Vikont Roteschu konforlu bir kanepeye yerleşti ve memnuniyetle çayını yudumladı.
Gerçekten kutsanmıştı. Görkemli bir köşk, çok sayıda hizmetçi, asil bir statü, her an dönebileceği memleketi, iki güvenilir çocuğu, sağlıklı ve onu buraya getiren başarılı bir köle. Ne kadar güzel!
Artık istediği sadece üç şey kalmıştı: Karısının sağlığının düzelmesi ve birlikte mutluluklarını yaşamaları, oğlunun iyi bir aileden bir kadınla evlenmesi ve kızının da iyi bir aileden bir adamla evlenmesi.
Başta Ribetti olmak üzere iki çocuğu için büyük umutları vardı. Alan'ın hiç yeteneği yoktu ve bu günlerde bir kölenin doğurduğu bebeği şımartmak için çok fazla zaman harcıyordu. Alan, soyadını tehlikeye atacak kadar aptal değildi ama durumu daha iyi hale de getirmedi.
Ama güzel ve akıllı kız kardeşi Ribetti öyle değildi. Vikont Roteschu'nun desteğiyle sosyal merdivende üst sıralara tırmanabildi.
"Ribetti! Ribetti!"
Çok neşeliydi ve şarkı söyler gibi bir sesle ona seslendi. Ona çayını getiren kahya cevap verdi.
"Leydi Ribetti yeni arkadaşlarıyla birlikte dışarıda."
"Arkadaşlar mı?"
"Hepsi büyük ailelerin çocukları."
Vikont Roteschu, uşağın cevabı karşısında geniş bir sırıtış sergiledi.
"Kızımın hoş bir kişiliği var. Herkesle iyi anlaşıyor!"
"Elbette."
Uşak bu fikre katıldı. Vikont Roteschu memnuniyetle başını salladı, ancak oğlunun bebeğini beslediğini görür görmez ruh hali hemen bozuldu.
"Ona kendini beslemesini söyle! O şişeyle neden uğraşıyorsun?"
"Bir bebek kendini nasıl besleyebilir?"
"Bunu dokuz içinde yapabilmeli!"
"...On ay."
Vikont Roteschu dilini şaklattı.
"Köle bir çocuğa bakmanın zamanı değil, seni aptal. Kız kardeşin bu yıl sosyeteye ilk çıkışını yapacak. Bunun ne kadar önemli olduğunun farkında mısın?"
"Zaman çok hızlı geçiyor..."
"Evde oturup bebeğe bakma! Gidip diğer soylu ailelerle sosyalleş!"
Vikont Roteschu, oğlu için o kadar heyecanlandı ki bağırmaya bile başladı. Bu ilk kez olmuyordu ve vikont oğluna bağırmaya devam ederken uşak sakince bir fincan çay daha doldurdu.
"Neden diğer genç erkeklerle etkileşime geçmiyorsun ki? Belki birileri kız kardeşine sosyeteye çıkışında eşlik eder!"
"Kimi seçsem hoşlanmaz. Ribetti tuhaf zevklerim olduğunu söylüyor, baba. Zaten partnerini kendi seçmesi gerekiyor."
Vikont Roteschu sıcak çayını öfkeyle içti. Bu sırada bebek gözyaşlarına boğuldu. Alan biberonu hızla bıraktıktan sonra bebeği ustalıkla sakinleştirdi. Bu görüntü Vikontun öfkesini daha da artırdı ve sanki patlamak üzereymiş gibi hissetmesine neden oldu. Bebeğin kendi kanından olduğu ve bakılması gerektiği doğruydu, ancak Vikont Roteschu oğlunun bir çocuğa neden başkalarının önünde bile gösteremeyecek kadar düşkün olduğunu anlayamıyordu.
"Aaaa!"
Koridordan heyecanlı bir çığlık duyuldu ve hızla yaklaşan ayak sesleri duyuldu. Vikont Roteschu çay fincanını bıraktı ve açılan kapıya baktı.
Sevgili kızı Ribetti odaya daldı. Arkadaşlarıyla iyi vakit geçirmiş olmalı ve keyifli havası yeniden geri geldi.
"Buraya gel tatlım. Üşüteceksin. Kâhya, ona bir şal getir."
"Emredersiniz, efendim."
Uşak, işlerini halletmek üzere hızla odadan çıkan hizmetçiye baktı. Ribetti babasının yanına koştu.
"İyi bir şey mi oldu Ribetti?"
Özel bir şey olmasa bile onu övmeye hazırdı ve onunla gülümseyerek konuştu.
"Evet!"
Ancak Ribetti'nin sonraki sözleri umutlu beklentilerini tamamen boşa çıkardı.
"Baba, Majesteleri İmparatoriçe ile tanışacağım!"
Vikont Roteschu'nun yüzü anında taşa döndü.
"Kiminle tanışacaksın?"
"İmparatoriçe!"
Rivetti'nin yüzü neşe doluydu ve heyecanla ayağını yere vuruyordu. Rimwell'e geldiğinden beri İmparatoriçe'yi görmeyi arzulamıştı.
"Aferin sana."
Vikont Roteschu kanepedeki biberonu aldı ve cahil oğlunun alnına fırlattı.
"Baba?"
Ribetti'nin gözleri babasının tuhaf davranışları yüzünden fal taşı gibi açılmıştı. Vikont Roteschu sanki çılgın bir paniğe kapılmış gibi aniden koltuğundan kalktı.
"Nereye gidiyorsun?"
"Saraya. Peki ya Ribetti?"
"Evet."
"Bunu daha sonra konuşacağız. Bugün başka bir şey yapma, anladın mı?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Remarried Empress (Yeniden Evlenen İmparatoriçe) TÜRKÇE ÇEVİRİ
Historical Fiction''Boşanmayı kabul ediyorum.'' Sovieshu yarı rahatlamış, yarı pişman bir ifadeyle bana baktı. Maskaralık mı yapıyordu, yoksa samimi miydi? Şu ana kadar iyi bir meslektaş ve mükemmel bir imparatoriçeydim. Hiç kavga etmemiştik; ta ki o onu getirene kad...
