Creepy verhalen nederlands

Alice

Toen ik jong was, kreeg ik te horen wat ik moest doen, wat dan ook ... zelfs als ik het niet wilde, vond ik dat prima. Omdat mijn mama en papa nog steeds van me zullen houden .. Ik hoop dat ..

"Alice, ik heb een drankje nodig!" Op het moment dat ik van mijn moeder hoorde, opende ik mijn ogen hard en stond ik snel op.

"C-Coming!" Ik ren naar de kamer van mijn ouders en serveer haar midden in de nacht. Dit gebeurt elke dag, en ik gebruik het al.

De volgende dag op school was ik degene die alles deed zoals altijd. Project, lunch kopen, opstellen .. Maar .. dat is wat ik moet doen .. toch? Rechts?!

Op een dag, zijn er meisjes die me in een kast slepen. Ze namen mijn kleren uit en maakten foto's. "dit zijn enkele mooie lichamen ~ alice bedankt". Ze lachten en liepen weg. De volgende dag .. Mensen fluisteren ... Ze lachen, gooien dingen naar me .. Waarom? Waarom doen ze dit ...

Een van de jongens fluistert tegen me: "Wil je neuken?" "Ik hoorde en sloeg hem in het gezicht .." Ik kan niet "Ik rende weg", KAN IK NIET! "

De meiden blokkeerden me en gooiden me terug naar die kast. "YOU SLUT" Eén van hen schreeuwde en sloeg me. "TEEF!" ze knippen me, doen me pijn .. ik kan niets doen ..

Terug thuis ... ik moet nog steeds serveren .. geen rust .. nee niets .. ze blijven me vertellen dat ik alles kan doen behalve me lichaam verkopen .. ik weet niet waarom ... ik moest luisteren .. ik moest volgen .. Ik moet ...

"Als je zwanger raakt, zullen we niets doen wat je weet"

.......

Ik maak het bloed schoon van de snee, maar sommigen kregen een kleur, het kon me in eerste instantie niet schelen, maar het lijkt erop dat het daar blijft.

Keer op keer, dit leven Im in .. Ik kan niet begrijpen waarom .. Ik hoor stemmen .. ik praat met mezelf ... word ik gek? ..

Op een dag .. ik pakte een mes ..

Ik zal ze de pijn laten weten die ik had .. ik zal ze een reis laten maken om land te verwonderen .. en ze te maken .. Wanhoop ..

"H-HAhhahhhAHhAHha !!"

Het laatste woord dat ik van mijn moeder hoorde is .. "je bent geadopteerd .."

Het Alice Killing-spel

De Alice-moorden  blijven tot op de dag van vandaag een van de vreemdste en onoplosbare seriemoorden in Japan. Van 1999 tot 2005 vond een reeks van vijf moorden plaats. De vijf moorden waren misschien compleet anders geweest, zo niet voor het 'visitekaartje' waar de moordenaar achterbleef

elke plaats delict. Hij zou een speelkaart achterlaten (deze varieerde van moord tot moord) in elke scène, op een voor de hand liggende locatie, waarop 'Alice' was geschreven in het bloed van het slachtoffer.

Op elke plaats delict zijn maar heel weinig aanwijzingen gevonden en uiteindelijk is de zaak koud geworden. Hieronder staan ​​details over elke moord.

Het eerste slachtoffer was Sasaki Megumi, een negenentwintigjarige eigenaar van een restaurant. Degenen die haar kenden, beschreven haar als een eigenzinnige vrouw met een kort humeur en een scherpe tong in haar omgang met haar werknemers. Ze was bekend bij haar klanten vanwege haar goede keuken en haar toewijding voor haar werk. Buiten haar werk was Megumi erg sociaal en ging vaak naar feestjes.

Het was na zo'n feest dat ze vermist werd. Ze besloot naar huis te lopen vanuit het huis van haar vriendin, aangezien ze maar een blok van huis was en ze was een beetje te dronken om te rijden. Verschillende mensen boden aan om haar naar huis te brengen, maar ze haalde haar schouders op. Ze was gezien het verlaten van het feest om één in de ochtend, en dit is de laatste keer dat ze levend werd gezien.

De volgende ochtend zag een paar dat in het bos wandelde ongeveer anderhalve kilometer van Megumi's huis een grote hoeveelheid bloed op een overwoekerd, ongebruikt pad. Nieuwsgierig volgden ze hem, waar ze Megumi's lichaam vonden. Ze was uit elkaar gescheurd, haar delen waren gespietst op verschillende takken. Het paar belde de politie.

Het was de politie die de speelkaart vond, gepropt in Megumi's mond. Het was een schoppenboer, waarop het woord 'Alice' stond geschreven, zoals eerder vermeld. Er waren geen vingerafdrukken of DNA te vinden. Er was braaksel op het toneel, maar het vrouwtje van het paar gaf toe dat het van haar was.

—————-
Yamane Akio was een nauwelijks bekende zanger in een band die nooit meer speelde dan in verschillende bars en gemeenschapsfuncties. Zijn vrienden beschreven hem als een goedhartige man die zijn stem nooit buiten het podium zou verheffen. Na zijn dood viel zijn band uit elkaar en had hij niet het hart om een ​​nieuwe zanger te vinden.

Akio is op 11 februari 2001 uit zijn appartement ontvoerd. Zijn bandleden waren de laatste mensen die hem levend zagen, zoals hij eerder op de dag met hen had gedaan. Die nacht kwam zijn vriendin hem opzoeken en was verrast toen hij het huis leeg vond. Binnen enkele dagen werd een rapport over vermiste personen ingediend en begon een zoekopdracht voor hem.

Op de veiligheidsbeelden van het appartement was een figuur met een kap te zien die door een zijdeur naar binnen ging en achterliep met een grote vuilniszak die vreemd uitpuilde. Deze vreemde verschijning werd nooit verrekend en niemand zag de vreemde man in eigen persoon. Deze man wordt algemeen beschouwd als de moordenaar, maar zijn gezicht werd nooit getoond en er lijkt enige twijfel te bestaan.

De volgende week was de eigenaar van de bar "Yoshida's" (waar de band vaak had opgetreden) voor de dag geopend en kreeg een griezelig gezicht. Zakken aan een tafel was Akio's lichaam. Zijn stembanden waren uit zijn keel gescheurd en hij was in zijn hoofd geschoten. Zijn 'Alice'-kaart was een ruitenkoning en hij werd gevonden in zijn handen geklemd, samen met zijn verwoeste stembanden.

————————
Kai Sakura

Een tienermeisje, Kai Sakura, had haar hele leven voor haar. Ze was een lieve meid en zeer geliefd bij haar klasgenoten en familie. Ze wilde naar de universiteit gaan om modeontwerper te worden en was een week nadat ze haar middelbare school had afgerond toen ze werd ontvoerd.

Sakura's familie ging uit zijn dak en probeerde haar te vinden, en de hele stad werd gekamd voor het verloren meisje. Haar lichaam werd twee dagen later gevonden, begraven in een ondiep graf. Het leek er niet op dat de moordenaar haar wilde verbergen - integendeel, hij had haar graf gemarkeerd met haar 'Alice'-speelkaart, de koningin der knotsen. Het was op een stok geplakt en op het graf geplakt.

Sakura's lichaam was vreselijk verminkt. Haar ogen waren uit haar lichaam gesneden, haar huid was gevild en haar mond was opengesneden. Een kroon was op haar hoofd genaaid, waarschijnlijk terwijl ze nog leefde. Er waren geen seksuele misdrijven begaan, noch vóór, noch na het slachten.

Samen met het lichaam van Sakura was een briefje geschreven in warrig handschrift. Het bevatte veel onsamenhangende zinnen, waarvan sommige onleesbaar waren. "De dood is een verwrongen droom." "Ze zal voor altijd regeren." en: "Ha! Ha! degenen die sterven, zijn de gelukkigen." waren verschillende frases die onder andere waren geschreven. Een overeenkomst met het handschrift is nooit gevonden.

———————-

Deze twee waren de laatste van de moorden en de minst gruwelijke. Hayato en Hina waren broers en zussen, en heel dichtbij. Hina was de oudere zus en was erg koppig. Haar jongere broer, Hayato, was erg slim en had een cijfer overgeslagen, waardoor hij in dezelfde klas was als zijn geliefde zuster. De twee vochten zelden, zoals de meeste broers en zussen meestal deden.

De twee zijn op 4 april 2005 dood in hun bed aangetroffen. De doodsoorzaak was een dodelijke injectie. Het kinderkamerraam was open en er werd afgeleid dat de moordenaar stilletjes genoeg naar binnen was gekropen om de twee te doden zonder ze wakker te maken en sloop toen weer naar buiten. Elk kind hield de helft van een speelkaart van Aas van Harten vast die, toen hij werd samengesteld, het woord 'Alice' omschreef.

Een zeer vlekkerige voetafdruk werd gevonden op hun tapijt, maar nadere inspectie werd onmogelijk gemaakt door de ernstige schade aan de afdruk. Dit was het enige bewijsstuk, behalve de speelkaart, dat ter plekke was achtergelaten.

Een jaar later pleegde de moeder van Hayato en Hina zelfmoord door verdriet. Hun vader, die tot op de dag van vandaag nog steeds leeft, ondergaat een uitgebreide therapie om de dood van zijn hele familie te boven te komen. Op dit moment is hij extreem depressief en zwaar medicinaal.