ငါတော့ ခက်ပြီ....
ဒီကလေးကို သူ့ဦးလေးဆီကနေ ငါ အတင်းပြန်ခေါ်လာခဲ့တယ်။ နင်နင်က နာနာခံခံလေးနဲ့ပြန်လိုက်လာ ခဲ့တယ်။ ဘယ်လောက်တောင် လိမ်မာပြီး ချစ်စရာကောင်းလိုက်သလဲလို့.... အပြန်လမ်းမှာ သူက အိပ်ပျော်သွားခဲ့တယ်။ အိပ်ပျော်နေတဲ့ ကလေးလေးကို ရင်ခွင်ထဲ ပွေ့ချီထားပြီး ငါ သူ့ကို အရမ်းနမ်းချင်လာ ခဲ့တယ်။

ငါ နင်နင်အတွက် နွေရာသီမှာ အချိန်ပိုတန်းတွေ စီစဉ်ပေးပြီး အိမ်မှာ ဆရာတွေနဲ့ သင်ကြားဖို့ လုပ်ထားတယ်။ နင်နင်က ပထမ မတက်ချင်ပေမယ့် သူ့ဒီသင်တန်းကနေ ရလဒ်ကောင်းထွက်ရင် အတန်းကျော်တက်နိုင်အောင် လုပ်ပေးမယ်လို့ ငါပြောလိုက်တော့ နင်နင်က လက်ခံသွားခဲ့တယ်။ ငါ့ နင်နင်က စာလုပ်ရမှာပျင်းလို့ အတန်းကျော်လို့ရအောင် သူက စာကြိုးစားတာလို့ပြောတယ်။ ဘယ်လောက် ထက်မြက်လိုက်တဲ့ကလေးလဲ။ သူ့အတွေးတွေကအစ ထူးခြားတယ်။

"ကျွန်တော် အစ်ကိုကြီးကို သဘောကျတယ်.."

ဒီစကားကို နင်နင်ရဲ့ပါးစပ်က ငါ ပထမဆုံး ကြားလိုက်ရတဲ့အချိန် အံ့သြလွန်းလို့ တကိုယ်လုံးတောင့်တင်း သွားခဲ့တယ်။ ငါ့ ညီလေးက ငါလည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ပြီး ကြင်နာစွာ ဖက်လာတော့ ငါ့ရင်ထဲက အချစ်တွေက အဆပေါင်းများစွာ တိုးလာတာကို နင်နင် သိမှာမဟုတ်ဘူး။ ဒီကလေးကို ငါ အရမ်း သဘောကျရုံမကဘူး။ သိပ်ကို ချစ်မိသွားပြီ။
အဲ့ဒီအချိန် ငါ့အောက်ပိုင်းက မြွေဆိုးကြီးက ခေါင်းထောင်လာလို့ နင်နင်ကို ဖက်ထားရာကနေ လွှတ်လိုက်ပြီး ငါ့ အိပ်ခန်းထဲကို ကပျာကယာပြေးခဲ့ရတယ်။ ငါတော့ သွားပါပြီ။ နင်နင်နဲ့ ခုလို ထိတွေ့တိုင်း အောက်ပိုင်းက နိုးနိုးလာတာ နင်နင်သိသွားရင် ခက်မယ်....

နင်နင်ကို ငါ သေချာပျိုးထောင်ပေးခဲ့တယ်။ ငါ ချစ်တဲ့ကလေးလေးက အတော်ဆုံးဖြစ်ပြီး သူလုပ်ချင်တာ မှန်သမျှ အကုန် ငါ ထောက်ပံ့ကူညီပေးမယ်။ သူ့ကိုရန်ပြုမယ့်သူ မရှိနိုင်အောင်  ငါ ကာကွယ်စောင့်ရှောက် ပေးမယ်။ နင်နင်.... ငါ့ရင်ခွင်ထဲမှာ မင်းအတွက် အေးချမ်းတဲ့ ဘဝလေးကို ဖန်တီးပေးမယ်....



**********-*************