''Boşanmayı kabul ediyorum.''
Sovieshu yarı rahatlamış, yarı pişman bir ifadeyle bana baktı. Maskaralık mı yapıyordu, yoksa samimi miydi?
Şu ana kadar iyi bir meslektaş ve mükemmel bir imparatoriçeydim. Hiç kavga etmemiştik; ta ki o onu getirene kad...
Bütün iyi arkadaşlarım gittikten sonra yalnız kalacağımı düşündüm. Ama tam tersi oldu; Sovieshu ilk bebeğini kutlamak için bir ziyafet düzenlemeye karar verdi ve ben de eskisinden daha meşguldüm.
"Gitmemelisiniz."
Laura öfkeyle sarsıldı.
"Grupla veya yakın arkadaşlarınızla bile olsa katılmamalısınız."
Bir ziyafete katılmakla büyük bir baloya katılmak arasında farklı yükümlülükler vardı ama eğer Sovieshu'nun bebeğini kutlamaya gelmezsem Sovieshu'ya zarar verebilirim.
"Biliyorum."
Yüzüm zorla sakinleşmişti ama yüzeyin altında öfke kabarıyordu. Herkes Rashta'yı ve İmparatoru kutlarken gülümsemek istemedim ya da insanlar bana baktığında salağa yatmak zorunda kalmak istemedim. Ancak ziyafet zaten planlanmıştı ve ben geri adım atamazdım.
Sovieshu ziyafete karar verdikten dört gün sonra sarayın içinde dolaşıp talimatlar verdim. Sonunda gizlice uzaklaştım ve tenha bir bankta saklandım. İçimde büyüyen öfkeyi bastırarak orada oturdum.
Dört gün önce bana ilk çocuk için bir ziyafet düzenleneceğini Sovieshu'nun sekreteri söylemişti. Sovieshu, sekreterinin bana haberi iletmesini sağlayacak bilgeliğe sahipti ve ardından başka bir eyalete teftiş gezisine çıktı. O zamandan beri onu görmemiştim. Şu andaki ruh halimle onu görür görmez ayağına basma ihtimalim vardı.
Yaklaşan ayak seslerini fark ettiğimde orada tek başıma oturdum. Başımı kaldırmak istemedim bu yüzden gözlerimi gölgelemek için elimi kaldırdım. Muhtemelen bir hükümet yetkilisi, bir mahkeme yetkilisi veya bir şövalyedir. Geri dönerdi ya da geçerdi.
"..."
Ancak ayak sesleri önümde durdu. Elimi indirip başımı kaldırdım.
Sovieshu'ydu bu. Koyu kahverengi bir seyahat pelerini giydiğine ve saçları darmadağınık olduğuna göre, teftişten yeni dönmüş olmalıydı. Gözlerimiz buluştu ve hafifçe kaşlarını çatarak konuştu.
"Kendini iyi hissetmiyor musun?"
Hizmetçilere yakınlarda bagajları boşaltmaları talimatını veren sesleri duyabiliyordum. Ayrıca anlaşılması zor olan başka seslerin de karışımı vardı.
"Ben iyiyim. Yeni mi geldin?"
"Evet...ama sen gerçekten iyi misin?"
"Evet."
O buraya gelmeden önce ayağına basmayı hayal etmiştim. Şimdi o karşımdayken ne yapacağımı şaşırdım. Onun önünde olmak benim için zor olduğundan banktan kalktım ve elbisemin buruşmuş eteğini düzelttim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Yorgun olmalısın, o yüzden bugün biraz dinlen."
Ona yapmacık bir gülümseme verdim ve arkamı döndüm. Ancak Sovieshu bir kez daha kendini tekrarladı.
