Good girls, do bad things

Brandwonden

Zijn fel blauwe ogen glinsteren. Rond zijn kijkers trekken rimpels zich bij een. Door het shirtje wat hij draagt is zijn litteken goed zichtbaar. Hij merkt op dat ik er naar kijk en begint te lachen. "Weet jij wat deze is bonita?" Ik schud mijn hoofd. "Deze bonita, deze is mijn straf. Ook ik begon eerst met grammen. Alleen ik was brutaal, ik was niet geduldig en hield me niet aan de regels. Zij hebben mij toen met een hete stok verbrand." Hij trekt zijn shirt uit en laat me zijn littekens zien. Het trekt van zijn nek tot zijn onderbuik, vreselijk. "Bonita, die auto heb ik morgen om zes uur ochtend nodig." Benito was een man waar ik urenlang naar kon kijken. Ik geloofde er in dat hij ergens een goed bedoelend hart had. Een glimlach siert zijn mond. We drinken ons drinken op en verlaten zo beide de ruimte.

Ik parkeer de auto die ik voor Benito had geregeld voor het pand en loop naar binnen. Zoekend naar Benito. "Ha die Bonita." De stem van Rosa benadert mijn trommelvliezen. Hallo, hoe gaat het met je Rosa? "Ik ben gespannen." Vragend frons ik mijn wenkbrauwen, hoezo dat? Vraag ik haar nieuwsgierig. "Hij rijdt straks naar Italië, veelte lang geleden. Straks, straks gebeurd hem wat." Haar toon slaat erg bezorgd. Ik sus haar en vertel haar dat ze moet gaan slapen. "Bonita, ik rij straks naar huis. Ik ga hem eerst even gedag zeggen." Ik knik en kijk toe hoe ze de trappen op huppelt. Het is 05.05 uur in de vroege morgen. Die vrouw is zo vroeg haar bed uitgekropen, heeft zijn spullen klaargezet en hier heen gereden omdat hij na een lange tijd zelf met het spul gaat rijden. Ze hield veel van Benito, dat rook je van afstand.

Als de de auto is geladen en het tijd is om te vertrekken omhelst Rosa hem uitgebreid lang. Even mompelen die twee wat in het Italiaans en drukken een kus op elkaars lippen. Een klein glimlachje omringt mijn mond.
Ze komt naast me staan en zwaait naar Benito. Hij kijkt me aan, "bonita, hou de boel draaiend hier. Zorg voor mijn vrouw." Even dringt een naar gevoel tot me door, maar ik probeer deze van mij af te schudden en glimlach naar Benito. Take care! "I will." Zegt hij terwijl hij de auto in stapt.

De klok slaat 14.14 uur aan, zoals de afgelopen weken volg ik Belinda en Celin. Ze lijken met alle jongens contact te hebben, althans alle jongens die een stapje hoger dan de 'loopjongens' staan. Vermoeid rij ik achter de dames aan, ergens begon ik me er een beetje aan te ergeren dat het maar niet duidelijk werd. Ik parkeer schuin achter ze. Even denk ik dat mijn ogen me bedriegen. Maar als ik mijn blik verscherp zie ik inderdaad Zakaria bij hun in de auto stappen. Zakaria? Deze dames weten het groot aan te pakken. Alleen merk ik op dat Zakaria geen seksueel contact of dergelijke met ze heeft. Hij overhandigt de dames een tasje en verlaat direct de wagen weer. Aandachtig tik ik met mijn vingers op het stuur.

"Hoi." Hoor ik vlak achter me terwijl ik mijn lunch aan het bestellen ben. Ik draai me om en zie de jongeman die ik eerder in de collegezaal trof. Hallo, zeg ik terug. Even blijven we elkaar aankijken. Ik laat mijn blik over hem heen glijden zoals hij ook bij mij doet. Hij was groot, onverzorgd en erg gespierd. Zijn kledingstijl ging nergens over en zijn haar schreeuwde om een kappersbeurt. De serveerster schreeuwde dat mijn lunch klaar was. Ze overhandigde me deze en met een glimlach naar de jongen toe liep ik weg. Alleen was hij niet van plan het hierbij te laten. Hij kwam naast me zitten buiten op het terras. "Heb je de stukken al doorgenomen?" Probeerde hij een gesprek aan te knopen. Ik heb er even doorheen gebladert en jij? "Ik heb ze wel doorgenomen, dat raad ik je zeker aan te doen want de stof is zeer ingewikkeld." Bedachtzaam knik ik mijn hoofd. Een akelige stilte woont ons gezelschap bij. "Hoe heet je eigenlijk?" Vraagt hij me na een tijdje. Nora, ik heet Nora zeg ik terwijl ik hem dit keer aan kijk. En hoe heet jij? "Aangenaam Nora, Faris." Aangenaam. "Wat is je afkomst?" Marokkaans. Hij lijkt hier van op te kijken. "Dat zou ik echt niet zeggen." Oh? "Je lijkt Armeens of een Libanese." Dit keer ben ik het die schrikt van zijn opmerking. Hij blijkt dit op te merken. "Maar dat moet je zien als compliment. Je hebt wat exotisch." Ik schiet in de lach, nou ik hou het toch liever op Marokkaans. "A beautifull Moroccan lady." Zegt hij op een hoog stemmetje. Hij weet me goed aan het lachen maken. En wat is jouw afkomst? Vraag ik hem op mijn beurt. "Half Marokkaans en half Colombiaans." Zegt hij trots.
Hij pakt een boekje uit zijn tas en laat me wat foto's zien.