Creepy verhalen nederlands

Ben drowned post 3

Post # 3 (10 september 2010)

Ik weet het al vroeg in de ochtend, ik ben de hele nacht wakker gebleven, ik kan niet slapen, het kan me niet schelen of mensen dit zien, daar gaat het niet om, ik wil gewoon dat het woord wordt verspreid, dus dat doe ik niet lijden voor niets. Ik ben de wil om dit te typen kwijtgeraakt, hoe minder ik hier verder over nadenk, ik denk dat de video gewoon voor zichzelf spreekt. Ik deed wat jullie me zeiden te doen, ik speelde het Elegy of Emptiness-nummer bij de eerste prompt van de game die ik kreeg, maar ik denk dat dat is wat het spel of Ben (Jezus Christus, ik kan niet geloven dat ik even ben het absurde idee huwen dat hij in het spel bestaat) wilde dat ik het deed. Hij volgt me nu, niet alleen in het spel, hij is in mijn dromen. Ik zie hem de hele tijd achter mijn rug en houdt me in de gaten. Ik ben niet naar een van mijn lessen geweest, ik ben in mijn slaapzaal gebleven met de ramen gesloten en de jaloezieën gesloten - op die manier weet ik dat hij me niet kan bekijken. Maar hij krijgt me nog steeds als ik speel, als ik speel, kan hij me nog steeds zien. De game maakt me nu bang. Het sprak voor het eerst met mij - niet alleen met het gebruik van tekst die al in het spel zit - maar ook met mij. Heeft met me gepraat. Het verwijst naar Ben. Het praatte tegen me. Ik weet niet wat het betekent. Ik weet niet wat het wil. Ik heb dit nooit gewild, ik wil gewoon mijn oude leven terug.

DROWNED.wmv
DROWNED.wmv
Zoiets gebeurt niet met mensen zoals ik, ik ben maar een kind, nog niet oud genoeg om te drinken. Het is niet eerlijk, ik wil naar huis, ik wil mijn ouders weer zien, ik ben zo ver van huis hier op deze school, ik wil gewoon mijn moeder knuffelen. Ik wil het vreselijke lege gezicht van dat beeld gewoon vergeten. Mijn originele spelbestand is terug - precies zoals ik het verliet voordat het weg was. Ik wil niet meer spelen. Ik heb het gevoel dat er iets ergs zal gebeuren als ik dat niet doe, maar dat is onmogelijk, het is een videogame - achtervolgd of niet, het kan me geen pijn doen, toch? Maar zoals serieus, dat kan het niet, toch? Dat zeg ik mezelf altijd, maar elke keer als ik erover nadenk, weet ik het niet zo zeker.