Creepy verhalen nederlands

No end house

Het was de dag voor Halloween toen ik voor het eerst hoorde van het No End House van een vriend van mij. Hij vertelde me dat het een legendarische spookhuis-attractie was waarvan gezegd werd dat het de grootste en meest angstaanjagende van het land was. Iedereen had erover gehoord, maar niemand leek te weten waar het was. Mijn vriend vertelde me dat hij het had gevonden.

De regels waren vrij eenvoudig. Je hebt $ 20 betaald om de attractie te betreden. Het gebouw bevatte in totaal negen kamers. Als het je lukt om de laatste kamer te bereiken, win je $ 500. De enige vangst was dat niemand er ooit in geslaagd was om helemaal door te komen tot het einde. Dat is waarom ze het No End House noemden.

Mijn vriend vertelde me dat hij had geprobeerd het huis te voltooien en jammerlijk faalde. Hij zei dat de spookhuisattractie ongeveer vier mijl buiten de stad lag en trok me een kaart. Het wekte mijn interesse en ik zei hem dat ik het de volgende nacht zou bekijken. Toen ik me omdraaide om weg te gaan, greep hij me bij de arm en probeerde me te overtuigen om niet te gaan. Hij zei dat het onnatuurlijk was, dat de dingen die het huis bevatte, te veel zouden zijn voor iemand om te verduren.

Ik geloofde hem niet en hoe hard hij ook probeerde te overtuigen om daar niet heen te gaan, mijn hoofd was verzonnen. Het winnen van $ 500 voor het voltooien van een spookhuis klonk te mooi om waar te zijn.

De volgende nacht volgde ik de kaart die hij had getekend en arriveerde in No End House net toen de zon onderging. Ik voelde meteen dat er iets vreemds aan het gebouw was. Ik kreeg een zinkend gevoel in de put van mijn maag. Van de buitenkant zag het er niet eng uit, maar om de een of andere reden veroorzaakte het een kil gevoel over mijn rug. Het gevoel van onbehagen nam alleen maar toe toen het spookhuis naderde en de voordeur opende.

Ik stapte naar binnen en slaakte een zucht van opluchting. De hal zag er normaal uit, als een hotellobby ingericht voor Halloween. Er stond een bord op de muur met de tekst: "Laat $ 20 in de onderstaande lade staan ​​en ga naar kamer 1. Acht andere volgen. Bereik het einde en je wint $ 500! "Met een ongemakkelijk lachje zette ik mijn geld in de bak onder het bord en liep naar de deur.

De eerste kamer was een complete teleurstelling. Het was bijna lachwekkend. Het leek op een kinderenspooktrein op een kermis, compleet met spoken met witte velletjes die aan het plafond hingen en mechanische zombies die naar voren strompelden en een niet overtuigend gekreun gaven toen je voorbijging. Ik veegde de nep-spinnewebben opzij en liep naar de deur aan het uiteinde van de kamer.

Bij binnenkomst in de tweede kamer, werd ik begroet door dikke mist. Een rubberen vleermuis hing aan het plafond en vloog rond in een wijde cirkel. Sommige angstaanjagende Halloween-muziek speelde op een lus op de achtergrond. Ik stapte over een paar speelgoedratten die heen en weer renden over de vloer en opende de deur naar de volgende kamer.

Op het eerste gezicht leek kamer 3 slechts een normale kamer te zijn. Het was schaars ingericht, met een houten stoel in het midden van de vloer en een enkele lamp in de hoek die het gebied niet goed verlichtte. Het kostte me een paar minuten om te beseffen dat er iets niet helemaal klopte in de kamer. Het licht wierp schaduwen over de vloer en muren, maar het probleem was dat er te veel schaduwen waren.

Ik kon de schaduw van de stoel tegen de muur zien, maar er waren nog andere schaduwen naast die er geen zaken hadden. Toen keek ik naar mijn voeten. Mijn eigen schaduw was er niet.

Op dat moment greep een vaag en onheilspellend gevoel van naderend onheil mijn hart en mijn moed verliet mij. Ik reikte achter me en probeerde de deur te openen waar ik net doorheen was gekomen. Stel je mijn verbazing voor toen ik me realiseerde dat het op slot zat. Ik had niet de mogelijkheid om me terug te trekken. Het enige wat ik kon doen was door de kamer naar de andere deur lopen en doorgaan, verder het huis in.