Good girls, do bad things

Nauwlettend

Safouane kijkt haar met fronsende wenkbrauwen aan. Ze knikt. "Zoals bekend is, werkte ik in het verleden met Jayson. Hij gaf me soms wat mee waardoor ik geld verdiende. Klanten, het spul, het leek niet voor mij weggelegd. De tijden waren ook heel moeilijk. Ik kon niet weggaan zonder thuis gezeur te hebben. Jayson was een loopjongen van Ismaïl. Ik kan me die dag nog goed voor de geest halen. Jayson zei dat hij iets moest afleveren. Het was zomerse dag, warm, een zacht briesje. We hadden afgesproken in een cafeetje aan het water. Jayson en de beeldschone man waren gauw klaar. Al snel merkte ik dat ik langer wou blijven. Wonder boven wonder gebeurde het, hij vroeg me te blijven. Jayson liet ons alleen, hij vertelde ons dat hij een afspraak had. Achteraf gezien vraag ik me af of hij werkelijk een afspraak had of hij het gewend was dat Ismaïl vrouwen inpakte. We spraken steeds vaker af en binnen de kortste keren had ik het te pakken, ik was verliefd. Hij nam me mee naar het pand, een lieve vrouw lachte me tegemoet. Ze stelde zich voor als Rosa. Rosa was een prachtige vrouw. Zo lief, kalm, veel begrip en veel kennis. Soms had ik het er moeilijk mee als Ismaïl wegging. Ik vertelde het aan Rosa. Ze ving me op zoals een moeder zou moeten doen. Op een geven moment werden Ismaïl en ik heel serieus. Na ons huwelijk werd ik huisvrouw, maar Ismaïl hield zich nog steeds bezig met dezelfde zaken als voorheen. Desondanks alles, hielden Rosa en ik contact. Met alle ellende van mijn huwelijk ging ik naar haar toe. Maar ook voor de leuke dingen, we deden samen een drankje en winkelen vonden we ook gezellig. Het was winter, we hadden afgesproken in een café en hielden een high tea. Vanaf het moment dat we elkaar hadden gegroet voelde het al naar aan, ik negeerde deze sfeer en probeerde te genieten. Ze begon me te vertellen over een jong meisje. Jong, stil, knap en slim. Ze had volgens Rosa haar verstand op de juiste plek en kwam merkbaar om cijfers te zien. De heren hadden er wel vertrouwen in volgens Rosa. Zonder door te vragen ging er een steek van jaloezie door me heen. Had ook mijn man vertrouwen over het meisje? Rosa vertelde me dat Ismaïl haar die avond zou wegrijden naar haar eerste echte proef. Die nacht heb ik gewoeld in bed. De volgende morgen was hij vrolijk. Lief, zorgzaam en enorm teder voor me. Wat me enorm geruststelden. Maar toen ik later die middag de was ging draaien ebde al mijn rust weg. Zijn kleding rook naar een vrouwengeurtje. Maar niet naar dat van mij. Een misselijk gevoel kwam in me op. Ik belde hem op om hem uit te schelden. Maar toen was hij blijkbaar al onderweg naar Frankrijk. Rosa en ik groeide in die periode steeds meer naar elkaar toe. Meestal was ik degene die vertelde en zij degene die aanhoorde. Op een dag leek hier toch verandering in te komen. Ze vertelde me dat zij het zelfde had meegemaakt. Dat mannen vreemdgaan nooit afleren. We moesten in actie komen, voor ons zelf op komen, wraak nemen. Ze vertelde me dat ze al iemand had die haar hierin zou willen steunen. Ze wist zeker dat hij ons helpen zou. Hij was namelijk iemand die zichzelf altijd bewijzen wou, hij had last van jaloezie. En dat, dat konden we goed gebruiken. Inderdaad, Zakaria. De rest kennen jullie. Rosa zorgde ervoor dat de heren een voor een de bak in kwamen. Benito had haar teveel aangedaan. Hij sloeg haar, bedroog haar en deed haar meer pijn dan ze uit kon leggen. Iedereen die tegen haar stond, of haar in de weg stond werd van tafel geschoven. Ismaïl was het eerste slachtoffer, hij was namelijk de rechterhand van Benito. Ik moet eerlijk toegeven dat ik heel lang heb getwijfeld toen ze met het voorstel kwam. Ik wou me terugtrekken toen het erop aankwam dat hij voor aantal jaren de cel in moest. Maar er was geen sprake van terugtrekken. Ze kondigde de oorlog aan, Benito zou gestraft moeten worden. Zoals hij haar had gestraft. Rosa. Zij heeft dit alles opgezet. Zij heeft iedereen geobserveerd. De mensen uitgekozen die aan onze kant zouden staan en de mensen die dat niet zouden, heeft ze aan de kant gezet."

Iedereen in de kamer wordt verdoofd. Al die informatie in een keer over je heen krijgen is niet makkelijk. Ik loop naar de kan met water en schenk wat voor mezelf in. Safouane volgt me nauwlettend. Na enkele seconden wordt hij spraakzaam. "Ze heeft inderdaad iedereen aan de kant gezet, alleen is ze een persoon vergeten. Shahira. Vertel me hoe."