Każdy kraj posiada własnego złoczyńce, a Korea posiadała Criminal Moon'a. Mężczyznę, który był zagadką dla wielu śledczych i celem tajnego agenta Kim Taehyunga.
Criminal Moon znany był ze swej tajemniczości i mrocznych zbrodni podczas pełni księżyc...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Witam^^ Ogólnie nie miałam nic pisać na święta, bo czasu brak i nie miałam, kiedy pomyśleć o świątecznym wydaniu, ale jak wczoraj rano leżałam, nasunął mi się pomysł i tak właśnie zapraszam was do przeczytania świątecznego Criminal Moona ^^🎄 Z okazji, że dziś święta pragnę Życzyć wszystkim Moonowiczom oraz moim wiernym czytelnikom Wesołych Świąt🎄✨
Czas odgrywania: Część I CM
Zimna przyszła do Korei, a młody agent nie może ukryć uśmiechu, gdy zza okna agencji widzi spadające płatki śniegu. W tym czasie szef agencji Kim Namjoon prowadzi długi monolog telefoniczny, nie mogąc ujrzeć wręcz dziecięcego uroku uśmiechu agenta, który w oczach posiada chłopca, marzącego o idealnych świętach. Jednak dla pozorów młody agent nigdy nie okazuje tej strony siebie, pragnąc zdobyć szacunek wśród świata, w którym żyje. — Cholera, nie mogę ci pomóc, naprawdę. Jako szef agencji państwowej muszę święta spędzić w pracy. To jest ważniejsze od corocznych pierdół — mówi Namjooon, na którego przenosi oczy agent. — Noona! — wycedza, zaciskając dłoń, a Taehyung unosi brew. — Wiem, że mama jest ważna, ale... — przerywa, zaciskając powieki, gdy wyraźny krzyk słuchać zza słuchawki. — To nie moja wina, że się rozchorowała! Też sobie wybrała czas na chorowanie! — mówi pretensjonalnie. — Co zrobisz ze swoim problemem, to już twoja sprawa — dodaje, a Taehyung patrzy z uwagą na poddenerwowanego szefa. — Dobra... znajdę ci kogoś — wzdycha podłamany. — Oczywiście, że kompetentną osobę, bo ja z dnia na dzień moich obowiązków nie zostawię — dodaje, po czym się rozłącza. Cisza panuje między dwojgiem, jednak ich oczy krzyżują się ze sobą. — Agencie Kim mam dla ciebie świąteczny prezent — oznajmia nagle, jednak agent jest niepewny.
— Odkąd tu pracuję, ani razu nie dałeś mi prezentu, nawet takiego w postaci urlopu świątecznego, więc co to jest? — pyta niepewny.
— No urlop świąteczny — odpowiada.
— Nie wierzę!
— To uwierz. Otrzymujesz urlop do końca roku, jeśli...
— Jeśli?
— Zajmiesz się przez święta moją siostrzenicą — odpowiada.
— Nie ma mowy!
— No nie bądź taki. To dziecko potrzebuje mamy — wskazuje gestem na agenta, który prycha w niedowierzaniu.
— A czy ja ci wyglądam na matkę?!
— Na pozór... jakby się dodało to i ów, byłbyś idealną matką — przyznaje otwarcie, a agent uderza dłońmi w biurko szefa.
— Pierdolisz! Powinienem dać ci wypowiedzenie za ten tekst — wystawia palec wskazujący w stronę szefa. — Zresztą... nie potrafię zajmować się....
— To tylko sześciolatka. Dasz radę — przerywa Kimowi. — Podwiozę ją do ciebie wieczorem — dodaje, nie dając agentowi czasu na przemyślenie tego. — Będziesz w tym nowym mieszkaniu? — unosi brew, a agent niepewnie przytakuje głową.
