Creepy verhalen nederlands

Bloody painter in de sneeuw

een verhaal in 1990.
===========
Dit is Helen, 10 jaar oud. Hij is een opgewekt kind dat veel vrienden heeft. Net als andere kinderen is spelen en lachen alles voor hem. Zijn beste vriend, Phil, gaat vaak naar het huis van Helen om met hem te spelen. Helen's ouders zijn altijd druk met werk, zijn vader reist vaak meerdere maanden en zijn moeder komt altijd om middernacht naar huis.

In vergelijking met de anderen is Phil een wat volwassener kind. Zowel hij als Helen houden van tekenen. Maar Phil's tekening is altijd negatieve en enge graffiti. Hij zei dat dit een soort van ontluchting is, en het zorgt ervoor dat hij zich beter voelt.

Op een besneeuwde dag neemt Phil, zoals gewoonlijk, zijn tekenentas en gaat naar Helen's huis. Helen opende de verwarming en verwelkomde hem. Hoewel het winter is, zorgt de verwarming in de kamer ervoor dat Phil zich warm voelt. "Je bent aan het zweten, doe je jas uit, ik hang het ergens op." Helen zegt, terwijl hij Phil overal ziet zweten. Phil aarzelt een paar seconden. "Nee bedankt." hij schudt zijn hoofd. Helen snelt naar voren om Phil's jasmouwen te trekken en ziet zijn polsen bedekt met blauwe plekken. "Is het je vader?

Is hij weer dronken geworden?" Zegt Helen. "....." Phil laat zijn hoofd zakken, maar reageert niet op Helens vraag. "Kom naar de badkamer, ik zal je helpen pijnstillers te gebruiken", zegt Helen. Ze gingen de badkamer in en Phil trok zijn jas uit. Zijn nek en rug zitten vol blauwe plekken. Helen's handen wrijven de zalf op zijn rug. Helen kan zich niet voorstellen hoe Phil's vader hem behandelt.

Phil's vader is een dronkaard. Hij was gewelddadig tegen zijn vrouw en kind. Phil's moeder kon het niet langer verdragen, dus verliet ze het gezin. Na die tijd hertrouwde zijn moeder en leefde ze een gelukkig leven. Af en toe bracht ze Phil iets cadeau. Zijn vader heeft daarover geklaagd. Hij vervormde de waarheid door alle schuld aan Phil's moeder te schuiven.

"Je moet bij hem wegblijven, hij is niet geschikt om je vader te zijn", zegt Helen. "Ik weet dat, maar ik weet niet wat ik moet doen, het zijn maar kinderen", zegt Phil. 'Ik wil gewoon niet dat je gewond raakt, broer.' "......." Phil zweeg een paar seconden en antwoordt: "Dingen zullen beter worden ... toch?" Hij lacht bitter. Helen begrijpt niet waarom Phil niet terugvecht, en waarom hij altijd beweert dat er niets gebeurd is in het bijzijn van iedereen, zelfs als het iets ernstigs is.

Op een ochtend wordt Phil wakker voor zijn vader en bereidt hij zich voor op Helen's huis. Hij trekt zijn schoenen aan, loopt naar buiten en ziet na een paar passen iemand naar hem zwaaien. "Phil, mijn liefste, het is moeder", zegt de moeder van Phil.

Phil snelt naar haar toe voor een knuffel. "Moeder heeft nieuwe kleding voor je gekocht, het is koud in de winter, vergeet niet warme kleding te dragen", zijn moeder heeft tassen vol nieuwe kleding, speelgoed, aquarel en pastel, en zorgzame woorden die van een lieve moeder kwamen. In staat zijn om zijn moeder te ontmoeten, is het gelukkigste voor Phil.

Na een tijdje met hem gepraat te hebben, bereidt ze zich voor op bladeren. "Mam, kun je niet nog een tijdje bij me blijven?" Zegt Phil. 'Het spijt me, lieverd, mijn man wacht op me in de auto.' Zijn moeder laat de geschenken aan Phil over en gaat naar de auto waar haar nieuwe echtgenoot is.

Phil pakt de geschenken op, gaat naar het park en gaat in de sneeuw zitten en staart naar de hemel; hij weet niet wat hij moet doen. Eens, toen hij de geschenken mee naar huis nam, was zijn vader erg kwaad op hem en gooide hij de geschenken in de open haard om ze te verbranden. Hij wil niet dat dit opnieuw gebeurt.
Op dat moment komen er drie kinderen naar hem toe. "Heb je weer het afval van de teef?" zegt een van de kinderen.
"Wat zei je?" Phil kijkt hem aan.
"We zagen je moeder, mijn ouders vertelden me, ze is een teef die haar man en kind heeft verlaten om bij een andere man te wonen"
"NEE, ZIJ IS NIET!" Phil wordt boos en schreeuwt tegen hen.
"Dat is de waarheid, wat kan je daar verdorie aan doen?" Hij zegt agressief. Hij duwt Phil's schouder om hem te provoceren, maar Phil slaat hem neer, die het gevecht begint.

Een van de kinderen pakt een steen en gooit het naar Phil's hoofd. Zowel de steen als de witte sneeuw worden rood geverfd. Phil valt op de grond, zijn ogen wijd en stopt met bewegen.
"OH MY GOD !!!! Wat heb je gedaan !! ??"
"Ik vrees, ik hoop alleen dat hij stopt met neuken ... Wat moeten we nu doen ???"
.
.
.
.
.

"Misschien kunnen we hem begraven?"

---------------------------------------

Bij de tijd wacht Helen op Phil. Hij kijkt uit het raam en ziet niemand aankomen. Hij snelt naar buiten om naar Phil te zoeken, omdat hij zich zorgen om hem maakt.
Maar hij kan hem niet vinden. Hij komt naar het park en gaat op de bank zitten. Maar dan ziet hij enkele ongebruikelijke kleuren in de sneeuw ..... met sommigen van hen die rood zijn?
Hij heeft opeens een heel slecht gevoel. Hij trekt zijn handschoenen uit en graaft de sneeuw met zijn handen. Hij ziet dan steeds meer rood. Dit is niet goed, denkt hij.
Vervolgens denkt hij dat hij iets aangeraakt heeft. een neus en toen een gezicht - Phil's gezicht. Helen's beste vriend ligt begraven in de sneeuw.
"Oh nee ..." Helen raakt het gezicht aan en huilt.
Op dat moment hoorde hij voetstappen en hij zag de drie kinderen naast hem staan. Ze keken hem met een verachte blik aan en renden weg zonder een woord te zeggen.
Helen weet niet wat er aan de hand is en begrijpt niet wat het betekent.

Helen huilt lang naast het lichaam. Tot iemand zijn schouder van achteren pakte. "Ben jij Helen Otis?" Helen draait zich om en ziet een politieagent en zijn moeder.
De drie kinderen kozen hem als de moordenaar. Helen heeft geen bewijs om te bewijzen wat er gaande was. Ze weten echter dat Helen een steen naar Phil's hoofd gooide en hem doodde en probeerde hem te begraven, volgens de drie getuigen.
Na het onderzoek en ondervraging gaat Helen naar huis, gaat zijn kamer binnen en gaat op het bed zitten, en na een paar minuten komt zijn moeder binnen en gaat naast hem zitten.
"Mama, ik heb niemand vermoord." De blauwe ogen van Helen tonen angst.
"Ik weet het, maar de situatie is niet goed voor je." Zijn moeder knuffelt haar kind terwijl ze met een verstikkende stem spreekt.
Er is geen duidelijk bewijs dat Helen Phil heeft vermoord, maar als beschuldigde heeft hij geen specifiek argument om te weerleggen, hij weet niet eens wat er is gebeurd.

De volgende dag ziet Helen andere kinderen in het park spelen en ze keken allemaal naar hem: "Hallo, wat is er aan de hand?"
"......."
"Je hebt Phil vermoord, mijn ouders zeiden dat ik bij je weg moest blijven." zegt een kind.
'Papa zei dat je een moordenaar bent.'
"DAT IS NIET WAAR!!" Helen antwoordt.
'We weten het niet zeker, misschien lieg je.' zegt een van de kinderen.
Helen weet wat hij zegt dat voor niets zal zijn. Alle vrienden keerden zich terug, niemand geloofde hem.

Iedereen beschouwt hem als een moordenaar.
---------------------------------

"Helen, goed nieuws !!!" De moeder van Helen maakt hem 's ochtends wakker.' Er was een getuige van het hele gebeuren, hij is bereid om voor u te getuigen. 'Helen is verrast, hij kan niet geloven dat iemand het hele gebeuren heeft gezien. Hij legde alles uit, en liet uiteindelijk het hele ding eindigen. "Helen, ik wil ze morgen bedanken, wil je met me mee gaan, misschien kunnen jullie vrienden worden."

Helen's moeder heeft cadeautjes voor de getuige voorbereid. "Nee, ik wil thuisblijven om te tekenen." Helen heeft het opgegeven om vrienden te maken; hij is veranderd. Hij is onverschillig geworden, met zijn tekening vol met negatieve en vreemde graffiti. Als het gaat om de sneeuwdagen, zal hij zich die vreselijke ogen van het lijk in de sneeuw herinneren ..... Die herinnering is wat hij niet kan vergeten, zelfs als hij dat wil. . . . . . . . . . . Getuige Vic Steven, drie jaar later veranderde hij zijn naam in Tom Steven.