Good girls, do bad things

Look bonita, look at this

Met grote ogen keek ik Rosa aan die snel naar de kast liep, ze haalde hier een wapen uit die zeker wel een meter groot was. Zo snel als ik kon greep ik naar het kamerjasje dat biij mijn lingeriesetje hoorde. "Luister en huiver" zei Rosa op een strenge toon. Kort en krachtig liet ze me zien hoe het vuurwapen werkte. "Heb je dat?" Ik knikte, ze duwde het wapen in mijn handen, ik draaide me om en zag mijn eigen spiegelbeeld, ik had een kamerjasje aan dat mijn boezem niet genoeg bedekte, niet ver onder mijn billen kwam, mijn lokken hingen over mijn schouders, de palen waar ik op stond en het geweer wat ik in mijn handen had lieten me werkelijk geloven dat ik een monster was, ze hadden gelijk, ik ben een monster.

Snelle voetstappen kwamen steeds dichterbij, terwijl ik nog steeds in de spiegel keek hoorde ik de deur die uit het slot werd getrokken. Ik draaide me om en richtte het vuurwapen op de deur. Vier bekende kijkers keken me aan, Safouane en Faissal. Ze hielden twee dames vast, de dames kwamen me bekend voor, waar had ik ze eerder gezien? Snel liepen ze naar een andere ruimte. Ondertussen deed ik de kleding aan die ik voor ik hierheen kwam aan, de dames van dernet.. Ik durf te zweren dat ik ze eerder had gezien. Als ik me heb omgekleed en naar beneden ben gelopen tref ik Benito aan in de hal. Ik wil langs hem heen lopen maar al gauw houdt hij me staand. "Shahira, begrijp me niet verkeerd. Jij geen prostituee, misschien ik jou niet goed behandel net. Maar bonita, niemand gaat zo met mij om. Laat mij jou uitnodigen, jij zien." Waarheen? "Kelder." Als ik met hem naar de kelder loop zie ik een jongen zitten op een stoel, zijn handen zijn tot mijn verbazing niet vastgebonden, zijn voeten ook niet. Er staat een jongen in het zwart gekleed naast de jongen die zit op de stoel. De jongen in het zwart pakt een stoel en zet deze tegen over de stoel waar de jongen op zit. "Bonita neem plaats" zegt Benito. Zoals er van me gevraagd wordt neem ik plaats. De jongen en ik zijn enkele voetstappen van elkaar verwijderd. Zakaria komt uit het niets ook de kelder binnen. Hij kijkt me met fronsende wenkbrauwen aan. Benito kijkt hem glimlachend aan, "she will see." De jongen in het zwart doet een boksbeugel om zijn vingers, neemt een stap achteruit en haalt de jongen op de stoel dan enkele keren achter elkaar uit. Het bloed lijkt op stromend water, de piepende geluiden die afkomstig zijn van de jongen op de stoel zorgen voor rillingen, rillingen over mijn hele lijf. De jongen wordt op vele manieren toegetakelt, vele malen probeerde ik de andere kant op te kijken, maar Benito hield voet bij stuk. Hij draaide keer op keer mijn gezicht de juiste richting op, "look bonita, look at this."
De jongen valt van zijn stoel, hij is niet meer helder en heeft het bijna begeven. "Bonita, nooit uitdagen en niet afmaken. Jij niet doden, zij jou doden." Mijn ogen gaan groot staan, maar wat ging er werkelijk in me om? Niks. Echt niet? Nee echt niet. De jongen in het zwart pakt een lang vuurwapen en legt dit op de hoofd van de jongen die verslagen op de grond ligt. Er wordt geschoten, het schot klinkt erg langzaam, heel ver weg. Terwijl het niet eens een meter van me vandaan gebeurd.

Thuis aangekomen is het al bijna weer licht, als ik naar de badkamer wil lopen hoor ik haar tegen me praten. "Hoe was het?" Met mijn rug naar haar toe geef ik geen antwoord. Ik kon haar niet aankijken, ik kon het niet. Haar voetstappen hoor ik dichterbij komen, haar aanwezigheid voel ik dichterbij komen. "Nora?" Dit keer draai ik me wel naar haar om, haar vragende ogen kijken in de mijne. Mam ik ben moe. Zeg ik terwijl ik haar blik probeer te vermijden. Ze knikt en loopt met me mee tot mijn slaapkamer, ze wacht tot ik me heb uitgekleed. "Wat heb je daar op je arm?" Ik kijk naar mijn arm en zie de grip van Benito toen ik de limo uit ging. Niks bijzonders. "Niks bijzonders? Het is helemaal opgezet en ontstoken!" Praat rustig iedereen slaapt. Haar blik verstrakt, zonder wat te zeggen verlaat ze mijn kamer. Als ik het licht heb uitgedaan, in bed ben gestapt en eindelijk goed lig gaat het licht aan. Geïrriteerd draai ik me om en zie haar in de deur opening staan met een verbanddoos. Als ze mijn arm behandelt moet ik erg mijn best doen geen kick te laten. Het deed ongelofelijk veel pijn, maar haar laten merken dat ik pijn had, nooit. Als ze klaar is en er verband om heeft gedaan stopt ze me in en verlaat mijn kamer.

Ik word wakker geschud door het getril dat afkomstig is van mijn mobieltje. Slaperig neem ik op. Ja? "Met Zakaria, ik zie je over anderhalf uur op het advocatenkantoor."