Good girls, do bad things

The easy or the hard way

We zaten met z'n alle aan de ontbijttafel, iets wat bijna nooit voorkwam. Terwijl iedereen zijn ontbijt naar binnen aan het werken was waren Nouhaila en Katieba druk bezig met elkaar. Mijn moeder maakte brabbelgeluidjes naar Khalid en ik keek Dounya aan, ik observeerde elke beweging. "Kun je het zien?" Nee, jammer genoeg niet. Antwoord ik haar koud gelaten. "Koop een spiegel en ga jezelf bekijken of zo." Zegt ze op een hoog irritant puber stemmetje. Op deze opmerking ga ik echter niet in. De blik in haar ogen, de rillingen die haar stem beheersen, ze verbergt iets. Ze zegt iedereen gedag en neemt de tweeling mee, "ik zet ze wel af mam!" Roept ze vanuit de hal. "Is goed schat, tot straks." Ik hoor dat ze op de tweeling moppert, ik neem alles in me op terwijl ik aandachtig met het mes in de hagelslagstukken druk. De deur valt in het slot, mijn moeder stopt met brabbelgeluidjes maken. "Nora?" Ik kijk haar aan. "Is er iets?" Ik sta op, schud mijn hoofd en loop naar mijn kamer, ik bekijk mijn rooster. Om 17.00 uur begint mijn tentamen, perfecte timing.

12.15 uur, Marcel en ik zitten in de auto geparkeerd voor de school van Dounya. Het is pauze, we hebben zicht op het schoolplein. "Waarom doen we dit? Je tast zo haar privé leven aan." Hoor je jezelf wel praten, haar privé leven? Serieus nu gewoon? Ik ben niet een of ander collegatje van d'r. We hebben het hier nog altijd over mijn zusje. "Nora, zou jij het leuk vinden als iemand jou ging controleren?" Ligt eraan, ik denk dat als ik op dit moment in haar schoenen stond ik het heerlijk had gevonden. "Ja toch Noor, geloof je het zelf? Oh kijk daar is ze!" Met een meisje staat ze tegen een muur aan, haar houding staat me niet aan. Niet veel later komt er een groep meisjes tegen over Dounya en haar vriendin staan. Dit zijn wat oudere meiden. Een meisje heeft blijkbaar leiding over de groep, ze staat met haar vinger te zwaaien en steekt deze dreigend in de wang van Dounya. Mijn hart bonkt in mijn keel, mijn kaken staan zo strak als ze maar kunnen. Een ander meisje trapt haar in haar maag, het vriendinnetje van Dounya begint te huilen en omhelst Dounya terwijl zij met beide armen haar buik vasthoudt. Marcel stapt uit en rent erop af. Hij trekt het meisje dat Dounya zojuist in haar maag had getrapt bij haar haren en smijt haar tegen de muur. De directie komt aangelopen, ook ik stap nu uit.

Het meisje dat Marcel zojuist tegen de muur had gesmeten lag op de grond te verkrampen van de pijn. Ik loop het schoolplein op, de directie loopt naar het groepje toe. Blijkbaar kan Marcel het niet laten het meisje een trap na te geven als ze aanstalten maakt om op te staan. De directie blijkt hier flink van te schrikken en rent erop af, ook ik ren op het groepje af. Als hij Marcel wilt aanspreken ga ik voor hem staan. Oh en nu wel? Waar was je toen Dounya in haar maag werd getrapt. Luister, er zijn twee mogelijkheden. The easy or the hard way. Krijg ik er lucht van dat Dounya en haar vriendin worden lastig gevallen mag jij je best gaan doen de naam van je school nog hoog te krijgen. Laat het niet zover komen, dat zou zonde zijn.

De meiden worden mee naar binnen genomen, ook Marcel en ik lopen mee naar binnen. Als Dounya naar binnen gaat bij de schooldokter neem ik haar vriendinnetje even apart, ze is helemaal overstuur. Hee ik ben Nora, jij bent het vriendinnetje van Dounya? Ze knikt, "ik ben Kimberly." Door de zenuwen brengt ze de woorden moeilijk naar buiten. Marcel, ik loop even met haar naar de aula. "Ik wacht op Dounya." Ik knik en loop met Kimberly naar de aula, we zoeken een plekje op en nemen plaats. Wil je wat eten of drinken? Beschaamd schud ze nee. Luister Kimberly, ik ga je enkele vragen stellen. Je hoeft nergens bang voor te zijn alleen niet tegen me liegen. Ik hou er niet van als er tegen me wordt gelogen. Ze knikt. Waarom wordt Dounya door die meiden lastig gevallen? Haar lippen beginnen te trillen, de eerste tranen waggelen over haar wangen naar beneden. Ik sta op en koop twee flesjes water en vraag wat servetten. Ik loop terug naar Kimberly, overhandig haar het flesje water en de servetten. "Bedankt." Ze veegt haar tranen weg, snuit haar neus en neemt vervolgens een grote slok van haar water. "Eerst was ik heel erg goed bevriend met die meisjes. Tot dat ik contact met een jongen kreeg waar een van de meisjes erg verliefd op was. Al gauw begonnen ze mij buiten te sluiten. Ik zit bij Dounya in de klas, dus al gauw raakte ik met haar bevriend. Nu vielen ze niet alleen mij, maar ook Dounya lastig. Op het schoolfeest stonden wij met een groepje jongens, het zijn gewoon vrienden van ons. Express gingen ze bij die jongens aandacht trekken, maar de jongens wisten dat ze ons lastig vielen dus begonnen de jongens de meisjes uit te schelden. Sindsdien is het alleen maar erger en erger geworden. Ze noemen ons sletten, ze hebben me in elkaar geslagen. Dounya kon hier niet tegen dus heeft ze een van hun opgewacht en haar in elkaar geslagen, dit was voor het weekend, vandaag kwamen ze dus met ze alle wraak nemen." Ze houdt de tranen niet meer in bedwang, ze waggelen als stromend water over haar wangen. Waarom huil je nu? "Omdat ze haar slaan, ze kwam alleen maar voor me op. Ik hou echt van Dounya, ik vind het vreselijk dat dit haar overkomt door mij." Ik slaak een diepe zucht en glimlach zwakjes, Kim daar zijn vrienden voor. Ze vangen die klappen als applaus voor je op. Geloof me, dit houdt vandaag nog op. Ze omhelst me stevig.

Ik loop vermoeid de ruimte uit, kut tentamen mopper ik in mezelf. "Slecht gemaakt?" Ik kijk op en zie Jordy. Nonchalant haal ik mijn schouders op, had beter gekunt. Hij knikt. Hoe heb jij het gemaakt? "Slechter dan jou, daar ben ik zeker van." Hoezo? "Ik stop denk ik met de opleiding." Nee joh, niet opgeven! We worden verstoord door Melisa, "wat een kut tentamen!" Glimlachend kijken we haar aan. "Ja wat, ben ik de enige of ging dat tentamen werkelijk nergens over?" Nee je hebt gelijk hij was bagger. Ook Samir komt naar buiten, hij schudt zijn hoofd. "Dit wordt duidelijk een herkansing." "Ja en ook de herkansing gaan we verkloten jongen." Grapt Jordy. Melisa neemt me apart. "Hee Noor, ik heb vanavond een optreden, ik dacht misschien vindt je het leuk om te komen kijken, Soraya komt ook?" Ze drukt een kaartje in mijn hand en loopt glimlachend weg, "wel komen hé! Ik ga ervandoor moet me erop voor bereiden."