ရေခဲတုံးအကိုကြီးကို ဆွဲဆောင်သော ဝံပုလွေညီငယ်လေး

Chapter (117-1)_🔞 ရှာလကာရည်သောက်နေတဲ့ အကိုကြီးရဲ့ မော်တော်ဟိုတယ်

Chapter (117)_ 🔞 ရှာလကာရည်သောက်နေတဲ့ အကိုကြီးရဲ့ မော်တော်ဟိုတယ်

အပြောင်းအလဲတွေကြောင့် ရှုနင်ရဲ့ အစီစဉ်က ပျက်ကုန်ရလေပြီ။ ဝမ်ချုံးက ဒီနေရာမှာ လူကြိုက်များမည်ဟု မထင်ခဲ့မိပေ။ ဝမ်ချုံး ကလပ်ကို လာချိန်က ည 10 နာရီထိုးနေပြီ၊ သူက ဒီကိုရောက်တာ 3 ရက်တည်းရှိသေးပေမယ့် သူ့အရင် နှစ်ယောက်က သူတို့ နေရာအတွက် မနည်းရုန်းကန်နေရသည့် အနေထားကို ရောက်နေလေပြီ။ ဝမ်ချုံးမှာ ဒီလို အရည်ချင်းမျိုးရှိတယ်ဆိုတာ မသိခဲ့လို့ ရှုနင် အံံ့သြနေသည်။

အရင်ဘဝက သူ့ Top ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ဝမ်ချုံးက ယောကျာ်းတွေကို ငွေကြေးနဲ့ ဖြော်ဖြေနေရတဲ့ အမျိုးသားပြည့်တန်ဆာ ဘဝကိုရောက်တော့လည်း ထိပ်ဆုံးကို အလွယ်တကူ တတ်လှမ်းနိုင်နေတာလား။ ဝမ်ချုံးက ဘယ်နေရာ ရောက်ရောက် ထိပ်ဆုံးကို တွယ်တက်ချင်သည့် စိတ်ရှိတာကိုး။ သူက ငန်းဖြူလေး လုပ်မရတော့ရင် ငန်းနက်အဖြစ်ကို အလွယ်တကူ ကူးပြောင်းသွားနိုင်ခဲ့သည်။ ဝမ်ချုံးကို ကြည့်ပြီး ဒီလိုလူအပေါ် သူ အချိန်ဖြုန်းခဲ့မိသည်ဟုပင် ထင်လိုက်မိသည်။

"ဟော....သူဌေး....ဟိုးကိုကြည့်လိုက်...ဘားနားမှာ ရပ်နေတဲ့ တတိယ တစ်ယောက်က ဝမ်ချုံးပဲ..."
ချင်းမင်က မရယ်မိအောင် မနည်းအောင့်ထားရသည်။ ဝမ်ချုံးကိုယ်ပေါ်တွင် သူတို့ရဲ့ အဓိက နေရာကို ဖုံးထားသည့် အဝတ်စလေးကလွဲရင် ဘာမှ သိပ်မရှိပဲ ရှက်စရာကောင်းအောင် ဖော်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဒါပေမယ့် သူ့ဘော့စ်က မရယ်လို့ သူလည်း မရယ်ရဲပေ။

ယောက်ျားတွေဖြစ်လျက်နဲ့ ဘာကြောင့် ဒီလောက်ရှက်စရာကောင်းအောင်ဝတ်ထားရတာလဲ။

ဒါပေမယ့် သိပ်ရေပန်းမစားသည့် အမျိုးသားပြည့်တန်ဆာတွေက ပုံမှန် အဝတ်စားကိုပဲ ဝတ်ထားတာ တွေ့လိုက်ရသည်။

ချင်းမင်က အဖြောင့်တစ်ယောက်ဖြစ်လို့ အခုလို ဂေးဘားမှာရှိတဲ့ အမျိုးသားပြည့်တန်ဆာတွေကို မမြင်ဖူးသလို အခုလို နေရာကို လာတာမျိုးလည်း မရှိဘူးပေ။ ဒီမြင်ကွင်းကို ကြည့်ပြီး သူ့စိတ်ထဲမှာ အနည်းငယ်ယားယံနေတာပေါ့။
"သူဌေး၊ ကျွန်တော်တို့ကို ဧည့်ခံဖို့ လူနှစ်ယောက်ခေါ်ရမယ်ထင်တယ်။ မဟုတ်ရင် အရမ်းသိသာနေလိမ့်မယ် "

"လိုအပ်တဲ့အရာကို မင်းဖာသာပဲ စီစဉ်လိုက်"

ရှုနင်က မှာထားသည့် ဝိုင်ကို တငုံသောက်လိုက်သည်။ ဝိုင်က သိပ်တော့မဆိုးလှပေ။ သူက ဝမ်ချုံးနှင့် ဧည့်သည်ယောက်ျားတွေ ပရောပရီလုပ်နေသည်ကို အပေါ်ထပ်ကနေ အေးအေးဆေးဆေး စောင့်ကြည့်နေသည်။

ဧည့်သည်တွေလည်း အပေါ်ထပ်က လှပသည့် လူငယ်လေးကို တချက်ကြည့်လိုက်သည်နှင့် ဒါက Bottom ဆိုတာ သိနေပြီး လာရောက် စကားပြောချင်ပေမယ့် လှပပြီး အထက်တန်းကျသည့် လူငယ်လေးရဲ့ အနောက်က ဝတ်စုံနက်တွေနှင့် ကိုယ်ရံတော်တွေကို ကြည့်ပြီး အနားကို တလှမ်းမှ တိုးမလာရဲကြပေ။ ထိုကိုယ်ရံတော်တွေက ကြည့်လာသည့်လူတွေကို စူးရဲစွာ စိုက်ကြည့်နေသည်။

ဒါကြောင့် သူတို့က အဝေးကနေ အသည်းနှလုံးထဲမှာ မချင့်မရဲဖြစ်စွာနှင့် တပ်မက်သည့်အကြည့်ဖြင့်သာ ကြည့်နေရတော့သည်။
ချင်းမင်က လူခေါ်ပေမယ့် သူတို့ သူဌေးက ခုမှ 17 ပြည့်ပြီးတာဖြစ်လို့ ပုံမှန်လူလောက်ပဲ ခေါ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ မကြာခင် မန်နေဂျာက လူငယ် 3 ယောက်ကိုခေါ်လာခဲ့ပြီး သူတို့နှစ်သက်သလို ရွေးချယ်ခိုင်းတယ်။ သူတို့ရဲ့ ဝတ်စားပုံက သင့်တော်မှုရှိလို့ အဆင်ပြေသည်။

ရှုနင်သည်ဆိုဖာပေါ်မှီပြီး ထိုယောက်ျားလေးများကိုကြည့်ရှုနေသည်။ ပထမတစ်ယောက်က ကိုယ်ထည်တောင့်တောင့်၊ အရပ်မြင့်မြင့် မေးရိုးထင်းထင်း အသားညိုကာ မြို့တော်စည်ပင်က ဝန်ထမ်းပုံစံမျိုးရှိသည်။ ပွင့်လင်းသောအပြုံးရှိလို့ မဆိုးပေ။ ဒုတိယတစ်ယောက်က အရပ်မြင့်မြင့် ပိန်ပိန်၊ အဖြူရောင်ရှပ်ကို စတိုင်ပန်နှင့် တွဲဝတ်ထားကာ စီမံခန့်ခွဲရေး ရုံးဝန်ထမ်းနှင့်တူကာ မဆိုးပေ။ နောက်ဆုံးတစ်ယောက်က အရပ်ပုပု မျက်လုံးကြီးကြီးနှင့် သဘောင်္သားဝတ်စုံဝတ်ထားကာ ကျောင်းသားနှင့်တူလို့ မကြိုက်ပေ။

ရှုနင်ရဲ့ စိတ်အခြေအနေကို ကြည့်တာနဲ့ နားလည်တဲ့ ချင်းမင်က တတိယ တစ်ယောက်ကို ပြန်လွှတ်လိုက်သည်။ ချင်းမင်က ထိုနှစ်ယောက်ကို ရှုနင်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ သူကတော့ ရှုနင်ဘေးမှာ ထိုင်လိုက်သည်။ ရှုနင်က သူ့ကို တချက်ကြည့်လိုက်တော့ သဘောပေါက်ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင်ခုံတွင် ဝင်ထိုင်ပြီး ပိန်ပိန် အရပ်မြင့်မြင့်နှင့် လူရွယ်လေးရဲ့ပုခုံးပေါ်လက်တင်ကာ စကားပြောလိုက်သည်။

"မင်း ဟိုး ဘားနားမှာ မင်းသားလို ရပ်နေတဲ့ လူကို သိလား"

"သူ့ကို အားရန့်လို့ ခေါ်တယ်။ သူ့ဘေးက ကောင်လေးတွေက ကျွန်တော်တို့ ကလပ်က ရှိနေကျ ကောင်လေးတွေပါ။ အားရန့်က အသစ်ရောက်တာတဲ့သူ..သူက တကယ့်ကို ဒီလောကနဲ့ လုံးဝ အသစ်ပဲ။သူက ကျွန်တော်တို့နဲ့ မတူဘူး"

"အိုး?ဘယ်လို မတူတာလဲ"

ချင်းမင်က စိတ်ဝင်စားစွာဖြင့် မေးလိုက်သည်။

"ကျွန်တော်တို့က ဖောက်သည်နှင့် အတူသောက်ပေးရုံပဲ။ ဒီကလပ်ကနေ အပြင်ကို လိုက်၊မလိုက်ဆိုတာ ကျွန်တော်တို့ ပေါ်ပဲ မူတည်တယ်။ အားရန့်ကတော့မဟုတ်ဘူး..."

"ဟုတ်လား... စိတ်ပျက်စရာပဲ"

ချင်းမင်က ပေါ့ပါးစွာပြောလိုက်သည်။ သူက လိုချင်တဲ့သတင်းိကု ရပြီဖြစ်လို့ ပြုံးလိုက်ကာ ထိုလူငယ်လေးကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းရင်း ပြောလိုက်သည်။

"မင်းကော... ငါနဲ့အပြင်လိုက်ရင် စိတ်ပျော်မလား..."

ထိုလူငယ်က ရယ်မောကာ ဘာမှမပြောပဲ ချင်းမင်ရဲ့ကိုယ်ကို ထိကပ်အောင်တိုးလိုက်သည်။

သူတို့ပုံကိုကြည့်ရတာ အဆင်ပြေနေပုံရသည်။ သူ့ဘေးက လူက သူတစ်ယောက်တည်း ပျင်းလာလို့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ခုံမှာ အေးဆေးစွာထိုင်နေသည့် သခင်လေးနားကို ပြောင်းထိုင်လိုက်သည်။ ဒါပေမယ့် သူက သူ့အဆင့်ကို သိလို့ ရှုနင်နားကို သိပ်မကပ်ပေ။

ဒီသခင်လေးက အထက်တန်းလွှာက ဖြစ်ပြီး အခုနေရာကို ပထမဆုံးလာပြီး ယောကျာ်းနှစ်ယောက်ကြားက အကြောင်းရာကို လာစပ်စုနေပုံရသည်ဟု ထင်လိုက်သည်။ ဒါကြောင့် သူက အလိုက်အထိုက်ပဲ စကားပြောကာ လူငယ်တွေ ကြိုက်လောက်မယ့် အင်တာနက်ပေါ်က အကြောင်းတွေ ပြောပေးကာ ဝိုင်ဖြည့်ပေးရုံသာ လုပ်နေသည်။

အထက်တန်းလွှာက လူတွေက သူတို့ ဧည့်ခံသည်ကို သဘောကျပြီး မုန့်ဖိုးများများပေးသွားပါစေလို့ပဲ ဆုတောင်းနေသည်။ အထက်တန်းလွှာက လူတွေက မုန့်ဖိုးပေးတာရက်ရောသည့် လူများမဟုတ်လား။

ရှုနင်က ထိုလူနှင့် စကားပြောနေရင်း အောက်ထပ်က ဝမ်ချုံးနားကို ဝိုင်းနေသည့် ယောကျာ်းအုပ်ကို ကြည့်နေသည်။ ဒီလူတွေက မလျော်မကန် ဖော်ဝတ်ထားသည့် ဝမ်ချုံးကို ပရောပရီလုပ်နေကြသလို တစ်ယောက်က ဝမ်ချုံး၏မျက်နှာကို ပင့်မော့စေပြီး သူ့ဝတ်စားပုံကို လှောင်ပြောလိုက်သည်။

ထိုစဉ် ဝမ်ချုံးက ထိုယောက်ျားရဲ့နားရွက်ကို ကိုက်ချလိုက်လို့ ရှုနင်က အံ့သြသွားသည်။ ဝမ်ချုံးက အားလုံး အကြည့်အောက်မှာ ဒီလိုလုပ်ရဲတာလား...

ဒီမြင်ကွင်းကိုကြည့်ပြီး ရှုနင် အတော်လေးကို ပျော်လာသည်။

ရှုနင်ဘေးနားက လူရွယ်က အောက်ထပ်က ရုတ်ရုတ်သည်းသည်း အခြေနေကို မျက်လုံးမလွဲ တမ်းကြည့်နေသည် သခင်လေးကို ကြည့်ကာ ဒီသခင်လေးက ဒီလို ဟာကို စပ်စုရတာ သဘောကျသည်ဟု ထင်လိုက်သည်။

ထိုစဉ် ကလပ်ထဲကို နားကြပ်ကိုယ်စီတပ်ကာ ဝတ်စုံနက်ဝတ်ပြီး ဖုန်းကိုယ်စီနှင့် တောင့်တင်းသည့် လူအုပ်စု ဝင်လာပြီး အပေါ်ထပ်ကို တက်လာသဖြင့် ကလပ်ထဲက လူတွေ လန့်ကုန်ကြသည်။ ထိုလူတွေက ရှုနင်ရှိရာကို ဦးတည်လာသဖြင့် ချင်းမင်က သူခေါ်လာသည့် သက်တော်စောင့်တွေကို အချက်ပြကာ ထိုလူတွေကို တားခိုင်းလိုက်ပေမယ့် ရှုနင်က မလုပ်ခိုင်းပေ။

"မလုပ်နဲ့...ဒီလူတွေက အကိုကြီးရဲ့လူတွေပဲ.. "

အကိုကြီးက ဘာကြောင့် ကလပ်ထဲကို သူ့လူတွေကို လွှတ်ပြီး လာခေါ်ခိုင်းရတာလဲ။ သူ့ကို စာပို့လိုက်ရင် ရတာပဲ မဟုတ်လား။

ရှုနင်က ဖုန်းကိုကြည့်လိုက်တော့ ည 11 နာရီထိုးနေပြီ။

ဟိုက်... ငါတော့ သေပြီ။ 10 နာရီပြန်လာမယ်လို့ အကိုကြီးကို ပြောထားတာ။ ဘယ်အချိန်က 11 နာရီထိုးသွားရတာလဲ။ ငါ အိမ်တောင် မပြန်ချင်သေးဘူး။

ရှုနင်က ချင်းမင် လုပ်ချင်တာ ဆက်လုပ်လို့ရတယ်လို့ပြောပြီး ကိုယ်ရံတော်တွေနဲ့ အောက်ထပ်ကို ဆင်းလာခဲ့သည်။ ကလပ်ထဲက လူတွေက ကိုယ်ရံတော်တွေ ခြံရံပြီးဆင်းလာသည့် ရှုနင်ကို ကြည့်ကာ လာမရှု့ပ်ရဲကြပေ။

အပြင်မှာ စောင့်နေတဲ့ လင်ကွန်းကားထဲကို ဝင်လိုက်တာနဲ့ ရှုနင်က ရုတ်တရက် သူ့ဆီကို ချဉ်းကပ်လာတဲ့ လူရိပ်ကိုပဲ မြင်လိုက်ရပြီး ဆိုဖာပေါ် တွန်းလှဲခံလိုက်ရသည်။ ရှုနင်က ဘာဖြစ်တာလဲဆိုတာ မသိလို့ မေးဖို့ ထချင်ပေမယ့် ရှုဟိန်က သူ့ကို အပေါ်က ဖိထားပြီး အထမခံပေ။

ရှုဟိန်ရဲ့ကိုယ်က ရှုနင်ပေါ် လေးလံစွာဖိထားပြီး ရှုနင်ရဲ့ ရင်ဘတ်တွေကို ရှုရှိုက်ကာ အနံ့ခံပြီးပြောလိုက်သည်။

"မင်းကိုယ်ပေါ်မှာ တခြားယောကျာ်းရဲ့ ရေမွှေးနံ့ကို ငါ ရတယ်..."

"ဟမ်?"

"ဘာကြောင့်သူ့ကို မင်းနဲ့နီးနီးကပ်ကပ် နေခွင့်ပြုရတာလဲ"

"ကျွန်တော် ...... "

" မင်းက ငါ တစ်ယောက်တည်းနဲ့ မလုံလောက်ဘူးလား? "

"အစ်ကိုကြီး..အကိုကြီး မနာလိုဖြစ်နေပြီလား"

ရှုနင်က မေးလိုက်မိပြီး အေးစက်မှောင်မိုက်နေသည့် ရှုဟိန်၏အမူယာကြောင့် ရင်ထိတ်ကာ အတင်းပြုံးလိုက်ပြီး ရှင်းပြဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည်။

"ဒါ ဘယ်လိုဖြစ်နိုင်မှာလဲ။ ကျွန်တော်က သူ့ပုံက ဘယ်လိုဆိုတာတောင် မသိတော့ဘူး။ အကိုကြီးက ကျွန်တော့်ကို အမှားလုပ်နေတယ်လို့ ထင်နေတာလား"

"မင်းက ငါ့ကိုအိမ်မှာ တစ်ယောက်တည်း ထားပစ်ခဲ့ပြီး အပြင်မှာ ယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့ ရယ်မောပြောဆိုနေတယ်။ ပြီးတော့ ငါက မင်းကို အပြစ်ရှာတယ်လို့ပြောနေတာလား"

"ကျွန်တော် ဘယ်မှာ ရယ်မောနေလို့လဲ...?"

"အခု ဘယ်အချိန်ရှိပြီလဲ?"

"...... " o (╯□╰) o အိုး...ကောင်းပြီ၊ ငါ (၁၁) နာရီထိ နေခဲ့မိတယ်။ ရှုဟိန်ကို အိမ်မှာ တစ်ယောက်တည်း ထားပစ်ခဲ့ချင်တာတော့ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ ရှင်းပြရမယ်။

ရှုနင်က သူ့ခင်ပွန်းသည်ကို စိတ်ဆိုးအောင်မလုပ်ချင်ခဲ့ ပေမယ့် သူ နှလုံးသားထဲက ချိုမြိန်လွန်းနေပြီ။

" အကိုကြီး..ကျွန်တော် တခြားလူကြောင့် အဲ့ဒီကို သွားတာမဟုတ်ပါဘူး။ ကျွန်တော်က ဝမ်ချုံးကို သွားကြည့်တာပါ..."

"မင်း ဝမ်ချုံးကို ကြိုက်နေတာလား"

"ဟင့်အင်း၊ ကျွန်တော်တို့ စကားကောင်းကောင်းပြောလို့ ရမလား"

သူရှင်းပြတာကို ကောင်းကောင်းနားမထောင်လို့ ရှုနင် ဒေါသထွက်လာသည်။

" မင်း သူ့ကို တကူးတကသွားကြည့်တယ်။ အားလပ်ရက် အပျော်ခရီးထွက်တော့လည်း ခေါ်သွားတယ်။ သူ့ကို လူလွှတ်ပြီး စောင့်ကြည့်ခဲ့တယ်၊ ငါပြောတာ မှားနေလို့လား..."

ရှုနင်က စိတ်ဆိုးသွားသည်။

" အကိုကြီး..ကျွန်တော့်ရဲ့ အကောင်းဆုံးအကိုကြိး ~ ခဏလောက် နားထောင်ပါဦး။ ကျွန်တော် ရှင်းပြပါရစေ"

ရှားရှားပါးပါး ရှုဟိန်က ကားပြတင်းပေါက် အပြင်ကို ကြည့်ကာ ရှုနင်ပြောတာကို လျစ်လျူရှုထားသည်။ ကားက ချောမွေ့စွာ ထွက်လာခဲ့လေပြီ။

အကိုကြီးက သူပြောတာကို နားမထောင်ချင်လို့ ရှုနင်က ဖုန်းထုတ်ကာ ချင်းမင်ကို ခေါ်လိုက်သည်။ ချင်းမင်က ကလပ်ထဲမှာ ရှိနေတုန်းပဲ။ သူက သတိရှိသူတစ် ဦး ဖြစ်ပြီး သူ၏အိမ်အပြင်ဘက်တွင်ဖြစ်စေ၊ အိမ်၌ဖြစ်စေ သူ၏ဖုန်းကို ကိုယ်နှင့်မကွာ ထားရှိသည်။ ဒါကြောင့် ဘော့စ် ဆက်လိုက်လို့ ဖုန်းတုန်ခါလာတာနဲ့ သူက ချက်ချင်း ဖုန်းကို ဖြေလိုက်သည်။

"သူဌေး.. "

"တစ်လလောက်ကြာရင် လူတစ်ယောက်လွှတ်ပြီး ဝမ်ချုံးကို ကလပ်ကနေ အပြင်ကို ထုတ်ပေးလိုက်... "

ချင်းမင်သည် အသိဉာဏ်ရှိသူ ဖြစ်ပြီး မမေးသင့်သည်ကို လုံးဝမမေးပေ။

"ဟုတ်ကဲ့ပါ။ ဘော့စ် ကောင်းကောင်းအနားယူပါတော့။ ကောင်းသောညပါ..."

ဖုန်းခေါ်ဆိုမှုပြီးဆုံးသွားပြီးနောက် ရှုနင်က ရှုဟိန်၏ ဘက်ကို လှည့်ကြည့်ကာ သက်ပြင်းချပြီးပြောလိုက်သည်။

"ဒါက လုံလောက်တဲ့ သက်သေပဲ မဟုတ်လား။ ကျွန်တော်က ဝမ်ချုံးကိုလူလွှတ်ပြီး ကြည့်ခိုင်းတာက သူ့ကို ကြိုက်နေလို့ မဟုတ်ဘူး။ ကျွန်တော်က အကိုကြီးကို မပြောပြဘူးဆိုတာက ဒီလိုအသေးဖွဲကြောင့် အကိုကြီးကို စိတ်မပူစေချင်လို့ပါ။ ပြီးတော့ အကျိုးမရှိတဲ့အရာကို ကျွန်တော် မလုပ်ပါဘူး။"

ရှုနင်က ပြောစရာအများကြီးရှိပေမယ့် ရုတ်တရက် စကားလုံးရှာမရသလို ခံစားလိုက်ရသည်။
တစ်နေ့လုံး အပြစ်ကင်းစင်ပြီး ဘာမှ မသိတဲ့ ကလေးတစ်ယောက်လို ဟန်ဆောင်ခြင်းသည်အဓိပ္ပာယ်ရှိပါရဲ့လား။

"အစကတည်းက ကျွန်တော်က လူကောင်းတစ်ယောက် မဟုတ်ခဲ့ဘူး။ အကိုကြီးက နတ်သားလေးလို ဖြူစင်တဲ့ ကောင်လေးကိုပဲ ကြိုက်မှာကို ကျွန်တော် စိုးရိမ်မိတယ်။ အဲ့လိုသာဆိုရင် အကိုကြီး လူမှားကြိုက်မိနေပြီ"

ရှုနင်ပြောတာကို နားထောင်ရင်း ရှုဟိန် မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ မျက်လုံးအကြည့်တွေ နက်မှောင်လာခဲ့သည်။ သူက ရှုနင် လုပ်သမျှ အရာအားလုံးကို အကုန်သိသည်။ သူ့ရဲ့စိတ်နှလုံးထဲမှာ ရှုနင်က ပွင့်လင်းသည်။ ချစ်စရာရှိတာကို ချစ်ပြီး မုန်းစရာကိုပြတ်သားစွာမုန်းသည်။ ရှုနင်က အပြင်ပိုင်းမှာ နတ်သားလေးလို ဆိုပေမယ့် အတွင်းစိတ်က ပြတ်သားသည်။ ရှုနင်က ဘယ်လိုစိတ်ထားရှိပါစေ ရှုဟိန်က ချစ်ပြီးသားဖြစ်သည်။ သူက လုံးဝခြောက်ပစ်ကင်း သဲလဲစင် နတ်သားလေးလို စိတ်ထားထက် အခု ရှုနင်ရဲ့ ပြတ်သားတဲ့စိတ်ကို သဘောကျသည်။ ရှုနင်ရဲ့ အရာရာတိုင်းကို သူချစ်သည်။ အစကတည်းက ရှုနင်ရဲ့ စိတ်နေစိတ်ထားကိုအကုန်သိပြီး ချစ်ခဲ့တာဖြစ်သည်။

"နင်နင်...မင်းနားကို တခြားယောကျာ်းကို အရမ်းအကပ်ခံခိုင်းခဲ့တာကို ငါ စိတ်အနှောက်ယှက် အဖြစ်ဆုံးပဲ"

ရှုဟိန်က နောက်ပြန်လှည့်မကြည့်ပဲ သူကပြတင်းပေါက်အပြင်ဘက်ရှိ လမ်းဘေးက နီယွန်မီးရောင်များကိုကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သည်။

ရှုနင်သည် သက်ပြင်း ရှိုက်ရင်းစိတ်မကောင်းဖြစ်နေမိသည်။ အမြဲတမ်း သူ၏အစ်ကိုကြီးသည် အစပြုကာ လုပ်ဆောင်ခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်ဤတစ်ကြိမ်တွင်သူ့ကို အတင်းအကျပ်လုပ်ရမှာ ငါ့ အလှည့်ဖြစ်သည်။ သူက သူ့ဂျာကင်အင်္ကျီကိုချွတ်ပြီး အကိုကြီး၏ခါးကိုဖက်လိုက်သည်။

"ဒါဆို ကတိတစ်ခု လုပ်ကြမလား"

"ကတိတစ်ခုလား"

" အင်း..ကျွန်တော့်ဘေးကို နောက်တခါ ဘယ်တော့မှ တခြားလူကို အကပ်မခံသလို အကိုကြီးလည်း ဘယ်သူ့ကို မှ အကပ်မခံရဘူး။ တခါတလေဆိုရင်တောင် မလုပ်ရဘူး။ ဘယ်လိုလဲ .. သဘောတူလား..."

ရှုနင်၏စိတ်နှလုံးထဲတွင်တွက်ချက်မှုများပြုလုပ်သောကြောင့် သူ၏မျက်လုံးများကတောက်ပနေသည်။

"ငါ သဘောတူတယ်။"

ရှုနင်သည်တိတ်တဆိတ်ပျော်ရွှင်စွာနေခဲ့သော်လည်း ထပ်ချပ်မကွာပင် အဖြစ်ဆိုးတစ်ခုဖြစ်ပွားခဲ့သည်။ ရှုဟိန်က ရုတ်တရက်လှည့်ပြီး သူ့ကို ကားဆိုဖာပေါ်ကို တွန်းချ လိုက်လို့ ရှုနင်က အံ့သြသွားတယ်၊

"သူ မင်းကို ဘယ်နေရာမှ ထိခဲ့သလဲ"

ဒီခေါင်းစဉ်က ဆက်ပြောနေ ဦး မှာလား။ ရှုနင်ကခေါင်းကို ခါလိုက်သည်

" ကျွန်တော့် ကိုယ်ပေါ်မှာဆံပင်တစ်ချောင်းတောင်မှ သူက မထိခဲ့ဘူး"

"ငါ စစ်ဆေးချင်တယ်။ "

"...... " (⊙ o ⊙)
အကိုကြီးက ဘာကြောင့် သူ့ကို အခွင့်ရေးယူနေတယ်လို့ ခံစားနေရတာလဲ။ ရှုနင်က အံကြိတ်ကာ ပြောလိုက်သည်။

" အကိုကြီး ...လုပ်ချင်တာကို လုပ်တေ့ာ.. ဘာကြောင့် လာမေးနေသေးလဲ။ ကျွန်တော် ဘယ်လိုလူမျိုးဆိုတာ မသိလို့လား။ ဘာကြောင့် ကျွန်တော်က တခြားလူကို အပြင်ထွက်ရှာ....အွန်း..အွန်း..."

ရှုဟိန်က ရှုနင်ကို နမ်းလိုက်လို့ စကားသံဆက်ထွက်မလာတော့ပေ။

မုန်းစရာကောင်းလိုက်တာ.. အမြဲတမ်း အဲ့လိုချည်းပဲ။ ငါ စကားကို ဆုံးအောင် ပြောခွင့်မပေးတော့ဘူးလား...

ရှုနင်ကခေါင်းရှောင်နေပေမယ့် ရှုဟိန်က နင်နင်ကို ချက်ချင်း ဖမ်းကာ ပြင်းပြ နက်ရှိုင်းစွာနမ်းခဲ့သည်။ ရှုနင်က သူ့အနမ်းကို ရှောင်ရှားရန်ကြိုးစားနေစဉ် ရှုဟိန်က ရှုနင်၏လက်တွေကို ခေါင်းပေါ်မြှောက်ကာ ဖိထားပြီး သူတို့၏နမ်းခြင်းကိုနက်ရှိုင်းစေသဖြင့် ရှုနင်၏ကိုယ်လေးက ပျော့ပြောင်းလာခဲ့သည်။ နောက်ဆုံး သူက မရုန်းတော့သဖြင့် ရှုဟိန်က လက်ကို ပြန်လွှတ်ပေးလိုက်စဉ် ရှုနင်က ပျော်ရွှင်စွာဖြင့် ရှုဟိန်၏နောက်ကျောကို သိုင်းဖက်ထားကာ ပျော်စရာကို တိုးလာစေသည်။

ရှုဟိန်က အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားသွားပြီး သူတို့အိမ်ပြန်ရောက်တဲ့ အထိစောင့်မနေချင်ဘူး။ ရှုနင် ၏အဝတ်ကိုဆုတ်ဖြဲပစ်လိုက်ကာ အခုချက်ချင်း ရှုနင်ကို လိုချင်လာသည်။ ဒီနေရာတွင်သူနှင့်အတူရှိနေ ချင်ခဲ့သည်။

ရှုနင်၏ မျက်လုံးများ မှိတ်တုတ်မှိတ်တုတ်ဖြစ်လာခဲ့သည်။ သူ့နတ်ဘုရားကြီးက သူ့ကို ကားထဲမှာ ထပ်ပြီး pa pa pa လုပ်ချင်နေတာလား။

ကျွန်တော်တို့က ကားထဲမှာပဲ ရှိသေးတာလေ...

ရှုနင်က အရင်တခါ ကားထဲမှာ သူတို့လုပ်တုန်းက သတိမေ့သွားပြီး အိပ်ခန်းထဲကို ဘယ်လိုရောက်သွားမှန်းတောင် မသိခဲ့ပေ။

သေစမ်း...

အခု ကိုယ်ရံတော်တွေက ရှေ့နဲ့နောက် ကားတစ်စီးစီနဲ့လေ... ငါ့ရဲ့အရှက် သိက္ခာလေးတော့ သွားပါပြီ...

ရှုနင်က မာနမထားနိုင်တော့ပဲ အကိုကြီးကို အမြန်တောင်းပန်လိုက်ရတော့သည်။

" အစ်ကိုကြီး စိတ်အေးအေးထားပါ၊ အိမ်မှာပဲ လုပ်ရအောင်နော်...၊ နှစ်ကြိမ်လုပ်ကြမယ်လေ... ဘယ်လိုလဲ.. "

" မင်းက အခြားလူတစ်ယောက်ကို ပြုံးပြခဲ့တာကို ပြန် စဉ်းစားမိတော့ ငါ တောင့်မထားနိုင်တော့ဘူး"

"အိုး...ဘုရားရေ...အကိုကြီး အကြောင်းကျိုးလေး ဆက်စပ်စဉ်းစားပါဦးလား..."

"ဒီနေ့တော့ မစဉ်းစားနိုင်တော့ဘူး "

"...... "
ငါ့ကိုသာ လုပ်လိုက်ပါတော့ ......

သူ့ဘောင်းဘီတွေ တောင် ဆွဲချွတ်ခံလိုက်ရလေပြီ။ ရှုနင်က မျက်ရည်မကျပဲ ငိုကြွေးနေမိတော့သည်။ ဒါပေမယ့်သူကအရှုံးမပေးခဲ့ဘူး

-" အကိုကြီး..ကျွန်တော် မှားသွားပြီ။ ကျွန်တော် အခု တကယ့်ကို နောင်တရနေတယ်။ နောင်ကိုကျွန်တော် အဲ့ဒီ နေရာကို ထပ် မသွားတော့ဘူး။ ကျွန်တော့်ကို လွှတ်ပေးပါတော့။ ဒါမှမဟုတ်လည်း ဒီနားက ဟိုတယ်တစ်ခုကို သွားရအောင်လေ.နော်..နော်... "

ရှုနင် ယခုနားလည်လိုက်ပြီ၊ ရှုဟိန်က မကျေမနပ်ဖြစ်နေတာ မဟုတ်ဘူး။ သူက လုပ်ကို လုပ်ချင်နေလို့ ဒီဟာကို အခွင့်ကောင်းယူ အကြောင်းပြနေတာ။ ဒါပေမယ့် ရှုနင်ကိုယ်တိုင်လည်း အကိုကြီးနဲ့အတူ ပူးပေါင်းပါဝင်ချင်နေပြီ... (╯▽╰)

ဒါပေမယ့်ကံမကောင်းတာကတော့ ရှုနင်က ရှုဟိန်ရဲ့ အချစ်စွမ်းအားကိုလျှော့တွက်ခဲ့မိတယ်။ ရှုဟိန်က ပြောလိုက်သည်။

" ဟိုတယ်ကအရမ်းဝေးလွန်းတယ်၊ Motor Hotel ဆိုရင်ကော.. "

ဒါက ကားထဲ လုပ်တာထက် ပိုကောင်းတာမို့ရှုနင်က အမြန် သဘောတူလိုက်သည်။ သူ သဘောတူလိုက်တာနဲ့ ဘာကြောင့်ရှုဟိန်က ဆက်လုပ်ဖို့ ကြိုးစားနေသေးတာလဲ...

ရှုနင်က ရှုဟိန်၏ ရင်ဘတ်ကိုမြန်မြန်ဆန်ဆန်တွန်းထုတ်ခဲ့တယ်

"မော်တောဟိုတယ်ကို သွားဖို့ ကျွန်တော်တို့သဘောမတူထားဘူးလား...အကိုကြီး..ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ"

"ငါတို့ သဘောတူခဲ့တယ်လေ !"

"ဒါဆို အကိုကြီးက ဘာကြောင့် ဆက်လုပ်ဖို့ ကြိုးစားနေတာလဲ........ "

"ငါတို့အခုမော်တော်ယာဉ်တစ်စီးထဲရောက်နေပြီ မဟုတ်လား"

"...... "

"ဒီထက်ပိုပြီး အထူးသီးသန့် လုပ်ထားတဲ့ မော်တော်ဟိုတယ်လည်း မရှိတော့ဘူး။ "

"အစ်ကိုကြီး..ကျွန်တော့်ကို ထပ်လိမ်တယ်"

"အရူးလေး.....ငါ မင်းကိုချစ်တယ်။ "

'ငါ မင်းကိုချစ်တယ်' လို့ရှုဟိန်က ဒီလိုပြောလိုက်တာနဲ့ ရှုနင် တကိုယ်လုံးကို လုံးလုံး လန်းဆန်းလာစေခဲ့တယ်။ သူတို့စီးလာတဲ့ ကားက ကားလမ်း၏ဘေးဘက်တွင်ရပ်တန့်သွားကာ ယာဉ်မောင်းက ကားပေါ်မှာ ဆင်းလာသောကြောင့် ရှေ့နှင့်နောက်ဘက်ရှိ ကိုယ်ရံတော်ကား နှစ်စီးလုံးက ရပ်သွားကာ ကားပေါ်က ဆင်းလာကြပြီး ရှုဟိန်တို့ ကားဘက်ကို ကျောပေးကာ အမှောင်ထုထဲတွင် ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို မပြတ်စောင့်ကြပ်ပေးနေခဲ့သည်။

ကားထဲတွင်ရှိနေသော လေထုက ဝေဝါးကာ ချစ်ခြင်း၏သံစဉ်တွေနဲ့ ပူပြင်းလို့နေသည်။ ရှုဟိန်က သူ့ဘောင်းဘီ ဇစ်ကို ဆွဲချကာ ဘောင်းဘီမချွတ်ပဲ ညီလေးကိုသာ ထုတ်လိုက်ပြီးနင်နင်ရဲ့ ခြေအစုံကို ချဲကားလိုက်ပြီး တွင်းလေးထဲကို ဝင်လိုက်သည်။

နင်နင်ရဲ့ ပါးစပ်က ညည်းသံလေးထွက်လာခဲ့သည်။ အကိုကြီး ကသူ့ကို လက်သုံးချောင်းထိ အထဲကို သွင်းကာ ဖြေလျော့ပေးပေမယ့် အဲ့ဒါက မလုံလောက်သေးပေ။ အကိုကြီးရဲ့ အသားချောင်းက ကြီးလွန်းလို့ ရှုနင်က နည်းနည်းနာကျင်ကာ ညည်းတွားနေမိသည်။

ရှုဟိန်က သူ့အသားချောင်း အပြည့်အ ၀ ဝင်ပြီးတဲ့နောက် ရှုနင်ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ကာ နမ်းရှုပ်နေတဲ့အချိန်မှာ နဖူးပေါ်က ချွေးတွေ စို့တက်လာခဲ့သည်။ ကလေးလေးက သူ့အသားချောင်းနဲ့ အသားကျလာတော့မှ ဆက်တိုက် အင်ဂျင်ခုတ်သလို တရစပ်ကို pa pa pa pa တော့သည်။ အကောင်းစား ဇိမ်ခံကားဖြစ်သောကြောင့် ကားထဲမှာ ရှုနင်က အားကောင်းမောင်းသန်ဖြင့် တရစပ် လှုပ်ရှားကာ ချစ်တင်းနှောနေပေမယ့် ကားက တုန်ခါယိမ်းထိုးခြင်းမရှိခဲ့ပေ။ ဒါကြောင့် ကားလမ်းဘေးက ဖြတ်သွားသည့် ကားတွေက သံသယမဝင်ခဲ့ပေ။

ကားထဲမှာ ပက်လက်အနေထားဖြင့် ရှုဟိန်ကို သူ့ခြေထောက်တွေနှင့် တင်းတင်းဖက်ကာ သူတို့အောက်ပိုင်းတွေ တွယ်ဆက်နေပြီး ရှုဟိန်က အပေါ်ကစီးမိုးကာ ရှုနင်၏ကိုယ်လေးထဲကို ဆက်တိုက်ဝင်ထွက်နေသည်။ ကျဉ်းသောကားထဲမှာ ချစ်တင်းနှောနေရလို ရှုနင်ရဲ့အနေထားက ကို့ရိုးကားယားဖြစ်ကာ ပြောမပြနိုင်အောင် အနေခက်နေသဖြင့် သတိလစ်ချင်ချင် ဖြစ်နေသည်။

အကိုကြီးက ဒီနေ့ ပိုပြီး စိတ်အားထက်သန်ပြင်းပြနေသည်။ သူ့ကို အသက်ရှုမှားအောင် မွတ်သိပ်စွာနမ်းရင်း အောက်ပိုင်းကို အရှိန်ထိုး ဆောင့်ထိုးနေသည်။ အကိုကြီး၏အသားချောင်းက ထွက်သွားပြီး သူ့အတွင်းနံရံတစ်လျှောကို ဖိပွတ်ကာ တိုးဝင်လာခြင်းက နင်နင်ကို မအောင့်နိုင်ပဲ အော်ညည်းလာစေသည်။သူ့အသံလေးက တိုးသွားသည်ကို မရှိပဲ အကိုကြီးရဲ့ နည်းပေါင်းစုံ နှိပ်စက်မှုကြောင့် ငိုရှိုက်ညည်းတွားနေရသည်။

ရှုဟိန်က နင်နင်ကို ပက်လက်အနေထားဖြင့် လုပ်လို့ အားရတော့ သူ့ကိုယ်ထဲက အသားချောင်းကို ထုတ်လိုက်သည်။ ရှုနင်၏ ပြည့်ကျပ်နေသည့် အနောက်ပေါက်လေးက ဟာတာတာဖြစ်သွားစဉ် ရှုဟိန်က ရှုနင်ကို ဆွဲထူကာ ကားဆိုဖာပေါ်မှာ လေးဘက်ထောက် အနေထားကို ပြောင်းလိုက်ပြီး ရှုနင်၏ အနောက်ပေါက်လေးထဲကို အသားချောင်းတဆုံးထိ ပြန်ထိုးသွင်းကာ ပုခုံးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး အနောက်ကနေ အားမာန်ပါပါနှင့် ဆောင့်တော့သည်။

"အကိုကြိး...အကိုကြီး...ဖြည်း..ဖြည်း..အာ့...အား..."

ဒါပေမယ့် ရှုနင်ရဲ့ အော်ညည်းသံကြောင့် ရှုဟိန်ရဲ့မျက်လုံးတွေက အနီရောင်ပြောင်းမတတ်ဖြစ်ကာ သူ့စိတ်ထဲ နင်နင်၏ အတွင်းလမ်းကြောင်းက ပူနွေးခြင်းနှင့် ညစ်ထားသည့် ခံစားချက်ကသာကြီးစိုးနေပြီး တရကြီးကို ဆောင့်နေတော့သည်။ နင်နင်ရဲ့မက်မုံသီးလေးနှစ်လုံးက သူ့ပေါင်သားတွေရဲ့ ပြင်းထန်တဲ့ရိုက်ခတ်မှုတွေကြောင့် တုန်ယင်ကာ တဖတ်ဖတ် သံတွေက မှန်မှန်ထွက်လာတော့သည်။
တခါတလေ သူ့ ထိပ်ဖူးက နင်နင်၏ အပေါက်ဝလေးကို ပွတ်တိုက်ကာ ဝင်သွားစဉ် နင်နင်က အားပျော့ကာ လေးဘက်ထောက်အနေထားဖြင့် လက်လေးက ပျော့ခွေကျသွားမလိုဖြစ်သဖြင့် ရှုဟိန်က ခါးကို လက်တဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ပြီး ထိန်းကာ အညှာတာမဲ့ ထိုးသွင်းနေတော့သည်။

တခြားယောကျာ်းတစ်ယောက်နှင့် နီးကပ်စွာ ပြောဆိုနေသည့် မြင်ကွင်းက သူ့ရင်ထဲက ဒိန်းဒလိန်းနတ်ကို နိုးလာစေပြိး နင်နင်ကို သူ့အပိုင်ဆိုတာ ထင်ရှားအောင် လုပ်ချင်သည်။ နင်နင် တကိုယ်လုံးကို အနီမှတ်ထင်အောင် နမ်းရှိုက် ကိုက်ထားပြီး အားမလို အားမရဖြင့် ဆက်ချစ်နေတော့သည်။

"ဒါက သူ့ချစ်သူ..သူ့အပိုင်.. သူတစ်ယောက်တည်းပဲ နင်နင်ကို ချစ်နိုင်တယ်"

ဒီအတွေးတွေနှင့် ရှုဟိန်၏စိတ်တွေက ပိုကြမ်းတမ်းလာသဖြင့် ရှုနင်က မခံနိုင်တော့ပဲ ငိုညည်းကာ တောင်းပန်ရတော့သည်။

"အာ့..ဟင့်..အကိုကြီး... နာတယ်.. လျော့..လျော့ပါဦး.. အာ့ဟာ့..."

နင်နင်၏ အသံလေးက အော်ရလွန်းလို့ အက်ကွဲလို့နေလေပြီ။ အကိုကြီးက သူ့အထိမခံနိုင်တဲ့နေရာကို ဆောင့်ဆောင့်ထိုးနေလို့ နင်နင်က ပြီးသွားပေမယ့် အကိုကြီးက မပြီးသေးပေ။

သူ့ကိုယ်ထဲက ထုတ်လိုက်လို့ ပြီးပြီထင်ပြီး ပျော်နေပေမယ့် သူ့ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ပွေ့ကာ ကားယားခွစေပြီး ပွင့်နေသည့် အနောက်ပေါက်လေးထဲ ထပ်မံထိုးသွင်းလိုက်ပြန်သည်။ ရှုနင်က မျက်နှာလေး ရဲရဲနီနေသလို တကိုယ်လုံး ချွေးလေး စို့လျက် မျက်ရည်စတွေနှင့် အကိုကြီး၏ပုခုံးတွေကို ကိုက်လိုက်တော့သည်။ ဒါပေမယ့် ဒါက မြင်းကို နှင်တံတို့လိုက်သလိုဖြစ်ကာ အကိုကြီး၏အောက်က ပင့်ဆောင့်သည့် အားက ပိုပြင်းပိုမြန်လာတော့သည်။

"နင်....မင်းကို ချစ်တယ်..နင်"

"အာ့..အား..ဟင့်..အာ့ဟား..."

နင်နင်က ဘာမှ မပြန်မပြောနိုင်တော့ပဲ လျှပ်စီးကြောင်းတွေ ဖြတ်ပြေးနေသလို ခံစားရလို့ ကိုယ်လေးက ပျော့ခွေနေပြီး အကိုကြီး၏ လည်ပင်းကိုသာ တင်းတင်းဖက်ထားနိုင်တော့သည်။

နင်နင်က တောင့်မခံနိုင်သည့်အဆုံး နူတ်ခမ်းကို ကိုက်ထားလိုက်မိသည်။

"နူတ်ခမ်းကို မကိုက်နဲ့.. "

ရှုဟိန်က သတိထားမိကာ ချက်ချင်းပြောလိုက်သည်။

"မင်းရဲ့တကိုယ်လုံးက ကိုယ့်အတွက် ဘုရားပေးတဲ့လက်ဆောင်ပဲ။ ဒီဟာကို မပျက်စီးစေနဲ့..မင်း အော်ချင်ရင် အော်လိုက်။ အရမ်းနာရင် ကိုယ့်ကို ကိုက်လိုက်..ဟုတ်ပြီလား..."

ရှုဟိန်က ချော့ကာ ကလေးကို အနမ်းဖြင့် နှစ်သိမ့်လိုက်သည်။

"အင်း..အကိုကြီး..အကိုကြီးနဲ့ ချစ်ခွင့်ရတာ ကျွန်တော့်ဘဝမှာ အကောင်းဆုံး ဖြစ်ရပ်ပဲ...ဒါက ကျွန်တော့်အတွက် အပျော်ဆုံးပဲ"

နင်နင်က ခံစားချက်အပြည့်ဖြင့်ပြောလိုက်သည်။