Creepy verhalen nederlands

Dik

" Vet stuk koe! "

" Zak reuzel! "

Mel McNuggen was er inmiddels aan gewend. De slappe scheldnaam maakte haar vroeger tot tranen toe, maar ze had geleerd haar handen voor haar oren te slaan en weg te rennen van alle haat en ondanks haar mede slankere leeftijdgenoten.

Iedereen hield van het lachen met Mel McNuggen. Haar bobbelige vormeloze benen, haar potbuik die als kaas over de rand van haar rok hing, haar twintig kinnen. Of je net een examen had gefaald of in de gang was geslagen, het maakte niet uit! Zoek gewoon het dikke meisje en probeer die nieuwe belediging die je net online hebt gezien. 'Oi, nugget! Je bent zo dik dat je meer broodjes krijgt dan een bakkerij! ' Dat zal je dag zeker opfleuren.

Precies wat Jason Thinpole nodig had. Op de laatste dag van de zomer werd de aanvoerder van het voetbalteam verworpen door klasse babe Angela Skinners. En nadat hij een F had gekregen voor zijn wiskundetest, wist hij dat zijn dag niet goed was verlopen.

Jason en zijn groep van vijf misdadigers, bestaande uit zowel trashy guys en sleazy girls, donderden door de gangen na de les als een gekakel van hyena's die hun slachtoffer snuift. De intermitterende maar geleidelijk opkomende geur van cheeseburgers en zweterige sokken signaleerde de aankomst van hun prooi en ze lagen op de loer in de schaduw aan de andere kant van de open badkamerdeur.

BAM! De deur sloeg dicht en ze omsingelden haar, huilend en lachend. Mel kromp in angst in en bleef maar lopen, maar Jason's uitgestrekte armen blokkeerden haar pad.

"Waar ga je naar toe? Probeer je te rennen? 'Hij stak zijn wangen op en leunde achterover, gehurkt als een verstopte kip de kant op. De anderen barstten in lachen uit.

Ze sloten haar aan. Mel's tempo versnelde totdat ze bijna speed-walking was. Maar toen ... raakte de achterkant van haar hoofd tegen een muur. Het liep dood. Ze kon nergens heen. Niet dat ze weg zou zijn gegaan als ze ergens heen was gegaan, maar ze zou in elk geval een paar seconden langer hebben geleefd.

Mel slikte en sloot haar ogen. Ze had een goed leven geleid. Eén gevuld met beschamende beledigingen en zwaargewicht gerelateerde opmerkingen, maar toch een goede.

De groep wilde dieren begon haar te porren en te porren in haar maag en oksels, giechelend, spuwend, grijpend en pijnlijk verdraaiend stukjes vetrolletjes langs haar zijden. De meisjes schopten en sloegen tegen haar en knoopten haar shirt open. Ze rukten er stukjes van af, trokken haar rok naar beneden en scheurden haar panty. De meeste van de jongens haalden hun mobiele telefoons tevoorschijn en werden blij geslagen. In hun ogen zag ze het vuur van de hel. Mel vroeg zich af of het menselijk mogelijk was om zich zo te schamen. Christie Svelton pakte haar haar en duwde haar hoofd tegen de muur.

"Jason, snel, doe het! Heb je de marker? "

Jason duwde naar voren en haalde een permanente markeerstift uit de zak van zijn hemd.

"Uitstappen! Ga alsjeblieft weg..."

"Zwijg vet!"

Ze voelde de koude pen op haar voorhoofd drukken en kneep haar ogen dicht. Ze kon niet vertellen wat hij had geschreven, maar iedereen wees en brulde van het lachen. Het bloed stopte haastig naar haar gezicht en ze gleed langs de zijkant van de muur zodra Christie haar losliet. De bende was druk om naar de foto's te kijken die ze van Jasons meesterwerk hadden geplukt en liepen weg.

Mel kon het niet geloven. Hoe konden ze dit haar hebben aangedaan? Ontdaan tot haar ondergoed liep ze ongecontroleerd snikkend de badkamer in en keek in de spiegel.

'Ik at hondenshit' was over haar voorhoofd gepleisterd.

En terwijl ze huilde en schrobde en schrobde en huilde, vroeg ze zich bij zichzelf af ... wat als het niet op deze manier hoefde te gebeuren? Wat als ze op een dag zo populair zou kunnen zijn als Christie? Of zelfs Jason? Misschien zou ze dat kunnen. Al sinds haar jeugd was er een natuurlijk vertrouwen voor haar, een brandend verlangen om degene te zijn die in het middelpunt van de belangstelling stond. Het enige dat haar in de weg liep ... was dik.