Good girls, do bad things

Schaamte en trots

Hij drukte de envelop in mijn handen en keek me vervolgens strak aan. "Ik ga nu een bakje koffie drinken, in de tussen tijd wil ik dat je deze brief aandachtig leest. Als ik terug kom wil ik je weerwoord horen." Zonder nog om of op te kijken verlaat hij de ruimte.

Ik vouw een brief open en begin te lezen.

Mijn allerliefste dochter,

Je bent mij komen opzoeken zodat je een deel van jezelf zou leren kennen. Ik heb je jaren in de steek gelaten. En daar heb je onder geleden. Dat spijt me, en ik weet dat deze woorden de afgelopen jaren niet recht zullen trekken.

In je jeugd zijn er veel dingen voorgevallen kan ik uit je brief opmaken. Dingen die je hebben neergehaald, en dingen die je sterk hebben gemaakt. Ik schaam me als ik je brief lees, ik voel me niet eens meer waardig om te leven en heb niet eens het gezicht om naast je te zitten als je deze brief leest. Waarom? Puur omdat ik je heb laten stikken toen je me nodig had. Trots is wat ik op je ben, je opa heeft me veel over je verteld in de afgelopen dagen.

Het zit namelijk zo, nadat ik je brief had gelezen in paniek naar je opa was gegaan, ik wou je bellen, moest je bereiken voor er iets ergs zou gebeuren. Maar je opa bleef uiterste kalm en schudde zijn hoofd, "Nora weet wat ze doet." Waren zijn woorden.

Maar hoe kon ik die woorden accepteren terwijl je me de opdracht gaf je moeder in te lichten als jij het niet kon. Was er sprake van dood of vermissing? Ik ben weken lang ziek geweest. En in die weken heb ik me pas gerealiseerd hoe erg jij je in de steek gelaten hebt moeten voelen. In die weken werd me pas duidelijk hoe het is als je in een hoek word gedreven en geen kant op kan.

Met tranen heb ik de uren weten te vullen, met pijn in mijn hart kwam ik moeizaam de dagen door en met veel hoofdpijn heb ik dingen helder proberen te krijgen.

Je hebt veel dingen gedaan die verboden waren. Ik hoop met alles wat er in me zit dat je nog een schone vrouw bent. En ik hoop dat je dingen die verboden waren hebt laten schieten en je tegenwoordig houdt met het juiste.

Dat je een apart en onbereikbaar type bent was me duidelijk, maar Nora dat mag je niet zien als iets negatiefs. Want Nora, ondanks jouw harde en mystieke kanten ben je het beste wat mijn hart is overkomen.

Zina heb je laten huilen, dat is iets wat we moeten bespreken. Ook ik heb haar destijds laten huilen, maar ik zag te laat in dat je haar geen pijn kunt doen. Daar is ze te goed voor mijn kind, te mooi voor en te lief voor. En neem het van mij aan, haar tranen worden geteld. Het aantal tranen dat ze heeft gelaten toen ze bij mij was heb ik enkele keren vereenvoudigd. Om haar laat ik namelijk nog elke nacht tranen.

Je bent een bijzondere vrouw, zo bijzonder dat ik niet eens durf te geloven dat je mijn nageslacht bent.

Nora, ik vraag je om vergeving.

En net zoals jij maak ik een puzzel in mijn leven, ik moet nog twee puzzelstukken hebben. Jouw vergeving en de vergeving van Zina.

Ik houd van jullie.

Nadir.

Mijn blik glijdt nog enkele keren over de getypte zinnen. Hoofdschuddend vouw ik de brief op en stop hem terug in zijn envelop.