Good girls, do bad things

Op zoek naar een raadsman

Kletsnat kwam ik binnen en gleed met mijn vingers langs mijn haar. 'Hondenweer' piepte ik. "Erg hé, kom verder." Zei een warme mannenstem.

Terwijl ik mijn sjaal af deed achtervolgde ik hem, hij liet me tegen over hem plaats nemen in een kantoortje, even liep hij terug om de deur dicht te doen.
"Op zoek naar een Raadsman?" Vroeg hij me. Ja, wat moet ik hier anders komen doen? Vroeg ik bespottelijk.
Hij knikte en nam een slok van zijn koffie. "Waar kan ik je mee helpen?" Vroeg hij terwijl hij net zijn laatste slok koffie naar binnen dronk. 'Ben jij de raadsman' vroeg ik hem bijna ongeloofwaardig. "Je klinkt niet echt enthousiast." Het is meestal een heel gedoe om eindelijk een afspraak te kunnen maken met een advocaat. Hij knikte en keek me aan, "dat is juist. Blijkbaar veel ervaring?" Nonchalant haalde ik mijn schouders op en streek langs mijn haar. "Ik hoop niet dat je veel problemen hebt?" Waarom hoop je van niet, hoe meer problemen des te meer geld voor jou toch? Er verscheen een lach op zijn smoel, "mag ik me voorstellen, Nabil Bennani." Voorzichtig legde ik mijn hand in die van hem en stelde mezelf voor. "Zo Nora, dus jij bent niet zo angstig om je portemonnee te laten zien?" Alles om mijn vader uit de cel te krijgen.

Even veranderde zijn blik, hij keek bedachtzaam, hij wierp een blik op de stapels papieren op zijn bureau en slaakte een diepe zucht. Op dat moment werd er op de deur geklopt. "Kom verder." Riep hij. Een lange Nederlandse man kwam binnen gewandeld. "Goede middag." Zei hij vriendelijk terwijl hij me aankeek, goede middag. "Ben jij bezig?" Vroeg hij ditmaal aan Nabil. "Ja een beetje, hoezo?" Ja, nee ik dacht ik ga loop even langs." Paul, mevrouw is opzoek naar een raadsman." Paul knikte moeilijk, "ja, ja. En blijkbaar heeft ze er een gevonden toch?" "Ik heb haar maar meegenomen hier naar toe." Paul keek verontwaardigd op. Nabil wenkte met zijn hand dat het allemaal wel oké was. Paul hield nog steeds dezelfde gezichtsuitdrukking. "Nou-uh, succes dan maar, ik ga weer." Zei hij alsof hij water zag verbranden. Ik volgde hem met mijn ogen tot hij de ruimte had verlaten en de deur in het slot viel.

Langzaam draaide ik me weer om naar Nabil. Mis ik iets? Hij glimlachte moeilijk, "nou weet je, zoals je zelf al zei.. De klanten worden eerst door Katinka onze secretaresse opgevangen, die kijkt of wij een gaatje vrij hebben en of we de klant inderdaad kunnen helpen op het moment. Zoals je ziet zit ik behoorlijk tot over mijn oren in het werk." Begrijpelijk begon ik te knikken. Nou dan ga ik maar, dank je voor je tijd. Zonder pardon liep ik zijn kantoortje uit en toevallig kwam ik Paul nog tegen die bij mij te zien een rare gezichtsuitdrukking kreeg. Verbaast mompelde hij "tot ziens."

Stomme advocaten, wat denken ze wel niet. Een beetje hoog gestudeerd, dat ze me gewoon kunnen weg sturen. Boos liep ik naar de auto en stapte in. En ja hoor, alsof het allemaal al niet erg genoeg was, wou deze niet startte. Na dat ik een kwartier lang met de auto zat te knoeien en deze nog niet was gestart kreeg ik het benauwd. Waarom precies uitgerekend op deze dag, het is hondenweer, ik moet me familie straks ophalen. Even leek er paniek in me los te breken.

Terwijl ik druk bezig was op de auto aan de praat te krijgen werd het passagier portier open getrokken.
Heel even schrok ik van deze actie, een jongeman nam naast me plaats. "Hulp nodig?"