Good girls, do bad things

Gouden regel

In eerste instantie leken de mannen mijn handelingen niet te snappen, maar als ze zien dat ik handschoenen aantrek om vervolgens het machinegeweer gereed te klikken valt ook hun op dat de motors en de auto niet zomaar voorbijgangers zijn.

Zowel wij als de tegenstanders beginnen in de ronde te schieten, mensen die buiten zitten rennen massaal de cafetaria's en restaurants in. Onrust bevindt zich op het plein, niet alleen de buitenstaanders schrokken van deze actie, maar wij ook.

Vanuit mijn ooghoeken zie ik hoe er op Faissal wordt gericht, uit reflex schiet ik de persoon die achter de motorbestuurder zit, ik raak zijn arm, waardoor het wapen direct uit zijn hand glijdt. Ze krijgen versterking van de andere motor, Safouane richt op de bestuurder maar raakt de medepassagier, ook deze laat zijn wapen vallen omdat hij zeker wel vijf keer wordt geraakt in zijn rug.

Emilio en Ismaïl doorzeven de auto, zo snel als ze kunnen rijden de auto en motors een andere kant op het plein af. Ook wij stappen allen in en verlaten onmiddellijk het plein.

We rijden richting België merk ik.

Eenmaal daar aangekomen is de spanning te snijden, iedereen besefte dat dit foute boel was.

Verdomme, we stonden op een plein! Straks zijn we gefilmd, beveiligingsbeelden! Schreeuw ik uit.

Faissal draait een joint, en schudt zijn hoofd. "Nee, dat deel van het plein bevat geen camerabeelden. Dat deel is vrij rustig, er zijn alleen camera's bij het deel waar de kroegen en discotheken zich bevinden. Denk even na Shahira, we zouden toch nooit afspreken waar camerabeelden worden opgenomen."

"Jij praat er wel heel erg makkelijk over, ze heeft gelijk, die camera's die aan de andere kant van het plein hangen kunnen misschien iets hebben opgenomen van ons." Roept Ismaïl op zijn beurt.

"Verdomme! Houd allemaal je bek! We zijn verdomme beschoten, je had dood kunnen zijn! En jij loopt je te stressen om beelden die vanuit de andere kant van het plein worden gemaakt. Al zouden ze inzoomen, denk je dat we zichtbaar zijn?" Riep Emilio boven ons allen uit.

Safouane daarin tegen was stil, uiterst stil. Bijna om bang van te worden.

"Geen van ons allen is geraakt, zij zijn bijna allemaal geraakt. Maar we hebben niemand te pakken kunnen krijgen. Dat is jammer, maar uit dit blijkt wat voor goede schutters ons team heeft. Toch wil ik dat Faissal even langs de schietbaan gaat, Shahira, jij neemt hem mee en neem zelf ook een paar lessen." Zegt Safouane op een zeer kalme toon.

Faissal wilt in de verdediging schieten dat hij geen lessen nodig heeft, maar Safouane valt hem al gauw in de reden. "Als Shahira jou niet had gedekt, had jij nu een paar gaten in je kop."

Faissal deinst terug en steekt zijn joint boos op.

"Vanaf nu kent geen van ons genade, vrouwen, mannen het maakt niet uit. Je schiet tot er niets van ze over is. Het is zij of wij, en wij gaan voor ons. Ieder van ons loopt geladen, heb je de tijd om handschoenen aan te trekken voor je het wapen aanraakt, doe dit dan. Hoe minder gebruikerssporen, hoe beter. Vergeet je wapen niet te oliën en te poetsen, controleer altijd of je de juiste lading hebt gebruikt, en de gouden regel. 'Je mag niet trekken als je niet drukt.' Wie die regel overtreedt, zal zijn eigen graf graven." Zegt Safouane nog steeds op dezelfde kalme toon, als hij de gouden regel benoemt kijkt hij me lang aan.