Creepy verhalen nederlands

Bloody painter

Helen is 14 jaar oud zijn donkere kringen voelen aan alsof hij nog nooit genoeg heeft geslapen. Hij geeft niet om zijn rommelige zwarte haar, omdat hij niet graag teveel moeite doet om zichzelf opteruimen: het is onnodig.

Zijn stoel bevindt zich aan de achterkant van het klaslokaal, naast het raam: hij zit daar altijd stil te tekenen, het is zoals alles voor hem. Hij houdt niet van sociale contacten met mensen waardoor hij een eenzaam persoon wordt.

Er was een persoon die na school op de grond werd geduwd, dat is tom die altijd het slachtoffer is van pestten, niet omdat hij eerder iets heeft gedaan, het is gewoon de afkeer van mensen om hem heen. Deze dingen gebeuren vaak en Helen is er aan gewend.

Tijdens de pauze zegt jurdy dat ze haar horloge mist terwijl ze er naar zoekt. Helen, helpt haar niet, omdat het niks met hem temaken heeft. plotseling ziet iemand iets in Helen's zak knipperen.

"Wat is dit ?" zegt Tan terwijl hij zijn hand in de zak van Helen steekt en haald een horloge te voorschijn dat is afgewerkt met nep diamanten. Helen is erg verast om het te zien, omdat hij niet weet hoe het daar is gekomen. "Ah dat mijn horloge !" Jurdy ontvangt het horloge van Tan nadat ze de situatie heeft gezien. Beiden staren naar Helen met een rare blik. "Ik ben het niet" zegt Helen  die nog steeds op zijn notitieboekje tekent zonder een beetje optestaan "ja juist" zegt jurdy en verlaat het klaslokaal met tom als ze besluit.

De volgende dag zit Helen zo als gewoonlijk aan zijn tafel hij merkt dat de sfeer  om hem heen niet goed voeld. Mensen beginen over hem te fluisteren, en zelfs en paar noemen hem een dief, hij besluit niet voor zichzelf uit te leggen, omdat hij weet dat het nutteloos is omdat te doen.

Naarmate de tijd verstrijkt, wordt Helen het nieuwe doelwit van slachtoffer voor pesterijen; alles wat hij nu doet word overdreven. Hij vind het niet leuk maar toont geen verzet. Hij houdt de gevoelens in zijn hart en zwijgt.

Tot Tan op een dag naar hem toe kwam en zijn notitieboek greep met zijn onafgemakte tekening er op, "altijd deze zinloze dingen doen" zegt Tan terwijl ze een paar tekeningen Afschuurt en ze in stuken schuurt en Helen's reactie wil zien. In dit tempo barsten de gevoelens de gevoelens die hij heeft vast gehouden. Hij slaat Tan in haar gezicht en begint het gevecht. Helen is echter  iet zo machtig, dus werd hij in een mum van tijd in elkaar geslagen, andere studenten gingen naar het gevecht kijken, zonder het te stopen sommige mensen stampten hem zelfs in zijn gezicht en maag.

Direct nadat de bel ging stopte iedereen met waar ze mee bezig waren, en gingen terug naar hun zit plaatsen, voordat de leeraar kwam. Helen keert terug naar zijn stoel, alsof er niks is gebeurd. De leeraar kwam binnen; "oh my otis Helen! Wat is er gebeurd ?"  Helen heeft zo veel blauwe pleken dat de leeraar het merkt vlak nadat ze de kamer is binnen gegaan. Iedereen kijkt hem aan en wacht tot hij een reactie geeft terwijl, terwijl ze hem met een moorddadige blik aankijkt "ik viel van de trap mevrouw" Helen antwoord terwijl de bliken verdwijnen.

Na thuis komst van school vragen zijn ouders hem ook wat er is gebeurd en hij antwoord met het zelfde antwoord, de blauwe jas die hij draagt bedekt alle blauwe pleken anders dan die in zijn gezicht zijn ouders geloven het zonder twijvel meestal waneer Helen's ouders hem vragen hoe hij op school zit zegt hij altijd dat het goed is, hij loog zefs over het maken van een heleboel vrienden, elke dag een gelukig leven. Helen weigert zijn ouders de waarheid te vertellen want hij wil zijn ouders geen zorgen over hem laten maken.

Een paar maanden later is hij gewend geraakt aan de negatieve opmerkingen over hem, en is het een normale gebeurtenis voor hem om geraakt of vernederd teworden; hij is nu volledig immuun voor deze dingen. Wie heeft hem in de eerste plaats ingelijst ? Waarom deed de schuldige dit ? Dit doet er niet meer toe niets is nu meer van belang.