Good girls, do bad things

Elkaars tegenpolen

De hele week zagen Nabil en ik elkaar. We ondekte elkaars hobby's, lekkerste hapje, bepaalde trekjes en gelukkig hadden we dezelfde humor. We waren gek op elkaars geurtjes. Alleen werd me al gauw duidelijk dat we niet dezelfde kijk op het leven hadden, maar dat was iets wat onze relatie een goede verstandhouding gaf. Op deze manier vulde we elkaar namelijk aan. Het zachte van hem en het grove van mij zorgde voor het juiste gerecht.

We zitten in de auto onderweg naar de bioscoop. Onze vingers verstrengelen, hij kijkt op me neer en trekt me tegen zich aan. "Welke film wordt het schoonheid?" Vraagt hij me fluisterend terwijl hij een kus op mn haar drukt. Ik kies een film uit.

Het was voor mij niet gebruikelijk om naar de bioscoop te gaan, het behoorde niet tot mijn leefstijl. Ik bracht Dounya, Katieba, Nouhaila en Khalid weleens. Maar zelf ging ik nooit. Hij liet me zien hoe het anders kon, hoe je van kleine dingen genieten kon. Hij was goed voor mijn socialiteit, ik leerde een andere leefstijl aan te nemen. Leven met veel discipline. Op tijd slapen en goed eten. Hij leek een schema te volgen in zijn leven. Net zoals ik, alleen was mijn schema elke dag een verassing, met weinig discipline en weinig veiligheid. Veel risico's en actie. Misschien was hij een zegen uit de hemel, iets wat ik nodig had. Iemand vol gevoel en vol enthousiasme. En ik? Ik was het tegenovergestelde, wij waren letterijk elkaars tegenpolen. Manier van denken, doen, voelen, proeven en vooral het laten van dingen. Maar dat zorgde voor de juiste opvulling op de juiste plekken.

Zo leerde ik hem risico's durven te nemen en niet altijd bij het vertrouwde te blijven. Hij durfde niet van schema af te wijken, het was niets voor hem om dingen anders aan te pakken. Zelfs niet als het ging om een automaat of een schakelbak. Vrees voor veranderingen, bang om het allemaal niet aan te kunnen. Terwijl ik soms alles omgooide, besloot iets heel wat anders te nemen dan normaal. Mijn huis verbouwen en zelfs het lef hebben om nieuwe klanten te zoeken, nieuwe connecties. Van school direct de straat op of soms eerst naar huis gaan van de familie genieten en pas in de vroege morgen aan het werk. Ik bepaalde mijn leven, ik paste alles naar mijn wensen aan, voor hem werd het bepaald.

Ik ben druk met Faris in gesprek als mijn ringtone klinkt. 'Nabil' staat er op het beeldscherm. Opgewekt neem ik op. Hallo! "Hey lieverd, hoe gaat het met je?" Gaat goed, hoe gaat het met jou? "Ook goed. Wat ben je aan het doen schoonheid?" Ik bespreek mijn lesstof en wat doe jij? Hij slaakt een diepe zucht, "ik sta in de file, zo vermoeiend dit." Een glimlach siert mijn mond als ik hem zo hoor, hij was namelijk geweldig in elk opzicht. Als hij zeurde, een verhaal vertelde of me ging irriteren omdat hij zich verveelde. Even bleven we met elkaar praten over hoe elkaars dag was verlopen. Zo vertelde hij me over een bijzondere klant met een vaag probleem en vertelde ik hem dat ik mijn periode had behaald en druk bezig was met de komende tentamens. Als ik dan eindelijk ophang kijkt Faris me met grote ogen aan. "Hij doet je goed zina, hij doet je goed." Mijn lach wordt me de baas waardoor ik op mijn onderlip bijt. Oh Faris je wilt niet weten..