Good girls, do bad things

De ochtend

Doodmoe wankel ik naar de slaapkamer van mijn zusjes terwijl ik in mijn ogen wrijf. 'Opstaan.' Gaap ik terwijl ik het licht aanklik. Katieba trekt zo snel als ze kan het dekbed over haar hoofd terwijl Nouhaila haar gezicht in het kussen drukt. Het kost me heel wat moeite om de tweeling richting de badkamer te krijgen.

'Ik dacht dat jij ons zou komen voorlezen.' Merkt Nouhaila bijdehand op als ik haar haren sta te borstelen. 'Het spijt me.' Zeg ik kort. 'Ja, dat zeg je nou altijd als je fout zit. Maar als wij ons niet aan onze beloftes houden dan is dat wel erg.' Valt ze tegen me uit. Via de spiegel maak ik oogcontact met mijn jongere zusje. 'Vanavond, ik zal er zijn. En als ik er niet ben dan mogen jullie een straf voor me bedenken, afgesproken?' Ze glimlacht toegefelijk naar me en knikt instemmend.

Nouhaila en Katieba zijn mijn jongere tweeling zusjes, samen vormen ze een leuk koppel. Voor zesjarige meisjes waren ze erg wijs en bijdehand. Hun de les lezen was iets wat achterwege gelaten kon worden en samen vulde ze het hele huis met hun drukke gedrag. Ze waren altijd erg aanwezig.

'Komen jullie nog uit die douche of blijven we hier heel de ochtend staan. Ik moet douchen, straks kom ik nog te laat!' De chagrijnige toon van Dounya vulde de badkamer. 'Ook goede morgen.' Ze negeerde me volkomen en greep naar haar tandenborstel.

Dounya is mijn twaalfjarige zusje, haar puberteit begon me langzamerhand mateloos te ergeren maar het is te vroeg voor een discussie.

Neuriënd maak ik het ontbijt voor de tweeling terwijl zij aandachtig naar de televisie staren. Ik zet ze aan de ontbijttafel terwijl ik hun jassen en tassen klaarzet en hun schoenen naast de trap leg. Zoals ik elke ochtend deed. Vermoeiend was het wel. Zeker omdat ik gemiddeld pas 4.00 uur in de ochtend thuis kwam. Ik versnel me naar de keuken waar de tweeling in een heftige ruzie zitten. Snel sus ik het tweetal en stuur ze naar school. Als ik ze uitzwaai en de deur weer dicht trek strompelt Dounya de trap af en trekt haar laarzen aan. Fronsend kijk ik toe. 'Sinds wanneer ontbijten we niet meer?' Vroeg ik haar toen ze haar jas aantrok. 'Sinds ik te laat kom door mijn zussen.' Zegt ze op haar beurt nors. Als ze haar sleutels zoekt om vervolgens de deur uit te gaan grijp ik haar bij haar bovenarm. 'Jij neemt eten mee, ben je helemaal gek geworden om heel de dag niets te eten?' Sis ik haar toe. 'Laat me los!' Ik duw haar van me af en glijd met mijn hand in mijn bh om vervolgens een gekreukeld briefje van vijftig euro tevoorschijn te trekken. 'Geld om eten te kopen in de kantine. Tientje per dag, vijf dagen in de week moet voldoende zijn.' Zeg ik terwijl ik het briefgeld in haar hand druk. Ze bespeelt het briefgeld met haar vingers en kijkt ernaar. Ik zie dat ze twijfelt maar kijkt me dan toch aan en lacht. 'Bedankt.' Piept ze terwijl ze me omhelst en een kus op mijn wang druk. 'Het is al goed, laat me er niet achter komen dat je niet goed genoeg eet.' Spreek ik haar wijs toe. Ze knikt en verdwijnt dan de buitenwereld in.

Eindelijk, rust. Tijd om mezelf klaar te maken.
De warme douchestralen strelen mijn huid terwijl mijn lichaam siddert onder de stoom van de douche. Beter kon je de dag niet starten. Ik voel hoe gespannen mijn lichaam is, en besef me algauw dat dit komt door het slaapgebrek. Gauw probeer ik aan iets anders te denken zodat ik niet me bed opzoek in plaats van naar school te gaan.

Ik hoor haar voetstappen al dichterbij komen terwijl ik mijn ontbijt naar binnen werk. 'Goede morgen.' Mompelde ze haast onverstaanbaar terwijl ze rechtstreeks naar de koelkast loopt. 'Goede morgen. Lekker geslapen?' Ze neemt met een plof plaats op een stoel. 'Je broertje maakt het me niet gemakkelijk. Hij is maar liefst drie keer wakker geworden vannacht. Dus vul maar in of ik lekker geslapen heb.' Nonchalant haal ik mijn schouders op. 'Hier heb je wat geld. De boodschappen en rekeningen heb ik afgehandeld. Zie het maar als..' Even val ik stil. 'Je kunt het besteden aan dingen die jij wilt.' Ik leg het geld tegenover haar neer.

Ze negeert alles en kijkt niet eens naar het geld of zelfs naar mij. Maar ik ben ook niet anders gewend en boeide het me vrij weinig wat ze deed met het geld dat ik haar gaf. Het was oud nieuws dat mijn moeder en ik niet de beste vriendinnen waren. Ze heeft me op jonge leeftijd op aarde gebracht, op haar zestiende om precies te zijn. Of het jonge leeftijdsverschil is die voor botsing zorgt, is me niet helder. Maar het was me duidelijk dat een jonge moeder genoeg nadelen had al beweerde de wereld dat dit alleen maar voordelen had. Mijn moeder is gewilde vrouw, buiten mij kan ze prima opschieten met mensen en valt ze snel in de smaak. Met haar vierendertig jarige leeftijd is ze moeder van vijf kinderen en fulltime huisvrouw.

'Tot straks.' Zeg ik als ik klaar ben met ontbijten en aanstalten maak om te vertrekken. 'De tweeling heeft gister heel wat naar je gevraagd.' Merkt ze op terwijl ze mijn groet totaal negeert. In gedachte zucht ik diep. 'Dat heb ik inderdaad meegekregen. Vanavond zal ik er zijn om voor te lezen, dat heb ik ze beloofd.' 'Je belooft vaker dingen zonder ze waar te maken.' Ze valt even stil terwijl ik de mantra "blijf kalm" blijf herhalen in gedachte. 'Maar de appel valt nu eenmaal niet ver van de boom, en is het voor sommige heel normaal om andere voor te liegen, te bedriegen of beloftes breken.' Mijn kaken klemmen zich zo stevig mogelijk op elkaar, het kost me veel moeite haar geen uitbrander te geven. Ik slik en glimlach strak. 'Tot vanavond.' Zeg ik kil en loop dan de keuken uit. 'Ik zie je wel weer verschijnen.'
Voor ik de buitenwereld tegemoet ga loop ik naar de kamer van mijn moeder. Ik buig over het wiegje en kus hem op zijn voorhoofd. Wat was hij mooi. Een maand oud, mijn broertje, Khalid.