Good girls, do bad things

Alleen

Verslagen neem ik weer plaats in mijn auto. Mijn handen plaats ik boven op het stuur en laat mijn hoofd tegen de claxon vallen.

Hoe ging ik Nabil uitleggen dat hij twee dagen geen contact moest zoeken, hoe zou ik dit überhaupt kunnen. Uit reflex sla ik enkele keren hard op het stuur, de claxon creëert een geluid, maar niemand die erop reageert. Ik was namelijk alleen, helemaal alleen.

Letterlijk, zowel figuurlijk. Niet alleen op deze verlaten plaats, maar ook in de drukke samenleving. Ik stond er alleen voor, altijd al. Maar dat besefte ik nu pas, alleen, dat was ik. Ongeacht er hoeveel mensen om me heen waren, hoe veel mensen er deel uit maakten van mijn leven. Ik stond er alleen voor, en dat voelde ik in elke ader.

Met een enorme snelheid probeer ik mezelf uit de verlaten omgeving te rijden, als dit me eindelijk is gelukt probeer ik orde te maken in mijn hersenkamers. 'Oké, adem in en adem uit' spreek ik mezelf toe. Na enkele keren in en uit te
hebben geademd slik ik diep.

Nabil liet ik niets weten, thuis liet ik niets weten, op college niet. Niemand liet ik iets weten. Uiteindelijk was het de wereld tegen mij, en ik tegen de wereld.

Even was er sprake van hectische manier van werken, het was enkele maanden geleden dat ik definitief stopte. Dus waar moest ik in godsnaam beginnen met Belinda en Celin. Ik bedacht om ze te zoeken waar ik enkele maanden geleden gestopt was.

Ruim 24 uur is verstreken, veel boeiends gebeurde er niet. Contact met de jongens is in afgelopen tijd sterk afgenomen valt me op. Een blik op mijn spiegelbeeld zorgt algauw voor een somber gevoel. Ik had meer dan 24 uur niet geslapen, niets van mijn mensen vernomen. Heel de dag op straat, ik at slecht, ik sliep niet en mijn opdracht
leek alles behalve gemakkelijk.

Ik neem een slok van mijn water als ik Belinda naar haar auto zie lopen, zoals ik eerder deed reed ik zo onopvallend mogelijk achter haar aan. Maar haar bestemming, was me tot nu toe onbekend.

Ze parkeert haar auto dubbel, een teken dat ze niet lang weg zou blijven. Als ze terug komt heeft ze een klein meisje op haar arm. Ze wordt achtervolgd door een vrouw met lang zwart haar, mijn gevoel wordt bevestigd als ik haar naar Belinda zie lachen. Fatima. Ze neemt achterin plaats naast het kleine meisje. Het meisje schat ik één jaar. Moet ook wel, de laatste keer dat ik Fatima zag was toen ze op de helft van haar zwangerschap zat.

Fatima oogde gelukkig, veel en veel gelukkiger dan de laatste keer. Ergens was ik blij voor haar, ondanks onze botsingen. Het was namelijk iedereen gegund om gelukkig te zijn, ze heeft het zwaar gehad. Ismaïl is een zeer aantrekkelijke man die daar maar al te goed gebruik van wist te maken. Scharreltjes naast zijn huwelijk waren voor hem slechts een bijzaak, zij die daar de dupe van was. Misschien had ze dan eindelijk nu haar geluk gevonden.

Maar dat verklaarde nog niet waarom ik haar met Belinda moest spotten.