Good girls, do bad things

220 op de linkerbaan

Zuchtend nam ik plaats op de bankjes terwijl ik op de tram wachtte. Ik voelde dat iemand naast me kwam zitten maar had hier geen oog voor. "Hee Nora." Ik kijk naast me en kom oog in oog te staan met mijn moeders schoonzus. En als ik ergens geen zin in had was het wel in het slap gelul van haar. "Rachida en ik waren nog langs je school gegaan, we waren naar je opzoek." Probeert ze enthousiast te klinken. Dat heb ik inderdaad gehoord ja, zei ik ongeïnteresseerd. "Oh, ja we waren benieuwd naar hoe het met jullie ging." De poging om enthousiast over te komen was mislukt, dat merkte je duidelijk aan haar toon. Gaat prima. Ik zie mijn tram en die moet ik echt hebben, doei. Zonder op haar reactie te wachten stapte ik de tram in.

Thuis aangekomen trof ik mijn moeder. We groette elkaar. Uit vermoeidheid laat ik laat mezelf ploffen op de bank en kijk mijn moeder vervolgens aan. Weetje wie ik tegen kom der net? "Nou?" Je leuke schoonzus. Met fronsende wenkbrauwen kijkt ze me aan, "waar?" En ze is me komen opzoeken met haar andere zus Rachida. "Salima en Rachida opzoek naar jou, voor wat?" Vraagt ze verontwaardigd. Boeit me niet, ik zeg je een ding hou dat soort wijven uit mijn buurt. "Noor, pas op met wat je doet." Zegt ze waarschuwend. Dat doe ik, zolang zij dat ook doen. Maar ik ga er weer vandoor, ik zie je later.

Als ik opsta en langs haar wil lopen houdt ze me staand en omhelst me. Ze doet enkel wat gebeden voor me en kijkt me vervolgens aan, "doe je voorzichtig?" Altijd. Glimlachend kijk ik haar aan, voorzichtig verlos ik me uit haar greep en verlaat het huis.

Bij het pand aangekomen tref ik Zakaria. "Hee alweer opgeknapt." Een reactie was het niet waard dus ik liep langs hem heen en keek de ruimte rond. "Een simpele hoi kan er niet vanaf?" Met nog steeds mijn rug naar hem toe zoek ik naar mijn mobieltje. "Spullen worden straks pas geleverd. Goed dat je er bent, mijn Engels is namelijk drie keer niks." Langzaam draai ik me om en kijk hem verontwaardigd aan. "Niet zeggen dat ook jij geen Engels spreekt." Dit maal liet ik mijn mond openvallen. "Ja wat?" Never mind, hoe laat komen ze? De klanken van de bel galmde door het hele pand. "Nu dus." Hij liep naar de voordeur en liet de gasten binnen, terwijl ik drinken pakte en deze klaar zette op de tafel.

Snel handelde we de deal af en verlieten ze het pand. Ik liet me neer ploffen op de bank, Zakaria volgde mijn voorbeeld op en liet zich naast me neer ploffen. "Toen ik hoorde dat je slim was wist ik niet dat de jongens bedoelde dat je ook Engels sprak." Zegt hij bijdehand. Verveeld keek ik hem aan, roddelen zit er bij jullie wel in. Breng ik op mijn beurt sarcastisch naar buiten. Al gauw verscheen er een glimlach op zijn smoel. Net toen hij aanstalten maakte wat te zeggen viel ik hem in de reden, gaan we dit spul nog moven of gaan we een theekransje houden? "Jij mag kiezen." Zonder te antwoorden stond ik op en liep naar de spullen, begon ze te snijden en verdelen.

Ondertussen waren ook Jayson en Ismaïl binnen. "Ha die bonita, heb je wat voor me of niet?" Zakaria viel Jayson in de reden, "dit is haar deal, ga je eigen dingen regelen." Zei hij op een geïrriteerde toon.

We planken naar Italië, standaard procedure verloopt zoals het moet.

"Ik ben kapot, rij jij terug?" Zegt Zakaria bijna op een smeektoon. Gooi je sleutels, als we beide zijn ingestapt scheurt er een auto langs en parkeert hem precies naast ons. Een lange jongeman tikt tegen het ruit van Zakaria. Hij stapt uit en begroet de jongeman erg uitbundig. Even meld hij dat ik moet uitstappen. Zoals ervan me gevraagd wordt stap ik uit, loop naar de jongeman toe en ik stel mezelf voor als Shahira. "Aangenaam Faissal. Waar komen jullie vandaan? Is dit je vrouw trouwens?" Vraagt Faissal nieuwsgierig. Zakaria kijkt mij glimlachend aan. Snel geef ik antwoord, nee ik ben zijn collega. Beide jongens kijken me aan, Zakaria geeft me een blik waarmee hij probeert uit te drukken 'wat bezielt jou?' Snel zeg ik dat ik op Zakaria in de auto wacht.

Stiekem laat ik het raampje dalen om zo het gesprek van de jongens te kunnen volgen, aangezien ze aan de andere kant van de auto staan moet dit makkelijk lukken. "Wie is dat? Werkt ze echt voor Benito?" Zakaria begint te lachen, "verwacht je niet hé?" "Nee man, wat is ze, staat ze voor hem achter het raam?" "Zou je wel willen hé, maar nee broertje deze verkoopt gewoon." Faissal schiet in de lach, "je maakt een fucking grapje toch? Grammetjes?" "Ga weg man, denk je dat ik dan samen met haar hier zou zijn. Weetje met wie zij een deal had vandaag?" "Neem je me nou in de maling?" "Stil, ze is kapot scherp. Kom langs, of rij mee met wie ben je?" "Heb je nog zin om helemaal terug te rijden?" "Ja ze wilt gelijk weer naar Nederland. Zij rijdt." "Pff doe niet gierig en geef haar aan mij, kijkt ze ook voetbal?" Zakaria lacht sarcastisch. "Ze speelt zelfs pro. Maar met wie ben je, rij je mee terug?" "Ja is goed, ik was met een neef. Ga maar alvast ik kom zo."

"Shahira, hij rijdt mee terug, geen probleem toch?" Nee. Tot mijn verbazing gaat Zakaria achter zitten en neemt Faissal naast mij plaats. "Sha, ik ga pitten. Maak me wakker als we er zijn." Zegt Zakaria terwijl hij gaapt. Sleep well. Die Faissal zat er maar ongemakkelijk bij, zijn houding vertelde me in geuren en kleuren dat hij niet wist hoe hij zich moest gedragen. De regelmatige ademhaling van Zakaria maakte de situatie op een aparte manier sfeervol.

Na een tijdje werd Faissal spraakzaam. "Je hebt een mooie naam." Zegt hij ongemakkelijk. Bedankt. "Ben je Marokkaans?" Ja. "Hoe oud ben je?" De ringtone van Zakaria galmde door de auto heen, hij bleek hier wakker van te schrikken en nam geschrokken op. De manier waarop hij sprak liet duidelijk merken dat het een speeltje was, een meisje bij wie hij zijn behoeftes kwijt kon. Zijn gesprek zorgde voor de nodige spanning.

Faissal probeerde een gesprek aan te knopen zodat we het slappe gelul van Zakaria niet hoefde aan te horen. "Doe je dit al lang?" Wat is lang? "Ja ik weet niet.." Glimlachend keek ik naar de weg. Zolang we maar eten toch. Hij knikte met zijn hoofd. "Zijn de jongens een beetje lief?" Lief? Ze zijn niks van me, ik ben met hun puur voor zaken. Lief zijn doen ze maar tegen hun vrouwtjes. Hij begon te lachen, "wauw zina rustig!" Roept hij geschrokken uit. Als je hier al van schrikt hoef je me boos niet mee te maken. Zeg ik verveeld. Ik reed de linkerbaan op en begon te planken. De snelheid waarmee er werd gereden leek niks uit te maken, ik was nog steeds ver van huis en doodmoe. "Rijden kun je wel, heb je jouw schoenen aangehouden?" Ja hoezo? Hij trok zijn wenkbrauwen omhoog en zijn lippen omlaag. Ik moest lachen om het lange gezicht dat hij trok. "Netjes." Hoezo je vriendin zegt dat ze niet kan rijden met hakken aan? "Nou ja dat hoor je van veel meiden toch?" Let op, ik drukte het gaspedaal in en zag de snelheidmeter verhogen. "Zakaria, ze rijdt 220 met een hak van 30 cm, nu bidden dat je geen bekeuring krijgt jongen." Ik kon het niet laten niet in te gaan op zijn opmerking. Deze weg komt zowat mijn strot uit, ik weet waar ik kan planken en waar niet, hier kun je gerust je gang gaan.

Aangekomen bij het pand kropen de jongens zowat naar binnen. Met zijn drieën plofte we neer op de bank. Zakaria probeerde het grootste plekje te maken. "Flikker, ga spelen en gauw. Heel de weg heb je sekstalk gehad en geslapen en nu ga je doen alsof je bergen hebt verschoven." Nadat Faissal zijn praatje had gedaan duwde ik Zakaria met mijn voet van de bank. Hij kon het natuurlijk niet laten voor zich zelf op te komen en sprong vervolgens op ons. Binnen mum van tijd hielden we een kussen gevecht. Zakaria gaf me onverwachts een duw waardoor ik in twee sterke armen vloog.