Creepy verhalen nederlands

De legende van de oude cowhead

De legende van de oude cowhead

Ik vond deze onzin op de creep

De kinderen zongen van Old Cowhead, een man die op de top van de hoogste berg nabij de stad woonde en daarvan leefde

wat de berg zou kunnen geven. Maar elke derde nacht van elk jaar zou Old Cowhead naar het dorp gaan en één kind rond de leeftijd van 10 en 16 ontvoeren om middernacht om ze zogenaamd op te eten. De oude stadsbewoners zouden alle deuren op slot doen, alle ramen inpakken, hun wapens klaarmaken en zich in de schaduw verbergen, terwijl hun kinderen verborgen waren in kasten, kelders, zolders, enz. Want als Old Cowhead je zag met zijn dode koeienogen en je keek in ze zouden je laten flauwvallen en wakker worden op de dichtstbijzijnde berg zonder te onthouden wie je bent of hoe je daar bent gekomen. Dus het was beter om je te verbergen en de oude koeienkop van achteren te raken. Als hij erin slaagde om in je huis te komen. Tenzij je een kind was, waren kinderen immuun voor zijn blik. Of het werd tenminste gezegd, omdat niemand het zelfs maar één keer had gedaan om Old Cowhead te zien, laat staan ​​dat Cowhead hun kinderen rukte. Misschien omdat de volwassenen die Old Cowhead zagen hun geheugen verloren en de kinderen die ook Cowhead zagen werden gegrepen en opgegeten. Mensen wisten van Cowhead's bestaan ​​door een kind dat Cowhead wel had gezien en het op de een of andere manier had overleefd.

Het kind vertelde het verhaal over hoe hij werd meegenomen door Cowhead: op een avond dwongen zijn ouders hem onder zijn bed te verbergen vanwege de melding dat er minstens één kind om de drie nacht van elk jaar vermist zou worden en die avond was de nacht. Zijn vader hield de wacht buiten terwijl zijn moeder bleef zorgen dat alle ramen en deuren op slot gingen.

De kamer was donker, er was geen geluid te horen, behalve de trappen van zijn moeder die verwoed heen en weer liep om er zeker van te zijn dat alles veilig was, de vloer onder zijn bed koud was en het was ook erg stoffig, zijn ogen jeukten en dronken, hij ook voelde de noodzaak om te niezen, maar hij was te bang om enig geluid te maken, dus hield hij het gewoon tegen. Plotseling voelde hij wat zwaar gewicht op hem vallen, wat het ook was. Het had op het bed gezeten en verpletterde hem nu. Hij voelde dat zijn ribben tegen de grond werden gedrukt, waardoor hij niet ademde, moeite had met ademhalen probeerde hij zijn ouders te bellen, maar dat lukte niet. Toen zag er een raar gevormde kop van bovenaf naar voren komen, het was te donker om precies te zien wat het was, het rook naar azijn, en het had 2 glanzende, heldere, donkere ogen heel ver van elkaar, alsof die van een koe, hij toen voelde 2 grote handen hem door zijn bed grijpen en trok hem omhoog door het gat dat de handen open hadden gereten. Hij sloot zijn ogen en probeerde weer te schreeuwen om hulp, maar deze keer bedekte een van de handen zijn mond, plotseling kwam hij tot het gruwelijke besef dat hij nog steeds in dezelfde handen zat, hij opende zijn ogen en zag dat de het vreemd gevormde hoofd staarde hem recht aan, hij was nog steeds niet in staat om te vertellen hoe het hoofd er zelfs uitzag, maar hij kon nog steeds die ogen zien.

De hand die zijn mond bedekte, liet langzaam los en verdween in de duisternis om vervolgens met een mes terug te komen, recht naar zijn keel wijzend, zelfs een kind kon zien dat dat een teken was om stil te blijven of anders ...

Maar toen niesde hij ten slotte, en de deur van zijn slaapkamer opende het licht vanuit de woonkamer, scheen in de donkere kamer en onthulde het hoofd van degene die naar hem staarde, en het was een man met het hoofd van een koe, levenloos, starend naar hem met die dode ogen, de mond open met de tong uit hangend, maar het leek niet alsof het rechtstreeks van een koe was gescheurd, het leek alsof het nog vers was, nog steeds in leven ... En het was niet alleen hij stond er nog twee te staren, één hield hem vast en de ander hield een mes dicht bij zijn nek. En door de deur naar zijn woonkamer kwamen meer figuren met koeienhoofden langzaam in een rechte lijn binnenlopen, met dezelfde hoofden, dezelfde levenloze uitdrukkingen, dezelfde interesse ...