Good girls, do bad things

Niet bang voor een beetje bloed

Mijn wapen plaats ik in de binnenzak van mijn jas. Langzaam komen de auto's tot stilstand. Het zag naar uit dat we naar zijn werk zouden gaan. En inderdaad mijn vermoeden klopte.

Je wilt hier praten? Mensen kunnen ons zien en horen hoor. Zei ik bijdehand. Angstig keek hij om zich heen, greep me bij mijn hand en zo liepen we versneld naar binnen.

Als we dan eindelijk op zijn kantoor zitten kijk ik hem verontwaardigd aan. Waar sloeg dat op? "Waar heb je het over?" Vanwaar die spanning en deze hele heisa? Vroeg ik hem geïrriteerd. Hij doet zijn deur op slot, de lamellen gooit hij dicht en laat zich vervolgens in een diepe zucht op zijn stoel ploffen. "Hier is het allemaal begonnen, dus hier komt het ook tot zijn einden." Zegt hij op een toon die ik niet zo goed plaatsen kan.

"Weet je dat ik jaloers op je ben? Je leeft als een legende, je komt overal makkelijk mee weg. Altijd. Je studeert zonder zorgen, je bent knap. Er is niets wat je kwelt niets wat je achtervolgt. Niets wat je leven bepaalt zonder dat jij het wilt. Je leeft als een baas en het staat je goed. En ongeacht je mystieke kanten leid je een prima bestaan."

Mijn ogen knijp ik even samen, waar had hij het over? Dacht ik.

"Maar toch ben ik er niet van overtuigd dat je altijd eerlijk tegen me bent geweest. Ieder gezond mens snapt dat je niet zomaar wordt beschoten. Maar is het mogelijk dat het gepland zou zijn geweest om je te laten beschieten waar ik bij was? Denk je dat ze daar over hebben nagedacht?"

Met mijn tong ga ik over mijn tanden terwijl ik hem met spleetogen aankijk. Waar wil je nu heen Nabil? Vraag ik hem uiterst kalm. "Waar denk je dat ik het over heb Nora?" In nog steeds dezelfde houding kijk ik hem aan en schud mijn hoofd zachtjes. Ik maak geen chocola van je verhaal. In eerste instantie leid ik een prima leven, maar toch heb ik mijn mystieke kanten, ben ik beschoten, geraakt en misschien dat met voorbedachte daden. Som ik op. Hij knikt. "Inderdaad, dat heb je goed. Ik hoop dat je nu inziet dat je een ingewikkeld persoon bent." Moet ik me nu beledigd voelen? Vraag ik hem verveeld.

"Nee, alles behalve." Ik haal mijn schouders op en laat me dan tegenover hem op een stoel ploffen. Ik pak een chocolaatje dat op zijn bureau ligt, open de verpakking en stop deze in mijn mond. Hij blijft me aandachtig aankijken. "Dit is precies waar ik het over heb. Die nuchterheid, die laksheid en de charme waarmee je alles doet. De nietszeggende maar veelbelovende blik in je ogen. Alsof je gister geboren bent en geen zondes of lasten kent. En tegelijkertijd laat je blijken dat je meer op je bord hebt dan de gemiddelde vrouw."

Nabil, kom tot je standpunt. Dit duurt me te lang. Hij schudt bijna onzichtbaar zijn hoofd terwijl hij me strak aankijkt. "Het spijt me dat ik je tijd in beslag neem." Ik knik en maak een handgebaar dat hij zijn verhaal snel moet voortzetten. Hij knikt en kucht even.

"Toen ik je eindelijk weer trof na een lange tijd dacht ik dat mijn leven perfect genoemd kon worden. Ik was eindelijk klaar met mijn studie, had eindelijk mijn vaste plek en een vast contract. Ik had een huis gekocht en was voor het eerst oom geworden. Mijn nare huwelijk was nog vers maar jij kwam dat goed maken, alsof de hemelpoorten voor me open gingen. Alsof die dag al mijn geboden waren verhoord. Maar het mocht niet baten. De enige reden dat ik het je niet kwalijk kan nemen als je dingen voor me verzwijgt is omdat ook ik dingen voor jou verzwijg. Maar zoals ze zeggen, de waarheid komt wel boven water."

Even voel ik me met stomheid geslagen, een verraden gevoel. Maar zoals hij zei, ik kon het hem niet kwalijk nemen omdat ik net zo goed dingen verzwijg. Aandachtig luister ik verder.
"Ik ben niet altijd eerlijk geweest met je." Je hebt van meerdere kwalletjes gegeten? Vraag ik hem uiterst kalm. "Noor, ik.." Ik wat Nabil? Je bent vreemd gegaan toch? Zoek nooit meer contact met mij, op geen enkele manier. "Noor, dit is met dwang gebeurd. Dit alles is niet met mijn wil gebeurd."

Dus iemand dwong je vreemd te gaan? Vraag ik hem bespot.

"Nee, jij en ik. Dat is me duur komen te staan." Hoe bedoel je? "Nora, ik word bedreigd. En als ik niet uit je buurt blijf gaat dit uit de hand lopen." Door wie wordt je bedreigd? Hij schudt heftig zijn hoofd en kijkt dan weg.

Nabil waar heb je het allemaal over? "Het is beter voor ons beide om het contact hier te beëindigen."

Door wie wordt je verdomme bedreigd? Niemand bepaalt wat er in mijn leven gebeurd, heb je dat? Niemand! Ik ben niet bang, vertel op wie je lastig valt!

"Nora, dit kun je niet." Wat zei je daar? Wat zei je daar? Ik kan wat niet? Denk je dat ik bang ben? Denk je dat werkelijk? "Nora, alsjeblieft. Dit kan uit de hand lopen." Ik ben niet bang voor een beetje bloed Nabil. Ik ben niet bang voor een beetje bloed. Zeg ik sissend.