Good girls, do bad things

Wonderen bestaan

Op college aangekomen koop ik een warm kopje chocolademelk. Faris staat op me te wachten en neemt mijn tas over. 'Je tas is zwaar! Zo heelt je wond nooit!' Het was ook elke dag hetzelfde. Iedereen die tegen me uitvalt en me de les wil lezen. Tuurlijk zag ook ik in dat mijn verwondingen haast niet heelden. Alles was nog vers alsof het gister gebeurd was. Maar ik kon niet alles on hold zetten, ik moest door.

'Hoe was het?' 'Geweldig! Zijn moeder is leuk! Tijdens de gesprekken zag ik zoveel Nabil trekjes bij haar.' Ik slaak een zucht uit vreugde. 'Jeetje, je hebt het goed te pakken.' Ik knik heftig. 'Het is de eerste keer dat je echt "meisjesachtig" bent.' Met grote ogen kijk ik hem aan. 'En bedankt!' Roep ik lachend. Ook hij lacht nu. 'Nee, nee. Absoluut niet op dat gebied. Je oogt heel vrouwelijk, en iedereen die je ziet zal alleen maar; vrouw denken. Maar in de omgang ben je – gewoon anders.' Ik knik. 'True. Je hebt gelijk. Hij maakt me gelukkig Faris. Zelf had ik het nooit durven dromen, ik die een huishouden zou onderhouden, trouwen en alles eromheen. Maar wonderen bestaan..'

Die avond hadden Nabil en ik afgesproken iets te gaan eten in een restaurant. We praten veel bij over de afgelopen dagen. Het plan van aanpak, ons huwelijk, bruiloft of geen bruiloft. Diepe maar ook fijne gesprekken. Tastbaar maar toch ongrijpbaar. We proberen elkaar steeds meer te ontdekken, de grenzen te zoeken en misschien zelfs al te verleggen. Keer op keer wist hij me te overtuigen. Er is geen moment van twijfel geweest. Want wat wij hebben is echt. Puur. Het gaat dieper dan ik ooit had kunnen bedenken. Hij leert van mij en ik leer van hem, zonder erbij stil te staan paste we ons aan elkaar aan. Zonder ergernissen accepteerde we ook elkaars mindere kante. Zijn jaloezie, mijn mystieke kanten. En zoals elke avond, was het haast onmogelijk afscheid te nemen.
'Ik wil hier van af zijn, ik wil je gewoon mee naar huis nemen omdat je bij me hoort.' Onze lippen kussen elkaar paar keer zacht. 'Dat komt goed, binnenkort.'

De volgende ochtend wordt ik gewekt door de zonnestralen die mijn kamer verlichten. Ik besluit op te staan en Safouane te bellen. 'Shar.' 'Safouane.' Er valt een stilte. 'Hoe maak je het?' 'Prima.' Beantwoord ik hem terwijl ik mijn gezicht in de spiegel bestudeer – afschuwelijk. 'Over een uur Derde Tunnel.'

'Je had gezegd dat het prima ging! Je loopt verdomme nog mank en de zwellingen lijken niet weg te trekken. Hoe zit het met de wonden?' Vraagt hij halsoverkop zonder me ook maar een groet te gunnen. 'Heb je de daders al?' Vraag ik hem nuchter. Hij glimlacht eng en knikt. 'Bitterzoete wraak?' Vraagt hij geamuseerd. 'Nee, geen wraak, geen smaak, slechts een les.' 'Klinkt eng.' Zegt hij kil. 'Enger dan je ooit mee hebt gemaakt.' Zijn ogen gaan groot staan. 'Toe maar..' Ik knik. 'Ik vrees dat je concurrentie hebt.' 'Concurrentie?' Vraag ik hem spottend. Hij knikt. 'Mister Perfect lijkt niet alleen jou op te vallen.' Ik schiet in de lach. 'Je formuleert het verkeerd schatje. Ik heb geen concurrentie, zij ziet mij als een probleem.' 'Liefje, ze is echt niet van plan hem op te geven. Hij was immers haar man, ze waren getrouwd. Ze heeft je bijna weten te vermoorden en een tweede poging is zeker in de planning.' Zegt hij waarschuwend. 'Hij werd gestalkt, was jij dat?' Vraag ik hem boos. 'Nee, als ik hem wat had willen aandoen had ik dat gedaan zonder kinderachtig gedoe. Komaan, Nora je kent me.' Ja hoor, opeens ben ik weer Nora. Die man was toch zo afwisselend. 'Hebben jullie haar te pakken?' Hij glijdt met zijn tong langs zijn tanden. 'Ze wordt goed gedekt, de locatie klopt om de halve dag niet meer. Zo te zien is ze in de meerderheid.' 'Wat wilt ze van hem?' Vraag ik nors. 'Hij heeft blijkbaar kwetsende informatie.' 'En wat heb ik daarmee te maken?' Vraag ik schor. 'Jij bent het chantagemiddel. Voor jou gaat hij verdomd ver.' 'Je bent wel erg goed op de hoogte.' Merk ik op. 'Ik doe mijn research goed, of ik zwijg erover. Wat ze precies van hem wilt is niet duidelijk. Wanneer ze weer zal toeslaan is even wazig. Wie haar mensen zijn wordt nu onderzocht. Door deze informatie hopen we meer te ontdekken waardoor we actie kunnen gaan voeren.' Ik knik. We worden verstoord door mijn ringtone. De sfeer voelt direct eigenaardig. Mijn maag draait zich rond, zo heftig dat ik er niet goed van wordt. En ook aan Safouane's gezichtsuitdrukking is te merken dat hij de spanning ook voelt.