Creepy verhalen nederlands

Zomer kamp

Daar was ik, aan de ingang van Camp Slenderwood. Het begin van mijn 7 dagen lange gevangenisstraf was begonnen. Ik was nooit buiten; Ik heb liever in internet willen blijven. De enige reden dat ik daar in de eerste plaats was, was omdat mijn ouders wat privacy wilden om hun "belastingen" te doen. Ik was bijna 18 en ik wist wat dat betekende. Ik dacht dat het beter zou zijn om gewoon met hun plan mee te gaan dan hun alleenstaande tijd te onderbreken.

Toch moest ik mezelf toegeven dat het kamp er niet bijzonder onaangenaam uitzag. Het weer was leuk, de bomen waren fris en vol met groen, en er was een kristalhelder meer in de buurt van de hutten. Ik dacht dat het op zijn minst acceptabel zou zijn om daar te blijven, zelfs zonder een wifi-verbinding. Ik besloot om het een eerlijke kans te geven en open te staan ​​voor de nieuwe ervaring. In het midden van het kamp, ​​tussen de lunchbanken, was een podium met een besnorde man die een Camp Slenderwood-T-shirt droeg. Tientallen kampeerders begonnen het podium al te omringen terwijl de man door de microfoon schreeuwde.

"Welkom in Camp Slenderwood, kinderen!" Riep hij, "mijn naam is Elwood Dolcy, maar jullie kunnen allemaal mijn Elwood noemen. Ik ben de eigenaar van deze plaats en ik woon hier het hele seizoen om het kamp te helpen runnen en eventuele vragen te beantwoorden. We hadden deze week een geweldige opkomst! Er zijn 64 tieners klaar om te leren wat het betekent om te overleven! "

Ik vroeg mezelf af wat hij bedoelde door te overleven. Er stond niets in de brochure over dat dit een overlevingskamp is; we zouden de hele dag door slaapvertrekken en drie maaltijden krijgen. Zou er van mij verwacht worden dat ik op een zwijn jaagde of zo? Ik dacht dat hij overdreven had moeten zijn en liet de gedachte na een paar ogenblikken verdwijnen.

"We hebben al iedereen hun hutten toegewezen." Elwood vervolgde: "Pak gewoon je kamp-ID-kaarten van Lexi daar en ze zal je in de goede richting wijzen." Hij wees naar een mooie blonde twintiger die ook een Camp Slenderwood T-shirt. Ze zag er opgewekt, bijna al te opgewekt uit en zwaaide enthousiast met ID-kaarten in haar handen.

Kinderen haastten zich naar Lexi om hun ID-kaarten te pakken en hun toegewezen hutten te pakken. Ik volgde ook en stemde de rest van Elwood's toespraak af. Met een beetje geluk zou ik iemand vinden die deze 7 dagen zou doorbrengen, en dat voelde net zo misplaatst als ik. Gelukkig, niet lang daarna, botste ik tegen een stomme kerel die tevergeefs probeerde mijn favoriete forum op zijn telefoon te laden.

Zijn naam was Bryan en we begonnen meteen en brachten het grootste deel van de eerste dag door met praten over hoe sukkelig alle kamp toezichthouders eruit zagen. Ze waren allemaal overdreven vriendelijk en leken net iets te veel te geven om wat voor een dag iedereen het had. Twee hulpverleners hadden me al gevraagd of er iets aan de hand was toen ik mijn biefstuk Salisbury nog niet had klaargemaakt. Een van hen bood me zelfs koude medicijnen aan toen ik mijn keel schraapte.

De enige werknemer die daar normaal leek, was meneer Todd, de chef van de kantine en kok. Hij was niet zo spraakzaam, maar hij betoonde ons niet altijd.
Bryan en ik werden na het eten gescheiden. Ik heb op dat moment nog een paar van de kampeerders leren kennen, en ook dat de camp-supervisors een show opvoeren en dansen zonder achtergrondmuziek. Toen ik die avond in mijn hut aankwam, was ik teleurgesteld om te zien dat Bryan niet dezelfde was.

Er waren drie campers binnen die blijkbaar mijn kamergenoten waren. Ze leken wel goede jongens, maar niemand van ons praatte veel voordat hij ging slapen. Ik was eigenlijk enthousiast over wat de volgende dag in petto zou zijn.

Het werd heel snel ochtend en het duurde niet lang voordat ik Bryan bij de kantine vond. De banken waren minder vol dan gisteren, maar het was nog vroeg. In eerste instantie dacht ik dat de meeste kampeerders nog in bed lagen, maar tegen het einde van de middag voelde het alsof de helft van hen nog ontbrak. Ik ging naar meneer Todd en vroeg hem of alle kinderen waren gekomen voor het ontbijt en de lunch. Mr. Todd schudde zijn hoofd en plofte een hamburger op mijn bord.