Creepy verhalen nederlands

Jeff the killer vs slenderman

Het donkere, natte steegje werd lichtjes verlicht door het licht van de mobiele telefoon van Sarah, terwijl ze het elke paar seconden scheen om te zien waar ze heen ging. Haar ogen tastten de duisternis af en ze schudde gek.

Wat haar gisteravond was overkomen was een raadsel. Ze dacht terug, terug naar de bar. Ze was net binnen gekomen met een paar vrienden, gewoon een leuke avond uit. Niets kon gebeuren, dacht ze. Nu trilde ze en liep ze om drie uur 's ochtends van gebouw naar gebouw. Weer dacht ze terug, maar alles was een waas. Ze passeerde een oud, haveloos motel en een pub.

Sarah begaf zich naar de buitenwijken van haar buurt, rond een zwaar bebost gebied. Ze liep, ze kneep haar ogen strak dicht voor momenten tegelijk. Ze zat in haar jas geklemd voor de warmte terwijl de koude regen haar bedekte voor wat leek op een eeuwigheid. Net toen haar oogleden dekking van haar ogen namen, scheen iets uit de hoek van haar gezichtsveld. Ze flitste ogenblikkelijk weer open en haar pupillen werden wijd open.

Ze keek rond. Niets viel op in de duisternis en regen. Ze draaide zich om en vervolgde haar weg terug, in de hoop dat ze het zou redden. Terwijl ze haar omgeving bestudeerde, herinnerde ze zich een kortere weg die ze als kind had genomen toen ze 'Verstoppertje spelen' speelde met haar jeugdmaatjes.
Het ging om klimmen door het bos. De koude vrouw aarzelde, maar kwam tot de beslissing dat alles wat haar sneller naar haar warme huis zou brengen, de betere manier was.

Sarah liep naar het bos. Toen ze zich een weg naar binnen baant, was de eerste boom waarop ze keek, gemarkeerd. Wat op de boom was gemarkeerd, verbijsterde haar, wat leek op een cirkel met een X erin. Ze wist niets van haar oorsprong of betekenis, dus veronderstelde ze dat dit een soort bendesymbool was, of iets dergelijks.

Terwijl ze zich een weg baant door het bos, herinnerde ze zich de leuke tijden die ze als kind had. Ze dacht hardop na.
"Ik mis die tijden. Terug toen de wereld geen ba- " Haar stem stierf weg. Sarah hoorde de luide knal van een boomtak af in de verte achter haar. Doodsbang rende ze door het bos en ze raakte snel verdwaald.

Ze ging toch verder, hopend op een uitweg. Haar gebrek aan voorzichtigheid leidde er al snel toe dat haar been werd gevangen op een bijna liggende wortel, en ze viel op de grond. Pogingen om op te staan ​​veroorzaakten nog meer pijn. Ze had haar enkel gedraaid.
"Iemand alsjeblieft .. help me!" Riep ze.
Het kraken van bladeren werd weer aanwezig. Ze probeerde op te staan ​​en opnieuw te rennen, maar haar letsel hield haar op één plek.

Ze balde haar ogen uit angst en toen ze ze weer opende, stond een lange, blanke man in een pak voor haar. Ze was visueel gehandicapt geworden toen ze deze man zag. Ze begon geschreeuw van angst, maar werd al snel de mond gesnoerd door de slanke, bleke man die in het donker voor haar stond.
Vier uur.

Wat eens een jonge jongen was, was nu een koelbloedige psychopaat. Jeff the killer was net klaar met wat hij zijn 'Dagelijkse ronden' noemde. Het slachten van onschuldige mensen, dit was bijna alles waardoor Jeff zijn gedachten overspoelde. Hij sleepte zijn voeten over het natte cement toen hij binnenkwam in wat hij zijn huis al jaren had genoemd. Jeff stapte voet in een wereld van tragische herinneringen, terwijl hij twee whiskyflessen in de hand greep.

Jeff was een dronken moordmachine geworden. Zijn hersenen waren gevuld met de geur van moord. Eén gedachte die zijn psychotische geest had gekruist, was er al sinds dag één. Toen de regen het vermoeide huis trof, begon Jeff zich de nacht te herinneren waarin hij zijn hele familie afslachtte. Hij grinnikte bij de gedachte. Als zijn waanzin er niet was geweest, had hij misschien aan spijt gedacht.

Wroeging voor het nemen van de levens van de mensen van wie hij ooit hield. Maar dat was op dit moment niet mogelijk. Jeff was maar voor één ding en één ding uit. Dood.
Vijf uur 's ochtends. Hij nam nog een slok op zijn alcohol.