Good girls, do bad things

Theorie die tot leven komt

Mijn bloed begint te kolken, enkele keren slik ik diep terwijl het zweet in me leek los te breken. Ik merk hoe zwaarder mijn ademhaling word. Ik zie dat hij zijn grip op het wapen versterkt. Het eerste schot klinkt, een gevoel dat ik niet plaatsen kan dringt tot me door, als het tweede schot klinkt hou ik mezelf moeilijk overeind. Bij het derde schot voel ik mijn geraamte samentrekken.

Hij was een gestoorde, iemand die moorden kon met blote handen. Hij had zojuist kogels losgelaten die langs me heen vlogen, vanaf een minimale afstand vlogen de kogels langs me heen. Eentje langs mijn hoofd, een langs mijn zij en een langs mij heup. Ongeacht ze ver genoeg waren om mij mijn leven te besparen leek ik dood te zijn. Ik had de druk van de schotten langs me heen voelen gaan, het geluid hoorde ik langs mijn trommelvliezen vliegen. Dit bedoelt men met liever fysiek dan mentaal worden mishandelt. Even schiet Jayson me te binnen, hij lag daar onwezenlijk met zijn handen en voeten naast zijn lichaam. Faissal zei me ooit "als ze schieten, hoop ik dat ze raak schieten." Dat was een opdracht waarvan we geen zekerheid hadden. Hij had gelijk, als ze schieten, moeten ze raak schieten. Als je het overleeft, zul je de rest van je leven omkijken, de rest van je leven een aandoening hebben. Benito leerde me, "nooit je tegenstander onderschot houden zonder hem af te maken. Dat is olie op het vuur gooien. Als jij ze niet pakt, zullen zij jou terug pakken. Zonder genade." Alles wat ik van de mannen had meegekregen leek ik plots allemaal te goed te snappen. Want op dit moment bracht ik mijn theorie tot leven. Ze hadden gelijk, niets was erger dan de dood in de ogen kijken.

Hij kwam steeds dichterbij, allerlei emoties gierde er door mijn lijf. Verschillende perspectieven kwamen bij een. Een ander blik op het leven. Ik voelde zijn berenklauwen die zoals gewoonlijk langs mijn bovenarmen naar mijn onderarmen gleden, opzoek naar mijn handen. Hij pakt mijn handen beet en drukt vervolgens op elke hand een kus. Als een wezenloos wezen stond ik daar. Zijn aanrakingen drongen tot mijn door, "Nora, ik zou jou nooit kunnen doden. Jammer." Hij laat mijn handen los en pakt mijn hoofd vast. Met zijn duimen gaat hij langs mijn lippen, "ik heb je nodig." Ik reageer niet. "Kennis is macht, macht is geld. Jij denkt toch zeker niet dat het pure toeval is, dat alles dood loopt? Dat die vrouwen zomaar contact leggen met de mannen van Benito?" Ik duw hem van me af als ik even ben bijgekomen van het voorval van enkele momenten geleden. Safouane, zet er een punt achter. De straat is niet meer wat het was, veel mannen zitten vast. Het spul wilt zich maar niet verkopen. De import en export wordt met de dag strenger. De helft lukt het om het binnen te brengen, de ander helft wordt gepakt. Zeg ik kalm. "Jij denkt dat dit alles berust op toeval? Je stelt me teleur, je oogt slimmer dan je bent." Ik wist dat hij gelijk had, ik wist het. Maar wou ik wel meewerken hieraan? "Belinda en Celin, zijn geen gesloten zaak. Jij weet binnen 48 uur wie ze zijn en wat ze doen. Ik doe de rest." Voor ik kon tegenstribbelen greep hij me vast bij mijn arm. "Dit is menens Nora. Bij tegenwerking zal Nabil de prijs zijn. Over precies 48 uur bij de lood. Zorg dat je optijd bent."

Ik zag hoe hij zich naar zijn auto beende, ik keek hem na tot hij uitzicht was en besloot om zelf ook maar weg te rijden. Net als je denkt dat je een punt hebt gezet, maken zij er een komma van. Net als je denkt dat je er eindelijk klaar mee bent, trekken ze je in een keer terug. Shahira was back.