ဗီလိန်ရဲ့ လမ်းပြကြယ်

အပိုင်း(၇၇)

Unicode
ချောင်လန်က အခန်း၁၈က ဒုတိယစာသင်ဆောင်ရဲ့ ပထမထပ်မှာရှိတာကို ရှာတွေ့သွားတယ်။ အတန်းပိုင်ဆရာအသစ်က အခန်းထဲက စတိတ်စင်ပေါ်မှာထိုင်ပြီး ကျောင်းသားတစ်ယောက်ချင်းစီကို စာရင်းသွင်းပေးနေတယ်။ စာသင်ခန်းထဲမှာ ကျောင်းသား ကျောင်းသူတွေအများကြီးပဲ ရှိနေပြီ။ ပြီးတော့ အားလုံးကလဲ စိတ်လှုပ်ရှားနေကြတယ်။ ကျောင်းသား ကျောင်းသူအသစ်တစ်ယောက် ဝင်လာတိုင်း အခန်းထဲက ကျောင်းသား ကျောင်းသူတွေက သူတို့သိတဲ့လူများဖြစ်နေမလားဆိုပြီး ဝင်လာတဲ့သူတွေကို စိုက်ကြည့်ကြတယ်။

ချောင်လန်ဝင်လာတော့ စာသင်ခန်းက ခဏလောက်တိတ်ဆိတ်သွားတယ်။ ပြီးတော့ ကျောင်းသားတစ်ချို့က ချောင်လန့်ကို ကြောင်ပြီးကြည့်နေကြတယ်။ သူမက စာသင်ခန်းမှားပြီး ဝင်လာခဲ့မိတဲ့အတိုင်းပဲ။

ဘာပဲပြောပြော သိပ္ပံတွဲခန်းတွေက များတာပဲလေ။

ဝင်လာတဲ့လူက သူတို့အတန်းမှာ အဆင့်၂ အမြဲရနေတဲ့ ချောင်လန်မှန်း တစ်ယောက်ယောက်က မှတ်မိသွားတဲ့အချိန်မှာ အံ့ဩထိတ်လန့်မှုတွေပဲ ကျန်ခဲ့တော့တယ်။ ထိပ်တန်းကျောင်းသူလဲဖြစ်သေးတယ်။ ပြီးတော့ အရမ်းလဲ လှလာသေးတယ်။ ဒီလိုပေါင်းစပ်မှုက အရမ်းကို အံ့ဩဖို့ကောင်းတာပဲ။

ဟောင်ရင် စာသင်ခန်းထဲကို ဝင်လာတော့ သူက တစ်ချက်ထဲနဲ့တင် ချောင်လန့်နောက်ကျောကို မှတ်မိလိုက်တယ်။

လွန်ခဲ့တဲ့၁နှစ်လောက်တုန်းက စာမေးပွဲမှာ သူက ချောင်လန့်နောက်မှာ ထိုင်ခဲ့ဖူးတယ်လေ။ ပြီးတော့ ချောင်လန့်ခေါင်းကို နာရီဝက်နီးပါးလောက် စိုက်ကြည့်နေခဲ့ဖူးတယ်လေ။ အဲ့စာမေးပွဲမှာ သူ့ရဲ့သင်္ချာအမှတ်က ရခဲ့သမျှထဲမှာ အမြင့်ဆုံးဖြစ်ခဲ့တာလေ။

ဟောင်ရင်က ခင်လွယ်တယ်။ အဲ့ဒီ့စာမေးပွဲကြောင့် သူက သူနဲ့ချောင်လန်နဲ့က တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ခင်ကြတယ်လို့ အမြဲထင်ယောင်ထင်မှား ဖြစ်နေခဲ့တာလေ။ နောက်တော့ သူက ချောင်လန့်ကို လမ်းပေါ်မှာ တွေ့ရင်တောင် သူက အရင်သွားပြီး နှုတ်ဆက်တယ်လေ။

သူ စာသင်ခန်းထဲကို ဝင်ဝင်လာချင်းမှာပဲ ချောင်လန့်ကို တွေ့လိုက်တယ်။ ဟောင်ရင်ကဘာလို့ ဒီကိုရောက်နေရတာလဲ ဆိုပြီး တစ်ချို့လူတွေ တိုးတိုး တိုးတိုးပြောနေကြတာကို မကြားချင်ယောင်ဆောင်လိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ခြေထောက်အရှည်ကြီးနဲ့ ချောင်လန်ထိုင်တဲ့ ခုံရဲ့အနောက်ကခုံကို လျှောက်သွားလိုက်ပြီး အဲ့မှာထိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူမကို အနောက်ကနေ တို့လိုက်တယ်။