Creepy verhalen nederlands

The House of Mirrors

The House of Mirrors is een griezelig waargebeurd verhaal over een verlaten huis in Cadiz, Spanje waarvan wordt gezegd dat het wordt achtervolgd door de geest van een meisje dat is vermoord door haar eigen moeder.

House of Mirrors

Er is een huis in het oude gedeelte van de Spaanse stad Cadiz, dat bekend staat als "La Casa de los Espejos" of "The House of Mirrors". Het is een imposant en elegant huis met drie verdiepingen met architectuur dat zijn Spaanse verleden oproept. Deze onschuldige gevel dwaas niemand want iedereen in Cadiz die gelooft in geesten en de geschiedenis van het landhuis kent, bestuurt altijd goed van de plaats 's nachts.

De legende gaat dat er jaren geleden een belangrijke admiraal in de Spaanse marine in het huis woonde met zijn vrouw en jonge dochter. De baan van de admiraal betekende dat hij vaak lange tijd van huis weg was toen zijn schip van haven naar haven reisde. Zijn reizen brachten hem naar veel verschillende en exotische landen van het buitenland.

Ze zeggen dat de admiraal meer hield van zijn mooie dochter dan van het leven zelf. Als hij wegging, zwaaide zijn dochter vaarwel met tranen die langs haar wangen stroomden. Ze miste hem meer dan al het andere in deze wereld. Zijn dochter verzamelde spiegels en dus, als blijk van zijn diepe genegenheid voor haar, elke keer dat hij terugkeerde van een van zijn reizen, zou hij haar een nieuwe spiegel brengen als cadeau.

Naarmate de jaren verstreken, werd het huis gevuld met steeds meer sierlijke en prachtige spiegels. Het meisje vond het leuk om rond haar huis te lopen en in elke spiegel naar haar eigen spiegelbeeld te kunnen kijken. Haar vader pochte vaak tegen zijn vrienden en collega's dat zijn dochter het mooiste meisje in Cadiz was.

Door de jaren heen was de vrouw van de Admiraal oud geworden en verloor haar uiterlijk. Ze vond het vreselijk om zichzelf in de spiegels te zien en werd erg jaloers op haar mooie dochter. Geleidelijk zakte de vrouw weg in de diepte van depressie en haar wrok jegens haar eigen dochter nam toe in haar intensiteit. De ruzies en gevechten tussen moeder en dochter kwamen steeds vaker voor tijdens de periodes waarin de admiraal op zee was.

De moeder-dochterrelatie was onherstelbaar besmet door de geheime haat die groeide in het hatelijke hart van de moeder. Ze raakte ervan overtuigd dat haar man meer van hun dochter hield dan van zijn eigen vrouw. Verblind door jaloezie werden haar gedachten donker en wraakzuchtig.

Op de dag dat de admiraal op zijn laatste reis vertrok, maakte zijn vrouw van de gelegenheid gebruik om een ​​vreselijk plan in werking te stellen. Ze gaf haar dochter een vergiftigde drank. Het arme meisje dronk het gif en leed dagenlang, bloeden uit de mond en de ogen, voordat ze in een coma terechtkwam en stierf. De moeder was ervan overtuigd dat met de dochter uit de weg, zij en haar man hun liefde zouden kunnen hervinden.

De vader kwam een ​​week later terug en werd door zijn vrouw bij de voordeur ontvangen. Ze liet hem rustig weten dat hun dochter een vreselijke ziekte had opgelopen en stierf terwijl hij weg was. Toen hij het vreselijke nieuws hoorde, barstte de man in tranen uit. Hij was volledig verwoest en bracht de volgende paar dagen door in de slaapkamer van zijn dochter, hoofd in de handen, bitter wenend.

Op een late avond, toen de vader de tranen van zijn ogen afveegde, keek hij toevallig in een van de spiegels die aan de slaapkamermuur hingen. Wat hij zag deed hem beven van angst. In de spiegel stond de spookachtige gestalte van zijn geliefde kind. Terwijl hij toekeek, ontvouwde zich een schokkende scène in de spiegel. Zijn dochter stuurde hem een ​​bericht van verder.

Gereflecteerd in de spiegel, zag hij zijn vrouw een drankje vergiftigen en aan zijn dochter aanbieden. Hij zag hoe zijn dochter in bed lag, bloed uit haar ogen en mond gutste en schreeuwde van de pijn. Aan haar bed gleed zijn vrouw zwijgend op. De aanblik van zijn geliefde kind dat in doodsangst ronddoolde voordat hij ten slotte bezweek voor het dodelijke gif, was meer dan de arme man aankon.

Verbluft en vol woede, na de afschuwelijke waarheid ontdekt te hebben, rende de admiraal naar beneden en greep zijn vrouw bij de armen. Hij dwong haar om de misdaad te bekennen en marcheerde haar vervolgens naar het plaatselijke politiebureau en leverde haar binnen. De vrouw werd berecht voor de moord op haar dochter en veroordeeld om de rest van haar dagen alleen achter de tralies van een smerige gevangeniscel.

De vader is echter nooit hersteld van de dood van zijn enige dochter. Hij kon eenvoudigweg niet leven in het huis waar ze zo wreed vermoord was. Elke spiegel herinnerde hem aan de schoonheid van zijn dochter en hij kon de pijn van haar verlies niet verwerken. Hij verliet Cádiz en verhuisde ver weg in een poging zijn verleden te vergeten. Het huis lag al tientallen jaren verlaten, de muren nog steeds bedekt met spiegels.

Mensen die in de buurt woonden, beweerden dat ze laat in de nacht het geschreeuw rond het oude gebouw weergalmden. Ze zeiden dat het klonk als een jong meisje dat schreeuwde van de pijn.

Sommige moedige zielen trokken het huis in om de mysterieuze geluiden te onderzoeken. De geluiden leken van de bovenste verdieping te komen. Ze hoorden het meelijwekkende gehuil en gejammer van kind dat de stilte van de nacht opsplitste. Het geschreeuw was zo vreemd dat ze van de spiegels leken te stuiteren, alsof de geluiden uit elk daarvan kwamen.

Een nieuwsgierig en onzorgvuldig persoon brak per ongeluk een van de spiegels. Ze zeggen dat toen hij de fragmenten oppakte en ernaar keek, ze zijn gezicht niet weerspiegelden. In plaats daarvan, weerspiegeld in de spiegel, was hij met afschuw vervuld om een ​​dood meisje te zien. Haar gezicht vertoonde een uiting van woede die een rilling over zijn rug veroorzaakte en hem liet rennen, schreeuwend vanuit het huis.

Anderen die het huis bezochten, beweerden dat ze vanuit hun ooghoek een glimp van een meisje opving, vanuit de spiegels. Toen ze dit zagen, vluchtten sommigen het huis in paniek en telden ze zichzelf gelukkig dat ze met hun leven waren ontsnapt.

Naarmate de jaren verstreken, begon de geschiedenis van het Spiegelpaleis en wat daar was gebeurd te verspreiden van Cadiz naar de rest van Mexico. De legende werd zo beroemd dat veel tieners van heinde en verre kwamen om het oude, vervallen gebouw 's nachts te verkennen. De meesten van hen wilden hun moed tonen of onderzoeken of het mogelijk was in de spiegels te kijken en een vluchtige glimp van het vermoorde meisje op te vangen.

Een paar jaar geleden begonnen sommige jonge mensen met het organiseren van uitstapjes naar de oude plek. Ze hielden een wedstrijd om te zien wie het langst durfde te blijven in het spookachtige landhuis. Ze zeggen dat als je eenmaal een paar minuten in het Spiegelpaleis bent, je geen tweede keer zult binnengaan ...