Ertesi gün uyandığımda Queen'in gittiğini gördüm. Pencere sanki biri dışarı çıkmış gibi hafif aralıktı.
'Ne kadar akıllı bir kuş.'
Daha da etkileyici olan, notu masamdan almayı hatırlamasıydı.
"Kontes Eliza. Kağıdı masamdan sen mi kaldırdın?"
Her ihtimale karşı Kontes Eliza'ya sordum.
"Hayır Majesteleri. Notunuz masanızda değil mi?"
"Değil, sanırım Queen almış ."
Kontes Eliza da etkilendi.
Merkez saraya doğru giderken iddiamızı düşündüm. Queen oldukça zekiydi, dolayısıyla sahibinin de öyle olması gerekiyordu. Belki de Blue Bohean'dan İmparator Sirim'di. Oldukça akıllı olduğunu duydum. Üstelik Blue Bohean denizci bir ülke olduğundan diğer ülkelere göre en çok onlar haberci kuşları kullanıyordu...
"Yüzünüz daha canlı görünüyor Majesteleri."
"Gerçekten mi?"
"Evet. Karanlık ruh halinizden endişeleniyordum ama Yeni Yıl kutlamalarının sizi neşelendirmesine sevindim Majesteleri."
"Evet..."
Daha doğrusu Queen'in varlığı moralimi düzeltti ama yılbaşı olmasaydı o asla yanıma gelmezdi. Kontes Eliza sonuna kadar haklıydı.
Gülümsedim ve evraklarımı alarak çalışmaya başladım. Öğle yemeği vakti gelir gelmez batı sarayına döndüm. Genelde yemeklerimi merkez sarayda yerdim ama dünkü gibi Queen'in beni pencerenin dışında bekleyeceğini düşünüyordum.
"Tekrardan."
Queen yine pencerenin dışında oturuyordu. Neyse ki hava açıktı ve yağmurda titremek yerine güneş ışığında yarı uyukluyordu. Pencereyi açtığımda Queen hızla odaya geldi ve bacağını uzattı. Notu çıkarıp hevesle kontrol ettim ve tanıdık el yazısını bir kez daha gördüm.
– Kazanan Queen'e sahip olur.
Queen'e baktım. Kuş, mektubun içeriğinden habersiz olarak iri gözlerini kırpıştırdı ve başını eğdi.
"..."
"Sahibin ödül olarak seni koymuş?"
Ben konuştuğum anda Queen atladı ve kanatlarını çırptı. Queen'i kollarıma alıp kucağıma oturttum ve muhteşem altın renkli tüylerine baktım.
Daha önce hiç Queen kadar akıllı ve sevimli bir kuş görmedim ama yine de sahibinin yanında kalması en iyisiydi. İddiayı kazanırsam ve Queen serbest kalırsa bu çok üzücü olurdu. Hayır, bu muhtemelen en kötü ihtimal değil. Kraliçe sahibi tarafından terk edilecekti.
Ben de rekabetten pek memnun değildim. Elbette Queen'in sahibini merak ediyordum ama içimdeki endişe beni bir anlığına durdurdu. Queen'in sahibiyle birbirimize mesaj gönderebilmemizin nedeni yabancı olmamızdı. Birbirimizin kimliğini öğrendikten sonra bile böyle samimi bir şekilde konuşabilecek miydik? İmparatoriçe duruşumun saygınlığını korumaya dikkat etmem gerekiyordu, yoksa bu rahat atmosfer ortadan kaybolacaktı.
Ben hareketsiz otururken kuş elime hafifçe vurdu, sanki yazmaya başlamam için sabırsızlanıyormuş gibiydi. Queen'i masama götürdüm. Onu masaya bıraktım, bir kağıt parçası çıkardım ve bir yalan yazdım.
-İpucu: Ben bir erkeğim.
Queen mesajımı görür görmez ciyakladı ve kanatlarını çırptı. Sanki gülüyordu ve o sadece bir kuş olmasına rağmen utanıyordum. Yanağını kaşıdım ve Queen dönüp dönüp başını bileğime sürttü.
"Sahibine yalan söylemenin eğlenceli olduğunu mu düşünüyorsun?"
Eğlenmesine sevindim. Queen'in sahibi için üzüldüm ama bu yalanı yazarsam beni bulamazdı. Bu şekilde birbirimizi bulamayız ve şu anki gibi meçhul arkadaş olarak kalabiliriz.
"Bu senin de hoşuna gitti değil mi Queen?"
*
*
*
Yeni yıl kutlamalarının resmi olarak başlamasından bir önceki gündü.
Son dakikada gelenleri karşıladım, yılbaşı kutlamalarını ve son günkü özel ziyafeti kontrol ettim. Öğle yemeği saatinde Queen'in bugün orada olup olmadığını görmek için tekrar batı sarayına gittim ama çabalarım sonuçsuz kaldı. Queen yerine birkaç gündür uzakta olan Vikontes Verdi geri döndü. Hala oldukça solgun ve sıkıntılı görünüyordu ama beni güzelce selamladı.
"Eğer başınıza bela olmayacaksam Majesteleri, ben..."
"Bir problem yok. Bana söyleyebilirsin."
"Sizden biraz para ödünç alabilir miyim? "
Yüzü kızaran Vikontes Verdi buna neden ihtiyaç duyduğunu bile açıklamadı.
"Yaklaşık beş bin krang..."
Ancak diğer nedimeler ve ben ihtiyacı olduğunu biliyorduk. Belki oğlu ya da kocası içindi. Vikontes aceleyle malikanesine dönmüş olmasına rağmen ailesini bataklıktan çıkaramadı. Daha fazla soru sormadan ona borç vereceğime söz verdim, o da bana geri ödeyeceğini defalarca söyleyip utanç içinde odadan ayrıldı.
"Onun yerinde olsam boşanmayı tercih ederim."
Laura evli değildi ve Vikontes Verdi'ye pek sempati duymuyordu.
"Bu Lux ordusunu çöpe atmak gibi bir şey olurdu."
Kontes Eliza bunu Laura'ya açıklarken sabırlıydı ama genç bayan hâlâ anlamış gibi görünmüyordu.
"Fakat boşansa çocuğu gayri meşru sayılmaz mı?"
"Hemen olmayacak olsa da miras hakkını kaybetme ihtimali var. Bu yüzden dayanıyor,Laura."
"Ne olmuş yani? Eğer onun gibi baş belası biri mirasçı olursa, ailesinin servetini kurutmaktan başka bir işe yaramaz."
"Sus, Laura."
Kontes Eliza, Laura'ya baktı ve durması için kesin bir şekilde uyardı.
"Sadece Vikontes için endişeleniyorum."
*
*
*
Vikontes Verdi tekrar malikanesine döndü ama herkes rahatça yemek yiyemiyordu. Öğle yemeğimi bitirir bitirmez hızla merkez saraya döndüm. İş günümün sonuna doğru, ara verdiğim sırada bir şey oldu.
"Majesteleri."
Şövalyelerden biri ofisime geldi ve bana beklenmedik bir rapor verdi.
"Prens Heinley sizi görmek istiyor."
"Prens Heinley mi?"
Neden o? Dışarı çıktığımda onu sırtı bana dönük bir şekilde bir duvar resmine bakarken buldum.
"Ah. Majesteleri."
Ona yaklaştım, başını çevirdi ve yine bir şövalye gibi diz çöktü.
"Umarım çok kaba değilimdir?"
"Hiç de bile. Sizin için ne yapabilirim?"
"Bana bu sıralarda işinizin biteceği söylendi. Hala meşgul müsünüz?"
Çalışma saatlerimi öğrendi mi? Yine de haklıydı, ben de neredeyse işimin bittiğini söyledim ve o da sırıttı.
"Bu harika. Sakıncası yoksa bana sarayı gösterebilir misiniz? Etrafa bakmak istiyorum ama o kadar büyük ki kaybolmaktan korkuyorum."
"Ah, o zaman nedimem..."
"Sizle yapalım."
Nedimelerimden birini ona vermek üzereydim ama alçak bir sesle sözümü kesti.
"Kraliçemin bana rehberlik etmesini istiyorum."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Remarried Empress (Yeniden Evlenen İmparatoriçe) TÜRKÇE ÇEVİRİ
Historical Fiction''Boşanmayı kabul ediyorum.'' Sovieshu yarı rahatlamış, yarı pişman bir ifadeyle bana baktı. Maskaralık mı yapıyordu, yoksa samimi miydi? Şu ana kadar iyi bir meslektaş ve mükemmel bir imparatoriçeydim. Hiç kavga etmemiştik; ta ki o onu getirene kad...
