Creepy verhalen nederlands

Homicidal Liu

Liu woods was een goede jongen. Hij deed altijd wat hem gezegd werd, hij haalde altijd goede cijfers, hij zorgde ervoor dat zijn jongere broer niet in de problemen raakte. En hij had interesse in kunst en poëzie.

Goede jongens eindigden niet waar hij eindigde, maar hij bood zich aan omdat hij teveel van zijn broer hield om hem daar naar toe toezien gaan. Het was een eenzame vreselijke ervaring.

Nu waren er weken voorbij gegaan nadat Liu werd vrij gelaten uit die vreselijke plek, alleen om zijn kleine broertje in zo'n slechte staat te zien. Na school ging hij zo vaak mogelijk bij hem langs, Jeff kon niet praten, maar dat weerhield Liu er niet van zijn broer te amuseren.

Hij vertelde over de vreselijke dingen zoals wat ze voor de lunch kregen, hoe hij nog steeds geen vrienden had gemaakt, die ene jongen die hem maar een gevangenis afwijzing noemde, en hoe hij spaarde om een nieuw computer spel voor Jeff te kopen.

Alles waar Liu op school aan kon denken was zijn broer die vast zat in het ziekenhuis. Jeff had wel een kamer genoot, maar Liu had het gevoel dat het voor hem ook eenzaam was zonder zijn broer, zoals het voor hem ook eenzaam was toen hij in het detentiecentrum zat.

De tijd ging snel genoeg voorbij, en de dokter was klaar om Jeff naar huis te laten gaan. Liu was nerveus toen het verband werd weg gehaald. Hij moest zich zelf eraan herinneren dat hoe zijn broer er ook uitzag, hij nog steeds de jongen zou zijn die met hem zou stoeien, videogames zou spelen, en naar hem opkeek als een idool.

Het verband was verwijderd en het gegil van zijn moeder vertelde Liu dat wat hij zag geen illusie was. Hij slikte zijn lunch die naar boven kwam weer in. En hij vertelde zijn broer
"zo slecht is het niet." De eerste keer dat hij tegen zijn broer loog.

Jeff's antwoord en gelach zorgden er alleen voor dat de nekharen van de tiener overeind stonden.

-
Die nacht, viel Liu in slaap zonder nader denken. Hij wist zeker dat hij al gewent was aan Jeff's gezicht: het was natuurlijk nog wel zijn broer. Het maakte niet uit hoe hij eruit zag.

Hij werd wakker van een plof. Hij had een vreemd gevoel in zijn maag, het vertelde hem dat er iets niet goed zat, maar hij negeerde het en probeerde weer te gaan slapen. Het lukte hem niet en hij keek opnieuw op.

Een hand hield ruig zijn mond dicht, waardoor hij begon te spartelen, tot Liu weer op bed lag, zijn aanvaller hield hem stevig op het bed gedrukt. Een vloeistof viel op zijn hoofd. En hij realiseerde zich 2 dingen: de persoon boven hem was Jeff en zijn wangen waren aan het bloeden doordat er in gekerfd werd.

Het keukenmes glom in het maanlicht, dat door het raam naar binnen viel terwijl Liu tegenstribbelde, probeerde door de hand heen te schreeuwen. "Shhhhhh," kirde zijn jonge broer zacht, zo als een moeder tegen haar baby praat "ga slapen"

Het mes dat langzaam in zijn borst stak was extreem pijnlijk. De snee die daarna in zijn buik zat was de ergste pijn die hij in zijn leven gevoeld had. Zelfs die keer dat Liu in zijn arm gesneden had, was niets vergeleken met de brandende, scherpe pijn. Het mes sneed door zijn buik, wat de pijn nog erger makte en de lakens nog bloediger.

Jeff had het blijkbaar opgegeven om hem stil te houden, want hij verhuisde zijn andere hand naar Liu's onderbuik. De oudere jongen gilde nog steeds zijn stembanden stuk, terwijl de gek zijn hand in de snee stak en iets pakte.

Mijn organen dacht Liu verschikt toen de wereld wazig werd en uiteindelijk alles zwart was. Hij wist niet of hij Jeff "slaap lekker grote broer" had horen zeggen of niet voordat hij flauwviel.
-
Liu knipperde met zijn ogen, zijn gedachten waren te kapot om aan iets te denken. "Oh mooi hij is wakker" zei een vrouwelijke stem.

Alles was wazig een duistere schaduw viel over hem neer. "Hey jochie, rustig aan, ik weet dat alles slecht met je gaat, maar maak je geen zorgen, je bent nu veilig hij kan je hier niet aanraken."

Hij ? Liu moest het woord even in zich opnemen. Hij-hij wie, wie is hij ? Waar ben ik ? Oh God het doet pijn- " kalm aan, jochie je maakt de hartslag meter gek" een zachte druk pakte zijn hand, proberend rustig te worden. "Ik vertel de dokter dat hij je meer medicijnen moet geven. Je hebt geluk gehad. Die psychopaat heeft al best veel mensen vermoord. Hij lijkt op een demon of iets, tenminste dat is wat de politie zegt... ik zou hem niet graag tegen willen komen...

Liu trok zijn wenkbrauw op. Hij, hij- oh ja Jeff. Zijn broer had slaap lekker tegen hem gezegd toen hij thuis kwam, en toen- wacht noemde ze zijn broer nou een demon ?

Zijn ogen vlogen gelijk wijd open. Nu merkte hij dat er een hart, snel piepgeluid was dat uit de hartslagmeter kwam terwijl hij naar de zuster naast zijn bed keek. Hij had niet eens door dat hij was gaan zitten totdat ze hem zachtjes terug duwde. Liu's ogen draaide af naar het gereedschap
naast haar. "Dood haar" zei een stem in zijn hoofd.

"Wauw je bent erg druk.  alsjeblieft probeer te kalmeren voordat ik de-" ze kon haar zin niet eens afmaken doordat Liu een schaar van haar weggriste, en het in haar oog stak. "Kop dicht" zei hij schoor. " Kop dicht, kop dicht !" Zijn stem werd normaal toen hij terugtrok en haar opnieuw stak terwijl er een concert van gegil starte.

En nog een keer. En de 4de keer. Hij was de tel kwijt toen ze op de grond viel. Haar rechter oog was leeg naar hem aan het staren en zijn handen waren bedekt met bloed. De zuster was inmiddels al dood. Weg wezen dacht Liu.

Liu hoefde niet lang na te denken, hij stond op en stommelde naar de stoel in de hoek waar Schoone kleren op lagen. Er was een kaartje waar op stond: "word snel beter-Billy." Hij gooide het weg, en kleedde zich snel om, sissend van de pijn omdat hij niet aan zijn hechtingen dacht. Een blik in de spiegel onthulde dat zijn lichaam onder de hechtingen zat. Die zijn nieuw, dacht hij toen hij zijn shirt aan trok, en hij liep terug naar het lijk. "Je bent zo verdomd irritant mijn broer is geen psychopaat of een demon..."

Hij schoof het lichaam onder het bed, en hij gebruikte toiletpapier om het bloed zo goed mogelijk weg te vegen. Hopelijk, zou het hem wat voorsprong geven. Terwijl hij de kamer uit Ron en langzaam door het ziekenhuis sloop op weg naar de uitgang. Eens in de zo veel tijd, deed zijn maag pijn, maar Liu wist dat hij niet meer terug kon.

Jeffrey woods was een moordenaar.
Liu woods ook.