Good girls, do bad things

Onopvallend

'Geef me dekking.' Hij knikt en knijpt dan in mijn hand. 'Houd het oortje in en volg de instructies op. Shahira. Nu mag je niet koppig zijn. Hoor je me?' Emilio klinkt erg serieus. Hij blijft me aankijken. Ik knik.
Ik stap uit de auto en gooi het portier achter me dicht. De adaraline begint te stoten. Mijn ademhaling wordt zwaar terwijl mijn passen sneller gaan. Zoals er was afgesproken zou ik op het seintje van Emilio wachten. De voortuin van het huis had de juiste bomen om me te kunnen verstoppen. '21.41 uur. Zwarte auto, vermoedelijk desbetreffende persoon vijftig meter van je vandaan.' Mijn kaken spannen zich samen. 'Ze is alleen. Zoals afgesproken, wanneer ze de garage in rijdt wacht je enkele tellen. Je rolt over de grond naar binnen zodat ze je niet ziet in haar achteruitkijk spiegel. Hoor je toch verschillende stemmen. Blijf je rustig. Je verstopt je en wacht tot deze weg vagen. Daarna ga je ervan door. Hoor je in eerste instantie niets? Blijf rustig enkele tellen wachten en verken je omgeving. Let op details. Weet waar je actie moet ondernemen en probeer te ontdekken waar je haar uit de buurt moet houden voor je eigen veiligheid. Succes.' Ze rijdt de garage in die met een helling naar beneden gaat. Ik laat me over de helling rollen en duik direct in een hoek. Nu is er ook geen weg meer terug.

Het huis is heel strak ingericht. Niet teveel meubilair. Ze staat bij het raam en staart naar buiten terwijl ze een glas water in haar hand heeft. 'Je bent me er wel eentje.' Zegt ze als ze merkt dat ik in de deuropening sta terwijl ze nog steeds naar buiten kijkt. Ze grinnikt even. 'Wat kom je doen? Me vermoorden? Vragen waarom hij is omgelegd?' Ze knikt en neemt dan plaats op de bank. 'Nora is het niet?' Ze kijkt me lief aan. 'Begrijp me niet verkeerd. Maar ik deed dit ook voor jou.' In nog steeds dezelfde houding blijf ik naar haar kijken. 'Vind je het niet erg toevallig? Hij valt alleen op verkeerde vrouwen. Vrouwen met aanzien, een duistere kant. Heel duister.' Met mijn tong ga ik over mijn voortanden. 'Je bent opvallend stil.' Schichtig blijf ik haar aankijken. 'Je rijdt in een dikke bak. Je bent aantrekkelijk, knap en slim. Maar houden van, zat er niet in bij hem betreft jou. Geen seks. Geen tijd. Mannen houden daar niet zo van.' 'Weet je waar ik niet zo van houd? Vrouwen die zichzelf met mij vergelijken.' Geschrokken kijkt ze me aan. 'Want jij bent Miss Perfect?' Vraagt ze spottend. 'Ach mens, je hebt geen billen, geen tieten. Vergroot iets. Je spendeert het geld wat je vader maakt en rijdt in een middenklas wagen. Je bent gescheiden van een advocaat die toevallig een duistere gedachtegang heeft. Maar ik geef je geen ongelijk. Hij spoorde niet. Is het niet dat soort, soort zoekt? Jij was niet heftig genoeg. Dat is ook precies de reden dat je gedumpt werd. Hogere niveaus, als ze die lage niveaus hebben behaald.' Ze lacht hard maar stopt direct weer alsof dit een ingestudeerde act is van haar. Ze staat op en rent op me af. Haar benen klemt ze om mijn middel en trekt aan mijn haren. 'Ik heb gezworen je te vermoorden Nora. Als is het, het laatste wat ik doe!' We belanden in een gevecht. We trekken aan elkaars haren en stompen elkaar in het gezicht. Ze trapt me hard in mijn zij. Verdomme! Die verdomde wond. De pijn wordt misselijkmakend. Op de grond maak ik me klein zodat de wond niet verder open scheurt. Ze trapt me nog eens waardoor haar wapen valt op de grond. Hijgend kijken we elkaar aan. 'Showtime baby.' Sist ze terwijl ze wat plukken haar uit haar gezicht veegt en haar grip op het wapen verstrakt. Het gaat om een pistool. Ze heeft geen minute in haar patroonhouder. Daar ben ik zeker van. Ze bluft. In een handomdraai trek ik mijn wapen tevoorschijn. Ze drukt, maar ze faalt. Ik haal over. Het eerste schot is raak. In haar maag. Haar mond vertrekt. Ze grijpt naar haar maag en valt op haar knieën voorover. Ze kijkt me aan en schudt haar hoofd. 'Je mag niet trekken als je niet drukt. Een vuurklaar wapen is je basis. Hier kennen we geen foutjes maken. Game over Lina.' Na drie keer overhalen en te hebben geraakt verlaat ik het huis net zoals ik er binnen was gekomen. Onopvallend.