Creepy verhalen nederlands

Clokwork

Natalie had een normale, bescheiden jeugd, totdat haar vader, David, zijn haat jegens zijn eigen kinderen uitsprak, ruzie maakte met zijn vrouw, Mary-Beth, en Natalie pakte en haar vermoedelijk sloeg voor 'tekenen op zijn muren'.

Fast-forward een paar jaar, waar ze nu negen jaar oud is, en het misbruik was schijnbaar geëscaleerd, waarbij zij en haar broer, Lucas, die toen veertien jaar oud was, werden gedwongen om hun vader te horen schreeuwen en schreeuwen, meestal over de kleinste dingen, terwijl hun moeder kennelijk geen poging deed om hem te stoppen. Op een dag benadert Lucas Natalie terwijl ze op de bank zit en naar een film kijkt en haar vraagt ​​of ze 'cool' wil zijn en 'opgroeit als een tiener'. Ze is het daarmee eens, en hij vraagt: "Wel ... je weet wat jongens en meisjes soms doen, toch?" Vervolgens gaat hij door met het seksueel misbruiken van Natalie, en het impliceert sterk dat het misbruik vier jaar of tot haar dertiende was doorgegaan. Tijdens het misbruik probeert ze met een meisje in haar klas met de naam Mia te praten, maar Mia saboteert Natalie en morst haar geheim, wat leidt tot online en echte pesterijen tijdens haar lagere schooljaren.

Natalie is nu zestien, heeft een passie voor tekenen en staat ingeschreven aan Walkerville-Collegiate School for the Creative Arts and Fine Arts '. Door een foutje in de vorige nacht, waar ze een opdracht voor haar Engelse les niet kon voltooien, waarschuwde haar lerares Engels, Miss Homenuik, dat haar 'tijd voorbij was', wat een vreemd gevoel van kalmte voor de tiener veroorzaakte . In haar Franse klas werd ze betrapt op het maken van foto's van bloed, bloed, mensen die gestoken werden, messen en 'macabere dingen van het soort'. Haar leraar, de heer LeVasseur, ziet Natalie's kunstwerken en vertelt haar om het te wissen en weer aan het werk te gaan, voordat hij toevoegt: "Uw tijd is bijna voorbij, Miss Oulette."

Natalie geeft vervolgens aan zichzelf toe dat het lijkt alsof de tijd tegen haar was, en ze wordt lichtjes geïrriteerd.

Haar volgende twee periodes gaan snel en zonder problemen voorbij, en ze ontmoet Chris, haar vriend, die haar vroeg om met hem te praten na haar lessen. Hij geeft haar toe dat hij uit elkaar wil gaan en andere mensen wil zien, daarbij verwijzend naar haar macabere kunst en haar negatieve denkwijze, en ook omdat ze Chris niet vertelt waarom ze zich zo negatief voelt. Hij verontschuldigt zich en loopt dan weg, Natalie diepbedroefd achterlatend.

Ze keert terug naar huis, gaat naar haar badkamer, lijkt mindset negatiever dan eerst en beschadigt zichzelf door haar mondhoeken in een glimlach met zwarte draad en steken te naaien. Opgemerkt moet worden dat toen ze dit aan het doen was, ze glimlachte. Haar moeder vindt haar en Natalie beseft wat ze heeft gedaan en begint te huilen.

Een ziekenhuisreis later, stelde haar moeder therapie voor haar op. Vreemd genoeg heeft Natalie de hechtingen nooit verwijderd. Ze zegt tegen de therapeut, die ofwel Debera of Deborah wordt genoemd, die tijd is haar grootste probleem geweest. Ze legt uit dat 'je er doorheen leeft, langzaam door het leven vordert, beheerst wordt door de maatschappij, alleen om voor schijnbaar geen einde gefolterd te worden totdat je merkt dat je geen doel meer hebt'. Voor haar zijn het concept en de mechanica van de tijd een vicieuze cirkel, en dat het nooit langzamer gaat.

Debera of Deborah vraagt ​​Natalie haar te vertellen over het misbruik; echter, Natalie weigert en beledigt de therapeut door haar 'blondie' te noemen. De tiener beweert dat 'Natalie er niet meer is'. De therapeut vertrekt, brengt haar ouders naar huis en ze gaan terug naar hun huis.

Die nacht heeft ze een nachtmerrie waar haar eigen stem haar vertelt dat haar tijd eindelijk is aangebroken, en ze wordt wakker in een ziekenhuisbed, aangesloten op een hartmonitor, met haar handen en voeten vastgebonden aan het bed. Een man, vermoedelijk de hoofdwetenschapper / arts, komt de kamer binnen en legt aan Natalie uit dat haar ouders tegen haar zin zijn overeengekomen haar 'mentale drugs' te geven die hoogstwaarschijnlijk haar mentale toestand zouden verbeteren. Hij zegt dat ze binnen de kortste keren weer normaal is en glijdt vervolgens een anesthesiemasker over haar terwijl hij een operatie uitvoert.