Good girls, do bad things

Het lot, niets aan te doen toch?

"Hoe gaat het met je hoofd?" Ik betrek mijn gezicht bedenkend. Kan beter, maar ik mag niet klagen. Faris kijkt me aan en schud lachend zijn hoofd. "Hoelang nog?" Drie dagen. "Ben je niet zenuwachtig?" Ach, als het eraf moet hoor ik het wel. Het lot, niets aan te doen toch? "Nee, niets aan te doen." Fluistert hij. Is er iets? Hij werpt zijn blik die eerst gericht was op de grond op mij, "nee hoor." Piept hij.
Ik frons mijn wenkbrauwen maar negeer voor de rest zijn houding.

De dokter komt binnen en kijkt Faris aan, Faris zucht diep en geeft me de gebruikelijke high five.

Als de dokter tegenover me is komen zitten kijkt hij me strak aan. "Zo mevrouw, gaat de goede kant op hé?" Ik knik, jawel. De oefeningen zijn pijnlijk, het dieet is uiterst vervelend, maar het gaat de goede kant op. Hij grijnst breed. "Mooi, kun je je vingers bewegen?" Ik knik trots en bespeel mijn vingers, ook hij knikt. "Vanmiddag laat ik wat foto's schieten. Kijken hoe de rest van je arm het doet. Is de therapeut nog langs geweest?" Nee, nog niet. Beantwoord ik zijn vraag nonchalant. Hij knikt nogmaals en rond ons gesprek af.

Als ik weer turend uit mijn raam kijk word ik verstoord door de deur die wordt opengeduwd. "Noor!" Grijzend kijk ik op, Nouhaila! Zo voorzichtig mogelijk omhelst ze me. "Hoe gaat het?" Vraagt ze me belangstellend terwijl haar vingertjes met mijn vingers spelen. Ze keek altijd of ze nog bewegen konden, alsof dat een rustgevend gevoel was.

"Ze zijn wel blauwer dan de vorige keer." Merkt ze op. Ik knik. "Maar ze voelen niet koud aan, heb je de dokter gesproken?" De belangstelling van Nouhaila doet me veel goeds. Ja, dat komt door de breuken en kneuzingen, niets om je zorgen om te maken. Waar is Katieba? Haar houding lijkt meteen te veranderen als ik haar vraag om haar tweelingzus. "Die is uitgenodigd op een meidenavond." Ze klinkt erg beledigd. Oh en jij? Vraag ik voorzichtig. "Ik ben hier met jou. Mag je chips en snoep?" Vraagt ze me terwijl ze de zoetigheid uit haar tas haalt. Hoofdschuddend kijk ik haar lachend aan, kom hier!

Na dat de spannende film is afgelopen kijk ik haar aan, zo mevrouwtje. Best laat, hoe ga je nu naar huis? Ze haalt haar schouders op, "ach, ik red me prima hoor." Dacht het niet jongedame. Geef me mijn telefoon aan. Betreurd geeft ze mijn mobiel aan.

Marouane komt je over een halfuur ophalen, je laat hem zien waar hij Katieba kan ophalen en vervolgens brengt hij jullie naar huis. "Ik ben geen klein kind meer." Verdedigt ze zichzelf. Tuurlijk niet, je bent pas een twaalfjarige brugklasser that's all. Spot ik haar toe. Ze werpt me een norse blik toe maar vraagt me enkele ogenblikken later toch of ik nog wat fris lust. Als ze me het blikje heeft aangegeven vraag ik haar naar Dounya.

Ik zie dat ze even twijfelt. "Weet ik niet, maar ze zal morgen vast wel langs komen." Je weet het niet, of je wilt het niet weten? Vraag ik haar doordacht terwijl ik een slok van mijn drinken neem. Ze probeert zich in te houden en zichzelf groot te houden. Haar geluk dat Marouane binnen komt wandelen.

"Ha, die Nouhaila, hoe gaat het meis?" Ze geeft hem verveeld een high five. "Gaat goed, zullen we gaan?" Hij knikt, "let's go! Noortje, ik kom morgen wel even bij je langs." Ik knik, tuurlijk jongen, rustig aan.

Nog één dag te gaan, de spanning valt te snijden in het ziekenhuiskamertje waar ik lig. Iedereen die langskomt, is lijkbleek en probeert zo onopvallend te troosten, iets wat ik niet nodig had.

Als ik dan eindelijk mijn avondmaal achter de rug heb krijg ik bezoek, bezoek die ik niet verwacht had.

"Hallo." Klinkt zijn stem schoor. Hallo, beantwoord ik zijn groet. De tranen in zijn ogen vertellen me hoe vreselijk hij de situatie vindt. Wees niet betreurd, alles heeft zo zijn redenen. Zeg ik optimistisch. Hij schudt zijn hoofd en zet enkele stappen dichter naar me toe.

Met zijn hand glijdt hij langs mijn arm, heel voorzichtig en zorgzaam. Zijn kijkers kruisen zich met die van hem, zijn adamsappel gaat op en neer, hij slikt enkele keren maar een traan weet toch te ontsnappen. Terwijl hij zijn ogen sluit drukt hij een kus op mijn voorhoofd.