Good girls, do bad things

Een nieuwe start, een schone lij

Na een goed gesprek bedacht ik me dat ik een advocaat moest inschakelen, de zaak opnieuw laten behandelen en er alles aan doen om hem daar zo snel mogelijk weg te krijgen.

Ik ben onderweg naar een internetcafé als ik me bedenk dat Dounya al heel lang een laptop wilt. "We hebben internet maar kunnen hem niet gebruiken door die o zo goede computer." Waren haar woorden. Veel geld had ik niet meer, ik moest ook nog boodschappen doen. Vanavond zouden we gaan eten met z'n alle, de afgelopen nacht viel redelijk tegen en het huis verbouwen was een duur grapje. Toch loop ik de Media Markt in en kijk om me heen, er is veel sale, uiteraard, altijd december/januari.

Toen ik de winkel verliet had ik een laptop, tostiapparaat, waterkoker en een fototoestel bij me. 'Oké Nora, nu moet je echt kappen, anders gaat boodschappen nog moeilijk worden.' Praat ik in mezelf.
'Shit. De nieuwe koelkast zou vandaag geleverd worden.' Spreek ik mezelf toe. Met piepende banden rij ik naar huis, net hoe ik mijn straat inrijd zie ik dat ik met mijn neus in de boter ben gevallen. Ze wouden net weglopen toen ik ze staande hield.

Ze installeerde de koelkast en na de betaling gingen ze weg. Even liet ik mezelf neer ploffen op de bank, ik streek met mijn hand over de nieuwe bank en wierp een blik op de nieuwe klok. Het huis was inderdaad omgetoverd, in mijn ogen positief, de vloer was nu overal gelijk, op de trap lag laminaat, boven, beneden, overal het was nu compleet. Vermoeid stond ik op en liep naar het raam, de gordijnen had die lieve oude vrouw binnen drie dagen voor me geregeld, niet alleen van de woonkamer, maar ook alle slaapkamers had ze gedaan. Even bedenk ik me, was ze lief, of deed ze het omdat ik geld trok dat aangaf dat ik haar meer dan het dubbele betaalde? Vast het laatste, ik besloot het huis te verlaten om wat boodschappen te gaan doen. Zo gezegd zo gedaan.

Netjes sorteerde ik alle boodschappen in de nieuwe kasten, vriezer en koelkast. Eindelijk kon ik iets doen waar ik trots op was. Het huis verbouwen was een nieuwe start, een schone lij. Snel douchte ik me en kleedde mezelf om, maakte mezelf nog lichtjes op en ook mijn lokken bracht ik in model.

Om 20.45 uur kwam ik aan bij het pand.
Uiteraard kwam ik Ismaïl als eerst tegen, "u bent een kwartier te laat mevrouw. Maar aangezien u er goed uitziet, zie ik het dit keer door de vingers." Zonder nog verder aandacht aan hem te schenken knikte ik, en schudde Zakaria en Jayson de hand. De andere jongens schudde ik ook de hand en liep naar de ruimte waar Rosa zich altijd bevond. "Meisje, meisje toch. Je bent een bonita!" Lachend liep ik op haar af, gaf haar een kus op haar wang en vroeg hoe het met haar ging. We hielden een koetjes, kalfjes gesprek toen Jayson me kwam halen om te vertrekken.
"Je weet de spotlights wel op je te richten hé." Zegt hij met een brede grijns. Ik dacht dat jij achter de schermen bij het licht zat? Beide moeten we lachen.

De avond was zeker geslaagd, het was toch anders om de jongens op deze manier te ervaren, ik voelde me echt iemand van de groep, 'one of the guys'.

De volgende morgen ruimde ik een beetje op ongeacht het huis er nog tiptop uitzag. Ze zouden pas laat aankomen dus besloot ik me te douchen, om te kleden en naar een advocatenbureau te gaan. Het bezoekje aan het advocatenbureau zou ik niet gauw vergeten.